SF ll WONKYU $$$

ลำดับตอนที่ #2 : SF : Cinderella 10%

Cinderella

           “ไอ้คยูฮยอนนน!” เสียงแหลมตวาดแจ๋เรียกลูกพี่ลูกน้องอย่างไม่คำนึงถึงเลยสักนิดว่าคนที่ตัวเองกำลังจิกหัวเรียกนั้นอายุมากกว่าถึงสามปี แต่ถึงบอกยังไงก็คงจะไม่ซึมซับเข้าไปในหัวสมองกลวงๆ ของหล่อนอย่างแน่นอน

            คยูฮยอนที่ได้ยินก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายๆ เขาชินซะแล้วกับสรรพนามนำหน้าชื่อที่ ปาร์ค โซอึนเรียกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

อ่าา จริงๆ ต้องบอกว่าตั้งแต่พ่อแม่ของเขาตายเสียมากกว่า ชีวิตคุณหนูแสนสุขสบายของเขาจึงได้จบลง พร้อมกับการอพยพย้ายถิ่นฐานมาอยู่กับป้าแท้ๆ ของตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้ตามคำสั่งเสียของพ่อแม่ที่ไม่รู้ว่ายัยป้าแม่มดไปขุดมาจากไหน เท่าที่จำได้พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตเพราะเครื่องบินตกตอนที่ไปติดต่องานที่ต่างประเทศ เขาเองก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวเพราะตอนเกิดเรื่องก็พึ่งแค่สิบกว่าขวบ หลังจากย้ายเข้ามาอยู่กับป้าที่(เคย)คิดว่าแสนดี จากฐานะคุณหนูก็เลยลดฮวบเหมือนหุ้นตกภายในหนึ่งนาทีกลายเป็นคนใช้ของบ้านอีกคนซะงั้น

“ไอ้คยูฮยอนนน!!”

“คราวนี้อะไรอีกละ” ดวงตาคู่หวานตวัดสายตาจ้องมองไปยังใบหน้าเฉี่ยวของลูกพี่ลูกน้องแสนเอาแต่ใจอย่างเอาเรื่อง ปาร์คโซอึนที่ตั้งท่าจะตะโกนกรี๊ดเรียกคยูฮยอนอีกรอบสะบัดหน้าหันมามองอีกคนพร้อมกับชูชุดแซกสีแดงเพลิงในมือขึ้นมา

“ใครรีด!”

“ฉันเอง”

“แกตั้งใจจะแกล้งฉันใช่ไหม! ถึงได้รีดเสื้อผ้าฉันไหม้แบบนี้เนี้ยยย” คยูฮยอนเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพราะเสียงแหลมๆ ของเจ้าหล่อนที่ตวาดดังแถมยังลากหางยาวจนน่าปวดหู

“ช่วยไม่ได้ ก็บอกแล้วไงว่า รีด!ไม่!เป็น!”ฝ่ายคนหน้าหวานเองก็ไม่ยอมแพ้ ตอกกลับไปอย่างกวนประสาทให้หญิงสาวเสียสติเล่นตั้งแต่ยามเช้า

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“ตายแล้วยัยโซอึน ทำไมป่านนี้ยังไม่แต่งตัวอีก” ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะได้ก้าวขาออกไปจากห้องนอนของโซอึน ปาร์คนาอึนก็เข้ามาซะก่อน คุณป้าที่คนน่ารักจำใจเรียกส่งเสียงโวยวายกับลูกสาวคนสวยของหล่อนที่ป่านนี้ยังแต่งตัวไม่เสร็จเสียทีอย่างขัดใจ

“มันทำชุดของโซอึนพัง” คงไม่ต้องบอกว่ายัยตัวร้ายกำลังชี้นิ้วมาที่เขา ปากสีแดงสดเบ้ลงพร้อมกับชูชุดขึ้นให้ผู้เป็นแม่เห็นรอยไหม้ชัดๆ ที่ช่วงบั้นท้าย และแทบจะในทันทีที่นาอึนหันมามองคยูฮยอนอย่างคาดโทษ

“แกรีดชุดภาษาอะไรห๊ะ! รู้ไหมว่าวันนี้โซอึนมีนัดสำคัญกับว่าที่สามี”

“ผมบอกแล้วว่ารีดไม่เป็น ใส่ชุดอื่นไปก่อนสิครับ” ลอยหน้าลอยตาตอบอย่างไม่เกรงกลัว เพราะคยูฮยอนรู้ดีว่าตราบใดที่สมบัติทุกอย่างของพ่อแม่ยังเป็นของเขา นาอึนจะไม่มีวันกล้าทำอะไรรุนแรงเด็ดขาดเพราะหล่อนจ้องที่จะฮุบสมบัติทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียว แต่มันติดตรงที่ว่าพ่อกับแม่รอบคอบพอถึงทำพินัยกรรมไว้ตั้งแต่คยูฮยอนอายุยังน้อย ไม่อย่างนั้นเขาเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าถ้าไม่มีพินัยกรรมมรดกอะไรนั่นชีวิตของเขามันจะบัดซบกว่านี้อีกแค่ไหน

ขนาดมีสมบัติแต่ก็ยังหลีกหนีไม่พ้นตำแหน่งที่แทบจะเป็นคนใช้เข้าไปทุกที

นี่ถ้าโจวคยูฮยอนไม่มีอะไรติดตัวมาเลย คงได้เป็นคนใช้จริงๆ แน่นอน

“ไม่! ฉันต้องการใส่ตัวนี้เพราะพี่ซีวอนเขาชอบอะไรที่มันเร้าใจๆ เข้าใจไหม!” ปาร์คโซอึนย่างกรายเข้ามาใกล้คนตัวขาวมากขึ้น ซึ่งคยูฮยอนเองก็ได้แต่ร้องหึในลำคอ

ท่าทางไอ้พี่ซีวอนแกนี่ท่าจะบ้ากามน่าดู เพราะชุดแซกที่ยัยตัวร้ายใช้เขาให้ไปรีด ด้านหน้าก็แหวกซะเห็นปอด ด้านหลังก็เปิดโชว์มันซะทั้งแผ่นหลัง ดีที่ยังมีเนื้อผ้าแปะติดตรงบั้นท้ายหน่อย เพราะความยาวของชุดก็ไม่ได้มากมายอะไร เรียกว่าเสมอน้องสาวเสียด้วยซ้ำ และแน่นอนว่าด้วยความหมั้นไส้ส่วนตัว เขาถึงได้ปล่อยให้เตารีดนอนนิ่งแช่ค้างนานๆ จนกลิ่นไหม้ออก

”พอ พอ พอ! ไปหาตัวอื่นมาใส่ซะ ก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้ ส่วนแก...ไปเป็นเพื่อนโซอึนด้วย วันนี้ฉันไม่ว่าง”

            สุดท้ายคยูฮยอนก็ต้องจำใจมาเป็นเพื่อนโซอึนตามที่นาอึนบัญชาไว้อย่างไม่สามารถขัดได้ และทันทีที่มาถึงโรงแรมซึ่งเป็นสถานที่นัดแนะดูตัวของหล่อนกับพี่ซีวอนที่ว่า ยัยเด็กแรดก็หันมามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับจับผิด และคงไม่ต้องสงสัยสิ่งที่ปาร์คโซอึนกลัวที่สุดคือการเสียหน้า

            “ห้ามแกเข้าไปในห้องอาหารที่ฉันนัด” หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้กระซิบเสียงเบาหากแต่หนักหน่วงพลางใช้สายตาค่อยๆ ตวัดขึ้นมองใบหน้าลูกพี่ลูกน้องที่ยืนนิ่งอยู่

            “จำเป็น?” คยูฮยอนเองก็ไม่ยอมให้อีกฝ่ายมาออกคำสั่ง ดวงตาคู่หวานแกล้งจ้องมองไปยังชุดสีแดงเพลิงของอีกฝ่ายจนโซอึนรู้สึกสูญเสียความมั่นใจหน่อยๆ เป็นเพราะชุดที่ไหม้ไปเป็นชุดที่เจ้าตัวหมายปองเอาไว้ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ต้องใส่มาให้ได้ ดังนั้นคนรับใช้ทั้งบ้านจึงได้วิ่งวุ่นติดต่อไปยังห้องเสื้อเจ้าของชุดให้พนักงานส่งชุดใหม่แบบเดียวกันมาให้อย่างเร่งด่วน

            “แกมองอะไร”

            “เปล่า”

            “ก็ได้ ฉันจะไม่ทะเลาะกับแกสักวัน ป่านนี้อนาคตสามีฉันรอแย่แล้ว” พูดจบก็หันหลังเดินนวยนาดเข้าไปอย่างมั่นใจ ร่างบางถอนหายใจก่อนที่จะหมุนตัวเตรียมเข้าไปนั่งรอที่ล็อบบี้หากแต่ก็ชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคนเสียก่อน

_____________________________ 10% _______________________________

เรื่องนี้มาแบบงงๆ จะจบป่าวไม่รู้ ขอดูฟีทแบคก่อนนะคะ รู้สึกตัวเองแต่งแปลกๆ -*-

ถ้ามันไม่เวิคค่อยมาลบแล้วนะเนอะ

ใครเล่นทวิตเตอร์มาเม้าท์กันหน่อยเถอะแม่ยกวอนคยู @jsiiuiiqiiz