รักคลับวาย ของนายเนิร์ด

เรื่อง รักคลับวาย ของนายเนิร์ด

เป็นนิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง ของตัวผมเอง ตอนเป็นนักศึกษามหา-ลัย

เรื่องย่อ และบทนำ

วันนี้ เพื่อนๆ ที่หน้าภาควิชาคอมพิวเตอร์ คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยxxx ชั้นนำเอกชนชื่อดัง ของผม ยกมือโหวต ไปเป็นกรรมการสโมสรศึกษาส่วนกลาง

เมื่อเดินไปถึงชั้นที่ 3 ผมนี่ร้อนมาก มาสวัสดี พี่ๆในสโมสร

"สวัสดีคราฟ สวัสดีคับ ผมเจษ เจษฎา พิภัทรชัยกุล ปี 2 ภาควิชาคอมพิวเตอร์ คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ นะคับ" หน้ายิ้มพร้อมยกมือไหว้ทุกคน  

"ดีคับน้อง พี่คิมนะ " พี่นายกฯปีที่4 เอกบัญชี คณะการบัญชี พูดขึ้น ผมอ่านตามป้ายชื่อที่ทุกคนนั่งอยู่ในห้องประชุม

"ทะเบียน เช็คชื่อด้วยครบมั้ย" พี่นิด คนสวย รองนายกฯปีที่ 4  เอกการตลาด คณะบริหาร ถามฝ่ายทะเบียน คือพี่แมค เอกการโรงแรม คณะการโรงแรมและการท่องเที่ยว

"อ่อ ยังๆ เอกของผม ยังไม่มาเลย อ่ะดิ" ทำหน้ามองไปมา ใน ประชุมสโมสร 

ผมยืนหันหน้าไปที่แอร์ หันในทุกคนอยู่ ขณะนั้นเอง

"มาครับ" เสียงที่ได้ยิน หนุ่มการโรงแรมก็เดินมา ตอนนั้นทำหันไปด้านขวา ยังไม่เห็นเขา ทุนคนในห้องประชุม ทั้งนายกฯ พี่นิด เพื่อนคณะอื่นๆ มองหยุดไปทางหนุ่มหนุ่มการโรงแรม เป็นสายเดียว สามวินาที และผมก็หันไปมองเขาคนนั้น ผมเป็นคนสายตาสั้น ใส่แว่นตาสั้นเกือบสี่ร้อย มองไปที่เขาแบบว่า รอบตัวเขามั่วๆ ส่วนตัวเขาอ่อรามาก เขากำลังจัดสูทตัวเองอยู่ มีมือเพื่อนผู้หญิงอีกคน ชื่อนางเอ๋ เอกบัญชี คณะการบัญชี ยิบกระดาษทิชชู่ให้เขาไป คนไรว่ะะ โคตรตะระหล่อ จมูกโด่มาก ตากลม ผมทรงยาวแบบหนุ่มญี่ปุน สูงกว่า นิดนึง ผมสูง 178 ซม.หนัก 70 กก. หุ่นผมอวบๆ เขา สูง 180 ซม. หนัก 63 กก. ผมกะเอานะ ตัวผองๆ บางๆ  (มองที่รูปที่อัพมาเหมือนเป๊ะ)

"ดีคับ พี่ๆ ผม โฟรค พร้อมพงษ์ ชิดเอื้อมสกุล ปี 2  เอกการโรงแรม คณะการโรงแรมและการท่องเที่ยว คับ ฝากเนื้อฝากตัว นะคราฟ" พูดซะหล่อ แต่ท้ายเสียงเหน่อๆ เชี่ยไรว่ะ 

เขานั่งลง ทำไม เราไม่เคยเห็นเขานะ หน้าตา หุ่นทรงผม ยังกะนายแบบ ราวกับหลุมมาจากนิตยสารอิมเมจ

"เออ คิม ผมไป ประชุมนิเทศฝึกงานการโรงแรม ที่เมืองทอง ก่อนนะ ฝากน้องโฟรค ด้วยนะ หวัดดีน้องๆ" พี่แมค เอกการโรงแรม พูด บายๆน้องๆ เดินออกจากห้องประชุม

พี่คิม และพี่นิด คุยกัน เงียบๆ ก่อน พี่คิม เอ่ยว่า 

"ให้น้องเจษ กะน้องโฟรค อยู๋ฝ่ายทะเบียน แทนพี่แมค ที่ไปฝึกงาน ส่วนเรื่องรายละเอียดฝ่ายงานทะเบียน ให้พี่นิด พี่ออย (เลขนุการ) บอกอีกทีนึงนะ" พี่คิม พูดแบ่งงานให้

"คับ.." เรากะเขา คับพร้อมกัน แบบงงๆ 

..ชิบ..หายเอ่ย... เรายังไม่รู้จักไรเขาเลย พวกพี่เขา ให้งานมาแล้ว เราจะเริ่มคุยกับเขาหนุ่ม โฟรค ว่าไงดี เนี่ย...

"ดี เจษ..คิ.คิก." โฟรคยิ้มให้แบบกวนๆ เสียงเหน่อๆ อีกล่ะ

"ดีดับ โฟรค บายดี" ผมบอก แบบหน้าอายๆ กลัวจะหลุมสาวใส่เขาไป

"เราช่วยกันทำงาน นะ.." โฟรคบอก

"อืม "  ผมก้มหน้า และ คงอายๆ อยู่นะ

ผ่านไป 2 เรื่อง ในห้องประชุม

"เรื่องที่ 3 การประกวด ดาว-เดือน ของมหา-ลัยของเรา" พี่คิม กล่าว

คนทุก คุยกัน เสียงดังในประชุม ทีเรื่องอืน เงียบเชียว..

"ให้โฟรค..ลงประกวดด้วยนะ" พี่นิด คนสวย หันมายิ้มกับน้องโฟรค ตาเป็นมัน เชียว.. แบบหว่านเสน่ห์ใส่ ขนาดพี่ๆ ทุกคนยังเชียร์โฟรค เขาได้เป็นเดือน ของมหา-ลัย แน่ๆ

ผมนี้มาคิดแบบว่า... ขึ้นปี 3 เป็น โฟรค เป็น เดือนคณะแลัว แล้วยังจะได้เป็นเดือนมหา-ลัย อีก โอ็ยๆ กูจะได้กับมันมั้ยเนี่ย ยิ่งฝัน แบบลมๆแล้งๆ อยู่ เปลี่ยนมาเป็น กูต้องมองยานอวกาศไปซะแล้ว แต่อีกใจเราก็ ชอบน้องมอส เด็กเนิร์ด ปี1 เอกคอม อยู่นิน่า หรือเราจะคบกับโฟรค เป็นแบบเพื่อนสนิทต่อไป ดีล่ะ

"เจษ คิดว่าเราไปเป็นมั้ย..คับ" โฟรคถาม แบบหน้ายิ้มๆ

"ได้ .. มั่ง " ผมตอบแบบ ไม่เติมใจจะตอบเท่าไร คิดไหนเนี่ย

...ในห้องประชุมต่อ....

ผมกลับมาห้อง คิดถึงแต่น่าของโฟรค .... ตลอดเลย 

หลายวัน ต่อมา...

อาจารย์ที่คณะผมสั่งงาน แบบกลุ่มในวิชาเอก มี ผม เจ็ฝน (เพื่อนที่อายุมากกว่า2ปี) นางมด เพื่อนในวิชาเอกมาทำงานที่ ห้องผมอยู่หน้า ใกล้มหา-ลัย  ชวนกันมาทำรายงานกลุ่มห้องผม

"เจษ ... นี่โฟรคนะ เขาเดินมาด้วยนะ" เจ็ฝน กล่าว

"อืม... รู้จักอยู่ เพื่อนในสโมสรนะ" ผมพูค

ระหว่าง ทำรายงานกลุ่ม สามคนเรา ไปเรื่อยๆ  โฟรค มันก็ทำเอาใจ เจ้ฝน กันอยู่สองกัน ฉิจจา นางมากเลย แต่ทำงานกลุ่มก็ได้ว่ะ

เวลาผ่าน ไป ห้าทุ่ม พากันแยกย้ายกัน นางมด ไปก่อน ส่วน เจ๊ฝน กัน โฟรค ก็กำลังเดินกลับ ลงบันไป 

"เจษ.. มีไรจะบอก โฟรค มั้ยล่ะ" เจ๊ฝน พูค

"...อ่อ... วันหลัง โฟรค ก็มาห้องเรานะ รู้แล้วนะ ไม่ต้องมากับเจ๊ฝนนะ มาคนเดียวก็ได้ .... เจษ รออยู่นะ " ผมบอก แบบประชด เจ๊ฝนไป เพราะรู้ว่า เจ๊แก รู้ว่าผมชอบผู้ชาย  อีกอย่าง เจ็แกเห็นชอบไป ดักคุยกับน้องมอส อยู่บ่อยๆ 

    เฮ้ย.... กูพูคไรเนี่ย ... ลืมไป ว่า ไอ้โฟรค มันได้ยินด้วยนี่ว่า ตายห่า กูจะ เข้า กับมันติด มั้ยไงว่ะ ตอนประชุมสโมสร... ชิบหายล่ะ...

"อิอิ.. " โฟรค มันขำ ตอนเดินไปกับ เจ๊ฝน ..

นับเวลา 2 อาทิตย์ต่อมา  พอดี...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผม งัวเงี่ย ตื่นขึ้น กลางดึก ... ไปมอง ตาแมว ที่ประตู เห็นชายหนุ่ม มาเคาะประตูผม เป็น หนุ่มโฟรค แบกประเป๋ามาดเท่ ยืนอยู่หน้าประตู ห้องผม  ช่วงนั้น ระบยคีย์การ์ดที่หอ มาเสีย เจ้าของ ปิดระบบ โฟรคเลยขึ้นมาได้ โฟรคเขา ทำหน้าแบบจะร้องไห้

"คือ..โฟรค มีปัญหากับที่ห้องเช่า นะ ขอนอนห้องเจษ นะ" โฟรค สีหน้าไม่ค่อยดี แต่ก็หล่อ เหมือนเดิม

"ได้สิ... ตามสบายนะ" ผม บอกไปและล้มตัวนอนต่อ

เช้าแล้ว ... นาฬิกาปลุกตอน 7 โมง เพราะ มี เรียนและสอบเก็บคะแนนเช้า

เมื่อคืนนี้ เราฝันดี ว่า โฟรคมาขอนอนที่ห้องด้วย... คิดในขณะไม่ลืมตา มือไปปิดนาฬิกา ปรุง...

....นี่ ขา ใครว่ะ.......

..ไม่ใช่ขา กู นิว่าาา...

....  ขา เรียวๆ ขาวๆ มีขนหน้าแข้ง... มองได้ที่ตัว..... ห้ะ.. ไอ้หน้าคางกู๋ หูกาง (ผมแอบตั้งฉายา ให้โฟรค ไปแอบเล่าเรื่องโฟรค ให้ เพื่อนเนตรสุดา ฟังแต่บอกว่า ผู้ ชื่อไอ้หน้าคางกลู่ หูกาง ไม่บอกว่าเป็นโฟรค )

เชี่ยยยย... โฟรค .... นอนอยู่ข้างเราใช่มั้ยเนี่ยย... 

เรื่องเมื่อคืน ผมคิดว่า ฝันซะอีก....

มันเป็นเรื่อง จริง....

ผมจะได้กับโฟรค... แล้วเหรอเนี่ย.....

เย้ๆๆๆ ดีต่อใจยังเลย..วันนี้... 

ผมอยู่บนเตียงเดียวกับโฟรคอยู่ ก็มันเป็นเตียงห้องนี่น่าาาา...

.....จบบทนำ.....

ปล...

เป็นนิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง ของตัวผมเอง ตอนเป็นนึกศึกษามหาลัย นะครับ

ชื่อตัวละคร ชื่อ ตัวเสริม ผมแต่งขึ้นใหม่เอง