ห้องเรียนEPป.5/6(เรื่องจริง..กล้าสาบาล)

ข้อมูลเบื้องต้น

  เรื่องนี้ ใครจะอ่านก็ได้...ถ้ากล้า...ใครจะไม่อ่านก็ได้...ไม่ว่ากัน  เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น ฉัน ชื่ออะไร ก็ดูตรง ประวัฒิของฉันนะคะ แต่ถ้าใครขี้เกียจดู ก็...ฉันชื่อจอยคะ อยู่ English Program ฉันแต่งนิยายใน เด็กดี มา2 เรื่อง..นี่คือเรื่องที่3 2เรื่อง  ที่ฉันแต่งก่อนหน้านี้...เป็นเรื่องที่ฉันแต่ง...แต่เรื่องนี้...คือเรื่องจริงๆคะ  ไม่เชื่ออย่าลบลู่เชียว..

เนื้อเรื่อง

ฉันชื่อ จอยคะ จอยจริงๆนะคะ เป็นคนที่แต่งนิยาย ในนาม 'สนุกคิดจิตแจ่มใส ' วันจันทร์...ที่...เท่าไหร่ไม่รู้จำไม่ได้-..- ตอนเที่ยง ฉันก็กำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อนสนิท..ฉันไม่บอกนะคะว่า..เพื่อนสนิทฉันชื่ออะไร เดี๋ยวโดนตบหัวหลุด แหะๆ^0^ ฉันอยู่ร.ร ญ ล้วนนะคะ ไม่มีเพื่อน ช หรอกนะ คริๆ เพื่อนสนิทของฉัน ใช้นามในเด็กดีว่า 'หนูน้อยนักเปียโน' คะ เอ้า...เข้าเรื่อง-0-
 ฉันก็ลงไปซื้อข้าวกินกับเพื่อนสนิท  พอกินเสร็จ ก็ขึ้นห้องมา เพราะ ฉันทำการบ้านไม่เสร็จ ขี้เกียจเอากลับไปทำที่บ้าน เลยกะว่าจะขึ้นมาทำ... พอฉันและเพื่อนหนิด ขึ้นมา ห้องก็ปิดไฟนะคะ เพราะ ถ้าเปิดไฟ เดี๋ยวโดนครูด่า ว่า มาทำไมยังไม่เลิกพัก พอฉันเปิดประตูเข้ามา ฉันก็เห็น เพื่อนของฉันอยู่ 6 คน กำลังเล่นของอยู่..นั้นคือ..การเอามือจับกัน แล้ว หลับตาเดินไปทั่วห้อง ฉันคิดว่ามันช่างปัญญาอ่อนสิ้นดี เลย แกล้งจิ้มๆเพื่อนๆ และถามว่า     "นี่เล่นไรกันอะ อยากเห็นผี~ หรอ อิอิ^ ^" 
เพื่อนมันลือตา และ วิ่งไปหลบอยู่มุมห้อง ฉันก็ฮาแตก เพื่อนมันเลยพูดกับฉันว่า        "จอย เค้าเห็นผีอะ เห็นจริงๆ!!"  เพื่อนคนหนึ่ง มัน ชื่อ มิ๊กกี้ พูด แล้ว มิ้งค์ ปุยฝ้าย นกยูง แอม แอน ก็พูดเหมือนกัน เฮ้ย!เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ เลยบอกกับเพื่อนสนิทของฉันว่า....
      "นี่(ชื่อ) มาลองทำตามพวกนั้นดูปะ^0^"  ฉันหัวเราะ เพื่อนสนิทฉันก็หัวเราะ และ ทำตาม ฉันก็จับมือเพื่อนหนิด และ หลับตาเดิน  ฉันไม่เห็นอะไรเลย..จริงๆนะ^^ แต่อยู่ดีๆ เพื่อนสนิทฉันก็ ปักมือออกจากฉันและวิ่งไปหลบมุมห้องกับเพื่อนๆ และตะโกนมาทางฉันว่า      "จอย...เค้าเห็นผีมันถือมีดจะปักท้องจอยอยู๋อะ"  เพื่อนสนิททำหน้าเลิ้กหลั้ก  ตอนนี้ฉันลืมตาและเดินไปหามัน หืม อำกันรึ อิอิ^^ ฉันยังไม่เห้น เลยบอกเพื่อนๆว่า....     "ใครกล้าลองอีกทีปะ "  เค้าบอกไป  ก็มีแต่คนบอกว่า 'ไม่' กันหมด ยกเว้นนกยูง  ฉันเลยจับมือกับยูง และ หลับตา ฉันเดินไปคลำทางไป แล้วอยู่ดีๆ นกยูงก็ล้มลงไปกับพื้น และ ร้องไห้ออกมา ฉันตกใจ เลยลืมตา แตก่อนที่ฉันจะลืมตา...ฉันเห็นแล้ว...ผีผู้หญิง...ผมยาว...ยิ้มแสยะ...ไม่น่าเชื่อ!!
พอฉันลืมตา นกยูงมันร้องไห้ และ บอกกับเพื่อนๆทุกคนว่า...
      "เค้าเห็น ผีผู้หญิง หน้าตาเละมากๆ มันขยับหน้ามาชิดกับเค้า ฮือๆTT" ฉันไม่รู้ทำไง เลย ถาม เพื่อนๆของฉันว่าเห็นยังไง  มิ๊กกี้เริ่มพูดก่อนว่า  " เค้าเห็นผีผู้หญิง ผมยาวบังหน้า และอุ้มลูก" นี่มันแม่นาคพระขโนงยะ-3-  ทีแรกฉันจะไม่เชื่อถ้าฉันไม่เห็นจริงๆ ต่อมาแอนก็พูดว่า   "ใช่ๆเค้าเห็นเหมือนมิ๊ก.."  แล้วมิ้งก็พูดว่า   "เค้าเห็นจอยเดินทะลุผีผู้หญิง"  แอมก็พูดว่า
"ใช่ๆ เค้าเห็นผีผู้หญิงยิ้ม.." ต่อมาก็ปุยฝ้าย   "เค้าเห็นผีนั่งบนเก้าอี้ครู!!"  ต่อมาก็เพื่อนสนิทฉัน  "เค้าเห็นเหมือนที่จอยเห็นเปี๊ยบเลย" ฉันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง  ฉันเลยกล้าเสี่ยง  หลับตาอีกครั้ง  แล้วฉันก็เห็นผีกระดูก นั่งอยู่ข้างๆเพื่อนสนิทฉัน ฉันตกใจ รีบลืมตาขึ้นและบอกว่า เมื่อกี้ฉันเห็นอะไร พวกเพื่อนๆ ก็เขถิบ ไปตรงมุมห้อง และ พวกเพื่อนๆของฉันก็เริ่มถยอยกันมาเข้าห้องที่ละคน พอเราเล่นเรื่องนั้นให้คนในห้องฟัง  มีมี่ กับ ฟิล์ม ก็เริ่มร้องไห้ตามนกยูง  ที่ร้องไม่หยุด เพื่อนสนิทฉันก็กลัว  เลยท่องขถาไล่ผี ทุกคนก็ยกมือมาพนมกัน  อึ๊ย~ และเราก็ไม่เห็นอีก

--------------------------------------------------------------------