คงต้องเป็นนายแหล่ะ

  ลาเต้

              ชายหน้าหวานมองตามร่างสูงที่กำลังเดินลงจากรถคันหรูเข้าคณะ เค้ามักจะรีบมามหาวิทยาลัยก่อนเวลาเข้าเรียนเสมอ เพราะเค้าสืบตารางเรียนของร่างสูงมาแล้วว่าเรียนเวลาใดบ้าง และมานั่งดักรอโต๊ะม้าหินหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ เพื่อมาให้ทันเค้า ได้เห็น ได้มองหน้า ก็ถือว่าเป็นความสุขอย่างมากแล้ว 

            อ่า... วันนี้พี่เค้าดูดีจัง ช๊อปสีแดงเลือดหมูนั้น มันคลับกับผิวขาว กางเกงยีนส์สีดำ ขาดเข่า รวมกับหน้าตาอินเตอร์ ตาสองชั้น ใบหูข้างซ้ายใส่ต่างหูเพชรเม็ดเล็ก 2 รู ทรงผมที่เสยขึ้นหน้ายาวนิดหน่อย เซอๆ เดินเข้าคณะด้วยท่าทางเท่ห์ๆ ผมชอบพี่เค้ามาก ไม่ซิ หลงมากกว่า วันไหนไม่ได้เห็นหน้า ผมไม่มีแรง เหมือนไม่ได้กินกาแฟเลยอ่ะ

 น้ำนิ่ง

               “เฮ้ย ไอ้ราม กูเจอน้องคนนั้นมานั่งรอกูหน้าคณะอีกแล้วว่ะ มันบังเอิญหรือตั้งใจวะ” น้ำนิ่งพูดกับเพื่อนสนิทของเค้า “ไอ้บ้า ม้าหินตัวนั้น อาจจะเป็นที่ประจำของน้องเค้ามารอเพื่อนเค้าก็ได้ มึงอย่ามะโน หลงตัวเองว่าเค้าจะมารอมึง” รามเพื่อนสนิทเค้าพูดขึ้น หวังจะเตือนสติน้ำนิ่งว่าอย่าคิดเข้าข้างตัวเอง 

            เนื้อหานิยายเรื่องนี้ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น หากมีข้อผิดพลาดประการใดนักเขียนขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชาย x ชาย

ฉาก สถานที่ ตัวละคร ไม่มีอยู่จริง เป็นจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น