[ดองเล่ม 2] มีเธอเป็นหมอน

ดองเล่ม 2 นะคะ 

ต้องขออภัยนักอ่านหลายคนที่รอจริงๆ แต่ไรท์รู้สึกเขียนไปก็ยิ่งเหนื่อยกับเรื่องนี้ 

ไม่ใช่เพราะมันเขียนแล้วแบบไม่สนุกอะไรอย่างนั้นนะ

แต่ไรท์รู้สึกว่าไรท์อาจจะทำพลาดอะไรสักอย่าง เลยทำให้หนังสืออาจจะไม่สนุกนัก

เลยตั้งใจจะเก็บมันไว้ก่อน ไม่อยากเขียนลวกๆ 

ตอนนี้เขียนแล้วเจ็บปวดใจตลอด 

เลยต้องขอพักผ่อนเรื่องนี้ไปก่อน

และพักเรื่องขายนิยายด้วยค่ะ

หลังจากนี้ ถ้าแต่งนิยายลงก็คืออ่านฟรีไปก่อนนะคะ แต่ก็ไม่ได้อัปเป็นเวลาเหมือนกัน

เรื่องนี้คงจะเป็นคล้ายๆที่ผ่านมา เวลาไหนอยากอัปค่อยอัป พอจบแล้วอาจจะปล่อยให้ว่างๆ สักเดือน แล้วค่อยทะยอยปิดตอนค่ะ 

ยังไม่มีแพลนปล่อยเล่ม 2 นะคะ 

อัปเดทว่าเราแต่งจบแล้ว แต่เราไม่พอใจเล่ม 2 

และตั้งใจจะสังคายนาใหม่ อย่างน้อยก็ช่วงแรก ที่จะแต่งใหม่ทั้งหมด

เป็นการรีไรท์แบบไม่ใช่พิสูจน์อักษรและแก้ไขเล็กๆ น้อยๆ 

แต่เขียนใหม่ 5555555555 

เพราะฉะนั้นเล่มที่ลงในนี้กับเล่มไฟนอลที่วางขาย อาจจะคนละเรื่องเลย

มีหลายส่วนที่เรารู้สึกว่ามันดีกว่านี้ได้ อยากให้ดีกว่านี้มากๆ 

ให้อภัยเราหน่อยน้านักอ่าน เรารักทุกคนมากจริงๆ 

รักเรื่องนี้ด้วยค่ะ เลยอยากให้ออกมาดีที่สุด

ใครติดตามกันมาก็ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ 

----

อย่าลืม FAV เก็บเราไว้อ่านด้วยนะคะ  

First Draft นะ 

ก่อนตีพิมพ์เป็น E-Book 

จะปรับแก้อีกทีก่อน เพราะฉะนั้นอ่านแบบใจดีกับไรท์โหน่ยย 

เพิ่งได้ปกใหม่มา ต้องขอบคุณคุณ ฮาร์ทติส ด้วยนะคะ ชอบมาก จึ้ง

"Enemies-to-Lovers / Slow Burn / Paranormal Fantasy" 

“ส่วนเธอ” ไม่รู้ว่าเห็นการสื่อสารระหว่างฉันกับน้องตัวเองรึเปล่า เสียงของนายเอ็ดวินถึงได้ดูห้วนกว่าเดิมอีกเกือบเท่าตัว เขาหันไปสบตากับกวินที่ตอนนี้กำลังมองฉันอยู่ด้วยสายตาเห็นใจ แล้วพยักพเยิดให้คนหน้านิ่งคนนั้นเดินไปรับตาธีร์ แล้วจึงค่อยกลับมาสั่งอีกรอบพลางขึงตาดุ “มาทางนี้ เราต้องคุยกัน”  

ฉันชี้หน้าตัวเอง

“ฉันทำไรผิดอีกแล้วเหรอ”

ชั่วแว๊บที่ได้ยินคำถาม สายตาของนายเอ็ดวินดูมีแววเหมือนตั้งใจจะเถียงหรือจะขำ หรือจะทำอะไรสักอย่างขึ้นมาเพียงประเดี๋ยว ก่อนที่มันจะหายวับไปอย่างว่องไว แทนที่ด้วยความรู้สึกราบเรียบเสียจนทำให้ฉันจับไม่ถูก “ยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ หือ”

เขากวักมืออีกโดยไม่มองหน้า

ท่าแบบนี้--

เหมือนเรียกลูกหมา!

ฉันเม้มปากกอดอก ยืนอยู่กับที่

“ถ้าจะเรียกแบบนั้น ฉันไม่ไปหรอกย่ะ” เป็นความอยากกวนประสาทประสมประสานความแค้นส่วนตัว ชีวิตฉันตอนนี้เลือกอะไรไม่ได้ทั้งนั้น ขนาดจะติดต่อคนนอกมิติยังทำไม่ได้ ทำไมฉันต้องเดินไปหาเขาง่ายๆ ในเมื่อเขาทำท่าเหมือนฉันเป็นสัตว์เลี้ยงแบบนั้น! “ถ้าจะเรียกก็เรียกดีๆ”

เส้นผมสีดำบางเส้นที่ปรกลงมาบนใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่อาจกลบสายตาวาววับที่ทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบนั้นได้ เช่นเดียวกับริมฝีปากที่เริ่มขยับ

“เรียกดีๆ? ก็ได้ งั้นก็ ‘คุณว่าที่เมี—'” 

"ไปก็ได้"

เปิดเรื่องวันที่ 28 มีนาคม 2564

Characters Imagined:

Pang 

Edwin 

ขอบคุณ " SQWEEZ " THEME ( 2020 )

ใช่ค่ะ ไรท์เป็นสวิฟตี้ 

SQW