ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ` ★ SOME Korean Music Translations :)

    ลำดับตอนที่ #131 :

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 66
      0
      7 ก.ค. 59

    아침 햇살에 눈을 뜨고 핸드폰 시계를 보고

    อาชิม เมดซาเร นูนึล ตือโก แฮนดือโพน ชีเกล โบโก

    ลืมตารับแสงอาทิตย์ยามเช้า ดูเวลาในมือถือ

    어제 준비한 옷을 입고서 서둘러 집을 나서죠

    ออเจ จุนบีฮัน อดซึล ลิบโกซอ ซอทุลรอ ชีบึล ลาซอดโจ

    สวมเสื้อที่เตรียมไว้เมื่อวาน แล้วรีบร้อนออกจากบ้าน

     

    매일 즐겨 듣던 노래를 혼자 흥얼거리고

    เมอิล ชึลกยอ ทึดตอน โนเรรึล ฮนจา ฮึงออลกอรีโก

    เพลงที่เคยฟังอย่างสนุกสนานทุกวันส่งเสียงอยู่ในหูลำพัง

    익숙한 빌딩 사이를 혼자 걷고 있죠

    อิกซุกคัน นี บิลดิง ซาอีรึล ฮนจา คอดโก อิดโจ

    เดินอยู่คนเดียวในตึกที่แสนคุ้นเคย

     

    Monday, Tuesday, Everyday

    วันจันทร์ วันอังคาร ทุกวัน

    그럭저럭 잘지내

    กือรอกจอรอก นัน ชัลจีเน

    ฉันก็สบายดีนะ

    (그럭저럭 - somehow (or other))

    친구도 많이 만나고

    ชินกูโด มันอี มันนาโก

    ออกไปเจอเพื่อนมากมาย

    요즘엔 웃는일도 많아졌어

    โยจึมเมน อุดนึล อิลโด มานาจอดซอ

    พักนี้ เรื่องให้หัวเราะก็มีมากมาย

     

    Summer,Winter,Spring & Fall

    ฤดูร้อน หนาว ใบไม้ผลิ ใบไม้ร่วง

    시간은 빨리 가는데

    ชีกานึน ปัลลี คานึนเด

    เวลาผ่านไปไวนะ

    나는 제자리에서 기다리는지

    เว นานึน เชจารีเอซอ นอล คีดารีนึนจี

    แต่ทำไมฉันถึงยังรอเธออยู่ตรงนี้

     

    너와 가던 커피숍 우리 둘만의 커피숍

    นอวา คาดอน คอฟฟีชอป อูรี ทุลมาเน คอฟฟีชอป

    คอฟฟี่ช้อปที่เคยไปกับเธอ คอฟฟี่ช้อปของเราสอง

    향기가 나는 이곳에서 멍하니 앉아있어

    นี ฮยังกีกา นานึน อีกดเซซอ มองฮานี อันจาอิดซอ

    ได้แต่นั่งเหม่อ อยู่ตรงที่นี้ที่ยังได้กลิ่นเธอ

     

    아직 잊지 못해서 우리 기억이 남아서

    อาจิก อิดจี มดเทดซอ อูรี คียอกี นามาซอ

    ฉันยังลืมไม่ได้ ความทรงจำของเรายังคงอยู่

    나도 모르게 버릇처럼 여기 왔는지 몰라

    นาโด โมรือเก โต พอรึดชอรอม ยอกี วันนึนจี มลลา

    ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาที่นี่โดยไม่รู้ตัวเหมือนเป็นนิสัยอีกแล้ว

     

    찰랑거리는 머릿결

    ชัลลังกอรีนึน นี มอริดกยอล

    ผมที่ปลิวไสวของเธอ

    (찰랑거리다 - lap, slop, slosh)

    하얀 t-shirts & sneakers

    เซ ฮายัน t-shirts แอนด์ sneakers

    เสื้อยืดสีขาวกับสนีกเกอร์

    새침한 걸음걸이

    เซชิมฮัน คอรึมคอรี

    ฝีเท้าที่สดใส

    (새침하다 - coy, prim)

    꿈속에서 보지만 이젠 설레지 않아, girl

    กุมโซเกซอ นอล โพจีมัน อีเจน ซอลเรจี อานา เกิล

    แม้จะเห็นเธอในฝัน แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่ตื่นเต้นอีกแล้วล่ะ

    찐한 커피향이 사라지듯이

    จินนัน คอฟฟีฮยังอี ซาราจีดึดชี

    เหมือนกลิ่นกาแฟเข้มข้นที่เลือนลางไป

    희미해졌지 무덤덤해진 크기

    นอน ฮีมีเฮดจอดจี มูดอมดอมเฮจิน คือกี

    เธอเลือนหายไปทีละน้อย เริ่มมีความสำคัญน้อยลงไป

    (무덤덤하다 - calm, flat)

    아무렇지 않게 걸어온 coffee shop

    อามูรอดจี อันเค คอรอโอน อี คอฟฟี ช้อป

    แต่ฉันก็เดินมาที่คอฟฟี่ช้อปนี้ทั้งที่ไม่รู้เหตุผล

    익숙해, 몸에서 나던 캬라멜 right?

    อิกซุกเค นี โมเมซอ นาดอน อี คาราเมล ฮยัง right

    คุ้นเคยกับกลิ่นคาราเมลที่ออกมาจากตัวเธอ ใช่มั้ย

     

    Monday, Tuesday, Everyday...

    그럭저럭 잘지내

    밤에는 잠도 자고

    พาเมนึน ชัมโด ชัล จาโก

    ตอนกลางคืนก็หลับสบายดี

    슬픈 영화도 눈물없이

    ซึลพึน ยองฮวาโด นุนมูรอบชี ชัล บวา

    แม้จะดูหนังเศร้า ก็สบายดีไม่มีน้ำตา

     

    Summer,Winter,Spring & Fall

    모든게 변해 가는데

    โมดึนเก พยอนเน คานึนเด

    ทุกอย่างต่างก็เปลี่ยนไป

    나는 제자리에서 기다리는지

     

    너와 가던 커피숍

    우리 둘만의 커피숍

    향기가 나는 이곳에서

    멍하니 앉아있어

     

    아직 잊지 못해서

    우리 기억이 남아서

    나도 모르게 버릇처럼

    여기 왔는지 몰라

     

    너에게 오늘 하루는 어땠는지 묻고 싶어 아주 가끔

    นอเอเก โอนึล ฮารูนึน ออดเตนนึนจี มุดโก ชิบพอ อาจู คักกึม

    บ่อยครั้งก็อยากถามเธอนะว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง

    이젠 느끼한 파스타도 먹는데

    อีเจน นึกกีฮัน พาสต้าโด นัน ชัล มองนึนเด

    ตอนนี้ฉันกินพาสต้ารสเลี่ยนได้สบายมากแล้วนะ

    (느끼하다 - 음식이 greasy, oily, rich)

    how about u? 아직도 피클은 먹는지

    how about u อาจิกโต พิกคือรึน มด มองนึนจี

    แล้วเธอล่ะ ยังกินแตงกวาดองไม่ได้อยู่มั้ย

    차츰 익숙해지는 없는 삶도 괜찮아

    ชาชึม อิกซุกเคจีนึน นอ ออบนึน ซัลโด กเว คเวนชานา

    ชีวิตที่ไม่มีเธอ ฉันก็สบายดีและคุ้นเคยกับมันขึ้นทีละนิด

    (차츰 - gradually, slowly)

    소식에도 웃음이 나죠

    นี โซชิกเกโด อุดซือมี นาโจ

    ได้ยินเรื่องของเธอ ฉันก็ยิ้มได้

    햇살 가득한 창가에 기대 이어폰을

    เฮดซัล คาดึกคัน ชังกาเอ คีเด อีออโพนึล กอ

    เสียบหูฟัง พิงหน้าต่างที่มีแสงแดดจัดจ้า

    오늘도

    นัน โอนึลโด

    วันนี้ก็เช่นกัน

     

    너와 가던 커피숍

    우리 둘만의 커피숍

    향기가 나는 이곳에서

    멍하니 앉아있어

     

    아직 잊지 못해서

    우리 기억이 남아서

    나도 모르게 버릇처럼

    여기 왔는지 몰라

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×