ใบสมัครเฮียเทมป์ค่ะ <3

เนื้อเรื่อง

ใบสมัคร เทมป์ ซึงฮยอน [ คำตอบขอสีดำตัวหนา ( ขอมากไปมั้ย . ขอโทษนะ ตาไม่ดี งะ .. )  ]



ชื่อ (ชาติไหนก็ได้ฮับ .) - คิมเฮซอง

อายุ ( ห้าม !! มากกว่า หรือต่ำกว่า 2 ปี . ได้โปรด ) -20 ปี (ปรับได้นะคะ)

บุคคลิกที่เห็นภายนอก ( มากกว่า 3 บันทัดคับ) -
หญิงสาวที่จัดว่าสวย มีผมสีน้ำตาลยาวดัดตรงปลาย ชอบปล่อยผมและไว้ผมหน้าม้า
ผิวขาวเนียนตามแบบฉบับผู้ดี ตัวสูง แขนยาว ขายาว หุ่นนางแบบ มีหุ่นผอมเพรียวมาก แบบที่ใครก็ต้องอิจฉา (เหรอ -_-)
ใบหน้าไม่ค่อยมีรอยยิ้มให้ใครได้เห็นมากนัก แต่เวลายิ้มแล้วจะน่ารักมาก
ชอบแต่งตัวสไตล์คุณหนู แบบเสื้อระบายมีลูกไม้กับกระโปรงอะไรประมาณนั้น ตาโตธรรมชาติและไม่ค่อยชอบแต่งหน้า  

นิสัย ( 5 บันทัดขึ้น ได้โปรด . ตามคาแรคเตอร์ และจะเสริมแต่งได้ไม่ว่ากับคับป๋ม จะพยายามแต่งให้ลงล๊อค 55+ ^ ^ .  ) - เป็นลูกคุณหนู ถูกที่บ้านปลูกฝังมาดี เป็นคนเรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ รู้จักมารยาท รู้ว่าอะไรควรไม่ควร มีสัมมาคารวะ (บอกแล้วว่าที่บ้านปลูกฝังมาดี =*=)
เป็นคนใจดี ขี้สงสาร แคร์ความรู้สึกของผู้อื่น และเป็นห่วงผู้อื่นเสมอ ถ้าใครมีอะไรให้ช่วยเหลือเธอก็จะช่วยอย่างเต็มที่
เป็นคนที่ออกจะหัวอ่อนไปหน่อย ใครว่าอะไรมาก็ว่าตามนั้น แต่หลังจากได้รู้จักกับเทมป์แล้วนิสัยก็เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
ข้อดีคือเป็นคนเข้มแข็ง มีความอดทน แต่ข้อเสียคืออ่อนแอมาก ประมาณว่าวิ่งได้แค่ 20 วินาทีก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว =_=
ออกจะเป็นคนเงียบไปสักหน่อย แต่พอได้พูดแล้วก็จะรู้ว่าเธอเป็นคนที่น่ารักและร่าเริงมาก ^-^
อยากลองใช้ชีวิตแบบเด็กสาววัยรุ่นธรรมดาสักครั้งหนึ่ง เพราะถูกครอบครับบังคับกฎเกณฑ์มามาก
เพราะไม่เคยมีความรักมาก่อน พอเจอคนที่รู้สึกว่ารักเป็นครั้งแรก ก็จะรักจนหมดใจ ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับเขาอย่างเต็มที่ เพราะเธอเชื่อว่าสักวันเขาก็จะเห็นความดีของเธอเอง รักเทมป์และคอยให้กำลังใจอยู่เคียงข้างเทมป์เสมอ รักตัวเขาในแบบที่เขาเป็น และไม่เคยขอร้องให้เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ

ครอบครัว // ความรัก (ประวัติครอบครัว หรือประวัติเกี่ยวกับความรัก ความรักจะไม่ใส่ก็ไม่ว่ากัน . ขอ 3 บันทัดขึ้น ) -

ครอบครัว มีกันอยู่ 6 คนในบ้าน คือ พ่อ แม่ ปู่ พี่ชาย แล้วก็ป้า ครอบครัวเป็นตระกูลผู้ดีเก่า
พ่อทำธุรกิจบริษัทส่งออกสินค้าชื่อดัง พ่อเป็นคนใจดีและมีเหตุผล
แม่เป็นไฮโซ ไม่ทำงานอะไร ชอบจับกลุ่มนินทาชาวบ้าน เป็นคนดุมาก
ปู่เป็นอดีตนายกที่ทั้งหัวแข็งและดื้อรั้น ชอบวางกฏเกณฑ์ให้กับคนในครอบครัว
ป้าเป็นพี่สาวของแม่ ยังโสดและไม่เคยมีสามี นิสัยเหมือนแม่ของเฮซอง ชอบยุยงส่งเสริม ชอบเอาข่าวเรื่องนั้นเรื่องนี้ของเฮซองมาเล่าให้คนในบ้านฟัง พูดกันตามตรงก็คือนิสัยไม่ค่อยจะดี
พี่ชายเป็นพวกนักเลง นิสัยแย่ ชอบขู่แล้วก็ท้าทายชาวบ้าน แต่ก็เป็นพี่ชายที่รักและหวงน้องมาก

ความรัก แน่นอนว่าคุณหนูอย่างเฮซองไม่เคยมีความรักอะไรกับเค้าหรอก ก็เล่นถูกครอบครัวตั้งกฏเกณฑ์ให้ซะขนาดนั้น ทั้งที่หน้าตาอย่างเธอก็จัดว่าหน้าตาดีพอสมควรเลย
อีกอย่างเธอเองก็ยังไม่เคยตกหลุมรักใครสักที...จนได้มาเจอกับเทมป์นี่ล่ะ!

สิ่งที่ชอบ - ดอกไม้ ชอบหมดทุกประเภทเลย :),สตรอเบอรี่,ขนมเค้ก

สิ่งที่ไม่ชอบ - ความเงียบ,การถูกทิ้ง

สิ่งที่เกลียด // กลัว - เกลียด - การเรียน,การถูกบังคับ // กลัว - เลือด,การใช้กำลัง,กลัวคนเกลียด

ความสามารถพิเศษ - เล่นเครื่องดนตรีสากลได้ทุกประเภท โดยเฉพาะเปียโน,เขียนตัวหนังสือสวยมากกก

อิมเมจ 3 รูป เป็นอย่างต่ำ ขอบคุณคับ -



อิมเมจคู่ 2 รูปพอ -




ถ้าออติด . แล้วจากไป ตุณจะตายอย่างอนาถ รับได้มั้ย ?? - รับได้ค่ะ และเห็นด้วยกับคนแต่งเต็มที่เลย!!!

ช่วยโหวตเม้นด้วยนะคับ ^^ - โอเคค่า ^O^

บทสำรอง - ซองมิน คือตอนแรกลังเลระหว่างบทของเทมป์กับซองมินนี่ล่ะค่ะ แต่ติดใจบทของเทมป์มากกว่า แต่ถ้าสำรองก็สนใจซองมินอยู่ดีล่ะค่ะ 555+

คิดชื่อเรื่องมาซัก 1 ชื่อหน่อยดิ ( คิดดีไม่ดี ไม่เกี่ยวกับการ ออดิชั่น ทั้งสิ้น ) - Love At First Sweetic Cafe
กร้ากกก ออกจะเห่ยไปเล็กน้อย แต่ชื่อนี้ได้มาก็เพราะว่าความรักของแต่ละคนมันเกี่ยวกับคาเฟ่แห่งนี้ทั้งนั้นใช่มั้ยล่ะคะ ก็เลยคิดมาเป็นอย่างนี้ ^-^

คนแต่งเรื่องมากมั้ย - เรื่องมากที่ไหน ไม่เรื่องมากเลยค่ะ!


บทสำรอง - ก็คงจะเป็นประมาณเด็กสาวที่ชอบซองมินล่ะมั้งคะ =]







คำถาม .. กรุณาตั้งใจตอบ ขอบคุณคับ  - A -

1 .  คุณรู้จักกับเทมป์ ตอนที่เทมป์วิ่งเข้ามาหาคุณเพื่อหลบคู่อริที่มีมากเกินไป แสร้งทำว่าคุณกับเขาเป็นคนรักกัน โดยยืนจูบคุณที่ซอยเล็ก ๆ แถวโรงเรียนคุณ ซึ่งคุณมากจากโรงเรียนหญิงล้วน ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน คุณจะทำอย่างไร ( บรรยายมา ตบจูบ ๆ ได้หมด  ฮ่าาาา . )

 - ตอนนี้เป็นเวลาหลังเลิกเรียนพอดี ท้องฟ้าก็ค่อนข้างมืดพอสมควร ถ้าไม่เพราะครูเรียกเฮซองไปคุยเรื่องที่จะส่งเธอไปประกวดคัดลายมือ เธอก็คงจะไม่ต้องอยู่จนเย็นขนาดนี้ (ประกวดคัดลายมือ ที่เกาหลีมีหรือเปล่าฟะ =_=)

เธอเพิ่งเดินพ้นโรงเรียนออกมาได้ไม่ทันไร ก็ได้ยินเสียงกลุ่มวัยรุ่นดังมาจากบริเวณแถวนั้นพอดี ดูท่าว่าอาจจะมีใครคนหนึ่งต้องเจ็บตัวเพราะโดนพวกนี้รุมตีซะล่ะมั้ง =_= ที่เกาหลีเรื่องแบบนี้ดูท่าว่าจะกลายเป็นเรื่องปกติไปซะแล้วล่ะ...

ขณะที่เฮซองกำลังเดินอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งตรงมาหาเธอ ย้ำ! วิ่ง"ตรง"มาหาเธอ (ย้ำเพื่อ -_-) แล้วเขาก็ลากหญิงสาวเข้าซอยแถวๆนั้น แล้วประกบปากกับหญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวทันที! เธอไม่อยากจะพูดเลยว่า...มันคือเฟิร์สท์คิสของเธอ!!! ก็สำหรับผู้หญิงลูกผู้ดีอย่างเธอ เรียนก็เรียนในโรงเรียนหญิงล้วน นอจากคนในครอบครัวที่เป็นผู้ชาย คุณครู หรือว่าเพื่อนพ่อ เพื่อนปู่แล้ว เธอก็ไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้ชายคนไหนอีกเลย อย่าว่าแต่จูบเล้ย ขนาดอยู่ใกล้ยังไม่คุยเลย แล้วนี่...ผู้ชายที่เธอเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก กลับมาจูบเธอเฉยเลย!!!

เขาจูบเธอเป็นเวลานาน นอกจากเสียงหัวใจเต้นของตัวเองแล้ว เฮซองยังพอได้ยินเสียงพวกอันธพาลที่เดินอยู่แถวนั้นเหมือนกับกำลังหาใครอยู่ เธอได้ยินเสียงหนึ่งในพวกนั้นดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายว่า "เฮ้ย! ไปหาที่อื่นกันต่อ! หาไอ้เทมป์ให้เจอ ไปเว้ย!!!"

ทันทีที่พวกอันธพาลเดินไป เขาก็ถอนริมฝีปากออกจาเธอ เด็กสาวได้แต่ยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น เธอเขิน เธอหน้าแดงมากกก แล้วยังรู้สึกว่าทำอะไรไม่ถูกอีก จะพูดอะไรกับเค้าสักคำก็พูดไม่ออก ทำได้แค่ฟังเค้าพูดว่า "ขอบใจนะ" แล้วก็มองดูเขาเดินจากเธอไป

ปล. ไม่มี้ ไม่มีตบจูบนะค้า นางเอกเป็นคุณหนูค่า ต้องเรียบร้อยนิดนึง คุณแม่สอนไว้ 555+
ปล.2 สรุป...นางเอกยังจิ้นมาก ก็เลยเขินจนทำอะไรไม่ถูกค่ะ >/////<

2 . คุณเจอกับเทมป์เป็นครั้งที่ 2 เมื่อคุณบังเอิญเดินไปอยู่วงล้อมของคู่อริเขา ซึ่งเขาตัดสินใจวิ่งลากคุณออกมาจากบริเวณนั้นขึ้นมอเตอร์ไซค์เขา วิ่งด้วยความเร็วที่สามารถพาคุณไปตายเมื่อไรก็ได้ คุณกอดเขาแน่น แต่คุณก็สัมผัสได้ถึงไออุ่นของแผ่นหลัง และ ฝ่ามือคุณ ที่เขากุมแน่น . ( บรรยาย + คำพูด 5 บันทัดขึ้น )

- "ค่ะ แม่ เดี๋ยวหนูก็กลับถึงบ้านแล้วค่ะ แล้วเจอกันค่ะ" เฮซองพูดกรอกเสียงใส่โทรศัพท์มือถือสีชมพูเครื่องเล็กของเธอ เธอกดวางสายจากแม่ของเธอ แล้วเก็บมือถือลงกระเป๋า แต่เพราะเธอมัวแต่คุยโทรศัพท์กับแม่ เลยไม่ทันได้สังเกตว่าตอนนี้รอบตัวของเธอ ทุกคนแตกฮือกันออกไปหมดแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหละที่เมื่อกี้ยังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ ตอนนี้เธอก็เลยตกอยู่ในวงล้อมของพวกอันธพาลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ TT^TT โอ้มายก้อด ทำไมช่วงนี้เธอถึงเจอเรื่องแบบนี้บ่อยจังนะ!

ระหว่างที่เด็กสาวอยู่ในวงล้อม เธอก็หันไปมองรอบๆ ผู้ชายแต่ละคนหน้าตาน่ากลัวกันทั้งนั้น ถึงเธอจะมีพี่ชายเป็นอันธพาล แต่ใช่ว่าเธอจะรู้จักกับเพื่อนของพี่ชายสักหน่อยนี่ แล้วพี่ชายกับเธอก็ใช่ว่าสนิทกันมากซะที่ไหน แต่แล้ว...สายตาเธอก็ดันไปบังเอิญเจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้น คนที่ขโมยเฟิร์สท์คิสของเธอไป!

เขาคนนั้นก็ดูจะประหลาดใจไม่แพ้กัน ที่เจอกับเธออีกครั้งหนึ่ง แถมยังมาเจอกันในที่แบบนี้ซะอีก! ความจริงแล้วไอ้พวกอันธพาลกว่า 10 คนนั่นน่ะ มันกำลังจะท้าต่อยกับเขาพอดี แต่เพราะผู้หญิงคนนี้ดันมาอยู่ในวงล้อม เรื่องก็เลยกลายเป็นแบบนี้ซะนี่

เขามองหน้าหญิงสาวที่ดูจะหวาดกลัวกับเหตุการณ์ข้างหน้านี้ไม่น้อย แล้วเขาก็ตัดสินใจวิ่งไปหาเธอ แล้วจับมือพาเธอวิ่งไป วิ่งไปเรื่อยๆ โดยมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดไม่ไกลจากที่นี่มากนัก เขาพาเธอวิ่งโดยมีไอ้พวกคู่อริของเขาวิ่งตามมาติดๆ

"เฮ้ย! ไอ้เทมป์ แกจะวิ่งไปไหนวะ!!!"
"แม่ง ทุเรศนี่หว่า!"
"จับไอ้เทมป์ให้ได้นะเว้ย!"
"จับผู้หญิงคนนั้นมาด้วยเว้ย!!!"

เสียงตะโกน เสียงด่าไล่หลังตามทั้งสองคนมา ไหนยังจะเสียงฝีเท้าเป็นสิบคู่ของพวกนั้นอีก เฮซองรู้สึกว่าเธอไม่ได้วิ่งเอง แต่ถูกเขาจับมือบังคับให้วิ่งไปซะมากกว่า เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เธอวิ่งแล้วเหนื่อยขนาดนี้!

ในที่สุดทั้งคู่ก็วิ่งมาถึงที่ๆเทมป์จอดรถอยู่ แล้วทั้งคู่ก็พากันขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ของเทมป์ไป เสียงของคู่อริพวกนั้นยังตามมา แต่เขาก็สตาร์ทเครื่องแล้วซิ่งรถออกไปซะแล้ว เป็นความเร็วขนาดที่ว่า...ไม่มีทางที่ไอ้พวกนั้นจะตามทัน แต่เธอรู้สึกว่าอาจจะตายได้ซะมากกว่า =_= ถ้าคนขับไม่ชำนาญก็คงจะตายตั้งแต่ตอนออกเครื่องแล้ว มอเตอร์ไซค์แต่งเครื่องของเขาแรงได้ใจจริงๆ -_- แต่ความจริงเธอก็ยังต้องซ้อนเขาไปอีกนาน แบบนี้ก็อาจจะมีสิทธิ์ตายอีกเหมือนกันล่ะมั้ง -___-

เฮซองคิดว่าดูจะเป็นการไม่เหมาะสมที่เธอจะไปกอดเอวเขาไว้แบบนี้ เธอก็เลยคิดจะเอามือที่กอดเอวเขาไว้ออก (อ้าว...ไหนเมื่อกี้บอกกลัวตาย -_-) แต่เทมป์กลับเอามือข้างหนึ่งมาจับมือเธอไว้ แล้วพูดว่า

"จับแน่นๆสิ ปล่อยมือเดี๋ยวก็ตกลงไปตายหรอก!"

ถึงคำพูดจะฟังดูไม่สุภาพ แต่มืออบอุ่นของเขาที่จับมือเธอไว้แน่นก็ดูจะแสดงถึงความอ่อนโยนได้เป็นอย่างดี เฮซองก็เลยต้องกอดเอวเขาไว้อย่างนั้น สายลมที่มาปะทะใบหน้า เมื่อต้านกับความแรงของมอเตอร์ไซค์ที่วิ่ง เธอก็รู้สึกหนาวจับใจ ทำไมมันถึงหนาวอย่างนี้นะ! เฮซองก็เลยซบหน้าลงกับแผ่นหลังของเขา มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่กั้นระหว่างใบหน้าของเธอกับแผ่นหลังของเขาเท่านั้น ถึงแม้จะหนาว แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงไออุ่นจากแผ่นหลังของเขา

ที่เธอรู้สึกอบอุ่นขนาดนี้เป็นเพราะว่าได้กอดใครสักคน หรือว่า ...เป็นเพราะเขากันแน่นะ...

3. คุณชอบเทมป์มาก . แต่เขาก็มีผู้หญิงมากมาย เปลี่ยนคนควงทุก 3 วัน คุณอยากจะใกล้ชิดเทมป์แบบผู้หญิงพวกนั้นบ้างไหม ซึ่งดูเขาไม่รับคุณซักนิด แทบขับไสคุณไปจากเขาเสียอีก คุณจะทำยังไง ( บรรยายมา 5 บันทัด )

- ตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้น ฉันก็รู้สึกว่าฉันชอบเทมป์มาก เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันชอบ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย สำหรับฉันแล้วถึงเขาจะเป็นอันธพาล จะเป็นผู้ชายเจ้าชู้ (อย่างนี้เรียกว่าเจ้าชู้ได้หรือเปล่านี่ 555+) แต่ถ้าให้เป็นได้ ฉันก็อยากเป็นหนึ่งในพวกผู้หญิงที่เคยควงกับเค้า แม้จะแค่ 3 วันก็ตาม เพราะอย่างน้อยฉันก็ยังได้ใกล้ชิดเค้า ได้อยู่ใกล้เค้า ได้เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เค้าเคยคบด้วย ถึงแม้เวลามันจะไม่มาก แต่สำหรับฉัน ฉันก็พอใจแล้ว

แต่ทำไม...เทมป์ถึงไม่สนใจฉันเลยล่ะ เขาดูเหมือนจะไม่รับฉันไปเป็นแบบนั้นเลยสักนิด ทั้งที่ฉันก็คิดว่าหน้าตาของฉันก็จัดว่าดูดีพอสมควรแล้วนะ T^T ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเหมือนจะขับไสไล่สงฉันไปซะอีก ด้วยคำพูดประชดประชันหลายคำ เช่นว่า

"เธอยังจะมาหาฉันอีกเหรอ"
"ฉันไม่สนใจผู้หญิงอย่างเธอหรอก กลับไปซะไป"
"ไปหาคุณชายมาคบกับเธอเถอะ!"

ฯลฯ คำพูดที่หลุดออกมาจากปากเค้า ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าไปเหมือนกัน

แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอก ถ้าเค้ายังไม่รับฉัน ฉันก็จะพยายามตื๊อเค้าต่อไป! แต่ฉันคงจะไม่ได้ไปตื๊อแบบน่ารำคาญหรอกนะ แต่คงจะตื๊อแบบ...เอาอาหาร เอาขนมไปให้เทมป์ทุกวัน แน่นอนว่าอย่างเค้าไม่มีทางรับหรอก แถมยังทิ้งขว้างไปต่อหน้าฉันอีก แต่ฉันเชื่อว่าถ้าทำอย่างนั้น สักวันหนึ่งเขาก็จะเห็นความดีของฉันเอง อาจจะไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้ แต่สักวันหนึ่ง...ฉันเชื่ออย่างนั้น

หรือถ้าไม่มีวันนั้น อย่างน้อยฉันก็ดีใจที่ครั้งหนึ่ง ฉันได้เคยทำอะไรเพื่อคนที่ฉันรัก ถึงแม้เขาจะไม่มีวันเห็นค่าของฉันก็ตาม

4. คุณชอบเทมป์มาก . แต่ดูเขาไม่ค่อยสนใจคุณเท่าไร โทรไปบางทีก็ไม่รับ โทรไปบางทีก็บอกไม่ว่าง บางทีก็ตัดสาย  บางครั้งก็หลบหน้าคุณ แต่คุณก็ตามหาเขาเจอ เขาไล่คุณ ไม่ให้คุณมาหาเขาอีก คุณทำไง ( บรรยาย + คำพูด 5 บันทัดขึ้น )

- "ฮัลโหล เทมป์~"

ตื๊ดดดดด

ทันที่เฮซองกรอกเสียงลงไปปุ๊บ ปลายทางก็ตัดสายลงทันที เธอลองกดโทรหาเค้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาถึงกับปิดเครื่องไปเลย เด็กสาวรู้สึกน้อยใจยังไงชอบกล ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้กับเธอหรอกนะ

เมื่อวาน

"ฮัลโหล เทมป์ ทำอะไรอยู่~"
"ขอโทษนะ ฉันไม่ว่าง แค่นี้ก่อนนะ"

เมื่อเช้า

เฮซองกดโทรศัพท์หาเทมป์ รวมกันได้ประมาณ 20 รอบแล้วมั้ง เธอโทรติด แต่เขาก็ไม่รับสายเลยแม้แต่สายเดียว

พอเมื่อกี้ติดก็ดันกดวางสาย แล้วปิดเครื่องหนีไปเฉยเลย

นี่ยังไม่นับรวมเมื่อวันก่อนที่เธอเจอเขา แต่เขาก็ดันหลบหน้า แล้วก็วิ่งหนีเธอไป พอรู้ตัวอีกทีเธอก็หาเขาไม่เจอซะแล้ว!

ทำไมพักนี้เขาถึงต้องหลบหน้าหลบตาเธอด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจ!

เฮซองตัดสินใจออกไปตามหาเขา ตอนนี้เป็นเวลาประมาณสามทุ่มแล้ว ที่ๆคนอย่างเขาน่าจะอยู่ก็มีไม่กี่ที่เท่านั้นหรอก แต่เธอคิดว่าเขาน่าจะอยู่ที่ไนท์คลับ!

เด็กสาวเดินไปยังไนท์คลับที่มีชื่อที่สุดในเมือง แล้วเธอก็เจอเขายืนอยู่หน้าไนท์คลับจริงๆ เฮซองรีบวิ่งไปหาเขาทันที ส่วนเทมป์ก็ดูจะตกใจไม่น้อยที่เธออุตส่าห์มาตามหาเขาถึงที่นี่!

"ในที่สุดก็เจอนายซะที"

"เธอมาตามหาฉันถึงนี่เลยเหรอ!"

เฮซองไม่ตอบ แต่ยิ้มให้แทนคำตอบ

"เธอมาทำไมเนี่ย!" เทมป์ถามอย่างหัวเสีย เขาอุตส่าห์หลบหน้าหลบตาผู้หญิงคนนี้มาตั้งนาน เธอก็ยังอุตส่าห์จะมาหาเขาอีก เวรกรรม!

"ฉันก็แค่อยากเจอนาย..."

"กลับไปซะ เพราะฉันไม่อยากเจอเธอ"

"นาย...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ! นายรู้มั้ย ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเวลาฉันโทรไป นายก็ไม่สนใจ เจอหน้าฉัน นายก็หลบหน้าฉันอีก แล้วพอมีโอกาสได้เจอกันตรงๆ นายก็ไล่ฉันกลับไปเนี่ยนะ!" เฮซองที่ปกติไม่ค่อยพูดแบบนี้กับใคร แต่เธอก็พรั่งพรูคำถามออกมาต่อหน้าเขา ผู้ชายคนเดียวที่เธอรัก

"เพราะฉันรำคาญเธอไง เข้าใจมั้ย แล้วต่อจากนี้...เธอก็ไม่ต้องมาหาฉันอีกนะ ฉันเบื่อเธอแล้ว"

"นาย...นายพูดแบบนี้ได้ยังไง..." น้ำตาเริ่มไหลลงมาจากใบหน้าของเฮซอง

"กลับไปซะ แล้วเรา...ไม่ต้องเจอกันอีก"

"นายต้องการแบบนั้นใช่มั้ย..."

เทมป์ไม่ตอบ แต่กลับเมินหน้าหนีเธอไปแทน

"งั้นก็ได้ ฉันจะไม่มาเจอนาย ไม่มาหานาย ให้นายต้องรำคาญใจอีก แต่ว่า...นายเอาโทรศัพท์ฉันไปซะนะ ถ้ามีมัน ฉันเห็นเบอร์นาย ฉันก็คงต้องกดโทรหานายอีก ถ้าไม่มีมันก็คงจะดีกว่า..." พูดแล้วก็ยื่นโทรศัพท์ส่งให้เทมป์ แต่เขาไม่ยอมยื่นมือมารับ

เฮซองจึงจับมือเทมป์แล้ววางโทรศัพท์ลงบนมือของเขาซะเอง

"ที่ผ่านมา...ฉันขอบคุณมากๆ ฉันเสียใจ...ที่เคยทำให้นายไม่พอใจ...ขอโทษนะ"

แล้วเฮซองก็เดินหันหลังกลับบ้านไป วู้ววว...มันเริ่ดมากกก (เขียนเองแม่งชมเอง 555+)

ปล. ข้อนี้ดั๊นจะตอบยาวไปไหน =___=

5. ถ้าเทมป์ถูกรุมตีปางตาย แต่เขาก็ยังหอบสังขารที่กำลังจะไปมาหาคุณที่บ้าน เพื่อจะบอกคุณว่า เขาขอโทษ และรักคุณมากแค่ไหน ในตอนนั้นเป็นยังไง ( บรรยายมา 5 บันทัดขึ้น . )

- ขณะที่ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสือ แต่ใจไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวหรอก ฉันนั่งใจลอยคิดถึงเทมป์ต่างหาก เศร้าชะมัดเลย...คิดถึงเขาทีไร น้ำตาก็พาลจะไหลทุกที T T

"เฮซอง..."

ฉันรู้สึกเหมือนกับได้ยินเสียงเทมป์...เรียกชื่อฉัน ฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่ฉันก็ตัดสินใจเปิดหน้าต่างออกไปดู (ห้องนางเองอยู่ชั้น 2 เด้อ -_-) แล้วก็เจอเขา...คนที่ฉันคิดถึงมาตลอด

"เทมป์..."

เขายืนอยู่ที่ประตูบ้าน เงยหน้าขึ้นมามองฉัน ฉันรีบวิ่งลงบันไดไปหาเขา แล้วก็เปิดประตูออกไปเจอเขา โชคดีที่วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ปู่ พ่อ แล้วก็แม่ ต้องไปงานเลี้ยงของบริษัท อาจจะไม่กลับบ้าน แต่ไปนอนหอพักของบริษัทแทน ส่วนพี่ชาย ก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านอยู่แล้ว...

แต่พอฉันเจอเขา ฉันก็แทบจะร้องออกมา สภาพของเทมป์ในตอนนี้ ดูแทบไม่ได้เลย มีเลือดออกอยู่ทั่วหน้า แล้วก็มีรอยช้ำอยู่ทั่วตัว เลือดเปรอะซึมไปทั่วชุดของเขา พอฉันเปิดประตูลงไปหาเขาปุ๊บ เขาก็ทรุดลงไปทันที ฉันรีบเข้าไปประคองเขาไว้ น้ำตาก็ไหลออกมา ทำไมเขาถึงเจ็บตัวขนาดนี้ก็ไม่รู้ สภาพของเขาแทบจะเรียกได้ว่าปางตายเลยด้วยซ้ำ TT_____TT แต่คำแรกที่เขาพูดกับฉันก็คือ

"เฮซอง...ฉันขอโทษ..."

"นายจะขอโทษอะไร นายไม่ต้องพูดแล้ว เข้ามาทำแผลข้างในก่อนสิ" พูดไปก็ร้องไห้ไป ความรู้สึกของฉันตอนนั้นคือดีใจมาก เพราะฉันรู้แล้วว่าถึงเขาจะเจ็บหนักขนาดนี้ แต่คนแรกที่เขามาหาก็คือฉัน แต่เขาเจ็บหนักขนาดนี้ เขาไม่สมควรจะพูดอะไรอีกด้วยซ้ำ!

"ฉัน...รักเธอ...นะ"

"นายไม่ต้องพูดแล้ว!"

"ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมา... ฉัน...รักเธอมาตลอด ฉัน...ขอโทษนะที่ทำให้เธอเสียใจ ขอโทษ...ที่เคยทำไม่ดีกับเธอ"

"ฉันรู้แล้ว... TT^TT"

"ฉันรักเธอนะ"

"อื้อ ฉันก็รักนาย ฉันรักนายที่สุดในโลกเลย TT^TT"

เทมป์ยิ้มให้กับเธอ แล้วเฮซองก็พาเทมป์เข้าไปทำแผลข้างในบ้าน

ปล. จบมันดื้อๆอย่างนี้ล่ะวะ ๕๕๕+
ปล.2 ไรเตอร์บอกว่าให้บรรยาย แต่ดั๊นใส่ทั้งบทพูด บทบรรยายมาซะยาวเฟื้อย คงไม่ว่ากันนะคะ =_=

6. ตอบจบ ( บรรยาย 5 บันทัดขึ้นนะ .  )

- หลังจากเหตุการณ์ปางตายของเทมป์ในวันนั้น ทั้งเฮซองและเทมป์ก็เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์กันมากขึ้น ทั้งคู่ตัดสินใจคบกันเป็นแฟน โดยที่เทมป์ให้สัญญากับเธอว่า "เธอจะเป็นผู้หญิงคนแรก คนเดียว และคนสุดท้ายของฉัน ที่ฉันจะไม่ควงแค่ 3 วัน"

เทมป์ไปขอคบกับเฮซองต่อหน้าครอบครัวของเฮซอง ถึงแม้ในตอนแรกทุกคนจะไม่ยอมรับ (อาจจะยกเว้นแต่พ่อคนเดียวล่ะมั้ง) แต่เมื่อทุกคนเห็นความพยายามของเทมป์ ที่ถึงแม้จะเป็นอันธพาลแต่เขาก็จริงใจ และดูจะรักลูกสาวของพวกเขามาก อีกทั้งถ้าทั้งคู่ได้คบกัน มันก็จะเป็นความสุขของเฮซองด้วย จนในที่สุดพวกเขาก็อนุญาต

เทมป์กล้าควงกับเฮซองอย่างออกหน้าออกตา และกล้าบอกกับทุกคนว่าเธอคือ"แฟน"ของเขา
ส่วนเฮซองก็ไม่อายที่จะบอกกับใครเช่นกันว่า "อันธพาล"คนนี้ คือ"แฟน"ของเธอ

ถึงแม้ใครหลายคนจะคิดว่าพวกเขาไม่คู่ควรกัน

"เฮซอง" เป็นถึงคุณหนูผู้ดีเก่า เป็นคุณหนูผู้ดีขนานแท้ ถ้าให้พูดก็อาจจะเป็นเหมือนดอกฟ้าเลยก็ได้ เธอเพอร์เฟคท์ทุกประการ
"เทมป์" เป็นแค่อันธพาลธรรมดา ชีวิตของเขาแทบจะเรียกได้ว่า"ไร้สาระ"มาก

พวกเขาเป็นเหมือนขั้วบวกกับขั้วลบ ถึงจะต่างกันสุดขั้วแต่ก็ถูกดึงดูดเข้ามาหากัน แต่ทั้งสองคนต่างก็ช่วยเติมเต็มซึ่งกันและกัน ในสิ่งที่อีกคนไม่มี

เทมป์ทำงานพิเศษเก็บเงินซื้อแหวนให้เฮซอง ถึงแม้เขาจะได้เงินไม่มาก เพราะไปต่อยเจ้าของร้านนิสัยเสียเข้าซะก่อน (ยังไม่ทิ้งลายเดิม =_=) แต่เขาก็ซื้อแหวนของเล่นราคาถูกมาให้เธอ และพาเธอไปที่ริมแม่น้ำ ถึงแม้จะเป็นแค่แหวนของเล่น แต่เฮซองก็ดีใจมาก แหวนนั้นแทนคำสัญญาอีกคำที่ว่า

"เขาจะรักเธอตลอดไป"

ถึงแม้สุดท้าย...เทมป์อาจจะยังไม่เลิกนิสัยอันธพาล (มันเลิกได้ง่ายๆซะที่ไหน) แต่เขาก็หางานทำและปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น เพื่อในอนาคตจะได้เลี้ยงดู ดูแลเฮซองได้

ส่วนเฮซอง...เธอก็พยายามทำงานหาเงินส่วนของตัวเองมาใช้เอง โดยไม่หวังพึ่งครอบครัวมากมายเหมือนแต่ก่อน ด้านนิสัยก็เปลี่ยนไปเป็นสาวมั่น เข้มแข็งมากขึ้น

ปล. จบมันดื้อๆอย่างนี้อีกแล้วล่ะค่า ถ้าบทออผ่าน คนแต่งเปลี่ยนได้ตามใจเลยนะค้า ^O^

ขอบคุณที่เปิดให้ออนะคะ ชอบเรื่องนี้ค่า ได้ออคู่พี่เทมป์ 555+