ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Story : ONE
ONE ♥ แปลกแต่จริง
ของของใครใครก็รัก ขนาดผมเห็นซักพักผมยังรักเลย
เพราะว่าแฟนเด็กของอี้ฟานมีดีกรีเป็นถึงหนุ่มฮอตอันดับ 2 ของโรงเรียน มันจึงไม่แปลกที่หลายๆคนจะรู้จักและแอบชื่นชอบคิม จงอินของเขา
แต่มันก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะอี้ฟานรู้ ...
รู้ว่าจงอินไม่สนใจพวกเด็กนักเรียนในโรงเรียนนั้นหรอก มันไม่ใช่สไตล์จงอิน เฮียรู้ๆ
แต่มันดันมีคนนนอก อี้ฟานขอยกเว้นไว้คนนึง ..
"เค้กอร่อยมั้ยจงอิน?"
รวยมากไอ้เหี้ยเตี้ยช่างแม่*ง เจ้าของคำพูดที่ว่า การเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหา'ซูโฮ'
ขอโทษเหอะะ พี่คริสคนนี้ก็รวยพอมีปัญญาเลี้ยงน้องจงอินได้ครับ!
แต่ดูเหมือนน้องจะไม่สนใจเลย ประมาณใครอยากเลี้ยงก็เลี้ยงจงอินเอาหมดครับ ... นั่นยิ่งทำให้ 'คิม จุนมยอง' หรือ 'ซูโฮ' ได้ใจเข้าไปอีก
"จงอินชิมเค้กบราวนี่ของพี่มั้ย? อร่อยนะ" พูดจบไม่พอพี่ซูโฮคนตัวขาวผู้ส่งออกที่เสริมส้นแห่งประเทศเกาหลียังเอื้อมตัวมาจะป้อนให้น้องจงอินของอี้ฟาน
"เฮ้ยๆ! อะไร จะทำอะไร น้องเขาบอกตอนไหนว่าอยากกินเค้กของนายว่ะ - - "
"แล้วนายมารู้ได้ไงว่าจงอินเขาไม่อยากกินน่ะ หา?"
"ฉันรู้เพราะฉันเป็นแฟนจงอินไง ใช่มั้ยจงอินไม่อยากกินหรอกเนอะ" คริสพูดพลางหันไปมองหน้าคนรักที่ตอนนี้หันหน้ามามองเขาปริบๆ
"ไม่นะ ผมก็อยากลองชิมดูมันน่ากินดี"
เพล้ง!
ได้ยินเสียงอะไรแตกไหมครับ? อ่า ไม่มีหรอกเนอะ อี้ฟานละอยากจะร้องไห้จริงๆ ทำไมน้องจงอินของเขาถึงได้ใสซื่ออะไรเยี่ยงนี้ ถ้าวันนี้เขาไม่ตามจงอินมา ตอนนี้จงอินของเขาอาจจะถูกไอ้เตี้ยนี่หลอกไปงาบแล้วด้วยซ้ำ
ดูไอ้ซูโฮมัน ยังมาหัวเราะอีก เดี๋ยวเหอะเมิ*งงงง
"ถ้าน้องจงอินอยากกินก็บอกพี่สิครับ เดี๋ยวพี่สั่งมินซอกให้" แน่นอนว่าอี้ฟานยังไม่ยอมง่ายๆถึงแม้จะเสียเซลฟ์ไปแล้วครึ่งนึงก็เถอะ!
ส่วนคนที่ถูกกล่าวถึงอย่าง 'คิม มินซอก' เจ้าของร้านคอฟฟี่ช้อปที่พวกเขานั่งกินอยู่ก็เงยหน้ามาจากเคาน์เตอร์มองลูกค้ารายใหญ่วันนี้ที่มาอุดหนุนร้านของเขา พลางยิ้มๆมาให้
คิมจงอินคิดว่าบางทีพี่มินซอกเขาอาจจะบ่นในใจแบบว่า พวกคุณมึงจะเสียงดังอะไรกันหนักหนาเดี๋ยวก็เอากาแฟสาดหน้าเรียงคนเลย ฮึ่ม ประมาณนี้อยู่แน่ๆ
"ไม่ต้องลำบากมินซอกหรอกน่าคริส ให้น้องชิมดูก่อนก็ได้เนอะ" ประโยคแรกๆนี่พูดกับอี้ฟานนะครับ แต่ประโยคหลังคือให้ไปพูดกับน้องไม่พอยังมายิ้มโปรยสเน่ห์อีก น่าเอาเสริมส้นปาใส่หน้าจริงๆ!!
"ก็ได้ แต่พี่จะไม่ให้มันป้อนนะ ต้องพี่ป้อนให้เท่านั้น" หันไปพูดกับชับกับคิมจงอินราวกับคนรักของเขาเป็นเด็กน้อย 3 ขวบ
คิม จงอินอยากจะตะโกนใส่หน้าคนแก่ๆ(?) 2 คนที่นั่งข้างๆกับตรงข้ามนี่จังว่าเลิกทำตัวเป็นเด็กๆได้แล้วว ทำอย่างกับแย่งของเล่นไปได้ คิมจงอินจะบ้าตาย
เพล้ง!
ได้ยินเสียงอะไรแตกไหมครับ? อ่า ไม่มีหรอกเนอะ อี้ฟานละอยากจะร้องไห้จริงๆ ทำไมน้องจงอินของเขาถึงได้ใสซื่ออะไรเยี่ยงนี้ ถ้าวันนี้เขาไม่ตามจงอินมา ตอนนี้จงอินของเขาอาจจะถูกไอ้เตี้ยนี่หลอกไปงาบแล้วด้วยซ้ำ
ดูไอ้ซูโฮมัน ยังมาหัวเราะอีก เดี๋ยวเหอะเมิ*งงงง
"ถ้าน้องจงอินอยากกินก็บอกพี่สิครับ เดี๋ยวพี่สั่งมินซอกให้" แน่นอนว่าอี้ฟานยังไม่ยอมง่ายๆถึงแม้จะเสียเซลฟ์ไปแล้วครึ่งนึงก็เถอะ!
ส่วนคนที่ถูกกล่าวถึงอย่าง 'คิม มินซอก' เจ้าของร้านคอฟฟี่ช้อปที่พวกเขานั่งกินอยู่ก็เงยหน้ามาจากเคาน์เตอร์มองลูกค้ารายใหญ่วันนี้ที่มาอุดหนุนร้านของเขา พลางยิ้มๆมาให้
คิมจงอินคิดว่าบางทีพี่มินซอกเขาอาจจะบ่นในใจแบบว่า พวกคุณมึงจะเสียงดังอะไรกันหนักหนาเดี๋ยวก็เอากาแฟสาดหน้าเรียงคนเลย ฮึ่ม ประมาณนี้อยู่แน่ๆ
"ไม่ต้องลำบากมินซอกหรอกน่าคริส ให้น้องชิมดูก่อนก็ได้เนอะ" ประโยคแรกๆนี่พูดกับอี้ฟานนะครับ แต่ประโยคหลังคือให้ไปพูดกับน้องไม่พอยังมายิ้มโปรยสเน่ห์อีก น่าเอาเสริมส้นปาใส่หน้าจริงๆ!!
"ก็ได้ แต่พี่จะไม่ให้มันป้อนนะ ต้องพี่ป้อนให้เท่านั้น" หันไปพูดกับชับกับคิมจงอินราวกับคนรักของเขาเป็นเด็กน้อย 3 ขวบ
คิม จงอินอยากจะตะโกนใส่หน้าคนแก่ๆ(?) 2 คนที่นั่งข้างๆกับตรงข้ามนี่จังว่าเลิกทำตัวเป็นเด็กๆได้แล้วว ทำอย่างกับแย่งของเล่นไปได้ คิมจงอินจะบ้าตาย
"ไม่มีใครป้อนทั้งนั้นอ่ะ ผมกินเอง เข้าใจ๊?" พูดพลางขณะที่ในปากก็เคี้ยวเค้กบราวนี่นั้นไปแล้วตุ่ยๆ อืม เค้กก็อร่อยดี วันหลังสั่งพี่มินซอกเอานี่ดีกว่า
"จงอินอ่า จงอินป้อนพี่บ้างสิ พี่อยากกินบ้าง" ได้ทีอี้ฟานต้องอ้อนแฟนหน่อยครับ เอาให้เตี้ยที่อยู่ตรงข้ามนี่ขาดใจอกแตกตายไปเลย
แต่คาดว่าอี้ฟานคงคิดผิด ...
"เค้กพี่ พี่ให้แค้จงอินครับ คนอื่นไม่ให้กิน" ยิ้มใส่แฟนเขาแล้วยังมีหน้ามาเหล่เยาะเย้ยอี้ฟานอีก มันน่าจับโยนลงบ่อจระเข้จริงๆนะเนี่ย
"งั้นพี่คริสก็อด ..." จงอินเองที่หันมายักไหล่ใส่อี้ฟานแบบ เรื่องของพี่อยากกินสั่งเองล่ะกันประมาณนี้ ทำไมน้องโหดร้ายกับพี่งี้ละครับ Y-Y
"จงอินรู้มั้ยว่าคนสูงไม่ได้หมายความว่าจะเป็นผู้ใหญ่..." จู่ๆพี่จุนก็เอ่ยขึ้นมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"....."
"แต่ถ้านายสูง นายจะดูเป็นผู้ใหญ่นะ" คริสพูดต่อให้พลางเอาส้อมชี้หน้าซูโฮ
จงอินหันหน้าไปมองคริสที่กลับไปนั่งก้มนั่งจิ้มเค้กนมสดของเขากินแทนอย่างไม่แคร์สายตาของพี่ซูโฮที่โดนประโยคที่แสบเจ็บปวดนั่นแอคแทคจังๆ
ไม่เอาพี่ซูโฮอย่าร้อง...
อ่า คิมจงอินแอบเห็นพี่ซูโฮเอามือปาดน้ำตาด้วยแหละ
แต่ถ้าถามว่าคริสสงสารมั้ย ตอบเลยว่าไม่ =___=
เลิกสงสารคนเตี้ยนี่ตั้งแต่ที่มันบอกว่ามันไปดูดวงมาแล้วหมอดูบอกว่าเนื้อคู่จะใช้นามสกุลเดียวกับมัน ซึ่งทำให้ไอ้นี่มาตามจีบจงอินทั้งๆที่รู้ว่านี่มันแฟนอู๋อี้ฟาน!
เตี้ยแล้วยังจะโง่เชื่อหมอดูต๊อกต๋อยอีก แทนที่ะเอาเวลาไปผลิตรองเท้าเสริมส้นส่งออกยังอุตส่าห์ว่างไปเชื่อเรื่องพรรคนี้ คนนามสกลุคิมมีเป็นล้าน ดันมาเอาคิมจงอินอีก
เคยถามอยู่งั้นทำไมไม่เอามินซอก
คำตอบของคิมจุนมยองที่ได้มาคือ 'ฉันยังไม่อยากโดนหน้าแข้งทองคำของเสี่ยวลู่หานฟาดหน้าว่ะ' อืม... อันนี้อี้ฟานก็กลัวนะครับ
"พี่คริส อิ่มแล้วกลับบ้านกัน..." จงอินกระตุกชายเสื้อคนรักเบาๆ ตอนนี้อยากกลับไปนอนดูบอลที่คอนโดแล้วครับ เบื่อคนแก่ทะเลาะกัน
นี่แหละสิ่งที่อี้ฟานรอมานาน รอให้น้องจงอินพูดคำนี้มานานแล้วครับ!
แทบจะลุกลากน้องออกมาจากร้านทันทีเลย
"ป่ะ ไปดิ กลับกัน"
"งั้นผมไปก่อนนะครับพี่ซูโฮ ขอบคุณที่เลี้ยงนะครับ~"
"จงอินจะกลับแล้วหรอ? โชคดีนะครับ ถ้ายังไงเหงาๆไลน์มาหาพี่ได้นะพี่ว่างเสมอ" นั่น ยังจะมาหยอดอีก ดูจากหน้าตาของเด็กน้อยของเขาที่ทำท่าเหมือนจะอยากขย้อนเค้กที่กินมาเมื้อกี้เต็มทนแล้ว รีบไปจะดีที่สุดครับ อี้ฟานคอนเฟิร์ม
"ไปจงอินกลับ ปล่อยคนบ้าไว้"
"อย่าลืมนะ วันไหนเบื่อไอ้คริสแล้วใส่ชุดนักศึกษามาหาพี่ได้เลยจงอินน"
"เตี้ยหุบปากไป อย่ามายุ่งกับน้องจงอิน"
ว่าจะไม่ระเบิดแล้วนะคับ แต่อี้ฟานจะไม่ทนจริงๆ
"ซารังฮาจานะครับบ จงอินอย่าลืมมารักกันนะะ"
ถ้าอี้ฟานขอเดินย้อนไปถีบซูโฮนี่จะผิดมั้ยครับ ดูท่างานนนี้น้องคงไม่ห้ามผมด้วยเพราะคงอยากให้ผมถีบคนจริงๆ
'อย่าลืมนะครับ การเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหาพี่ซูโฮ'
WRITER Talk
พี่คริสกับพี่จุนผู้มีดีทุกอย่างยกเว้นสติ...
ดีใจที่แอบเห็นมีคนมาหลงอ่านด้วยค่ะ ฮื่ออ
อย่าหาสาระจากฟิคนี้นะค่ะ เพิ่งลองแต่งสนองนี๊ดตัวเอง ฟิคนี้จะไปแบบเรื่อยๆไรจุดหมาย ฉันคือใคร ที่นี่ที่ไหนนะค่ะ // เดี๋ยว ไม่ใฃ่แล้ว ...
เราเปล่าด้นสดนะห์ ... บ้าจริงพี่ชายไม่เชื่อฉันเลย
พึเอสสึ. ขอยาสลายมโน 100 กระปุกให้เราหน่อยค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น