คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] หวง : Hunkai 100%
หวง ห่วง หึง เดอะซี่รี่ย์
' ก็คนมัน หวง '
เคยมีโม้เม้นท์นี้มั้ยครับ อาการที่เขาเรียกว่าหวงเพื่อนน่ะ
ไม่อยากเห็นแม่งไปสนิทกับคนอื่นมากกว่าเรา
เห็นละหงิดมากกก ก.ไก่ล้านตัวเลย !
[กว่าจะรับนะมึงง]
"ว่า"
[เพิ่งตื่นรึไงไอ้หมี]
"อือ โทรมาทำไมแต่เช้าว่ะ"
จงอินว่าจงอินได้ปลายสายหัวเราะคิกคักด้วย
[เช้าโพ่ง 11 โมงละ]
"อ่า ..."
[เห้ย! อย่ามาหลับนะเว้ย เนี่ยๆกูมาเที่ยวทะเลด้วย]
"ดีๆ ขอให้มึงดำขึ้นบ้างนะ" จงอินพูดกรอกสายไปก็เบะปากใส่โทรศัพท์ที่ปลายสายคือ
เพื่อนตัวขาว
ขาวแบบแม่ให้กินผงฟอกสีมาตั้งแต่เกิด !
[เออ เนี่ยกูดำขึ้นละ]
"ไอขี้โม้ =__="
[กูอยากให้มึงมาด้วยว่ะ กูจะแกล้งมึงในแบบที่ไม่คาดฝันแน่ๆ]
"จะจับกูกดน้ำทะเลใช่มั้ยไอห่า ดีละที่กูไม่ไป" จงอินขำและปลายสายก็ขำเช่นกัน
[กูไม่ทำงั้นหรอกน่าถึงอยากทำก็เหอะ ฮ่าๆ]
"เออๆ เล่นน้ำเผื่อกูด้วย เดี๋ยวอาบน้ำแปป"
[มึงๆๆ มึ้งง อาบไปคุยไปดิ] เสียงง้องแง้งดังออกมาจากปลายสายทันทีที่จงอินกำลังจะกด
ตัดสาย
"โทรศัพท์กูเปียกน้ำพังขึ้นมาทำไง"
[มึงเปิดลำโพงละวางไว้บนที่ไม่เปียกดิ]
"ขอกูอาบน้ำแปปเถอะไอหมีเผือก"
[ให้ 5 นาทีนะเว้ยไอหมีดำ]
จงอินพูดเออยาวๆใส่ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูแล้วขำกับตัวเองเบาๆเดินเข้าห้องน้ำไป
โอเซฮุนมองสายล่าสุดที่เพิ่งโทรออกแล้วเจ้าตัวเพิ่งจะวางสายไป
เอาจริงๆจะอีก 5 นาที 30 นาทีหรือครึ่งชั่วโมงจงอินมันก็ไม่โทรกลับหรอก เชื่อเถอะว่ามันลืม
แน่ๆ ไม่จริงให้ตบหัวไอจงอินเลยเอ้า !
แต่เซฮุนก็ไม่ได้เครียดอะไรมากยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปเจอมันที่มหาลัยอยู่ดี
อ่า ใช่ ซื้อของฝากไปให้ด้วยดีกว่า
พอดีกับที่เป็นช่วงกีฬาสีของมหาลัยพอดี นี่แหละประเด็นที่จงอินกำลังจะบ่นให้ฟัง
ช่วงนี้โอเซฮุนมักจะขอไปอยู่กับจื่อเทาบ่อยๆ
บางครั้งก็อยากจะตะโกนดังๆนะว่า เหงาเว้ยยย!
"ทำหน้าเป็นหมีกินรังแตนมาเลยนะมึง" จงอินเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงซึ่งก็คือแบคฮ
ยอนพี่รหัสของเขากับโดคยองซูที่เดินมาในแคนทีน
"แล้วไอฮุนไปไหนซะละ"
"ไปเลี้ยงแพนด้าแล้วพี่" พูดไปก็หงุดหงิดดี ฮึ่ย
"โดนทิ้งซะแล้ว" คยองซูพูดขึ้นมาหน้าเรียบๆแต่ทำเอาจงอินมองตาโตทันที
เออ หรือกูจะโดนทิ้งแล้วว่ะ
"ไม่เอาไม่ร้องนะเด็กน้อย มานั่งกับพี่มา" แบคฮยอนเอ่ยแซวพลางตบตักตัวเองจนจงอินต้อง
เบะปากใส่แต่ก็เดินไปทิ้งตัวนั่งบนตักโดยดี
ห้ะ ? ฟังไม่ผิดหรอก เดินไปนั่งตักแม่งเลยครับบ
เราเคลียร์กับพี่คยองซูไว้แล้ว ไม่ต้องห่วงๆ /__\
"ละกินข้าวยังห้ะ"
"ไม่หิว กินไม่ลง" พูดพลางทำหน้าง้ำงอ เป็นจังหวะพอดีกับที่เซฮุนกับจื่อเทาเดินเข้ามาใน
โรงอาหารพอดี
ไอ้การที่เพื่อนสนิทของโครตสนิทที่รู้ใจยิ่งกว่าแฟนหนีมากินข้าวก่อนโดยไม่รอนี่ยังไม่น่าหงุดหงิดเท่าการที่แม่งไปนั่งกับคนอื่นแถมนั่งตักเลยนะครับ
"มึง กินไร ? ไอฮุน !?" จื่อเทาสะกิดเพื่อนตัวขาวที่มองเขม็งไปยังโต๊ะๆหนึ่งอยู่ไม่วางตา
"อ้าว พี่แบค พี่คยอง หวัดดครับ!" พอชะเง้อหน้าไปมองตามถึงรู้ว่าเป็นโต๊ะของรุ่นพี่ที่สนิทนั่นเอง แถมมีจงอินเป็นตัวแถมนั่งทำตาแป๋วอยู่บนตักแบคฮยอนมองมาด้วย
"ไงไอเทา ไอฮุน" แบคฮยอนโบกมือทักน้องๆ โดยจงอินค่อยๆเขยิบตัวออกมานั่งข้างๆแล้ว
เสหน้ามองทางอื่นแทน
"ไปไหนมาละไอสองเสือ"
"แมนๆคุยกันน่าพี่" จื่อเทาหัวเราะขณะที่นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับแบคฮยอน โดยที่เซฮุนก็นั่งลง
ตรงข้ามกับจงอินที่หยิบหูฟังมาเสียบเข้าหู ตัดขาดโลกไปแล้ว
หรือบางทีก็แค่เสียบไว้เฉยๆกันคนแถวนี้พูดด้วยมากกว่า ...
แต่ดูเหมือนจงอินจะรู้จักเซฮุนน้อยไปนิดนึง ไอไม่พูดไม่ถามเขาเลยน่ะก็ใช่แต่มานั่งจ้องแทนนี่ไม่ใช่แล้วว่ะ
ไดดดด้ โอเซฮุนจะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย รู้จักคิมจงอินมากไปแล้ว !
"พี่แบคฮยอน พี่คยองซู ผมขอตัวก่อนนะพี่"
นั่นแหละ สุดท้ายคิมจงอินนั่นแหละที่ทนไม่ไหวเลยหนีลุกออกมาจากโต๊ะดื้อๆ
"จงอิน!"
"..."
"คิมจงอิน!!"
"..."
"ไอ้หมีดำโว้ย!!"
"..."
เซฮุนขมวดคิ้วอย่างหัวเสียก่อนจะวิ่งไปดักหน้าอีกคนแทน
"เรียกไม่ได้ยินหูหนวกอ่อ"
จงอินดึงหูฟังออกพลางทำหน้ากวนๆกลับไป
"เออ ไม่ได้ ยินฟังเพลงอยู่"
"โหยย ไอตอแหล สายมึงไม่ได้เสียบโฟนเว้ย!" พูดพลางดึงสายหูฟังที่ห้องต่องแต่งข้างตัว
เพื่อนตัวดีขึ้นมา
จงอินทำตาปริบๆหน้าตาเหลอหลาสื่อเป็นคำพูดประมาณ พลาดแล้วกู
"ไอ้หมีโง่! โกหกก็ไม่เนียน!"
"ห่า! ตบหัวกูอีกละ ถ้ากูยิ่งโง่กว่าเดิมนะ" จงอินกุมหัวตรงที่เพื่อนตัวดีตบเสยมาเมื่อกี้พลาง
เบะปากใส่ แทนที่จะสำนึกแต่เซฮุนกลับหัวเราะแทนซะงั้น
ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับมาเงียบเหมือนเดิม
"..."
"..."
"เอาหูฟังมานี่" เป็นเซฮุนที่พูดทำลายความเงียบขึ้นมาพลางแบมือขอหูฟังจากจงอินพลางเสียบเข้าที่หูข้างขวาตัวเองและอีกข้างยื่นให้เพื่อน
"มึงใส่ผิดป่ะวะ ข้างนั้นอ่ะกูต้องใส่"
"ไม่ๆ แบบนี้อ่ะถูกแล้ว"
จงอินทำหน้างงอีกรอบก่อนที่เซฮุนขะยักคิ้วกวนๆมาให้
คือเซฮุนมันนั่งฝั่งขวาแล้วจงอินนั่งซ้ายใช่มั้ยครับ ละมันเจ๋อเสียบฟังข้างขวา
"ใส่เร็วๆดิ มากูใส่ให้" เมื่อเพื่อนตัวดำทำไม่ได้ดั่งใจเซฮุนเลยจัดการเองซะเลย
จังหวะที่เซฮุนโน้มตัวมาข้างหน้าปลายจมูกโด่งเฉียดกับจมูกของจงอินเล็กน้อยทำเอาจงอิน
หน้าร้อนผ่าวชั่วครู่เลยทีเดียว
"อ่ะเรียบร้อย"
"มึงนี่ฟังแต่เพลงช้าๆแนวเศร้าเนอะ" จงอินพูดหลังจากเสียงเพลงเริ่มขึ้นมา
"ก็กูชอบแบบนี้อ่ะ"
"กูบอกให้ฟังพวกลั้ลล้าบ้าง"
"เออหน่า อย่าบ่นดิมึง"
"เอ้าา ไอสัด" จงอินบ่นงุ้งงิ้งเบาๆแต่ก็ยอมเงียบโดยดี
"ขอโทษนะ ... คือกูก็รู้ว่ากูชอบทิ้งมึงไปหาจื่อเทามันบ่อยๆอ่ะ กูรู้ว่ามึงน้อยใจใช่มั้ยละ"
"..."
"แต่มึงรู้มั้ยกูก็ไม่ชอบ เลยว่ะ เวลาเห็นมึงไปสนิทกับคนอื่นมากกว่ากู"
"เออ กูก็เป็นนะ"
"หืม ?"
"ก็มีนิดหน่อยเวลามึงไปคุยกับจื่อเทาอ่ะ" จงอินเกาแก้มตัวเองแก้เขินพลางพูดเบาๆแต่เซฮุ
นก็ยังได้ยิน
"มึงหวงกูใช่ป่ะ / มึงก็หวงกูใช่มั้ย"
เซฮุนกับจงอินพูดพร้อมกันในจังหวะที่มาสบตากันพอดี
ก่อนจะหัวเราะพร้อมๆกัน
"ใจตรงกันเลยว่ะ 5555"
"มึงอ่ะเลียนแบบกู"
"กูยอมๆ เดี๋ยวมีหมีดำๆแอบไปร้องไห้555"ย๊าาาา ! โอเซฮุน ! อย่ามาล้อนะ !"
"มาๆเดี๋ยวกูร้องเพลงให้ฟัง เนี่ยเสียงระดับโลก"
"ถุ้ย พูดไม่อายฟ้าดิน"
"กูหล่อไง" พูดพลางยักคิ้วอีกไอแป๊ะเอ้ยย
"ร้องเลยๆ ขอเพลง xoxo ร้องดิ้ๆ"
"โอเค๊ กูจะร้องละนะ ตั้งใจฟังๆ"
จงอินพยักหน้าหงึกหงักๆพลางเอนหลังพิงเพื่อนไว้แล้วหลับตาฟังเสียงเพลงที่เริ่มเล่นใหม่เป็นเพลง xoxo ซึ่งมีเสียงแหบๆเหมือนคนเมาดังแทรกมาบ้างแต่กลับทำจงอินยิ้มไม่หุบทีเดดียวเชียว
조마조마 간절한 (그만큼)
ผมคิดมากจนประสาทจะกินอยู่แล้วนะ
네게 닿을 듯 한 (그 입맞춤)
ริมฝีปากของผมเกือบสัมผัสคุณแล้ว
너를 XOXO 매일 꿈에 XOXO
ผมกอดจูบคุณ ทุกวันในความฝันของผม
อ่าา นี่โอเซฮุนตั้งใจร้องให้คิมจงอินฟังชัดๆเลยนะ ///-///
-------------------------------------------------------------------
บ้าเอ้ยย ง่อวววว แก้เนื้อเรื่องหลายรอบมาก กำลังคิดว่าหวงนี่คสรหวงยังไง แง
มีอะไรผิดเดี๋ยวมาแก้นะค้าา
｡SYDNEY♔
ความคิดเห็น