เข้าใจแล้ว...อกหัก

เคยมั๊ยที่เห็นคนรอบข้างที่เรารู้จัก อาจจะเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นเพื่อนของคนโน้น คนนี้ กำลังร้องไห้และเสียใจเมื่อต้องผิดหวังในความรัก แล้วในขณะนั้นเราก็คิดว่าจะเสียใจทำไมแค่ผู้ชาย/ผู้หญิงคนเดียว

       หรือเราอาจจะอยู่ในฐานะที่ปรึกษา คอยปลอบใจเค้าว่า ปล่อยไปเถอะนะ ลืมให้ได้ ร้องไห้ให้พอ เดี๋ยวก็จะลืมได้เอง เราเป็นกำลังใจให้ และไหล่ของเราก็เป็นที่สำหรับเค้าเช็ดน้ำตา

 

แต่...ถ้าถามความรู้สึกของเราจริงๆ ที่เป็นแค่คนดูเหตุการณ์ โดยที่เรา ไม่เคยได้สัมผัส ไม่เคยเจอ 
ไม่เคยรู้สึกถึงความรู้สึกอกหัก หรือถูกทิ้งนั้น

ด้วยตัวเอง เราคงเพียงแค่ปลอบและให้กำลังใจแก่คนเหล่านั้นได้ แต่เรา

ไม่มีทางรู้เลยว่า ความเจ็บของพวกเค้าเหล่านั้น มันมากแค่ไหน มากเกินกว่าคำพูดที่เป็นกำลังใจหรือความห่วงใยเหล่านั้น 
จะมีอำนาจไปลบล้างมัน

                "แล้วถ้าวันนี้คนที่เจ็บคือเรา"

 
       เราก็คงเข้าใจแล้วว่า
อกหักเจ็บ...ใครไม่เคยเจอ...จะไม่มีวันเข้าใจจริงๆ

วันนี้เราคงขอแค่..ยอมรับมันให้ได้...และลืมมันไป

แล้วซักวันเรา....จะกลับมายิ้มได้อีกครั้ง




จบแล้วล่ะ...ขอบคุณที่ติดตามค่ะ...ใครอกหัก..สู้ๆนะ