คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01 THE PHANTOM INTRO PHANTOM
เอาล่ะรับ .. เมื่อแป่อนผมปล่อยในน้อลีวายเาเริ่นเรื่อนำไปแล้ว เี๋ยวะหาว่าินแรเ็ัวะเปี๊ย ฮ่ะฮ่า (LEVi’S : มึว่าใรัวระเปี๊ย ืนนี้นอนนอห้อเลยมั้ยห้ะ ?) เห็นมั้ยรับ ทำไรผมไม่ไ้แล้วู่เป็นน้อหมาเลย น่ารัใ่มั้ยล่ะรับ แ่เห็นน่ารัแบบเนี่ยว่าผมะไ้มาเป็นศรีภรรยาร่วมห้อหอนี่มันยาน่าูเลยนะรับ ทำไมน่ะหรอ ? ็ถึหน้าาผมะหล่อและรวยมาๆ็ริ แ่สันานผม็ “เหี้ย” มานะรับ นประโยที่หลายๆนบอว่า “ผู้หิมัอบนเลว” นี่ใ้ับผมไม่ไ้ผลริๆ (LEVi’S : ็ูเป็นผู้าย ไอ้ห่ า !) เอาเป็นว่าผมเล่าเลยล่ะันนะรับ เมื่อมัน็มีอยู่ว่า
เมื่อหลายปี่อน
“เห้ย ! ุพี่แฟนธ่อมร้าบบ แผ่นูล่ะร้าบบ ” น้ำเสียแหบปนทะเล้นอสาวหน้าหล่อผมสไล์ยาวระ้นอที่มอผ่านๆแล้วหลายนิว่าเป็นผู้ายแท้ๆนี่เอ ็เ้าหล่อนัวสูแห้ๆนม็แบนแ่ัว็แมนแทบะอลลเล็ั่นเียวับผมเลยล่ะรับ มันื่อ “าเมล” มาา “าเมร่า” พ่อแม่มันเป็นเ้าอแลอรี่ื่อัแถบยุโรปรับ แถมมัน็เป็นพวบ้าถ่ายรูปมาๆ้วย ไม่เ้าใเหมือนันทำไมมันถึมาอยู่ที่ประเทศไทย เยถามมันนะ มันบออยู่ยุโรปมันหนาว อืม.. ผมเลยี้เียะถามมัน่อ เอือมับำอบมันรับ
ส่วนผมเนี่ยื่อ “แฟนธ่อม” เ็หนุ่มไฟแรั้นม.5 ีรีลูเ้าอธุริอสัหาริมทรัพย์อันับ้นๆอเอเีย แน่นอนบ้านผม้อรวยมาๆรับ แถมหน้าาผม็้อีมาๆามที่ทุนหวัไว้แหละรับ แ่ถึผมะเพอร์เฟแ่ไหน็าม ผม็เป็นแ่เ็วัยรุ่นนนึที่ึะนออยาหาวามสุับอะีนรีนที่มาล้นแทบะระเบิออมา ผมเลยหาานอิเรทำร่วมับเพื่อนสนิที้ปึ๊อผมรับ ะใระอีล่ะ ็ไอ้าเมลไ านที่ว่าานอะไรน่ะหรอรับ ? ำอบมันอยู่ในแผ่นีวีีที่ผมำลัยัใส่มือมันนี่ไรับ
“ราวหลัหาสาวๆให้มันเอ็์ว่านี้ไ้มั้ยวะ ? หลวมนเือบะไม่เสร็อยู่แล้วไอ้ห่ า” ผมพูพลาพ่นวันบุหรี่อัหน้ามัน
“ไอ้ห่ า แฟนธ่อมร้าบ ถ้าุอยาไ้ฟิมา แนะนำให้ทำับผู้ายรับ ฟิแน่มึ ฮ่าๆๆๆ ” เหมือนมันะรู้ะารรมรับ พูเสร็วิ่หนีีนผมไปะไล พ่อมึสิรับุห่าาเมล ผมส่ายหน้าเอือมๆ ผมะบอให้็ไ้รับ ผมว่าน่ะ็เลยหาอะไรทำแ้เบื่อ โยใ้วามหล่อ รวย เพอร์เฟอัวเอให้เป็นประโยน์ ผมถ่าย่วเวลาเมเลิฟับเหยื่อร่วมับเพื่อนๆรับ ไม่ไ้ทำายหรอแ่ทำหนุๆับเพื่อน ะว่าเหยื่อรายนั้นะเสียหายมั้ยหรอ ? อืม... ไ้มีเ็ส์ับผม็เป็นที่น่าพอใสำหรับพวเาแล้วล่ะรับ
วันนี้่วบ่ายผมไม่มีเรียนเนื่อาอาารย์ิประุมรับ อนนี้็บ่ายสอว่าๆแล้วผมวระไปหาหนัูัเรื่อับใรัน่อ้วยินเนอร์ิบไวน์นิๆหน่อยๆแล้วบลบนเียุว่าีมั้ยรับ ? ผมว่าีแหละ
เพราะั้นืนนี้ผมะออไปหาเหยื่อรายใหม่รับ ผมเินวุแรถเล่นผิวปาสบายใ รอบๆัวผมอนนี้มีแ่เ็นัเรียนม.ปลายหน้าใสๆ ยืนันเป็นู่บ้า นเียวบ้าพาันหลบละออฝนที่สาเ้ามาโนรับ แหม ลัวเปียันั๊
Er er er er !~ มือหนาล่วหยิบไอโฟนอัวเอมอหน้าอปราใบหน้าสาวสวยในุนัเรียนม.ปลายรอยยิ้มเ็มไป้วยวามสุแ้มแหน่อยๆทำใหู้น่ารัึ้นมาอีเป็นเท่าัว ‘ปารีส’
“ว่าไรับ น้อปารีส”
“พี่แฟนว่าอยู่รึป่าวะ มีนัรึยั”
“็ยันะรับ ทำไมหรอน้อปารีสะวนพี่แฟนไปไหน”
“ือว่าพี่เวัสยัไม่ว่ามารับน้อปารีส น้อปารีสไม่อยาอยู่นเียว”
“แล้วน้อปารีสอยาให้พี่ไปอยู่้วย ?”
“ไ้มั้ยะ ... ? ” เธอไม่พูเปล่าทำเสียอออ้อน ให้ายสิผมแพ้สาวน่ารัี้อ้อนะ้วยสิ เห็นที้อพับปิบัิารหาเหยื่อไป่อนะละรับ
“ไ้สิรับ อยู่ไหนล่ะ เี๋ยวพี่แฟนไปอยู่เป็นเพื่อน”
“อยู่ห้อสมุ่ะ”
“ั้นน้อปารีสรอนั่นนะรับ เี๋ยวพี่แฟนรีบไป” ผมัสายทิ้่อนะเินวนลับไปที่ห้อสมุ ใ้เวลาไม่นานผม็มาถึห้อสมุแล้วรับ (ไม่อยาในสาวสวย้ออยนาน)ห้อสมุที่โรเรียนผมถูแบ่เป็นโนอย่าัเนรับ
ไม่รอ้าผมรีบ้าวไปหาสาวน้อยร่าบาเ้าอใบหน้าสวยและรอยยิ้มน่ารัๆเธอึ่นั่ึ่ยืนพิโ๊ะหนัสือในโน้านหลัห้อสมุที่ถูแบ่ไว้่อน้าะส่วนัวัหน่อย ผมปิาเธอา้านหลัพร้อมๆับพู้าๆหูเธอ
“รอพี่แฟนนานมั้ยรับหื้ม ... ?” เธอรีบแะมืออผมที่ปิาเธออยู่ออแล้วรีบหันลับมายิ้มว้าให้ผม เธอน่ารัมารับถ้าไม่ใ่ว่า ‘น้อปารีส’ ุาเมลเาอไว้นะ หึหึ เป็นเหยื่ออผมไปนานมาแล้ว
“นานว่านี้ ปารีส็รอไ้่ะ ”
“อื้มหืม.. ใระล้าปล่อยสาวน้อยน่ารัๆแบบน้อปารีสไว้นเียวนานๆล่ะรับ” ปาผมระุึ้นนิหน่อย่อนไว้ภายใ้รอบยิ้มที่แสนะริใ
“พี่แฟน็ พูอะไร็ไม่รู้” เธอ้มหน้าเหมือนะหาอะไรในระเป๋าะที่ใบหน้าอเธอเ็มไป้วยสีแๆาอาารเินผมเนี่ยแหละรับ
“แล้วนั่นหาอะไรอยู่รับหื้ม” ผมแล้ทำเป็นะเ้อแอบมออที่อยู่ในระเป๋าอเธอ ริๆ็รู้อยู่แล้วล่ะรับว่าที่เธอหาน่ะอวัให้ผม เธอมัะอบทำนมนู่นนี่มาให้ผมประำล่ะรับ เยถามว่าเธอให้ผมทำไม เธอ็อบแ่ว่า ‘วามสุือารให้รับ’ ผม็เลยไม่ถามอะไรเธอ่อ ถึะิๆใว่าทำไมผมถึไ้นเียวนไอ้าเมลมันนอย์แอยู่็เหอะ
“วามลับ่ะ” เธออมยิ้มน้อยๆแล้วส่ล่อสี่เหลี่ยมเล็ๆถูห่อ้วยผ้าสีหวานล้ายๆับเบนโ๊ะอี่ปุ่นมาให้ผม ผมมวิ้วเล็น้อยเิถามเธอว่า นี่อะไร
“นม่ะ ปารีสทำมาให้พี่แฟน ปารีส...อบพี่แฟนนะะ” เอาล่ะรับ เธอ้มหน้า่อนหน้าแๆอเธอไว้ หึหึ เสร็ผมอีรายแล้วสินะ
“อบุนะรับสำหรับนม แล้ว็.. ที่อบพี่ ” ผมว้าัวเธอมาอ่อนะระิบประโยหลั้าๆหู็เธอ ัวเธอเล็มารับ หอม้วย ไม่แปลใเลยทำไมนอย่าุาเมลเาถึหลั ผม่อยๆประอใบหน้าสวยึ้นมาเล็น้อย่อนะประบริมฝีปาบริมฝีปาบาเบาๆ ่อยๆละเลียูบลิ้มรสหวานอย่าถนุถนอมที่สุ (้อ่อยเป็น่อยไปรับเี๋ยวเหยื่อื่นหม)
ปึ! ~ เสียเหมือนออะไรหล่นัอย่า เธอทำท่าะผละออาผมเพราะลัวว่าใระมาเห็นแ่มีหรือที่ผมะยอมผมเลย้อนท้ายทอยอเธอูบลมาใหม่เปลือาอเธอพริ้มลเหมือนเิมลับันผมเหลือบามอ้นเสียเห็นเ็ผู้ายเนิร์ๆแว่นหนาท่าทาะอยู่ัประมา ม.4 ยืนมออยูู่เหมือนะรู้ัวว่าไม่วรมอเาเลยรีบวิ่ออไปาโน ถึะไวนผมเห็นไม่ถนันัแ่าเน์หนุ่มฮออย่าผมแล้ว ไม่นานเ็นนั้น้อมาเป็นเหยื่ออผมแน่ๆ (camera : ไหน่อนหน้านี้มึปิเสธผู้ายไวาย)
--------------------------------------------------------
อินโทรพาร์ทพี่แฟนธ่อมมาแล้ว
ผลอบรับูไม่่อยีเท่าไหร่เนอะ
ไม่เป็นไร ไรท์เอร์็ยัะอัพ่อไป 5555
แปนี้ะ มั้ยหนอ ? สนุไม่สนุ อมเม้นบอหน่อยสิ้
ความคิดเห็น