คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 การพบกันครั้งแรก BaekTae
บทที่ 1 ารพบันรั้แร..
“ ไอ้หยอย! เมื่อไหร่แะมาถึัทีฟะ!! ันรอแนราอห้อยโเนเป็นเส้นมะเือพวแล้วเนี่ย!! แ่แลับมาสาย โธ่ไอ้ !*&%^$%$@ ... ”
แทยอนะโนใส่โทรศัพท์้วยวามโรธสุี นนที่เินเ้ามาใน สวนสัว์่า็หันมาันหม เธอ้มหัวอโทษเล็น้อยแล้วลับมาสนทนาับนที่อยู่ในสายโทรศัพท์่อ
“ โฮ้ เป็นุ... TT^^TT ให้ันเรียมัว เรียมใหน่อยเ่!! นับอน่ะ ไม่ใ่นัูบอลันะหน่อย ถึหน้าันะหนา าันะโ ฟันันะเยอะ และถึันะหล่อ (เี่ยวมั้ย=_=?) แ่ัน็ื่นเ้นเป็นนะเว้ยยยย >0< ”
านยอละอแทยอนลับและับรถอเาไปที่สวนสัว์อย่าเร่่วน
“ นี่นายล้าะอับนที่ะมา่วยนายให้ประสบวามสำเร็เรื่อวามรัใ่ไหม -_- ็ไ้~ ันลับบ้านล่ะ! ”
“ อ๊า! อย่าเพิ่ลับนะแทยอนนสวย ~ เ้าอโทษษษษษ
เ้าผิไปแล้ววว ่วยอยู่่อเป็นเทพธิาให้ันหน่อยนะ เี่ยวอี 20 นาที็ถึแล้ว ”
“ โอ้โห้ นี่แไปินเ่าที่ไหนมา ้ามา อย่าให้เอแน่ะ ันะัแให้น้วม *-- ”
“ ็ันเพิ่ออาบ้านอ่า เมื่อืนนอนไม่หลับ นอนแ่ิเรื่อหน้าานที่ันนัไว้ เธอะนิสัยเป็นยัไ เธออบทานอะไร ัน็นั่นึไปเรื่อยๆ นลืมหลับไปเลยอ่ะ โอ้ยย นหล่อเ ”
“ ิ..หล่อโลแนะสิ เออๆ ันะหาอะไรื่มรอแล้วัน แ่อย่า้านะ! ันไม่ไ้ว่านานั้น”
“ รับๆๆ ทราบแล้วรับ ”
แทยอนวาสายแล้วเินไปสั่เรื่อื่มที่ร้านหน้าสวนสัว์
“ สวัสี่ะ รับอะไรี่ะ? ” พนัานล่าว้อนรับ และยิ้มหวานให้เธอ
“ อาแฟลาเ้่ะ” แทยอนยิ้มอบ
“ ไ้่ะ รอสัรู่นะ่ะ ” แทยอนพยัหน้า
และเินไปนั่รอที่ม้าหินอ่อนเล็ๆ และิอะไรเพลินๆ
แทยอนมา่วยให้านยอลเพื่อนสนิทอเธอนับอไ้สำเร็
านยอลไม่เยรู้ ว่าสิ่ที่เาทำนั้นมันทำให้แทยอนเ็บปวมาแ่ไหน ถ้าเาไม่อร้อให้เธอมา เธอ็ไม่มาหรอ ารที่ไ้เห็นนที่เราแอบอบไ้สนิทสนมับนอื่น แ่ิแทยอน็อยาะร้อไห้แล้ว แ่ไม่ไ้..
เธอไม่วรร้อไห้ให้ใรเห็น ไม่วรร้อ้วย้ำ ถ้าานยอลมีวามสุเธอ็มีวามสุ้วย ถึแม้เาะไม่เยสนใเธอเลย็าม..
“ เ็บมาใ่ไหมล่ะ.. ” เสียนุ่มๆัึ้นมา าม้วยเสีย้นระแทลม้านั่้าๆแทยอน
“ นายเป็นใร.. ”
แทยอนพูึ้น และมอไปที่เา เาใส่แว่นาและสวมหมวูลึลับ าอเาเป็นาั้นเียว ูีๆเานั้นมีเสน่ห์อยู่ในัวไม่น้อย
“ บยอน แบฮยอน ” เาระิบเบาๆ
“ นายรู้...ว่าันรู้สึยัไ ”
“ แน่นอน ถ้าันไม่รู้ ันะเป็นผู้เี่ยวา้านหัวใไ้ยัไ ” เายิ้ม
“ นายเป็นหมอโรหัวใว่าั้น ”
“ ะบ้าหรอ! ันหมายถึเี่ยวาเรื่อวามรั่าหา ยัยบ๊อ~ ”
“ เหอะ...ไร้สาระ ” แทยอนทำหน้าเอียนๆ
“ ันมาเที่ยวนเียว.. ”
“ ใรอยารู้ัน ” แทยอนพูแทร
“ เธอ็เป็นะอย่านี้ เธอไม่ล้าที่ะบอสิ่ที่มันอยู่ในใ
ให้ับนที่เธออบไ ” แบฮยอนมอมาที่แทยอน้วยสายาเร่ึม
“ นายะไปรู้อะไร! หยุพูไร้สาระัที! ” แทยอนลั้นน้ำาไว้
“ เธอยอมที่ะพูว่าไม่เป็นไรแม้ว่าเธอะเ็บมามาย ”
“ พอ..”
“เธอทำเหมือนัวเอโรธเพื่อะไ้ลบล้าวามเศร้า ”
“ พอไ้แล้ว.. ”
“ เธอยอมให้นอื่นพูว่าเธอเป็นนไม่มีหัวใแ่วามเป็นริ..
เธอไ้ยหัวใให้เานนั้นไปแล้ว เธอวรบอเาไ้แล้วนะ ”
” ฮึ..ันบอให้พอไ้แล้วไ!!! ”
น้ำาอแทยอนไหลออมาโยไม่ทันั้ัว
เธอวิ่ออไปที่ป้ายรอรถเมล์ // เิอะไรึ้นัน เธอไม่เยร้อไห้หนันานี้ หรือว่าสิ่ที่นายนนั้นพูะเป็นวามริ..
ในหัวเธอไ้แ่ิว่าวันนี้เธอไม่ล้าสู้หน้าานยอลไ้ เธอไม่อยาพูับใรทั้สิ้น
“ อโทษนะานยอล..ันอบนายมาเินไป อนนี้ันวระพร้อมสัที ”
ความคิดเห็น