คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คาถาบูชาเมีย บทที่๙ : รักเมียต้องยอมเมีย เพราะว่าเมียไม่ยอมใคร
คาถาบูชาเมียบทที่๙ : รักเมียต้องยอมเมีย เพราะว่าเมียไม่ยอมใคร
“พี่คริส”
“หือ?”
คริสตอบรับคนรักงงๆ เมื่อเห็นชานยอลทำจมูกฟุดฟิดๆใกล้ๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะย่นจมูกราวกับได้กลิ่นไม่พึงประสงค์ออกจากตัวของเขาจนต้องยกแขนขึ้นดม .. แต่ก็ไม่รู้สึกถึงความผิดปกติอะไร ก็หอมดีนี่นา
“เปลี่ยนน้ำหอมหรอ”
“ครับ ทำไม ไม่ชอบหรอ?”
“กลิ่นแปลกๆ ไม่เห็นหอมเลย” ร่างบางเบ้หน้า “กลิ่นเดิมหอมกว่าอีก”
“จริง?”
“โกหกทำไมเล่า แล้วเปลี่ยนใหม่ทำไมอะ อันนั้นที่ซื้อให้หมดแล้วหรอ”
ชานยอลถามเจื้อยแจ้วพลางเอื้อมมือไปกดเปลี่ยนเพลงในรถอย่างสบายอารมณ์
“เปล่า อันนี้จินโฮซื้อมาฝากก็เลยลองใช้ดู”
“อะไรนะ”
“หืม?”
“พี่ใช้น้ำหอมที่ฮันจินโฮซื้อมาฝากหรอ”
“อืม ก็ลองเปลี่ยนกลิ่นดูไง ไม่ชอบหรอคะ?”
คริสถามเสียงหวาน เมื่อเริ่มสัมผัสได้ว่าชานยอลชักจะมองเขาตาขวางๆเข้าไปทุกที
“หมอนั่นรสนิยมแย่ชะมัด” ชานยอลเบะปาก “กลิ่นไม่เห็นจะเข้ากับพี่เลย”
“ถ้าที่รักไม่ชอบ พี่กลับไปใช้กลิ่นเดิมก็ได้”
“ก็ลองใช้ต่อสิ” ตากลมๆตวัดค้อนขวับ
“ถ้าใช้ต่อแล้วจะทำไมหรอคะ?” คริสแหย่กลั้วหัวเราะ ทั้งที่รู้ดีว่าชานยอลพร้อมจะตะปบเขาได้ทุกเมื่อถ้ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับจินโฮ น้องรหัสของเขา
วันก่อนหลังจากที่พาสองหนุ่มออกไปทานข้าวพร้อมกัน คริสก็รับรู้ได้ถึงกระแสไฟฟ้าและพลังงานบางอย่างที่แล่นเปรี๊ยะๆอยู่ตลอดเวลา จินโฮพูดประโยคนึง อีกประโยคชานยอลก็ขัดขึ้นมา หรือไม่ชานยอลพูดอะไรมา จินโฮก็หาเรื่องมาขัดจนได้ เป็นอย่างนี้ตลอดเวลาการทานอาหาร โชคดีที่ญาติจินโฮโทรมาเรียกตัวกลับได้ทันเวลา ก่อนที่จะเกิดศึกไปมากกว่านี้
“ก็ไม่ทำไมหรอกที่รัก” ชานยอลพูเสียงหวาน มือเรียวไล้ไปมาตามท่อนแขนแกร่ง ก่อนจะบิดแรงๆด้วยความหมั่นไส้ “แต่จะไม่ให้เข้าใกล้เลยคอยดูสิ”
“โอ๊ะ โอ๊ยๆๆ เจ็บ เจ็บค่ะชานยอล”
คริสร้องเสียงหลง เกือบปล่อยมือออกจากพวงมาลัยรถด้วยความเจ็บ ชานยอลน่ะแรงน้อยซะทีไหน เด็กน้อยรู้ว่าตีเขายังไงเขาก็ไม่เจ็บ เลยหันมาเล่นงานด้วยการหยิกแทน ซึ่งก็ได้ผลชะงัดนัก เจ็บเหมือนแขนจะหลุด(เว่อร์)
“ก็หยิกให้เจ็บอะ! :P”
“เด็กแสบ อย่าให้พี่หยิกคืนมั่งนะ” ร่างสูงแยกเขี้ยวใส่พลางขู่กลับไปอย่างไม่จริงจังนัก แต่ไอ้ตัวแสบกลับตอบกลับมาเสียงหวาน ช้อนตามองเขาอย่างออดอ้อน
“หยิกเค้าลงหรอ”
ใครจะกล้าล่ะครับ!!!!!!!
“หึๆ ก็รู้ว่าพี่พูดเล่น”
“ช่าย รู้ว่าพี่พูดเล่น” หัวเล็กๆพยักหน้าขึ้นลงอย่างเห็นด้วย “เพราะถ้าพี่ทำร้ายร่างกายผมล่ะก็ ผมจะหนีไปอยู่ที่อื่น”
“จริงอะ?”
“จะฟ้องแม่ด้วย!”
“กลัวจังเลย” คริสหัวเราะ พลางเลี้ยวรถคันหรูเข้าสู่เขตมหาวิทยาลัย
“ผมไม่ได้ขู่นะ”
“พี่ก็ไม่ได้พูดเล่นซะหน่อยนี่”
“กวนประสาท” ร่างเล็กย่นจมูก
“แล้วรักป่ะ”
คริสสวนกลับทันทีเพราะมั่นใจในคำตอบของคนรัก แต่ก็ต้องเบรคหัวแทบทิ่มเมื่อชานยอลแกล้งทำหน้าคิดอย่างไม่แน่ใจ
“คิดดูก่อนนะ”
“ชานยอล!”
“เอ้า! ฮ่าๆๆๆ ก็ขอคิดดูก่อนไม่ได้หรอออ”
“ไม่เห็นต้องคิดเลย คำตอบมันก็มีแค่รัก หรือที่รักไม่รักพี่แล้วคะ?”
“ใครบอกว่าคำตอบมีแค่รัก?” ร่างบางถาม สีหน้าจริงจังจนคริสเริ่มเหงื่อตก ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาเพราะเฉลยด้วยสีหน้าทะเล้น “มีตั้งหลายคำตอบ ทั้งรัก รักมาก รักที่สุด รักที่สุดในโลกเลยต่างหาก! เห็นมั้ย มีตั้งหลายคำตอบแน่ะ!”
“ทะเล้น” มือใหญ่เอื้อมข้ามมาเคาะหัวทุยเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว “นึกว่าจะตอบว่าไม่รักซะอีก”
“ตอบว่าไม่รักได้ด้วยหรอ?”
“ไม่ได้”
ร่างสูงหัวเราะ ยกมือขึ้นขยี้ผมนิ่มเบาๆ “เพราะคำตอบของชานยอลมีแค่รักพี่คริสกับรักพี่คริสเท่านั้น เข้าใจมั้ยครับ”
“น้ำเน่าอ่ะ นี่ไปจำจากไหนมาเนี่ย” ชานยอลหัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งที่แก้มทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ซีรี่ส์สักเรื่องนึงที่พี่เคยดูนั่นแหล่ะ”
“โว้ ไอ้เราก็นึกว่าคิดเอง”
“ฮ่ะๆๆ ลงไปได้แล้วไป แบคฮยอนยืนมองตาขวางละน่ะ” คริสเอ่ยปากบอกพลางมองไปยังร่างเล็กที่ยืนกอดอกรอคนรักของเขาอยู่ที่ใต้ตึกคณะนิเทศน์
“คร้าบ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปหาที่คณะนะ”
“ไม่มีซ้อมละครหรอวันนี้”
ชานยอลกลอกตาไปมาเพื่อนึกถึงตารางซ้อมของตัวเอง ก่อนจะส่ายหัว “ไม่มีมั้ง เดี๋ยวไว้ดูอีกทีแล้วจะส่งข้อความไปบอก”
“โอเคครับ”
“ขับรถดีๆนะ”
“ครับผม ตอนเย็นเจอกัน”
คริสลาสั้นๆก่อนที่จะขับรถออกไป ในขณะที่ชานยอลก็เดินเข้ามาหาแบคฮยอนในตึกอย่างอารมณ์ดีจนเพื่อนตัวเล็กชักจะหมั่นไส้
“เบื่อจริงๆคนมีความรักเนี่ย”
“พูดเหมือนตัวเองไม่มี” ชานยอลตอบกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ตากลมหรี่มองเพื่อนรักอย่างจับผิดก่อนจะยิ้มล้อๆ จนคนโดนมองเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆ
“นายรู้อะไรมาเนี่ย!”
“เก๊าะ .. ไม่รู้สินะ” ร่างโปร่งกลอกตาไปมาอย่างจงใจจะกวนประสาทเพื่อนตัวเล็ก “แค่ได้ยินมาว่าคนแถวนี้แอบมีหนุ่มหล่อมาขอเบอร์”
“อะ ..!”
“อ๊ะๆๆ รู้สึกว่าหนุ่มหล่อที่ว่านี่เหมือนจะเป็นพระเอกละครเวทีปีนี้ด้วยนะ”
“ชานยอล!”
“โอ๊ะๆๆ แถมรู้สึกว่าจะชื่อจื่อเทาด้วยแหละ นายรู้จักมั้ยแบคฮยอน” ชานยอลแกล้งถามด้วยสีหน้าใสซื่อ ขัดกับแววตาเจ้าเล่ห์ที่ฉายแววซุกซนจนเพื่อนสนิทได้แต่กัดปากอย่างขัดใจ ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็รู้ทันเขาไปซะหมด
“โอเคๆๆ ยอมแล้ว” ร่างเล็กยกมือยอมแพ้ “จื่อเทาขอเบอร์ฉัน พอใจยัง”
“ก็แค่นี้”
ชานยอลยักไหล่ ก่อนจะเดินโอบไหล่เพื่อนตัวเล็กเข้าไปหาที่นั่งระหว่างรอเข้าคลาสเรียน เนื่องจากยังเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเรียน
“น้องเขามาจีบนายหรอ” เมื่อหาที่นั่งได้ ชานยอลก็เริ่มเปิดประเด็นทันที
“ก็ ..ประมาณนั้นมั้ง”
สาบานได้ว่าตั้งแต่รู้จักกันมาปาร์คชานยอลเพิ่งเคยเห็นบยอนแบคฮยอนออกอาการเขินจนบิดไปบิดมาแบบนี้เป็นครั้งแรก! ไอ้น้องจื่อเทานี่มันสุดยอดจริงๆ
“ดูดีๆล่ะ ท่าทางจะเจ้าชู้ไม่เบาเหมือนกันนะ” ชานยอลเตือนขำๆ เพราะรู้สึกได้ว่ายามมองหน้าจื่อเทาแล้วให้ความรู้สึกเหมือนคริสยังไงไม่รู้ .. มีเสน่ห์ น่าค้นหา แบบนี้ล่ะตัวดึงดูดสาวๆได้ดีนัก
“ครับ คุณปาร์คชานยอลผู้มีประสบการณ์”
“ฮ่าๆๆ เออ แบคฮยอน เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ะ”
“อะไร?”
“จินโฮกลับมาแล้ว”
“จินโฮ?”
“อือ” ชานยอลพยักหน้ารับ ในขณะที่แบคฮยอนก็กำลังดึงความทรงจำเกี่ยวกับจินโฮอยู่สักแป๊บก็ร้องออกมา
“เฮ้ย หมอนั่นอ่ะนะ กลับมาแล้วหรอ”
“อือดิ กลับมาก็ไปหาพี่คริสที่ห้องเลย หมั่นไส้ชะมัด” ร่างบางเบะปากอย่างนึกฉุน
“จริงดิ แล้วนายทำไง”
“ก็ไม่ทำไง แค่บอกไปว่าถ้าคิดจะเล่นกับฉัน ฉันก็จะเล่นด้วย”
ชานยอลหัวเราะหึหึอย่างหมายมาด เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่ได้มีนิสัยยอมคนมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ใช่นางเอกละครน้ำเน่า ใครร้ายมาก็ร้ายตอบ นั่นแหละคติของปาร์คชานยอล
“เจ๋ง!” แบคฮยอนตบมือเชียร์ “คนอย่างจินโฮต้องเจอคู่ปรับแบบนายถึงจะสมน้ำสมเนื้อ”
“วันนี้ฉันไม่มีซ้อมละครพี่จุนมยอนใช่ป่ะ” ชานยอลงึมงำถามพลางหยิบมือถือมาจิ้มอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“อือ ไม่มี ทำไมอะ”
“งั้นเย็นนี้เลิกเรียนไปคณะวิศวะกัน..”
“เอาดิ”
แบคฮยอนพยักหน้ารับคำเพื่อนรักอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่ชานยอลแสยะยิ้มมุมปากอย่างน่าสะพรึงกลัวก่อนจะพูดเบาๆ
“ไปให้ฮันจินโฮเห็นซะหน่อยว่า คนมีเจ้าของมันแอบแปะป้ายจองไว้ไม่ได้”
“????” < บยอนแบคฮยอน
.
.
.
.
.
.
18.20 น.
คณะวิศวกรรมศาสตร์
“พี่คริส!”
“อ้าว จินโฮ”
ร่างสูงหันไปตามเสียงเรียกระหว่างกำลังเดินลงจากตึกเรียน เมื่อหันไปก็พบร่างขาวๆในชุดนักศึกษาโผล่มาทักทาย จินโฮโบกมือลาเพื่อนๆในคลาสอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินมาทางเขาและลงบันไดมาด้วยกัน
“พี่เพิ่งเลิกเรียนหรอครับ”
“อื้ม ใช่”
“แล้วพวก .. เพื่อนๆพี่ล่ะครับ”
“มันลงไปก่อนแล้วน่ะ เมื่อกี้พี่คุยกับอาจารย์อยู่”
“อ่อ” หัวกลมๆพยักหน้าหงึกหงัก
“แล้วเราไม่ไปไหนต่อกับเพื่อนหรอ”
“ไม่ล่ะครับ”
จินโฮยิ้มหวาน ทั้งที่ตอนแรกก็กะจะไปต่อกับเพื่อนในคลาส หากแต่หางตากลับเห็นแว้บๆว่าคริสเดินผ่านมาหน้าห้องเขาพอดี ก็เลยต้องรีบโบกมือลาเพื่อนๆอย่างไวแล้วเดินตามพี่รหัสสุดหล่อมาแทน
“วันนี้พี่คริสใช้น้ำหอมที่ผมซื้อมาฝากหรอ” ร่างเล็กถามยิ้มๆ เมื่อได้กลิ่นหอมจางๆออกมาจากร่างหนาที่เดินข้างๆกัน
“ใช่”
“แล้วแบบนี้ .. ชานยอลไม่ว่าหรอครับ ใช้น้ำหอมที่ผมซื้อให้”
จินโฮเงยหน้าขึ้นมาสบตาคริสด้วยท่าทางเป็นกังวล ทั้งที่ในใจก็รู้คำตอบแน่ชัดดีอยู่แล้วว่าคนขี้หึงแบบชานยอลคงไม่ปล่อยเอาไว้แน่
“ว่าสิ”
ไม่ใช่เสียงคริส ..เพราะคริสยังไม่ทันจะได้ขยับปากพูดเลยด้วยซ้ำ แต่เจ้าของเสียงห้วนๆนั้นคือชานยอลที่มายืนรอคนรักอยู่ที่คณะวิศวะได้สักพักแล้วต่างหาก ร่างบางเห็นทุกช็อตตั้งแต่ที่ทั้งสองคนเดินคุยกันลงมาจนลงมาถึงข้างล่างแล้วก็ยังคุยกันไม่สนใจใครต้องเดินเข้ามาใกล้ๆนั่นแหละ
“ทีหลังจะเลือกน้ำหอมก็เลือกให้มันเหมาะกับตัวคนรับหน่อยนะ” ชานยอลยืนกอดอก เชิดหน้าขึ้นด้วยมาดตัวร้ายอย่างถึงที่สุด “หรือถ้าไม่รู้ว่าคนรับเขาเหมาะกับน้ำหอมกลิ่นไหน ก็โทรมาถามแฟนเขาได้ ยินดีให้คำปรึกษา”
“นายรู้ได้ยังไงว่าไม่เหมาะ” จินโฮเองก็ไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะส่วนสูงจะต่างกันไปสักหน่อย แต่คนสวยก็พยายาม “พี่คริสเพิ่งใช้อาจจะยังไม่ชินกลิ่น ใช้ๆไปอาจจะเหมาะกว่ากลิ่นเดิมที่เคยใช้อยู่ทุกวันก็ได้ ของเก่าๆมันน่าเบื่อจะตายไป”
“เฮอะ.. คิดว่างั้นจริงๆน่ะหรอ”
“หมายความว่าไง?”
“ถึงจะเป็นของเก่า แต่ก็เป็นของดี แถมยังแพงและหายาก limited edition แบบสุดๆ มันก็ย่อมดีกว่าของใหม่ที่หาได้ทั่วไป .. แถมยัง .. มาประเคนให้ถึงที่ทั้งๆที่ไม่ได้ต้องการสักนิด”
“ปาร์คชานยอล!”
จินโฮเรียกชื่อคู่ปรับเสียงดัง โชคดีที่ในเวลานี้คนอื่นๆกลับกันไปหมดแล้ว บริเวณนี้จึงมีแค่พวกเขาเท่านั้น
“หืม? เสียงดังทำไมจินโฮ” ร่างบางตีหน้าใสซื่อ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ฉันหมายถึงน้ำหอมน่ะ”
“ชานยอล ไม่เอาน่า” คริสปรามคนรักเบาๆพลางเดินเข้าไปโอบไหล่เล็กเอาไว้ เขารู้ดีว่าจินโฮคิดยังไงกับเขา จินโฮเป็นคนอ่านง่ายในทุกการกระทำเพราะเป็นคนเปิดเผยเสียยิ่งกว่าอะไร ชอบเขาก็แสดงออกอย่างเปิดเผยว่าชอบจนคนรู้กันทั้งคณะ ยิ่งมาเจอกับชานยอลที่ขึ้นชื่อว่าแสนจะขี้หึงแล้วยิ่งเป็นอะไรที่เข้าคู่กันเกินบรรยาย
“ท่าทางนายจะคิดว่าทฤษฎีจีบคนโสดศัตรูเป็นแสน จีบคนมีแฟนศัตรูเพียงหนึ่งนี่มันจริงใช่ป่ะ ถึงชอบนักกับคนมีแฟนแล้วเนี่ย”
“แล้วจะทำไม”
จินโฮตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัวถึงแม้จะแอบสั่นๆบ้างเล็กน้อยก็ตาม ดวงตาเฉี่ยวคมเหลือบมองมือใหญ่ของคริสที่โอบไหล่บางไว้แน่นแล้วได้แต่หน้าตึงด้วยความหงุดหงิด
“ก็ไม่ทำไมหรอก” ชานยอลยิ้มยียวน “แค่อยากจะบอกว่าฉันชนะศัตรูเป็นแสนนั่นมาได้แล้ว คิดจะสู้กันน่ะมันไม่ง่ายหรอกนะ”
“ชานยอล=_=”
คริสได้แต่เอ่ยเรียกคนรักอย่างปลงๆ แต่ก็รู้นิสัยชานยอลดีกว่าคนรักเป็นคนไม่ยอมใคร ใครร้ายมาก็ร้ายตอบ ยิ่งร้ายแบบเปิดเผยแบบจินโฮด้วยแล้วยิ่งเข้าทางชานยอลเลยด้วยซ้ำ
“ไปเถอะพี่คริส หิวแล้ว” มือเล็กกระตุกชายเสื้อนักศึกษาของคริสเบาๆ เพราะรู้ว่าคริสชอบให้ทำแบบนี้ ร่างสูงเคยบอกว่ามันเหมือนลูกแมวเวลาเอาขาหน้าตะปบเบาๆแล้วร้องแง้วๆเวลาจะเอาอะไร (ทาสแมวครับผม..)
“จินโฮ” คริสเรียกชื่อน้องรหัสเบาๆ เมื่อเห็นว่าร่างเล็กจ้องมาทางเขาแล้วเงียบไป
“ครับ?”
“ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้พี่นะ แต่พี่คงรับไว้ไม่ได้จริงๆ พี่รักเราอย่างน้องชายคนนึงมาตลอด ขอโทษนะครับ”
“..ครับ”
จินโฮรับคำหงอยๆ น้ำใสๆคลอเต็มหน่วยตาจนต้องกระพริบตาซ้ำๆเพื่อไม่ให้มันไหลออกมา ก่อนที่ความพยายามนั้นจะสิ้นสุดลงเมื่อคริสเอื้อมมือมาโยกหัวเขาเบาๆอย่างที่เคยทำ สุดท้ายแล้วร่างเล็กก็ต้องปล่อยให้น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้มอย่างยากที่จะห้าม
.. เพราะคริสเป็นแบบนี้ .. อบอุ่นแบบนี้…
..ไม่ว่าจะพยายามตัดใจอีกสักเท่าไหร่ จะหนีเขาไปให้ไกลแค่ไหนก็ทำไม่ได้เลยสักที
“พี่ไม่มีอะไรดีหรอก .. ไปรักคนอื่นเถอะ”
คริสพูดประโยคที่คิดว่าหล่อที่สุดกับน้องรหัสตัวเองพลางลูบกลุ่มผมนิ่มเบาๆอย่างปลอบประโลมราวกับทั้งโลกมีกันอยู่สองคน จนเด็กขี้อิจฉาปนขี้หึงนิดๆอย่างชานยอลต้องแทรกขึ้นมาด้วยประโยคที่ทำให้คนหล่อแทบหงายหลัง
.
.
.
.
.
“ใช่ พี่คริสไม่มีอะไรดีหรอก นอกจากหน้าตาและฐานะJ”
พี่ถามจริงๆ ..
นี่เรารักกันจริงใช่มั้ยชานยอล …. (-_-)
-----------------------
เรื่องนี้ไม่ดราม่า ไม่จิตตก ไม่มีตัวร้าย(เพราะร้ายที่สุดก็ตัวหลักของเรื่องแหละ หึหึ) อ่านเอาขำๆเนอะ 55555555555555
ไม่ชอบแต่งดราม่าง่ะ ไม่ถนัดเบย ; ___ ; เอาซอฟต์ๆเนอะ
แต่อ่านแล้วสงสารพี่คริสไงไม่รู้ได้แฟนอย่างชานยอลเนี่ย
นางร้าย นางแรง และกวนประสาทจริงๆ 55555555 (แต่ก็น่ารักโนะ)
แต่ตอนนี้พี่คริสสุภาพบุรุษอะ ชอบ <3
บ่นไรมากมาย 55555555 เจอกันอีกทีตอนหน้านะคะ <3
ปล.ฝากแท็ก #รักเมียที่สุดในโลก ด้วยน้า >_<
ความคิดเห็น