คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คาถาบูชาเมีย บทที่๒ : รักเมียต้องส่งเสีย อย่าให้เมียต้องสงสัย
คาถาบูชาเมีย บทที่๒ : รักเมียต้องส่งเสีย อย่าให้เมียต้องสงสัย
“พี่คริส”
“ว่าไงคะ”
“วันนี้ไปเดินเล่นกันมั้ย” ชานยอลละจากจอโน้ตบุ๊คมาถามคนรักที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ไม่ไกล “ผมอยากได้เสื้อใหม่อ่ะ”
“เสื้อหรอ?”
คริสกลืนน้ำลายเอื๊อก ทวนคำเบาๆอย่างหมดอาลัยตายอยาก ตาคมเหลือบมองตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่แบบบิลท์อินที่อัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าของชานยอลเต็มตู้ ส่วนของเขามีเนื้อที่เพียงแค่ซอกเล็กๆในนั้น แต่จะโทษใครไม่ได้นอกจากเขาที่เห็นว่าเมียใส่อะไรก็ดูน่ารักน่าจับถอดไปเสียหมด เดินผ่านร้านเสื้อหน้าเมียก็ลอยมา เดินผ่านร้านกางเกงก็เห็นเป็นหน้าชานยอล หรือแม้กระทั่งรองเท้า หมวก ผ้าพันคอ สารพัดเครื่องประดับที่คริสคิดว่ามันคงดูดีมากๆเมื่ออยู่บนตัวชานยอล สุดท้ายแล้วเสื้อผ้าชานยอลก็เลยเต็มตู้อย่างที่เห็นเพราะฝีมือเขาเองล้วนๆ
“อื้อ ไปนะ คืนนี้ไม่ไปไหนใช่เปล่า”
“ครับ” เขาเลิกเที่ยวไปตั้งแต่เมียอ้อนขอให้เลิกน่ะแหละ .. นี่ก็ผ่านมาตั้งเกือบอาทิตย์ละ รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะลงแดงยังไงไม่รู้..
“ช่วงนี้น่ารักนะเนี่ย”
ชานยอลเลิกทำงานแล้วเดินมานั่งข้างคริสบนโซฟาเบจตัวโตแทน ร่างบางเอนหัวซบไหล่กว้างแล้วไถเบาๆอย่างลูกแมวขี้อ้อน
“แบบนี้รักตายเลย”
“ถ้าพี่ไม่น่ารักก็ไม่รักพี่หรอ?”
“หืม?” ร่างบางเลิกคิ้ว หัวเราะเบาๆก่อนจะลูบหัวอีกฝ่ายเล่นอย่างหยอกล้อ “หัวก็ยังไม่ล้านซะหน่อย พูดเป็นตาแก่ขี้ใจน้อยไปได้”
“ว่าสามีแบบนี้ใช้ได้หรอตัวแสบ”
“ฮ่ะๆๆ ไม่ได้ว่าซะหน่อย อ๊ะ .. เฮ้ย พี่คริส! อย่านะ”
ชานยอลหัวเราะค้างเมื่อโดนมือแกร่งจับตัวเองให้พลิกลงไปนอนราบอยู่บนโซฟาโดยมีคนตัวโตกว่าคร่อมทับด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ แววตาเจ้าชู้กวาดมองไปทั่วโครงหน้าหวานก่อนจะแกล้งไซร้ซอกคอให้อีกฝ่ายได้หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง
“ฮ่ะๆๆ ไม่เอา พอแล้วพี่คริส จั๊กจี้”
“เด็กดื้อก็ต้องโดนแบบนี้แหละ” คริสว่า แต่ก็หยุดแกล้งตามคำบัญชาของเมีย เปลี่ยนจากมือปลาหมึกที่จับข้อมือเล็กไว้มารวบเอวบางเข้าไปนอนกอดแทน
“เฮ้อ”
“ถอนหายใจทำไม”
“ไม่อยากออกไปไหนแล้วเนี่ย”
“ทำไม จะผิดสัญญาหรอ” ตาโตวาววับอย่างคนโดนขัดใจ
“ก็ได้นอนกอดเมียแบบนี้ใครจะอยากออกไปไหนล่ะ”
คริสหยอดคำหวานพร้อมแอบหอมแก้มเมียอย่างว่องไวสมฉายาเสือเก่า ทำเอาร่างบางได้แต่ซุกหน้าลงกับอกกว้างแล้วงับเบาๆแก้เขิน “บ้า”
-------------------
“นี่ อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ”
ชานยอลพูดขึ้นมาเงียบๆหลังจากสองหนุ่มเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้ทั่วห้างหรูมานานร่วมชั่วโมง โดยในมือของร่างสูงกว่านั้นเต็มไปด้วยช็อปปิงแบ็คโดยที่เกินกว่าครึ่งในมือของเขานั้นเป็นของๆชานยอลทั้งสิ้น
ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นมองคนรักเป็นเชิงถาม
“หืม อะไรครับ”
“เมื่อกี้เหลียวมองผู้หญิงคนนั้นซะคอแทบหักเลยนี่”
ข้อเสียของการมีเมียหูกางและตาโตคือ คุณจะไม่มีสิทธิ์คุยหรือแม้แต่แอบมองสาวที่ไหนได้เลย เพราะเมียคุณจะหูดีและตาไวมาก คริสอู๋คอนเฟิร์ม!
“แหะๆ .. พี่ก็มองไปเรื่อย”
“มองได้ ไม่ว่า”
“จริงหรอคะ?” คริสถาม นัยน์ตาคมวาววับขึ้นมาทันที
“แต่ถ้าสานต่อขึ้นมา .. มีตาย”
มือเรียวทำท่าปาดคอตัวเองอย่างน่าสยดสยองในสายตาของคริส ก่อนที่ร่างบางจะหัวเราะเบาๆอย่างสะใจที่ได้แกล้งคนโตกว่าแล้วเดินนำออกไปอย่างอารมณ์ดี ทำเอาคริสรีบวิ่งตามคนรักที่เดินลิ่วเข้าร้านรองเท้าร้านที่สามของวันไปแทบไม่ทัน
“พี่คริส”
“หืม?”
“อันไหนสวยกว่ากัน” ชานยอลหยิบรองเท้าผ้าใบคู่สวยแต่ต่างสีสองคู่ขึ้นมาชู ตากลมมองของในสองมือสลับกันไปมาอย่างลำบากใจ ก่อนจะยื่นให้คนรักดูเพื่อช่วยตัดสินใจ
“ก็สวยทั้งคู่อ่ะ เราชอบคู่ไหนล่ะ”
“ชอบสองคู่เลย” ร่างบางบอกเสียงอ่อย “แต่แพงทั้งคู่เหมือนกัน”
ได้ยินแบบนั้นคริสเลยหัวเราะออกมาไม่ได้
“พูดเหมือนจ่ายเองเลย”
“ก็จะจ่ายเองน่ะสิ” คนพูดขมวดคิ้วมุ่น
“หืม ทำไมล่ะ”
คริสถามกลับงงๆ เพราะปกติแล้วไม่ว่าจะซื้ออะไรก็ตามส่วนใหญ่เขาก็เป็นคนออกให้ชานยอลอยู่แล้ว ด้วยสถานะลูกชายเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ในแคนาดา เลี้ยงเมียให้อยู่ดีกินดีไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลยสักนิด
“ก็อยากออกเองบ้างนี่นา” ปากเล็กๆยื่นออกอย่างแสนงอน “พี่คริสออกให้บ่อยจนจะเรียกว่าป๋าคริสแทนพี่แล้วนะ ผมไม่ได้เป็นเด็กเสี่ยซะหน่อย”
“เรียกป๋าก็ดีนะ น่ารักดี”
“พี่คริส! นี่เครียดนะเนี่ย อย่ากวนตีนดิ ฮู่”
“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไม่กวนละ”
“ตกลงชอบคู่ไหน”
“พี่ก็ชอบทั้งสองคู่แหละ เราก็เลือกสิ”
“ชอบสองคู่เหมือนกันอ่ะ งั้นเอาสองคู่เลยแล้วกัน” .. แล้วจะยืนเลือกทำไมตั้งนานฟระ
“พี่ครับ เอาสองคู่นี้ครับ” มือบางยื่นรองเท้าสองคู่ให้พนักงานคนสวยที่ยืนรออยู่ไม่ไกลพร้อมกับเครดิตการ์ดของเจ้าตัว
“ฝากด้วยนะพี่คริส ผมไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง”
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย?”
“ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวมานะ”
“ครับ ไวๆนะ”
“อื้ม”
สิ้นคำพูดชานยอลก็วิ่งออกจากร้านไปด้วยความรวดเร็ว ส่วนคริสก็เดินตามพนักงานสาวที่นำรองเท้าไปใส่กล่องให้
“คุณครับ”
“คะ?”
“เอาบัตรนี่จ่ายแทนนะครับ อันนั้นไม่ต้อง” ร่างสูงยื่นบัตรแพลตินัมในมือตัวเองให้พนักงานสาวก่อนจะพยักเพยิดไปที่เครดิตการ์ดสีทองอร่ามในมือหล่อน
“อ๋อค่ะ ได้ค่ะ” หล่อนยิ้มรับ ยื่นบัตรเครดิตของชานยอลคืนมาให้ “รอสักครู่นะคะ”
“ครับผม”
ร่างสูงรับบัตรของชานยอลมาก่อนจะยิ้มบางๆให้พนักงานคนสวยก่อนที่หล่อนจะเดินไปอีกทาง เขาไม่ได้อยากอวดร่ำอวดรวยอะไรถึงทำแบบนี้ จริงๆแล้วบ้านของชานยอลเองก็มีฐานะมากพอตัว กับแค่รองเท้าสองคู่ก็ไม่ลำบากอะไรสำหรับตัวแสบของเขาอยู่แล้ว แต่คริสคิดเสมอว่าเอาลูกเขามาอยู่ด้วยแล้วก็ต้องดูแลให้ดีที่สุด เงินที่ทางบ้านของชานยอลส่งมาให้เป็นประจำเลยแทบไม่เคยได้ใช้เลยสักวอนเดียว
.. อิจฉาเมียผมกันล่ะสิ J
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
พนักงานคนเดิมยื่นถุงใบสวยสองถุงมาให้เขาอย่างระมัดระวัง พร้อมด้วยรอยยิ้มหวานพิมพ์ใจที่ถูกส่งให้ลูกค้าสุดหล่อ
“ขอบคุณครับ”
“มาแล้ววว”
เสียงห้าวดังมาก่อนตัว ตามด้วยร่างโปร่งบางที่กระโดดเกาะไหล่คริสหมับ “เสร็จพอดีเลยหรอ”
“อื้ม หิวยัง”
“หิวแล้วครับ” เรียวปากบางยิ้มกว้างจนตาหยี
“ไปหาอะไรกินกัน”
“โอเค๊”
ร่างบางทำมือเป็นสัญลักษณ์โอเค ก่อนจะยื่นมือทำท่าจะช่วยอีกฝ่ายถือช็อปปิงแบ็คที่เต็มสองมือ
“ผมช่วยถือ”
“ไม่เป็นไรค่ะเบบี๋”
“เอามาน่าพี่คริส” ชานยอลร้องงอแง ฉวยของในมือข้างหนึ่งของคริสมาถือไว้เอง ก่อนจะเลื่อนมือข้างที่ว่างอยู่ไปสอดประสานจับมืออีกฝ่ายเอาไว้
“จะได้เดินจับมือกันได้ไง..”
น่ารักแบบนี้ ใครจะไม่รักไม่หลงได้ลงคอ!
-----------------------
“เมื่อกี้คุยกับใครอะ” ชานยอลเดินเข้ามาถาม หลังจากแยกออกไปซื้อขนมเล็กๆน้อยๆกลับไปกินที่ห้องหลังจากกินข้าวด้วยกันเสร็จเรียบร้อยโดยปล่อยให้คริสยืนรออยู่ด้านนอก ทว่าพอกลับออกมาก็เห็นว่ามีสาวสวยหุ่นสะบึมกำลังยืนคุยกันแฟนตัวเองอยู่ แต่พอเดินเข้ามาเกือบถึงตัวสาวน้อยคนนั้นก็แยกออกไปเสียแล้ว
“รุ่นน้องครับผม”
“รุ่นน้อง?”
“ใช่ ทำไมหรอคะ” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มหวานหลอกล่อ
“เท่าที่จำได้คณะพี่มีแต่ผู้ชายไม่ใช่หรือไง .. หรือถ้าเป็นผู้หญิงก็เข้าข่ายเป็นทอมอยู่ดี”
ร่างบางตั้งข้อสังเกตจากข้อมูลที่รู้มา ว่าคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่คริสเรียนอยู่นั้นเรียกได้ว่าเป็นคณะที่ขาดแคลนหญิงสาวที่สุดในมหาวิทยาลัย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เสือร้ายอย่างคริสจะกลายร่างเป็นเสือหิวยามเจอสาวสวยหุ่นเอ็กซ์(และกลายร่างเป็นแมวยามโดนชานยอลข่ม..)
“รุ่นน้องเพื่อน คนรู้จักจงแดน่ะค่ะ” คริสยิ้มหวาน โอบไหล่เล็กเอาไว้ในอ้อมแขนแล้วออกเดินด้วยกัน “ไม่มีอะไรหรอก”
“ให้มันจริงเถอะ”
ร่างบางหรี่ตามองอย่างคาดโทษ แต่ก็ไม่พบพิรุธใดๆบนใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย นอกจากรอยยิ้มหวานบาดใจที่เจ้าตัวขยันส่งให้เท่านั้น
“ชานยอล อย่าเพิ่งนอนนะ อาบน้ำก่อน”
เสียงคริสดังแว่วมา พร้อมกับเจ้าตัวที่ยืนมือแข็งแรงมาดึงแขนเรียวของชานยอลที่ตอนนี้กระโดดขึ้นแปะบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อนเรียบร้อย
“เหนื่อยอ่า”
“ไม่ต้องเลย ไปอาบน้ำก่อนเร็ว”
“เดี๋ยวอาบบ” ร่างบางครางแผ่ว คว้าหมอนอิงใบเล็กมานอนซบ “พี่คริสไปอาบก่อนเลย”
“ถ้าพี่อาบเสร็จแล้วชานยอลต้องอาบต่อเลยโอเคมั้ย?”
“โอเคฮะ~”
คริสยิ้มบางๆกับท่าทางเด็กน้อยของคนรักก่อนจะขยี้กลุ่มผมนิ่มเบาๆด้วยความเอ็นดูแล้วลุกออกไปหิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายใจ โดยที่ไม่เห็นว่าเด็กน้อยคนดีของเขาได้ลุกขึ้นมาจากโซฟาเพื่อทำการณ์อะไรบางอย่าง
ชานยอลลุกขึ้นจากโซฟาอย่างเงียบเชียบก่อนจะไปรื้อถุงช็อปปิงแบ็คเพื่อหารองเท้าที่ตนซื้อมา มือเรียววุ่นเปิดกล่องนั้นปิดกล่องนี้อยู่สักพักจนเจอกล่องที่ต้องการแล้วจัดการแปะการ์ดใบสวยที่แอบแวบไปซื้อมาตอนแยกออกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะเอากล่องใบนั้นไปวางไว้ที่ปลายเตียงเพื่อรอเซอร์ไพรส์ เพราะรองเท้าที่เจ้าตัวเลือกมานั้นเลือกมาเผื่อคริสเพื่อเป็นของขวัญวันอยากจะซื้อให้ รองเท้าคู่นั้นเหมือนกับอีกคู่ที่เป็นของเขาทุกอย่าง แตกต่างกันแค่ไซส์และสีที่สลับขาว-ดำกับดำ-ขาวแต่ทว่ามันกลับเข้าคู่กันอย่างลงตัว
เราจะได้มีรองเท้าคู่ใส่ด้วยกันไง ~
คริสเดินขยี้ผมเปียกๆของตัวเองออกมาจากห้องน้ำและตะโกนเรียกร่างบางที่นอนกลิ้งเกลือกดูทีวีอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ให้ไปอาบน้ำ โดยที่ชานยอลก็ยินยอมแต่โดยดีไม่มีอิดออด ส่วนตัวเขาก็เดินมาแต่งตัวในห้องนอนก่อนจะเหลือบเห็นกล่องรองเท้าลายสวยแปลกตาที่มีการ์ดใบเล็กแนบมาด้วย คริสยิ้มมุมปากบางๆเมื่อเห็นเพราะรู้ดีว่าเป็นฝีมือใคร มือหนาหยิบกล่องขึ้นมาพิจารณาดูพร้อมกับอ่านการ์ดไปด้วย
‘To: Darling
อิอิ แปลกใจอ่ะดิพี่คริสว่าการ์ดมาจากไหน รองเท้ามายังไง
ผมตั้งใจซื้อรองเท้านี่ให้เป็นของขวัญ(วันเกิดอยากจะให้) เพราะเห็นมันเป็นรองเท้าใส่คู่กัน น่ารักดี
ของผมสีขาวแหละ ของพี่สีดำ เพราะว่าพี่ชอบ ผมรู้ :P
นี่แอบออกมาซื้อการ์ดให้ด้วยนะเนี่ย แต่ต้องบอกว่าไปเข้าห้องน้ำล่ะ .. ไม่งั้นพี่ตามมาแน่เลย
ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้วอะ แต่จะบอกว่ารักน้า~ คึ
Ps.ไว้ใส่ไปมหาลัยด้วยกันนะ
From: Your babe’
ใบหน้าคมอมยิ้มจนแก้มแทบแตกเมื่ออ่านข้อความบนการ์ดจบ เขามักจะบอกคนอื่นเสมอว่าชานยอลเป็นเด็กน่ารักแถมยังขี้อ้อนสุดๆ แต่ก็น้อยคนนักที่จะเชื่อนอกจากคนที่สนิทกันจริงๆ เพราะภาพลักษณ์ของชานยอลเวลาไปมหาวิทยาลัยจะค่อนข้างแสบและซ่าเอาเรื่อง แต่ใครจะรู้ล่ะว่าแท้จริงแล้วเด็กแสบของเขานั้นน่ารักน่าฟัดมากขนาดไหน เพราะแบบนั้นคริสเลยรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่สุดในโลกที่ได้เห็นมุมแบบนี้ของชานยอล
“อ๊ะ พี่คริส ยังไม่นอนหรอ”
ชานยอลที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้าห้องนอนมาเงียบๆ ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นร่างสูงนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเมื่อเห็นว่าในมือคริสถือการ์ดของเขาเอาไว้
อุตส่าห์อาบน้ำตั้งนาน กะให้พี่คริสหลับไปเลย นี่ยังไม่หลับอีกหรอเนี่ย!
“ยังครับ มานี่หน่อยสิ”
“ไมอ่า” ร่างบางครวญคราง แต่ก็ยอมเดินขยี้ผมตัวเองเข้าไปหาแต่โดยดี
“ขอบคุณนะครับ”
มือแกร่งรั้งคออีกฝ่ายเข้ามาประกบริมฝีปากแผ่วเบาแทนคำขอบคุณ ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มป่องๆนั่นอีกรอบอย่างหมั่นเขี้ยว
“รักตัวแสบนะ”
“อื้อ รักเหมือนกัน” ร่างบางก้มหน้างุดๆเพราะความเขิน เลือดสูบฉีดขึ้นทั่วใบหน้าจนแก้มกลมแดงปลั่ง
“พี่คริสนอนได้แล้ว เดี๋ยวผมเช็ดผมให้แห้งก่อนแล้วจะนอนด้วย”
“ครับ โอเค เร็วๆนะ”
“คร้าบ” ร่างบางรับคำอย่างขันแข็งก่อนจะหันมาลงมือเช็ดผมเปียกๆของตัวเองอย่างขมักขเม้น ส่วนคริสก็สอดตัวเองลงใต้ผ้าห่มผืนหน้าแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนจนจมดิ่งเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด ไม่นานนักหลังจากผมแห้ง ชานยอลก็เดินกลับมาที่เตียง จัดการปิดโคมไฟบนหัวเตียงเตรียมเข้านอน แต่ทว่าเสียงแจ้งเตือนของโปรแกรม Kakao Talk ในเครื่องคริสก็ดังขึ้นเสียก่อน
ชานยอลเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างงุนงงว่าใครกันที่ส่งข้อความมาตอนเกืออบจะตีหนึ่งเช่นนี้ มือบางหยิบไอโฟนคู่ใจของคริสขึ้นมากดรหัสอย่างคุ้นเคยพลางเลื่อนดูข้อความล่าสุดที่เด้งขึ้นมาในแอพนั้น ก่อนจะส่งเสียงดังลั่นแบบที่แก้วหูคนกำลังหลับอาจสะเทือนได้
“ไอ้พี่คริส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
.
.
ก็ข้อความที่ส่งมามันมาจากสาวสวยหุ่นเอ็กซ์ ขาเล็ก สเปคคริสที่ชานยอลคลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นคนเดียวกับที่เห็นว่ามาทักคริสวันนี้ที่ห้าง แถมยังเขียนไว้ว่า ..
‘ขอบคุณสำหรับเบอร์นะคะ ไว้คุยกันนะ : )
XOXO’
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะไอ้ผัวเฮงซวย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
อาเมน ..
-----------------------
สวัสดีค่ะทุกคน :D
ตอนที่แล้วรีบลงรีบแก้รีบไปเลยไม่ได้ทักทายกันเลย 55555555
ดีใจมากๆที่เห็นฟีดแบ็กดีแบบนี้ T-T ไม่ขออะไรมาก แค่เห็นจำนวนวิว เห็นเม้นก็มีพลังปั่นแล้ววว 5555555
จริงๆไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่(หรอ) แต่เห็นเม้นแล้วไฟแรงลุกท่วมหัวต้องหาเวลาแต่งต่อจนได้
หวังว่าตอนนี้จะถูกใจหลายๆคนนะคะ ใครว่าชานยอลร้าย อิพี่คริสมันก็ร้ายพอกันแหล่ะะะะ!! /รักเมนมาก
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ~
ปล.สำหรับใครที่อยากเม้ามอยในทวิต ติฉินนินทาใดๆของฟิคเรื่องนี้ ฝากแท็ก #รักเมียที่สุดในโลก นะคะ ขอบคุณค่า<3
ความคิดเห็น