My style

chapter:1
                 ใครหลายคยคงคิดว่าการที่ตัวเองมีตาดีหุ่นดีเเล้วจะมีความสุขใช่หรือป่าว
 เเต่สำหรับ หญิงคนนี้เธอไม่ได้ภูมิใจใบหน้าที่น่ารักของเธอสักนิดเด๋วก็คิดว่าอ้วนไป
  จนกระทั้งเธอกังวลเกินไปเเละอดข้าวเพื่อทำให้หุ่นสวย    ทำให้เกิดอารมณ์เสียเเฟนหนุ่มของเค้าจึงตัดสินใจที่จาบอกเลิกกับ หญิงคนนี้เรื่องทั้งหมดจึงเกิดขึ้น
                   ภายในหอพักเเห่งหนึ่งราวบ่ายๆเรื่องก็เริ่ม
            ขอโทษน้ะ เจน เราว่าเราคงไปกันไม่ได้ เสียงจากชายหนุ่มพูด
     อาร๊ายยยน้ะ!!  ได้เมื่อเธอต้องการยังงั้น เจนตอบกลับอย่างฉุน
         เเล้วก้อเดินปิดประตูออกจากห้องไปอย่างไม่เเยเเส
   เจนคิดว่ายังไงนายไอซ์สุดที่รักของเขาก้อต้องมาง้อเเต่กลับกัน
                                   1เดือนผ่านไปเเล้ว ไม่มีวี่เเววของเเฟนหนุ่มของเขาเเม้เเต่เงา
เจนเริ่มกังวลเเล้วเดินจ้ำอ้าวๆออกไปหาเพื่อนที่หอ 
    ก็อกๆๆเสียงเคาะประตูดังขึ้นเเล้วมีหญิงสาวน่าตาธรรมดาหัวฟูเหมือนโดนไฟช็อตออกมาจากห้อง
 เเล้วเธอก้อพูดมาว่า
อ้าว หวาดดีเจนไม่ได้เป็นเดือนเเล้วมีอะไรหรอ
เเต่กลับที่เจนจะตอบตาของเธอมีน้ำตาคลอเต็มตาเสียเเล้วเเล้วเธฮก็โผเข้าไปกอดเพื่อนของเธอ
  นิ๊กไอ้ไอซ์เเฟนฉันมันทิ้งฉันไปเเล้วอ่า ช้านไม่มีครายอีกเเล้ว T T
     และเมื่อเจนกอดเธฮเเล้วดันนิ๊กเข้าไปในห้องปรากฏว่าไอซ์เเฟนฟนุมของเขาได้นั่งอยู่บนเตียงเดี่ยวของเพื่อนหญิง
                นี้มันหมายความว่ายังไงหะ นี่เธอเเย่งไอซ์ไปจากฉันงั้นใช่ไหมเธฮมันเป็นเพื่อนที่ไว่ใจไม่ได้เลย เจนเมื่อเห็นภาพที่นายไอซ์กำลังนั่งอยู่บนเตียงตะคอกใส่นิ๊กยังรุนเเรง เเละพยายามจะส่งสายตารังเกียจไปที่ไอซ์ยังเกลียดชัง     เเล้วเธฮก็รีบวิ่งออกไปจากหอไปยังที่ๆๆหนึ่งที่มีต้นไม้มากมีเเม่น้ำลึกเเละเธอคงคิดว่าชีวิตนี้เราไม่สมควรจาใช้มันอีกเเล้ว  เธอกำลังตัดสินใจโดดน้ำเเต่เเล้วก็มีชายคนหนึ่งผ่านสะพานที่เธอกำลังจาคิดโดด  ชายคนั้นถือของหะรุงหะรังเเล้วเดินเซมาเเต่เขาไม่ได้สังเกตุเห็นเจนเลย
เขากลับเดินจนเธอตกน้ำที่เชี่ยวเเละอันตรายเเบบไม่ตั้งใจ
ชายคนนั้นเมื่อรู้ว่าเค้าเดินชนอะไรบ้างอย่างเเล้วรีบหันไปดูเขาทิ้งของทุกอย่างรีบกราโดดลงไปช่วยอย่างเร็วเเละช่วยเธฮขึ้นมาได้เขาจับเจนหงายหน้าขึ้นฟ้าเเล้วพยายามจาภายปอดเเต่เจนรู้สึกตัวตอนที่โดนชายคนนั้นmouth to mouthไปเเล้ว เจนได้เเต่ขอบคุณเเละอายเจนรีบวิ่งขึ้นเเท็กซี่กลับหอโดนที่ไม่ได้หันกลับมามองหน้าชายคนนั้นอีกเลย
             จนรุ่งเช้าวันใหม่เจนก็เรยไปเที่ยวกับเพื่อนรวมห้องคือ พิม
ไปสยามกันมั๊ยพิม เจนถาม
ไปดิไป  พิมตอบอย่างกระตือรือร้น
       เจนเด๋วฉันไปเรียกเเท็กซี่ให้เธฮช่วยซื้อน้ำให้ทีดิ
ได้ๆๆ
เจนรีบเดินจนเดินชนกับผู้ชายร่างสูงเเละหน้าตาดีมาก
เจนรีบขอโทษเเล้วเดินไปหาพิม 
ชายคนนั้นรีบเรียกเธฮเเล้วบอกว่า จำเราได้มั๊ย
เอ๊ะ??ใครหรอ เจนถามเเบบ งง
เราคนที่ช่วยเธอเมื่อวานไง
ช่วยอะไรง่ะ-3-
ที่ชนเธอตกน้ำอ่ะ
อ๋อออ จำได้หล้ะ ขอบใจน้ะ นายชื่ออะไรหรอ
เราชื่อตูนอ่ะ อยู่ชมรมบาสอ่ะ เเล้วเธออ่ะ
เราชื่อเจน .....
เเต่ก่อนที่เจนกำลังบอกชมรมพิมรีบเรียกเจนไปขึ้นรถ
คนตะกี้ไคหรอเจน
อ่อ เขาช่วยเราไว้เมื่อวานที่เราเล่าให้ฟังไง ที่เราตกน้ำง่ะ
เเลล้วเค้าได้ภายปอดเธอป่ะ พิมถามอย่างขำๆๆ
ช้านจำไม่ได้หรอก อิอิ เเต่ถ้าได้ก็คงดี หล่อเนอะ
ใช่ๆๆหล่อ
         เจนเเอบปลื้มในชายคนนั้นมาก ขนาดเวลาพิมคุยยังเหม่อเลย จนพิมต้องเอากระป๋องน้ำเย็นมาเเปะหน้า
อ้ากกก นี่เธอทำอะไร-*-
เเล้วเธฮอ่ะเป็นอะไร ไม่ใช่คิดถึงชายคนนั้นน้ะรุ้สึกจะชื่อ ตูนหงอ อิอิ ไหนๆๆก็ไหนๆเเล้วเธฮก็เลิกกับไอซ์เเล้วนี่ไม่ลองไปอ่อยนายตูนดูหล้ะ 55+ ฉันล้อเล่นน้ะ
 เเต่สีหน้าเจนกลับจริงจัง
นี่ฉันพูดเล่นน้ะ- -อย่าบอกน้ะว่าจาจีบหะเค้าไม่ชอบอย่างเธฮหรอก ตูนน้ะเค้ารสนิยมเเปลกๆเห็นเขาว่ากันน้ะ  ชอบออกห้าวๆๆอ่ะ
เจนสายตามุ่งมั่นเป็นปรากายไม่สนใจพิมอีกเเล้ว
เห้ยเจนฟังอยู่ป่าวอย่าทำอารายเเพลงๆน้ะว้อย- -อย่าเชียวขอเตือน
เจนไม่สนรีบวิ่งลากพิมกลับหออย่างดันทุรัง 
เห้ยๆๆเดินเองได้เว้ย กำเเล้วไง นิสัยบ้าผู้ชายออกลายนี่เเกจาพอฉันไปไหน-*-
อ่อไปซื้อชุด
ซื้อชุด?!
เอาเหอะน่าเด๋วรู้ๆๆ
................................................เรื่องวุ่นๆใกล้จาเกิดขึ้นเเล้วน้ะฮับ------------------
ตอนหน้า   เห้ยเจนนี่เอาจิงง่ะ- -
               คนอย่างฉันเอาจิงเสมอหล้ะ
          ลงทุนเยอะขนาดนี้เรยหรอเจน
ก็เธอบอกเองว่าตูนเขาชอบเเบบนี้อ่ะ
                                                       อิอิ น้ำจิ้มๆๆ