ปราบพยศโจรป่า

“ลุงเป็นใคร จับหนูมาทำไมจ๊ะ”

ขมิ้นถามคนตรงหน้าด้วยเสียงที่สั่นกลัว ชายร่างใหญ่ที่สวมเพียงกางเกงสะดอสีดำตัวเดียว ส่วนด้านบนเปลือยเปล่าโชว์แผงอกกำยำเดินเข้ามาพร้อมนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ ดูแล้วน่าจะอายุห่างจากเธอเป็นสิบปีน่าจะได้ ทว่าใบหน้านั้นกลับหล่อเหลาจนเธอไม่อาจละสายตา คมเข็มน่ามองแบบฉบับพระเอกหนัง แต่ว่านะ...เป็นโจรต้องหล่อขนาดนี้เลยเหรอ

“ลุง? พูดกับกู”

นิ้วแกร่งชี้เข้าหาตัวเอง ขมิ้นมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าทั้งห้องนี้มีเพียงเธอกับลุงคนนี้เธอก็พยักหน้า ไม่ใช่ว่าเราคุยกันอยู่สองคนหรอกหรอ ถ้าไม่ให้เธอพูดกับเขาจะให้เธอพูดกับผีในห้องหรือไง

“ใช่จ้ะ”

“กวนตีนละอีเด็กนี่ กูเพิ่งจะสามสิบหน้า”

“หนูยี่สิบเองจ้ะ”

".........."

“ลุงอย่ามองหนูเหมือนอยากจะฆ่าให้ตายแบบนั้นสิจ๊ะ มันน่ากลัว”

“ก็ถ้ายังกวนตีนกูไม่เลิกมึงได้ตายจริง ๆ แน่อีหนู”

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

“อ๊าา ลุงสิงห์”

“ทำไมชอบเรียกกูว่าลุงนักนะ อายุก็แค่สามสิบห้าทำไมไม่เรียกพี่เหมือนคนอื่น”

“อืออ ท ทำไมหนูต้องเรียกเหมือน ค คนอื่น อ๊ะ น หนูต้องพิเศษกว่าสิ”

ใช่แล้ว เธอต้องพิเศษกว่าคนอื่น

สิงห์อายุสามสิบห้าและหน้าตาของเจ้าตัวก็ไม่ได้ดูแก่เลยสักนิด ออกจะเด็กกว่าอายุจริงอีกต่างหาก ครั้งแรกที่เจอกันเธอตั้งใจเรียกอีกฝ่ายแบบนั้นเพราะอยากจะกวนประสาท แต่ว่าตอนนี้ที่เธอยังเรียกแบบนั้นอยู่เพราะเธอไม่อยากเหมือนใคร ไม่อยากจะซ้ำกับคนอื่น

“มึงพิเศษที่สุดแล้วอีหนู”

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

- จะพยายามลงนิยายทุกวันจ้าา -

***ในเรื่องบางตอนอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม มีการข่มขื่นและฉากฆาตกรรม การกระทำของตัวละคร สถานที่ ล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ทั้งนี้ฝากกดติดตาม กดใจ ให้เราด้วยนะคะ เก็บน้องเข้าคลังไว้ดูแลด้วยน้าา***

สามารถคอมเมนต์ติชมด้วยนะคะ เราจะเก็บไว้พัฒนางานเขียนในเรื่องต่อไป

ปล.ใช้คำพูดน่ารัก ๆ หน่อยน้าาา นักเขียนใจบาง