กับดักรักกามเทพ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 จี๊ดปะ?

บทที่1 จี๊ดปะ?

“อีกไม่นานหรอกนังเด็กยี่หวา อีกไม่นานฉันจะเข้ามาอยู่บ้านนี้เป็นภรรยาของผู้การยุทธการแทนแม่แกที่ตายไป” 

เสียงจากคลิปเสียงที่ถูกเปิดทำให้ชายหนุ่มสองคนและหญิงสาวอีกหนึ่งคนที่นั่งตั้งใจฟังอยู่ถึงกับขมวดคิ้วขณะที่คนเปิดอย่างหนูน้อยยี่หวาที่อาศัยจังหวะที่นริสากลับไปแล้วและผู้เป็นพ่อหลับไปแล้วย่องมาข้างบ้านซึ่งเป็นบ้านของเพื่อนสนิทผู้เป็นพ่อนั้นกำลังนั่งถอนหายใจอยู่ เป็นการถอนหายใจที่พาเอาชายหนุ่มอีกสองคนอดไม่ได้ที่จะถอนใจตาม

“เฮ้อ”

“เฮ้อออ”

“เฮ้ออออ”

“เฮ้อ...เฮ้ย จะถอนหายใจกันทำไมขนาดนั้น” หญิงสาวคนเดียวภายในบริเวณนั้นที่เผลอถอนใจตามแต่ตั้งสติได้เอ่ยบ่นก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนของหนูน้อยมาส่งข้อความเสียงนั้นเข้าเครื่องตัวเองเพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐานถ้ามีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้น “แทนที่จะมาถอนหายใจให้หน้าแก่เร็วขึ้น มาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะช่วยยักษ์มันยังไง ดูสิเนี่ย แต่ละคนก็แก่กันอยู่แล้วยังจะถอนใจให้แก่ขึ้นไปอีก”

คำว่าแก่ทำให้สองหนุ่มที่สะท้านสะเทือนใจกับคำว่าแก่ถึงกับหันควับไปมองตาเขียวทว่าหญิงสาวกลับไม่สนใจหรือเกรงกลัวแม้แต่น้อย

“ฉันพูดความจริงนะเว้ย”

“คำว่าแก่น่ะพูดเบา ๆ ก็ได้ไอ้หญิง อีกอย่างนะถ้าฉันกับไอ้วาแก่แกก็แก่มั้ย แกน่ะเกิดก่อนฉันไม่ถึงเดือน” นาวาตรีนฤเมศร์ เศรษฐาโยธีหรือที่หนูน้อยเรียกติดปากว่าป๊ะป๋านาวา นายธงหนุ่มคู่ใจของผู้บัญชาการทัพเรือภาคที่1 แย้งขึ้นก่อนที่นาวาตรีพงษ์รวี ทวีราชโยธา หรือที่เด็กหญิงจิรัญญาเรียกติดปากว่าพ่อพีม นายทหารเรือหนุ่มสังกัดหน่วยรบพิเศษจะเสริมขึ้น

“เออ เกิดหลังฉันไม่ถึงเดือนด้วย”

“ก็พวกแกมีตีนกานี่หว่า ฉันไม่มี ฉันไม่แก่” นาวาตรีหญิงญารินดา ธนสารโยธิน หรือหญิง นายทหารเรือหญิงแห่งหน่วยข่าวกรองกองทัพเรือสาวสวยบุคลิกห้าววัย30หมาด ๆ แย้งอย่างยั่วอารมณ์ก่อนจะโดนหนูน้อยจิรัญญาสะกิดแขนด้วยใบหน้ามุ่ย 

“จะว่าตัวเองกับเพื่อนแก่อะหวาหวาไม่งง แต่ทำไมอาหญิงถึงต้องรวมหวาหวาด้วยล่ะ หวาหวาเพิ่ง7ขวบ ยังไม่แก่ ไม่มีตีนกาด้วย ดูดิ”

“อายุกับหน้าตายังไม่แก่หรอกนะหวาหวา เราน่ะที่จะยิ่งแก่คือยิ่งแก่แดดต่างหากล่ะ”

“หวาหวาไม่ได้แก่แดด แค่…” คนถูกหาว่าแก่แดดเว้นคำพูดเพื่อคิดหาคำที่เหมาะสมที่สุดแล้วจึงพูดออกมาในที่สุด “แค่รู้ความ”

“ย่ะ รู้ความมาก นี่7ขวบรู้จักอัดคลิปว่าที่แม่เลี้ยงใจร้ายแล้วมานั่งเครียด อายุ20จะไม่วางแผนจัดการเองได้เลยเหรอคะคุณจิรัญญา” คำพูดออกแนวประชดของญารินดาทำให้หนูน้อยทำหน้ายู่ใส่

“อาหญิงอะ ไม่ใช่ว่าที่แม่เลี้ยงซะหน่อย ยังไงหวาหวาก็ไม่เอาคนนี้หรอก ถ้าให้เอาคนนี้นะหวาหวาไม่มีก็ได้”

“แต่ไม่มีแม่เลี้ยงก็ไม่มีน้องนาาา” ญารินดาที่นอกจากจะเป็นสาวห้าวจากหน่วยข่าวกรองแล้วยังเป็นแฝดผู้น้องของยุทธการด้วยบอกกับคนเป็นหลานด้วยใบหน้าอยากกลั่นแกล้ง...แกล้งให้หลานตัวเองเครียดนี่สนุกออก

“ไม่เอาคนนี้ ไม่-เอา”

“ไม่เอาคนนี้ก็หาคนใหม่มาสกัดดาวรุ่งสิลูก เอาแบบที่ว่าดุยิ่งกว่าหมา บ้า เอ้ย กล้ายิ่งกว่าคนปกติน่ะ ถ้าหนูจะหาไม้กันหมามาใช้กับตัวร้ายหนูก็ต้องหาแบบที่ป๋าบอกไม่งั้นสู้ไม่ได้หรอก” นฤเมศร์ผู้เป็นเพื่อนจอมวางแผนของพ่อแย้งขึ้น “เชื่อป๋าสิ”

“จะดีเหรอคะ?”

“หวาหวา อ่านปากพ่อพีมนะ ไม่-ดี-ไม่-ควร-ทำ-ตาม” พงษ์รวีในฐานะเพื่อนที่คอยปรามและใจเย็นมีสติที่สุดของยุทธการรีบขัดขึ้นเมื่อลูกสาวเพื่อนเริ่มเอนเอียง ด้วยความที่เขาและนฤเมศร์เป็นเพื่อนสนิทของยุทธการจนถูกมองเป็น3เกลอหนูน้อยจิรัญญาจึงถูกสั่งสอนให้เรียกเขาทั้งสองว่าพ่อไม่ต่างจากลูกของเขาและนฤเมศร์ที่เรียกยุทธการเป็นพ่ออีกคน ดังนั้นแล้วเมื่อมีปัญหาอะไรที่คุยกับพ่อแท้ ๆ ไม่ได้หนูน้อยจึงต้องเอามาเล่าให้พวกเขาฟัง ในฐานะพ่อที่รักหนูน้อยไม่ต่างจากลูกเขาก็ควรให้คำแนะนำที่มีประโยชน์มากกว่าให้โทษเขาจึงต้องขัดนฤเมศร์ที่เอะอะก็ให้หาไม้กันหมา ฟังความคิดเห็นไอ้เจ้าแผนการนี่ได้ที่ไหน แต่ละความคิดแต่ละแผนการดี ๆ ทั้งนั้น

“อย่าไปเชื่อไอ้คนที่ชีวิตตัวเองก็เอาไม่รอดแบบป๋านาวาเลยลูก ฟังพ่อพีมดีกว่านะ”

“พ่อพีมมีความคิดดี ๆ เหรอคะ?”

“ไม่ใช่ค่ะ แต่เป็นสิ่งที่ทำให้หนูคลายกังวลต่างหาก หวาหวาฟังพ่อพีมนะ ปะป๊าของหวาหวาน่ะไม่คิดจะเอาใครมาเป็นแม่เลี้ยงของหวาหวาหรอกถ้าไม่มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นรักหวาหวาจริง ในเมื่อผู้หญิงคนนี้ปลอมหนูก็เอาคลิปนี้ไปเปิดให้ปะป๊าหนูฟังเท่านี้ปะป๊าก็ตัดผู้หญิงคนนี้ออกจากวงโคจรแล้ว เชื่อพ่อพีมสิ”

“แต่เดี๋ยวก็มีคนใหม่เข้ามา ยิ่งตอนนี้นางมารไม่อยู่ไอ้ยักษ์เลยยิ่งเนื้อหอมผู้หญิงรุมตอมอย่างกะผึ้ง ที่พ่อพีมพูดน่ะมันไม่ยั่งยืนหรอกแผนป๋าดีกว่านะหวาหวา” นฤเมศร์แทรกบอกขณะที่ญารินดานั้นไม่พูดอะไรมีแต่พงษ์รวีที่ขัดแย้ง

“ไม้กันหมามันกันได้นานจริงแต่ถ้าไอ้ยักษ์ไม่โอเคมันก็เป็นไปไม่ได้ปะวะ ยักษ์มันไม่ได้ต้องการไม้กันหมาเว้ยมันต้องการคนที่รักและคิดจะดูแลลูกมันจริง ๆ ไม่ได้ต้องการคนที่อยากเป็นแค่เมียมันหรือคุณนายผู้การ”

“ก็หาแบบ2in1ดิวะ แบบที่รักหวาหวาแล้วก็ไล่หมา เอ้ย จัดการผู้หญิงคนอื่นได้น่ะ”

“อย่างกับหาง่าย แผนแกมันไม่เวิร์คเว้ย ไม่มีหรอกผู้หญิงที่เก่งพอจะจัดการผู้หญิงคนอื่นแล้วรักลูกติดสามีได้จริง ๆ น่ะ”

“จี๊ดปะ?”

“หือ!” คำพูดแค่สองคำของญารินดาผู้เงียบสงบมาสักพักทำเอาสองหนุ่มถึงกับตะลึงตะลานไปจนพูดจาไม่ออก แม้แต่หนูน้อยยี่หวาเองก็หันมองหน้าอาสาวนิ่งอย่างตกตะลึงเช่นกัน

“เอาปะละ?”

“อะ เอา” หนูน้อยตอบรับทันทีเมื่ออาสาวถามก่อนจะผุดยิ้มเมื่อมีความคิดดี ๆ เกิดขึ้นในหัว ใช่แล้ว เธอลืมคนสำคัญคนนั้นไปได้อย่างไรกัน

“อะ เอา เอาจริงดิ” คราวนี้คนที่มักจะขัดคอกันถึงกับถามพร้อมกันและสิ่งที่ตอบกลับมาก็คือการพยักหน้าที่เล่นเอาสองหนุ่มต้องหันมามองตากันอย่างปรึกษา

บ้าไปแล้วหรือไงกัน!!!

อีกด้านนึง

ขณะที่กำลังมีคนตกใจและใช้ความคิดใครคนนึงกลับกำลังจามไม่หยุดจนผู้คนรายรอบถึงขั้นถอยห่าง มือบางยกขึ้นปิดปากปิดจมูกที่จามแล้วจามอีกราวกับกำลังมีคนคิดถึงด้วยใบหน้าใกล้จะร้องไห้อยู่ร่ำไรการที่อยู่ดี ๆ ก็จามแล้วจามอีกแบบนี้มันก็ทำให้หงุดหงิดและหูตามัวได้เหมือนกันนะ

“ไหวมั้ยเนี่ยหมอจี๊ด?” เสียงที่ถามมาอย่างห่วงใยระคนเอ็นดูพาให้คนจามไม่หยุดต้องถูจมูกและส่งยิ้มแยกเขี้ยวให้  อย่าถามว่าไหวมั้ยแต่เปลี่ยนเป็นไปพักมั้ยน่าจะดีกว่านะ

“สงสัยจะมีคนคิดถึงเยอะนะเนี่ย”

“ก็ว่าอย่างนั้นล่ะ ญาติเยอะเสียด้วย” น้ำเสียงหวานกังวานของแพทย์หญิงจิรัชยา ธาราวงศ์หรือหมอจี๊ด ศัลยแพทย์สาวสวยวัยกำลังจะ30ในอีกไม่ถึงเดือนเอ่ยบอกก่อนจะจามอีกรอบ “ฮัดเช่ย!”

“ผมว่าน่าจะไม่ใช่ญาติหรอก หมอกับบุรุษพยาบาลที่โรงพยาบาลต่างหากที่บ่นคิดถึง ได้ยินว่าคุณเป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ ที่โรงพยาบาลนี่นา”

“พูดเป็นเล่นไปหมอป้อง ที่โรงพยาบาลมีแต่เจ้ากรรมนายเวรนั่นล่ะที่คิดถึง ไม่มีหนุ่ม ๆ ที่ไหนคิดถึงหรอก” หญิงสาวแย้งแล้วก็หัวเราะอย่างไม่จริงจัง ไอ้เรื่องที่นายแพทย์ปราการ ไพศาลโยธิน หรือหมอป้อง ศัลยแพทย์หนุ่มเพื่อนรุ่นเดียวสถาบันเดียวกันกับจิรัชยาที่ตอนนี้เป็นถึงผู้บริหารโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแซวมามันก็มีส่วนจริงอยู่ที่ว่าหนุ่ม ๆ ที่โรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่นั้นเคยหมายปองเธอกันหลายคน แต่หลัง ๆ มานี้เธอก็ปฏิเสธไปอย่างจริงจังแล้วว่าไม่อยากมีแฟนทำงานที่เดียวกันจนหนุ่ม ๆ พากันหายหน้าไปหมดแล้ว ถ้าจะมีใครยังตามวอแวคิดถึงกันก็คงจะมีแต่เจ้ากรรมนายเวรที่มาในรูปแบบผู้บริหารโรงพยาบาลที่ตื้อเธอไม่เลิก ตามหึงตามหวงอย่างกับเป็นแฟนทั้งที่มีเมียอยู่แล้วนั่นล่ะ

“ถ้ารำคาญก็รับข้อเสนอผมสิ แล้วผมให้คำมั่นเลยว่าจะไม่ให้เขามาวอแวคุณได้อีก”

“ฉันบอกแล้วไงว่า...”

กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง!

ไม่ทันจะได้พูดจบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน คุณหมอสาวเปลี่ยนจากจะพูดกับปราการเป็นอมยิ้มทันที ไม่จำเป็นต้องดูชื่อแค่ฟังเสียงเรียกเข้าที่ตั้งไว้เป็นพิเศษก็รู้แล้วว่าเป็นใคร

“สงสัยจะเป็นคนนี้มากกว่าที่คิดถึง” คุณหมอสาวเอ่ยบอกเมื่อหยิบสมาร์ทโฟนที่ส่งเสียงดังขึ้นมาสักพักขึ้นมาดู ชื่อที่ปรากฏถูกพิมพ์ชื่อไว้ว่า ‘หวาหวา’ นั้นเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากยี่หวาหลานสาวคนเดียวของเธอ “ขอรับสายก่อนนะ หลานคนเนี่ยถ้ารับช้างอนยันเดือนหน้าเลยล่ะ”

“โอเค แต่ผมจะรอคำตอบอยู่ตรงนี้นะ”

“อะ ๆ รอก็รอ เผื่อฉันจะตัดสินใจได้ปุบปับ” จิรัชยาบอกเพื่อนหนุ่มที่พักนี้มาตามตื้อยื่นข้อเสนอซื้อตัวเธอจากต้นสังกัดเดิมที่ตอนนี้กลั่นแกล้งให้เธอมาอบรบดูงานในกรุงเทพฯไม่ยอมให้กลับไปบ้านง่าย ๆ ก่อนจะรับสายเรียกเข้าที่ดูจะรอสายนานจนน่าแปลกใจ “ว่าไงคะหลานสาว โทรหาน้าจี๊ดแบบนี้อยากได้อะ...”

“น้าจี๊ด ปะป๊าพาผู้หญิงเข้าบ้าน เป็นผู้หญิงใจร้ายด้วย เขาขู่หวาหวาว่าถ้าเขาได้เป็นแม่เลี้ยงหวาหวา หวาหวาจะเป็นหมาหัวเน่า ฮึก หวาหวาไม่ยอมนะ ไม่ยอมมมม” ไม่ทันที่คนเป็นน้าจะได้พูดจบเด็กหญิงจิรัญญาก็แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ระคนขัดเคืองใจไม่เว้นช่องให้น้าสาวได้อุทานตกใจทำเอาใบหน้ายิ้มแย้มของน้าสาวถึงกับจางหายแปรเปลี่ยนเป็นคร่ำเครียดขึ้นทันตา

จิรัชยารู้สึกเหมือนมีลมออกจากหูเมื่อได้ยินว่า ‘ปะป๊าพาผู้หญิงเข้าบ้าน’ แม้ว่าในความเป็นจริงแล้วการที่ปะป๊าของอีกฝ่ายหรืออดีตพี่เขยของเธอพาผู้หญิงเข้าบ้านมันไม่ควรเกี่ยวอะไรกับน้องสาวของภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้วอย่างเธอเลยก็ตาม...แต่จิรัชยาไม่เกี่ยวไม่ได้ เพราะเธอสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้คนที่เป็นสาเหตุให้พี่สาวเสียชีวิตได้มีความสุขกับภรรยาใหม่ ชาตินี้ทั้งชาติพ่อของหลานไม่มีสิทธิแต่งงานใหม่ไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม

ใครคิดจะเข้ามาในชีวิตสองพ่อลูกข้ามศพหมอจี๊ดคนนี้ไปก่อนเถอะ!!!

มาต่อกันจ้า น้าจี๊ดเหมือนจะงานเข้าแล้วน๊า อุอุ

ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยน๊า ติชมได้คร่า