พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก (มี E-Book)

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 การแต่งงานที่ไม่ปรารถนา

บทที่1 การแต่งงานที่ไม่ปรารถนา

9ปีก่อน

“แพร” น้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังดังขึ้นส่งผลให้ร่างบางกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างต้องเงยหน้าขึ้นมามองทันทีด้วยความงุนงง

“ตาจะให้แพรแต่งงานกับเจ้าเสือเดือนหน้า เตรียมตัวไว้ล่ะหลังแต่งงานแพรต้องไปอยู่กรุงเทพฯ”

“นะ หนูไม่เข้าใจ?” แพรวารินทร์ในวัย17เอ่ยถามผู้เป็นตาด้วยใบหน้าไม่มั่นใจว่าได้ยินอะไรผิดไปหรือไม่ คุณตาจะให้เธอแต่งงานกับหลานชายเพื่อนท่านงั้นเหรอ?

“ตาบอกว่าจะให้หนูแต่งงานกับพี่เสือเดือนหน้า” พ่อเลี้ยงพยัคฆ์เจ้าของไร่ชาและกาแฟที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือเอ่ยย้ำแก่หลานสาวก่อนที่คนเป็นหลานจะค้านขึ้น

“แต่หนูอายุแค่17เองนะคะ” 

ใช่...เธอจะแต่งงานได้ไงเธอเพิ่งจะอายุ17ส่วนบุคคลที่จะเป็นเจ้าบ่าวของเธอก็อายุเพียงแค่21เอง

“เราก็รู้ว่าทำไมตาถึงต้องทำแบบนี้ ตาแก่แล้ว ไอ้บ้านั่นมันก็จ้องแพรตาเป็นมัน ตายอมไม่ได้หรอกนะถ้าจะมีใครสักคนมาข้องแวะอยากคบหากับเราเพราะอยากได้ไร่พยัคฆ์” ชายชราผู้เป็นตาเอ่ยบอกด้วยสีหน้าปวดใจ เดิมทีแพรวารินทร์นั้นอยู่ที่กรุงเทพฯกับครอบครัวของลูกพี่ชายท่านแต่เมื่อปีก่อนเด็กสาวเลือกที่จะมาเรียนต่อชั้นมัธยมปลายที่เชียงใหม่เพราะอยากจะช่วยตาอย่างเขาแบ่งเบาภาระที่ไร่พยัคฆ์ แต่นับวันหลานสาวของเขาก็เริ่มโตขึ้นและฉายแววงดงามไร้ที่ติไม่ต่างจากคนเป็นแม่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคนจึงจ้องตาเป็นมันอยากจะสนิทชิดใกล้หลานสาวของเขา นอกจากใบหน้าที่เริ่มฉายแววงดงามไร้ที่ติแล้วแพรวารินทร์ยังเป็นที่สนใจเพราะมีชื่อเป็นเจ้าของไร่พยัคฆ์ไร่ชาและกาแฟแห่งใหญ่ที่สุดในเมืองไทยซึ่งตั้งอยู่ในทำเลทอง ทั้งสวยและมีทรัพย์ล่ำค่าขนาดนี้ใครก็อยากได้ไปครอบครองทั้งนั้น 

นั่นเป็นสาเหตุที่เขาต้องรีบให้หลานสาวแต่งงานกับคนที่เขาไว้วางใจและไปกลับไปอยู่กรุงเทพ ฯ ซะและอีกสาเหตุก็คือหนึ่งในคนที่อยากครอบครองทั้งแพรวารินทร์และไร่พยัคฆ์นั้นคือศัตรูทางธุรกิจของเครือญาติเขาซึ่งอายุอานามก็ปาเข้าไป40ปีแล้ว เจ้านั่นเคยพลาด ผิดหวังจากแม่ของแพรวารินทร์จึงมีความคิดสกปรกอยากได้หลานสาวเขาไปแทนที่แม่....เขาไม่มีวันยอมแน่นอน

“แต่พี่เสือกำลังจะไปต่างประเทศนะคะ ทำแบบนี้ไม่เท่ากับคุณตาร่วมมือกับคุณตาเสกข์ขัดขวางไม่ให้พี่เขาไปเหรอคะ” คนเป็นหลานถาม คำถามนั้นทำให้พ่อเลี้ยงพยัคฆ์จนด้วยคำพูด ความจริงแล้วนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่งานแต่งงานระหว่างแพรวารินทร์กับหลานชายของเพื่อนสนิทของเขาต้องเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

“หนูไม่แต่งหรอก หนูไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของการขัดขวางความฝันของพี่เสือ” เสียงของแพรวารินทร์เรียกสติคนเป็นตาจนคุณตาวัยชราหันมามองด้วยใบหน้าจริงจัง

“ยังไงเดือนหน้าแพรก็ต้องแต่งงานกับเจ้าเสือ ต้องแต่งเท่านั้น ไม่แต่งไม่ต้องมาเรียกตาว่าตาอีก” ผู้เป็นตาเอ่ยอย่างจริงจังจนหลานสาวต้องยอมเพราะพ่อเลี้ยงพยัคฆ์คือญาติใกล้ชิดคนเดียวที่เหลืออยู่ของเธอ

พ่อและแม่ของแพรวารินทร์เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ10ปีก่อนซึ่งจริง ๆ แล้วเธอควรตายไปเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นด้วยแต่โชคดีที่ผู้เป็นแม่ผลักเธอออกมาจากรถส่งให้กับคนที่มาช่วยก่อนที่รถจะระเบิดเหตุการณ์ครั้งนั้นสร้างความเจ็บปวดให้เด็กสาวเป็นอันมากในช่วงแรกแต่เพราะพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ที่ทำทุกวิถีทางทำให้เธอกลับมาร่าเริงอีกครั้งเธอจึงให้ความสำคัญกับคุณตามาก

หนึ่งเดือนต่อจากนั้น

“พี่สะ...”

“หนูแพรนอนห้องนี้ล่ะ ไม่ต้องกังวลหรอกพี่จะไปนอนห้องเล็ก เราต่างคนต่างอยู่ หนูแพรก็มีชีวิตของหนูแพรไป พี่ก็มีชีวิตของพี่ไม่เกี่ยวข้องกัน...ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะทำให้หนูแพรลำบากใจหรอก” ชายหนุ่มในชุดสูทสีขาวครีมเอ่ยก่อนจะมุ่งตรงไปยังประตูที่เชื่อมต่อระหว่างห้องหอกับห้องนอนเล็ก

ปัง!

ประตูห้องถูกเปิดและปิดลงในเวลาไม่นานเจ้าสาวตัวน้อยที่นั่งอยู่บนเตียงได้แต่อ้าปากค้างไม่นานหลังจากนั้นน้ำตาหยดน้อยก็ค่อย ๆ หยดแมะ ๆ จากดวงตา

เธอพอจะรู้มาจากพิมพ์พิชชาหรือทรายเพื่อนรักซึ่งเป็นน้องสาวของพงศ์พยัคฆ์หรือพี่เสือ ผู้เป็นเจ้าบ่าวของเธอในวันนี้ว่าชายหนุ่มผิดหวังมากที่ต้องสละสิทธิ์ไปศึกษาต่อและทำงานในประเทศที่ตั้งใจไว้ทั้งผิดหวังและพาลโกรธไปทั่ว ทั้งโกรธคุณปู่ โกรธคุณพ่อ และอาจจะพาลโกรธเธอด้วย

ที่ผ่านมาเธอเป็นเพื่อนน้องสาวที่สนิทกับชายหนุ่มมาก เขาใส่ใจเธอเสมอ และเธอเองก็สนิทใจกับเขามากที่สุด...เธอไม่พร้อมจริง ๆ ที่จะถูกโกรธและถูกเกลียด...ไม่พร้อมจริง ๆ 

นับตั้งแต่วันแต่งงานจวบจนวันนี้เธอได้เห็นหน้าชายหนุ่มแค่ตอนไปทานข้าวร่วมโต๊ะกับพ่อแม่ของอีกฝ่ายและพิมพ์พิชชาที่บ้านสัตยบดินทร์ซึ่งอยู่ในรั้วเดียวกับบ้านแสนรักหลังนี้แต่อยู่ห่างกันพอสมควรเพียงเท่านั้น นอกจากช่วงเวลานั้นแล้วเธอแทบไม่เห็นหน้าเขาเลย ชายหนุ่มไปทำงานแต่เช้ากลับมาในช่วงดึกหลังจากที่เธอเข้านอนแล้วบางครั้งก็หายไปเป็นอาทิตย์และเป็นเดือนถึงจะกลับ วันหยุดเขาอยู่บ้านแต่เธอก็ไม่เคยมีวันหยุดที่ตรงกับเขาเลย มันเป็นเรื่องแปลกสำหรับคนรับใช้แต่สำหรับเธอ...เธอชินชาเสียแล้ว