...คำโปรย...
ห้าปีก่อนลัลน์รัมภายอมรับว่าตัวเองผิด แต่ห้าปีมานี้รัชพลแน่ใจหรือว่าสิ่งที่ทำมันถูกต้อง
เธอเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดห้าปีในขณะที่เขาไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของหนูน้อยลลินน์
ห้าปีที่เขาทิ้งให้เธอนอนกอดทะเบียนสมรสส่วนเขามีข่าวคราวผู้หญิงไม่ขาด
ผู้ชายอย่างนั้นถ้าวันไหนหวนกลับมาเธอจะไม่ยกโทษให้ ไม่ยกโทษให้เด็ดขาด
หมอบราบคาบแก้วมาสิ แล้วเธอจะพิจารณา
ได้ฤกษ์งามยามดีเปิดนิยายเรื่องใหม่แล้วค่ะ เรื่องนี้จะปั่นให้จบก่อนสิ้นปี(ถ้าเป็นไปได้)
มารับความหวานกันเถอะ (หวานมั้งนะ คริคริ)
ปล. ทุกกำลังใจและทุกความคิดเห็นคือกำลังใจ
เม้นต์กันได้น๊า แค่บอกว่ารอก็ยังดี
เม้นต์หน่อยน๊า ไรต์ไม่กัด
อีกนิดนุง ติดตามข่าวสารของไรต์เวได้ที่เพจ พิมพ์ธนภัส นะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น