ความรักอันรวดเร็วในไดอาร์รี่สีชมพู

เนื้อเรื่อง

     วันที่   3  ธันวา     
ฉันน่ะ คือ  คาซึมิ   อยู่โรงเรียนเมย์เรียว  ฉันอยู่เกรด 7 ห้อง A  ทุกคนย่อมมีคนที่แอบปลื้มอยู่แล้ว   ผู้หญิงเกือบครึ่งโรงเรียนต่างพากันบ้าพี่ฮันยะคุง  และฉันก็เป็น 1 ในนั้นแหละ   และฉันก็มีคนคอยช่วยเหลืออย่างเซย์จิ ซึ่งเป็นเพื่อนชายคนแรกของฉัน   เซย์จิทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันและพี่ฮันยะคุงได้อยู่ใกล้ชิดกัน   อย่างเช่นวันนี้ ที่เซย์จิผลักฉันเข้าไปหาพี่ฮันยะ  พี่เค้าก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับถามฉันว่า "น้องเป็นอารายรึป่าวคับ"   ฉันก็เอาแต่อึ้ง ฟังเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรงกว่าทุกที  พี่ฮันยะก็เรียกฉันอีก "น้องคับๆ"  ด้วยความตกใจ ของฉัน ฉันก็เลยหลุดปากพูดออกไปว่า "นู๋ รักพี่นะค่ะ"  คิดนะเพราะเซย์จิแท้ๆเลยที่ทำให้ฉันได้บอกความในจัยกับพี่ฮันยะ       คอยดูนะซักวันฉันจะทำไดอาร์รี่เล่มนี้ให้จบสมบรูณ์ไปพร้อมกับความรักของฉัน  (นี่แหละจะเป็นจุดเริ่มต้นความรักของฉัน)
          
      วันที่  7 ธันวา
และหลังจากนั้นมา ฉันเองก็ไม่ค่อยมองหน้าของพี่ฮันยะอีกเลย  แต่คัยจะรู้ละว่าอยู่ๆ   พี่ฮันยะก็เดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า"คาซึมิคบกับพี่นะ"ในใจฉันเต้นแรงจนได้ยินเสียง เพราะอยู่ๆฉันก็ได้คบกับพี่ฮันยะ
    
     วันที่ 13 ธันวา
และหลังจากวันนั้นมา ฉันก็ได้คุยกับพี่ฮันยะ ความรักก็เป็นไปเรื่อยๆ แฟนคลับของพี่ฮันยะก็มากขึ้นทุกวัน ความรักของเรามีอุปสรรคมากมาย  พี่ฮันยะก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ฉัน คือง่ายๆ ว่ามันไม่มีความสุขเลย   และในขณะเดียวกัน เซย์จิก็หายไปจากชีวิตของฉันโดยไม่บอกลาซักคำ  
         
     วันที่ 19 ธันวา 
อยู่ๆ เซย์จิก็โทรมาหาฉัน แล้วบอกให้ฉันเลิกกับพี่ฮันยะเพราะเค้ามีคนอื่น   ด้วยความโกรธฉันก็เลยต่อว่าเซย์จิไปเป็นชุดเลย แต่เซย์จิไม่เถียงฉันซักคำ (ฉันจะทำยังงัยกับความรักของฉันดีนะ)
        
     วันที่ 25 ธันวา
แต่พอวันต่อๆมาพี่ฮันยะก็เริ่มไม่กล้ามองหน้าฉันอีกเลย จนวันนี้วันที่ทุกอย่างยิ่งเลวร้ายกว่าเดิม  เซย์จิลากฉันไปที่สนามบาสเพื่อไปดูอารายบางอย่าง  และอารายบางอย่างนั้นก็คือพี่ฮันยะกับผู้หญิงคนหนึ่งนั่งจับมือกานอยู่   ทันใดนั้นบ่อน้ำตาของฉันก็แตก    แทนที่ฉันจะขอบคุณเซย์จิที่ทำให้ฉันตาสว่างขึ้น แต่ฉันกลับต่อว่าเซย์จิ ที่เขาพาฉันมาเจอสิ่งที่ฉันไม่อยากจะเจอ  แล้วเซย์จิก็จับมือฉันไว้แล้วพูดว่า "คาซึมิฉันรักแกนะ" ฉันตอบไปว่า" ทาไมแกเพิ่งมาบอกฉันตอนนี้ ไอ้เซย์จิ"
     
     วันที่ 28 ธันวา
ฉันคิดว่าทุกอย่างจบลงแล้ว  แต่เปล่าเลยนับวันความรู้สึกของฉันยิ่งชัดเจนมากขึ้น  เหมือนฉันขาดเซย์จิไม่ได้  (ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเทอเหมือนจะตายหัวใจมันทนไม่ไหว)   และวันนี้ที่โรงเรียนมีจัดเล่นดนตรี ฉันยิ่งเห็นเซย์จิ ฉันยิ่งทนไม่ได้  ฉันจึงวิ่งขึ้นไปบนเวทีแล้วตะโกนว่า"ไอ้เซย์จิบ้า แกขโมยหัวใจฉันไปแล้ว  แกต้องรับผิดชอบ ฉันรักแกวะ"  (ฉันตะโกนอย่างบ้าคลั่งทามไปได้ไงวะเรา) ทันใดนั้น "ฉันก็รักแก  แกคบกับฉันนะ " เสียงของเซย์จิตะโกนมาจากด้านหลังของฉัน ฉันจึงไม่รีรอตอบกลับไปว่า "ได้ฉันจะคบกับแก"   {แหม อยู่ใกล้กันแค่นี้ ทาไมต้องตะโกนด้วย กลัวคนอื่นเค้าไม่รู้รึไง คนเขียนยังอายแทน}  และฉันก็ได้คบกับเซย์จิความรักของฉันก็จบลงที่เซย์จิ พร้อมกับไดอาร์รี่สีชมพูเล่มนี้  *ฉันจะรักแค่แกเซย์จิ

............................................นามปากกา  คนเบื้องหลัง
แต่ ปากกากระต่ายเปนคนลงให้  ก็เลยได้เปงผลงานของฉ้าน.........อิอิอิ