[SF] HKS special...รวมเรื่องสั้นพี่น้องสองหมี ^o^

ตอนที่ 2 : Bite Me...EP.02 - สัญญา

สวัสดีค่า ได้ฤกษ์มาต่อเรื่องสักทีเนอะ
เรื่องสั้นที่แต่งจากโมเมนท์นี่แต่งยากน่าดู เพราะแต่งจากอารมณ์ชั่ววูบ ไม่มีพล็อต
เลยไม่รู้ว่าจะให้เรื่องไปแนวไหนด๊ ฮ่าๆๆ 
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนท์จากตอนที่แล้วด้วยนะคะ ^^

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
Bite 2 - สัญญา

สัมผัสอุ่นจากริมฝีปากด้านล่างค่อยๆประทับกลีบปากบางอย่างงอนง้อ

เพียงสัมผัสแผ่วเบา มือเล็กก็ดันแผ่นอกของคนตัวโต ขยับตัวห่างออก

“ง่วงแล้ว ผมนอนก่อนนะ” ร่างบางอาศัยจังหวะเพียงเสี้ยววินาทีพลิกตัวกลับมานอนยังที่ของตัวเอง ก่อนคลุมโปงนอนตะแคงหนีหน้าคนตัวใหญ่ตัดบทการสนทนาทั้งหมด

ริมฝีปากอุ่นประทับลงบนผืนผ้าห่มบนตำแหน่งของแก้มใสที่ตอนนี้กำลังซับสีเลือดฝาด

“ฝันดีนะ เด็กน้อยของพี่”

“ไม่ใช่เด็กสักหน่อย” เสียงอู้อี้ตอบลอดมากจากผ้าห่มผืนหนา

คนตัวโตยิ้มบางสวมกอดคนรักผ่านผืนผ้าอุ่น

“นอนเถอะ พรุ่งนี้พี่จะอยู่กับแกงทั้งวันเลย” เพียงคำสัญญาแผ่วเบา หัวใจก็พองโต เหมือนดังน้ำวิเศษชโลมใจที่กำลังอ่อนล้าเพราะพิษแห่งความคิดถึงให้มีแรงอีกครั้ง

ขอบผ้าห่มถูกมือบางเลิกออก คนตัวบางขยับพลิกกายตะแคงเข้าหาร่างใหญ่ ดวงตาหวานช้อนตามองนัยน์ตาคมก่อนขยับตัวเข้าซุกกายหาไออุ่นจากแผงอกแกร่ง วาดมือกอดตอบร่างสูงถ่ายทอดความรู้สึก ความคิดถึงผ่านแรงกระชับของอ้อมกอด

ความคิดถึง และห่วงหาที่ทั้งสองมีให้กันต่างกำลังปัดเป่าความเหงาในจิตใจของอีกฝ่าย ให้ความรักเติมเต็มหัวใจให้อิ่มเอม และเต้นด้วยจังหวะอบอุ่น เชื่องช้า ผ่านค่ำคืนอันอ่อนโยนภายใต้อ้อมกอดของกันและกัน

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

กลิ่มหอมกรุ่นของปลาดุกฟูทอดกรอบๆร้อนๆลอยฟุ้งมาจากส่วนครัวของห้องชุด อิสริยะยืนพิงขอบประตูห้องนอนมองคนรักกำลังขะมักเขม้นอยู่ในครัว

น้ำยำปลาดุกฟูในถ้วยแก้วใสกำลังถูกปรุงด้วยความตั้งใจ ร่างใหญ่ค่อยๆเดินมาทางด้านหลังพอครัวคนเก่ง

“หอมจัง หิวแต่เช้าเลย”

ร่างสูงที่ซ้อนหลังร่างบางอยู่ขยับเข้าแนบชิด วงแขนหนาสวมกอดเอวบางอย่างหลวมๆ

“ทำไมถึงได้ชอบใส่เสื้อคอกว้างจังเลย ฮึ?”

“ก็ผมอยากใส่ พี่จะทำไม”

“หึง”

“...” ธนทัตถึงกับเงียบต่อปากต่อคำไม่ถูก

“แกงใส่แบบนี้ ใครๆก็มองกันหมดน่ะสิ พี่อยากเก็บเอาไว้มองคนเดียว”

“...” อยากเก็บเขาไว้มองคนเดียว ทีตัวเองล่ะโปรยเสน่ห์คนอื่นเขาไปทั่ว มันน่า...

ฟันคมฝังลงบนลาดไหล่ขาวเนียนอย่างหมั่นไส้ระคนเอ็นดู

“เจ็บนะ”

“ชอบให้กัดไม่ใช่หรอ?” ร่างสูงถามกลับเจือเสียงหัวเราะเล็ก

“แกล้งอยู่นั่นแหละ จะกินไหมนี่? อุตส่าห์ทำของโปรดให้เลยนะ”

“อยากกินอย่างอื่นแล้วอะ”

“อ้าว เฮ้ย อย่าเรื่องมากได้ปะ อุตส่าห์ทำจะไม่กินได้ไง” ดวงหน้าหวานตวัดมามองร่างสูงอย่างเอาเรื่อง

วงแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น

ฟอดดด...

แก้มใสถูกฉกฉวยความหอมจากจมูกคมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว คนตัวบางพลาดเองที่หันกลับมาได้จังหวะพอดี

“อยากกินคนทำมากกว่า...”

“ปล่อยเลย ปล่อยๆ อย่ามาทำตัวหื่นแต่เช้าแบบนี้ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ มาแทะโลมอยู่ได้”

“ไม่เกี่ยวว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายสักหน่อย คนรักกันเขาก็ทำแบบนี้แหละ ไม่เห็นจะแปลกเลย หรือว่าแกงไม่รักพี่ ฮึ?”

ทำไมต้องต้อนให้เขาจนมุมแล้วทำให้เขาต้องพูดอยู่เรื่อยเลยนะ...

คนเป็นน้องกัดริมฝีปากอย่างขัดใจ

ดวงหน้าคมลดลงมาพาดอยู่บนบ่าคนคนรักอย่างออดอ้อน อิสริยะรู้ว่าคนในอ้อมกอดน้อยครั้งนักจะยอมเอื้อนเอ่ยคำรักให้เขาได้ยิน แต่เขาก็จะอดทน ถึงไม่ได้ยินจากอีกฝ่ายบ่อยนักเขาก็จะเป็นคนบอกมันเอง

“ไม่ต้องบอกก็ได้ แต่พี่น่ะ รักแกงทุกวัน ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่เคยน้อยลงสักวินาที...”

“ครับๆ ทราบแล้วครับผม จะกินไหมเนี่ย เดี๋ยวเย็นหมดไม่กรอบกันพอดี” คนเป็นน้องรีบเฉไฉไปเรื่องอื่นก่อนที่ตัวเองจะเขินจนทำอะไรไม่ถูก

โอกาสที่ทั้งสองคนจะมีเวลาว่างตรงกันและได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสองคนมีไม่บ่อยนัก อิสริยะอยากให้คนรักของเขามีความสุขที่สุด เพราะเขารู้ว่าคนหน้าหวานขี้น้อยใจแค่ไหน ถึงไม่พูดแต่เขาก็ดูออกว่าคนรักอยากให้เขามีเวลาให้ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจด้วยกันทั้งคู่ว่าต่างคนต่างก็ต้องทำงาน ทำหน้าที่ของตนเอง ในเมื่อโอกาสมันช่างน้อยนิดเขาก็อยากใช้เวลาที่มีตอนนี้ให้คุ้มค่าที่สุด

“พี่ฮั่น ไปกินบุฟเฟ่ต์ปลาดิบกัน” คนเป็นน้องเสนอกิจกรรมสำหรับวันหยุด พอจะถือเป็นการเดทได้ไหมน้า

คนเป็นพี่เงยหน้าจากโซฟาตัวยาวขณะกำลังนอนอ่านหนังสือยู่

“สองวันก่อนเพิ่งกินไปเองนะ”

“ไปเดินสยามก็ได้ ชิวๆ”

“ไปทำไม อยู่ห้องดีกว่าน่า ไปข้างนอกคนเยอะ วุ่นวาย”

คนเป็นน้องยู่หน้า

ก็อยากออกไปเดทบ้างนี่นา ไหนบอกว่ารักไงหา!!! คนรักกันต้องไปเดทกันเซ่!

อิสริยะไม่ทันคิดว่าน้องชายยังเด็ก และอยากไปเดทเหมือนคู่รักทั่วไป เขาแค่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบกับคนรักแค่สองคนแบบเป็นส่วนตัว สามารถแสดงความรักต่อกันได้โดยไม่ต้องแคร์สายตาใคร

“เออ ไม่ไปก็ไม่ต้องไป นอนดูทีวีก็ได้วะ” พูดแล้วก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวเล็กหน้าโทรทัศน์

“งอนหรือไง”

“ไม่ได้งอน แต่เซ็ง” ธนทัตกระชากเสียงเบาๆ บอกให้รู้ว่าเจ้าตัวไม่พอใจนักที่ถูกขัดใจ

“ได้หยุดงานทั้งที อยู่ห้องเถอะน่า ออกไปข้างนอกให้เหนื่อยทำไม”

ถ้าออกไปข้างนอกแผนเซอร์ไพรส์ที่เขาคิดไว้ก็ล่มไม่เป็นท่าพอดี เจ้าตัวแสบอย่าเพิ่งเอาแต่ใจตอนนี้ได้ไหมเนี่ย

อิสริยะพยายามรักษาท่าทีไว้ แม้อยากจะตามใจเด็กฮิพแค่ไหน แต่วันนี้เขาจะไม่ใจอ่อนง่ายๆ

“ก็ไม่ไปแล้วไง เนี่ยนอนดูทีวีอยู่ไม่เห็นหรอ” คนเป็นน้องพูดเสียงเรียบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าประชดอยู่

อิสริยะวางหนังสือ ลุกจากโซฟาที่เอนกายอยู่อ้อมมาด้านหลังคนรักที่นั่งจ้องหน้าจอโทรทัศน์ด้วยอารมณ์บูดบึ้ง

มือใหญ่วางเท้าพักโซฟา ก้มลงพูดคำงอนง้อข้างหูบางอย่างออดอ้อนเอาใจ

“ไม่อยากอยู่ด้วยกันสองคนหรอ อยู่ที่ห้องไม่ต้องแคร์สายตาใคร อยากจะทำอะไรก็ได้ ไม่ดีหรอ ฮึ?”

ดวงหน้าเล็กหันมามองใบหน้าคมที่เคล้าคลออยู่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนหลบสายตา

“ก็อยากไปเที่ยวบ้างนี่นา” น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง เพราะคนหน้าหวานแพ้ทางสายตาอ่อนโยนของร่างสูงที่กำลังจับจ้องอยู่

“ช่วงนี้แกงงานเยอะ ไหนจะทำเพลง ไหนจะละครอีก วันหยุดทั้งทีพี่อยากให้แกงพักผ่อนนะ ถ้าช่วงไหนได้หยุดยาวแล้วพี่จะพาไปเที่ยว”

“สัญญาแล้วนะ”

คนตัวใหญ่อ้อมมานั่งอยู่บนที่พักแขนของโซฟา

ริมฝีปากหนากดจูบบนขมับบางอย่างเอ็นดู

“พี่เคยผิดสัญญากับแกงหรอ”

TBC

...........................................................................................................................................................................................

เรื่องนี้แต่งยากมากเลย กลัวว่าน้องแกงจะโมเอ้มากไป หรือพี่ฮั่นจะหวานเว่อร์
อ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงก็ติชมกันได้นะคะ ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์และกำลังใจค่ะ :))

@Jinapo