You're mine...Can't run away...หนีให้ตาย ยังไงก็ไม่พ้น

ปัง ปัง ปัง !!

เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วโกดังร้าง พร้อมกับร่างกายของคนคนนึง กำลังร่วงหล่นลงพื้น 

"เก็บศพไปให้ตระกูลมันดูซะ"เสียงจากชายหนุ่มดังขึ้น เขาดูร่างที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความสมเพศแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจ

เฮือก...

"อาปา"ร่างน้อยๆที่นอนอยู่บนเตียงกว้างสะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาเห็น...เห็นพ่อตัวเองถูกผู้ชายคนนึงยิง โหดร้าย... ร่างเล็กๆวิ่งไปที่ห้องนอนพ่อตัวเอง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"อาปาๆๆ อาปาเปิดให้อูฮยอนหน่อย"เสียงใสร้องบอกพ่อตัวเองให้เปิดประตูให้

"..." เงียบ

"อาปาๆๆ เปิดให้หน่อย"อูฮยอนเริ่มใจไม่ดี มือน้อยๆเคาะประตูหลายๆครั้ง

"..." เเต่ก็..ไม่มีการตอบสนองจากคนด้านใน อูฮยอนจึงวิ่งไปที่ห้องพี่ชาย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"บูฮยอนฮยอง นี่น้องเอง เปิดให้น้องหน่อย"มือน้อยๆและปากจิ้มลิ้มประสานกันเรียกหาพี่ชาย

กริ๊ก แอ๊ด..

"มีอะไรจอมจุ้น"บูฮยอนถามน้องชายที่วิ่งมาปลุกเขา ตอนนี้ยังดึกอยู่เลย จุ้นจริงๆตัวเเสบ

"อาปาๆๆ อาปาไม่เปิดประตูให้น้อง น้องฝันว่ามีคนยิงอาปา ฮึก น้องไปห้องอาปามาเรียกเท่าไร อาปาก็ไม่เปิด ฮยองไปเปิดห้องอาปาหน่อยสิ"อูฮยอนบอกสาเหตุของตัวเองที่ต้องตื่นและมารบกวนพี่ชายคนโต

"อาๆ เลิกร้องไห้ก่อน โตป่านนี้แล้วยังงอแงเป็นเด็กไปได้"บูฮยอนบอกแล้วเช็ดน้ำตาที่เกลื่อนเต็มแก้มน้องให้เบาๆ

ทั้ง2พี่น้องตระกูลนัมพากันมาอยู่ที่ห้องนัม คยองซุงพ่อของพวกเขา บูฮยอนไขกุญเเจ ค่อยๆเปิดประตูออก

ภาพที่พวกเขาเห็น ทำเอาช็อคไปทั้งพี่ทั้งน้อง

"อาปา!!!"

ร่างของนัม คยองซุง โดนชำแหละร่างกายเต็มไปด้วยรอยตัดของของมีคม เนื้อตัวเหวอะหวะจากการกัดกินของสัตว์กินเนื้อ ถ้าไม่รู้จักกันก่อนจะไม่รู้เลยว่าคนที่นิ่งไปเป็นใคร...