คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ชายปริศนา...คิม ซองกยู
“หึ นี่นะหรอทายาทระูลนัมนี่เหลือ”เสียผู้มาใหม่ ที่ยืนร้าประูรั้วโบสถ์เอ่ยัึ้น
“ุเป็นใร ไม่มีสิทธิมาพูแบบนั้นนะ!!” อูฮยอนที่ไ้ยิน ทนไม่ไ้เลยวาออไป อะไรัน พ่อเาพึ่สิ้นลมหายใไป มาพูแบบนี้ไ้ยัไ
“หึ”เสียหัวเราะในลำอ ทำให้อูฮยอนเือยิ่ว่าเ่า แ่็ไม่ทำอะไรไม่ไ้เพราะบูฮยอนหันมาปราบอูฮยอนให้อยู่นิ่ๆ
“ุมีอะไรหรือเปล่ารับ หรือว่ามาอาลัย่อุพ่อ”บูฮยอนพูยิ้มๆ
“หึ ไม่มีวามำเป็น อีอย่าันมาหาพวนาย”ายปริศนาพูึ้นถึุประส์อัวเอ
“เอ่อ ั้นะไปุยที่ไหนรับ”บูฮยอนถาม
“ฮยอ ไม่้อไปุยหรอ น้อว่าลับเถอะ”อูฮยอนเอ่ยบอพี่าย เ้าเริ่มไม่ไว้ใผู้ายนนี้ที่ะมาุยับพวเา แถมมีายุำ ใส่แว่นำเ็มไปหมเลย น่าลัว
“อูฮยอนไม่มีมารยาทน่ะ”บูฮยอนุน้อเบาๆ แออาปาน่ะ ะเสียมารยาทไ้ไ
“หึ ุยที่ร้าน IN.V. ็ไ้ ไปรถันละัน”ายแปลหน้าพู แล้วเินไปที่รถ 2พี่น้อระูลนัมะทำอะไรไ้ นอาามไป
รถลีมูีนสุหรู สีำิฟิล์มำ ทำเอาอูฮยอนไม่อยาึ้น แ่็้อึ้นไปเพราะยัไพี่าย็อยู่้วย ไม่มีอะไร...มั้
ายปริศนานั่้านใน าม้วยอูฮยอนและบูฮยอนามลำับ รถว้าๆแ่อูฮยอนไม่ไ้เยิบไปไหนนั่ิับพี่ายราวับรถแบนั่ไ้แ่นเียว
“เธอะิพี่ายเธอไปไหน รถัน็ออะว้า”เสียหล่อๆพูึ้น อูฮยอนสะุ้เฮือ เยิบออาพี่ายนิเียวแทบะไม่ไ้่าาเมื่อี้เลย
ายปริศนามออูฮยอนที่เาะแนบูฮยอนแน่น ไม่มออะไรุหน้าับแนพี่าย ูท่าะิพี่มานะเนี่ย
“หึ”ไ้แ่หัวเราะในลำอ เาะอยูปิริยาลูระ่ายน้อยสิว่า ถ้าห่าาพี่ายเนี่ย มันะเป็นยัไ โยที่ไม่มีพี่ายมาให้อใหุ้อีเลย
สัพั รถันหรู็มาถึุหมายที่พวเาไ้ทำารนัหมายันไว้
“อูฮยอนๆๆ น้ออูฮยอนๆ ื่น”บูฮยอนปลุน้อน้อยที่เผลอหลับไป แน่ละ เวลาไปไหนหลับลอ อูฮยอนหลับ่ายมาเผลอแป๊ปๆหลับๆ ถ้าไม่มีให้เล่นอะไร็นอน
“ือ น้อื่นแย้ว ้าว”อูฮยอนพูสะลึมสะลือ ฮ้าวหวอ ื่นเ้ามา
“หึ เร็วๆหน่อย ธุระอผมมีอีเยอะ”ายปริศนาพู อูฮยอนเบ้ปาอย่าหมั่นไส้ ธุระมีอีเยอะ ิ โ่ว
เพี้ยะ
“โอ้ย ีน้อทำไม!!”อูฮยอนร้อบอพี่ายัวเอ
“ใรบอให้ทำหน้าอย่านั้น แเรานะนั้น มีมารยาทหน่อยสิ”บูฮยอนสอน
“็ไ้ๆ น้อยิ้มแล้วๆ ^++^”อูฮยอนพูแล้วียิ้มให้พี่าย
“เี๋ยวเถอะๆ”บูฮยอนบีบมูแหลมๆน่ารัๆลโทษเ้าัวแสบ
“ลเถอะ”ายปริศนพูึ้นมา เมื่อเห็นพี่น้อะูลนัมหยอันนลืมว่ามาที่นี่ทำไม เาะให้วันนี้เป็นวันที่อูฮยอนำไ้ึ้นใเลย หึ
2พี่น้อลมาารถ พวเาไม่รู้เลยว่าะเิอะไรึ้นับพวเา
.
.
“ุมีอะไรับพวเราหรือเปล่ารับ”บูฮยอนถามนแปลหน้า
“็ไม่มีอะไรหรอ”ายปริศนาไม่พูเรื่อที่เาะพู
2 พี่น้อมอหน้าัน พวเาแปลใั้แ่ ร้านนี้ไม่มีนอยู่เลย ทั้ๆที่มันเป็นร้านอาหารทีู่ี ูหรู แ่ไม่ทันไ้ิอะไร ็มีายุำที่น่าะเป็นบอี้าร์นนึอนที่แอพวเามาที่โ๊ะพวเาแล้วับบูฮยอนออให้ห่าาอูฮยอน
“ฮยอ!!”อูฮยอนรีบลุึ้นไปหาพี่าย แ่แนเรียวโนใรนนึว้าหมับเ้าให้
“ฮึ ปล่อยๆ”อูฮยอนหันไปทุบัวายปริศนาที่เป็นแให้ปล่อยเา
“หึ นัม บูฮยอน และ นัม อูฮยอน ลูายอ นัม ยอุ”ายนนั้นเปิปาพูเสียเย็นทำเอาอูฮยอนสะุ้ัวสั่น้วยวามลัว
“อึ ุเป็นใรัน!!”บูฮยอนะอถามายปริศนา เา่วยน้อไม่ไ้เพราะเาุาแรที่โนเหวี่ย เลยไ้แ่นั่เียแ้นที่ไม่ทันระวััว
“หึ ิม อยู ลูายนโอระูลิมไ!!” อยูวาลับ อูฮยอนสะุ้้วยวามใับเสียหล่อๆที่มันวาออมา
“แล้วุ้อารอะไร”บูฮยอนถาม
“นั่นสิ ้อารอะไร ไหนๆไอ้ยอุมัน็โนัน่าาย ันสมวระ้อารอะไรอีน้า”อยูพูยั่วๆให้2พี่น้อใ ึ่มัน็ไ้ผล
“ุ่าอาปา”บูฮยอนร้อออมาเบาๆ
“แ ไอ้เลว ไอ้ั่ว!!”อูฮยอนะอใส่อยู พยายามบิแนัวเอให้ออามือแร่ให้ไ้
“หึ อบุที่ม เรามาูหนัันเถอะ อูฮยอน พี่ายเธอะไ้เียริรับบทเป็นัวเอแสารบู๊ให้เธอับันู”อยูพูแล้วระาแนอูฮยอนให้ามมา ึ่อูฮยอนเอ็ไ้เ่ิ้นเร้าๆ ไม่ยอม แ่็สู้แรอยูไม่ไ้เลย
“บูฮยอนฮยอ ฮึ”อูฮยอนร้อเรียหาพี่าย
อยูลาอูฮยอนลับมานั่
“เอาหล้ะนะ แอ็ั่น”อยูพูให้สัา
ปั๊ พลึ ุ้บ อั๊
“บูฮยอนฮยอ!!”อูฮยอนน้ำาร่วรินเมื่อเห็นพี่ายัวเอโนรุมระทื้บ้วยนร่ายัษ์ว่า 5-6 น ร่าเล็ๆพยายามึึ้น ระาแนัวเอให้หลุาารพันธนาารแ่็ทำอะไรไม่ไ้เลย
“หยุ!! หยุเี๋ยวนี้นะ ฮึ อย่าทำ ฮือออ บูฮยอ เ็บหมแล้ว ฮืออ !”อูฮยอนมอภาพเหล่านั้น้วยวามเ็บปวใ อยา่วย อยา่วยพี่ายัวเอแ่ัวเอลับทำอะไรไม่ไ้
“ยอมแล้วๆๆ ฮืออ อย่าทำ ฮึ ยอมแล้วๆ!!” อูฮยอนรี๊ร้อออมาเสียั อยูยยิ้มอย่าพึพอใ
“หึ พอ”อยูพู ทำให้าย5-6นหยุ แล้ว ถอยออมา
อูฮยอนร้อไห้หนัว่าเ่าเมื่อเห็นสภาพพี่ายัวเอ
“บูฮยอนฮยอ ฮืออ”อูฮยอนร้อบอ อยูมออูฮยอนแล้วยยิ้มมุมปา เาปล่อยแนอูฮยอนเป็นอิสระ ทำให้อูฮยอนวิ่ไปหาพี่ายอย่ารวเร็ว
“ฮืออ บูฮยอนฮยอ ฮืออ”อูฮยอนอพี่ายแน่น ุหน้าับอพี่ายที่แสนี
“ร..ร้อ อึ ท..ทำไม แ่ๆ เฮือ ป..เป็นลูผู้าย..้อเ้มเ็ อ่อ”บูฮยอน่อยยมือลูบผมน้อเบาๆ
“ฮืออ ไม่เอา บูฮยอนฮยออย่าเป็นอะไร ฮึ อย่าทิ้น้อ ฮึ”อูฮยอนพูสะอื้นไห้
อยู่อยๆเินมา ว้า้อมือออูฮยอนอย่าแร
“โอ้ย ปล่อยผม ฮึ ปล่อย ไอ้ั่ว”อูฮยอนร้อะโนว่าล่าว
“อยาให้พี่ายเธอไปสบายไหม หืม”อยูพูแล้วบีบานัวเล็แน่น
“ไม่อบแสว่าอยาสินะ”อยูพู
“อย่านะ”อูฮยอนส่ายหัวับำพูออยู เารู้ีว่ามันหมายถึอะไร
“ทำไมละ เอาเถอะถึเธอะอยาหรือไม่อยา ัน็ะใีัให้อยู่ี เป็นาร่วยเหลือ เพื่อนร่วมโล”อยูพู
.
.
ปั ปั ปั!!
อูฮยอนเบิ่าว้า รี๊ร้อลั่น
“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! บูฮยอนฮยอ”อูฮยอนร้อออมาสุเสีย
แล้วโลทั้ใบมัน็ับมืวูบลไป....
.
.
.
อยูมอนในอ้อมออย่ามีวามสุ มือแร่่อยๆเ็น้ำาที่อยู่บนใบหน้าให้อย่าแผ่วเบา
หลับะนะ หลับให้สบาย ื่นมาเธอ้อเออะไรที่หนัว่านี้อีหลายร้อยเท่า นัม อูฮยอน!!!!
.
.
.
ความคิดเห็น