คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความสุข และ การจากลา
“ฮ่าๆๆ อูฮายอนั๊ี้ ฮ่าๆๆๆ”เสียใสๆอเ็น้อยวัย 5-6 ั้อัวานไปทั่วสนามห้าหลับ้าน ยอุใ้นิ้วิ้มเ็น้อยไปทั่วทำให้เ็น้อยร้อิ้นพล่าน
“อูฮายอนั๊ี้หรอ หืมๆ ะให้อาปาทำไอูฮายอนถึไม่ั๊ี้รับ”เสียายวัยลานพู่อาเ็น้อย
“ือๆ อูฮายอนื่อ อูฮายอน ไม่ใ่ อูฮายอน สะหน่อย อาปามั่ว!! อาปา้อให้ อูฮายอนินเ้โแล๊”เ็น้อยพูเื้อยแ้วทำให้นเป็นพ่อถึับำวามเียสาอลู
“ฮ่าๆๆๆ อูฮยอนเอ๋ย พู็ไม่ั ยัะินอี”นเป็นพ่อล้อนนโนล้อ ทำแ้มป่อ บอถึารอน
“ปะ เ้าบ้านัน”ายหนุ่มอุ้มลูัวเล็ึ้นี่อแล้วพาเินเ้าบ้าน
“บูฮยอนฮยอ น้อมาแล้ววว”เ็น้อยะโนร้อหาพี่าย
“อะไรัน พอเ้าบ้านเรียหาฮยอ ลืมอาปาแล้วหรอ”ยอุแล้พูน้อยใ
“โอ๋ๆ ไม่โนะๆ อูฮายอนไม่ลืมอาปานะ”เ็น้อย้มุ๊บแ้มผู้เป็นพ่อเบาๆ
“อาปา!! เอาน้ออูฮยอนอบูฮยอนลมานะ!!”เสียเ็ายัึ้นให้พ่อเอาน้อายัวเอลมา
“ไม่” นเป็นพ่อแล้ลูายนโ ็อยาหวน้อทำไมเล่า
“อูฮยอนน้ออยาลหรือะอยู่บนหัวอาปา”บูฮยอนร้อบอ
บนหัว?? ไ้่าวว่าอยู่บนอ...
“น้อะอยู่ับพี่บู”อูฮยอนบอพราระโลมาทำให้นเป็นพ่อไม่ทันไ้ันหรือระวั เลยร่วหล่นลมา
ุ้บ
“อูฮยอน!!//น้อพี่!!”ทั้อาปาทั้บูฮยอนฮยอเรียน้ออยาใ แล้วรีบมาู
“ฮึ ฮือออ น้อเ็บ ฮือออ”เสียเ็น้อยร้อไห้ัไปทั่ว มัน่าทำร้ายิใทั้นเป็นพ่อและพี่ ทีู่แลน้อไม่ี
ะไม่เ็บไ้ไ หล่นลมาะนานั้น อาปาสูเท่าไร อูฮยอนลมา็้อเ็บเป็นธรรมา 180 นี่ไม่ใ่น้อยๆ
“โอ๋ๆๆ อยู่ับฮยอน้า”บูฮยอนปลอบน้อายัวเล็
“ฮึ ฮืออ”อูฮยอนอพี่ายแน่น ุหน้าับอพี่แล้วร้อไห้
“อูฮยอน อาปาถาม อบอาปานะรับ” ยอุพูับลูายนเล็ เา้อสอน
“เรื่อนี้ใรผิรับ”ยอุถามเรียบๆแ่อ่อนโยน
“อาปา บูฮยอนฮยอ หรือัวน้ออูฮยอนรับ หืม”
“น..น้ออูฮายอนผิ ฮึ”อูฮยอนสะอื้นอบลับมา ยอุยิ้มรับับำอบ ไม่ใ่ว่าเาอยาให้ลูผิแ่ เาอยาให้ลูิถึสาเหุ
“น้ออูฮยอน อบอาปาสิรับว่า น้อผิเพราะอะไร” ยอุถามอย่าอ่อนโยน
“น..น้อ ฮึ ระโลมา”อูฮยอนอบ
“รับ น้ออูฮยอนทำัวเอ น้ออูฮยอนสมวระร้อไห้ไหมรับ หืม”ยอุถาม
“ฮึ ไม่ ฮืออ แ่น้อเ็บ”อูฮยอนร้อบอ
“อูฮยอนทำเอ็้อยอมรับผลที่ะามมาให้ไ้สิรับ เป็นลูผู้าย ้อเ้มแ็”ยอุบอลูายนเล็อย่าอ่อนโยน ที่พูไปถึแม้รูปร่าหน้าาอเ้าเ็น้อยโึ้นะไม่่อยเหมือนผู้ายเท่าไร แ่ิใ้อทำให้ไ้
“บูฮยอนเอ็เหมือนันนะ ูแลน้อ เป็นที่พึ่ให้น้อ อย่าทำัวอ่อนแอให้น้อเห็น”หันมาสอนพี่าย่อ ึ่สำหรับัวบูฮยอนเอเาไม่้อัวลอะไร ะัวล็แ่เ้าัวเล็ในบ้านนี่ละ
“เอาละ เพราะั้น เรา็ไปอาบน้ำ ิน้าวัน”ยอุพูแล้วลุึ้น ูมือเ็น้อย2น เ้าบ้าน
.
.
.
.
.
.
ไปแล้ว อาปาไปาอูฮยอนแล้ว
.
.
.
“อาปา ฮึ ไม่เอาน้า ไม่ใ่แบบนี้สิ ฮึ ฮืออ”อูฮยอนไ้แ่ร้อไห้ร่ำรวับสิ่ที่ไ้าัวเอไป
“ฮยอ ฮยอบอน้อสิ มันไม่ริ เราแ่ฝันน่ะ ฮึ”อูฮยอนอพี่ายแน่น
“ไม่เอาสิ ไม่ร้อ เป็นลูผู้าย้อเ้มแ็ำที่อาปาเยบอน้อไ้ไหม หืม”บูฮยอนปลอบน้อาย มือที่แสนะอบอุ่นลูบผมปลอบน้อ
“..แ่ ฮึ อาปา ฮืออ ไปแล้ว ฮืออ บูฮยอนฮยอ น้อ ฮึ น้อิถึอาปา”อูฮยอนปล่อยโฮออมา บูฮยอนมอน้อที่อยู่ในอ้อมออย่าสสาร ไม่ใ่ว่าเาไม่เสียใับสิ่ที่เิ แ่เาไม่รู้ว่าะเอามันไปปล่อยับใร เาเป็นลูายนโมีหน้าทีู่แลน้อ อยอยู่ับน้อ เป็นที่พึ่ให้น้อ และ้อไม่แสวามอ่อนแอออมาให้น้อเห็น
“ปะ..ไปในานไ้แล้ว ออมม่ายัไม่ร้อเท่าอูฮยอนเลยนะ”บูฮยอนบอ พราลุึ้นทำให้นเป็นน้อ้อลุออมา้วย บูฮยอนูน้อายไปในานศพอพ่อัวเอ นัม ยอุ
“ฮึ หลับให้สบาย ฮืออ นะรับ อูฮยอน ฮึ ะเป็นเ็ี ฮืออ เ้มแ็ามที่อาปาเยบอ ฮืออ”ถึแม้ะบออย่านั้นแ่็อที่ะร้อไห้ไม่ไ้พอี
“หลับให้สบายนะรับ ไม่้อห่ว ผมะูแลน้อเอรับ อาปา”บูฮยอนพูแล้วูมือน้อถอยออมา
2 พี่น้อเินไปำลัะออาโบสถ์แ่...
.
.
.
ความคิดเห็น