คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .Chapter 1 แกลอรี่...ภารกิจแรก?
บทที่หนึ่ง
:: แกลอรี่...ภารกิจแรก? ::
มันไม่จริง!
มันเป็นเรื่องจริง...
มันไม่จริง!!
มันเป็นเรื่องจริง...
มันไม่จริงงง !!!
มันเป็นเรื่องจริง...!
อ้ากกกกกกกก O[]o !!!
ไอ้บ้าเอ๊ยยย ตามมาหลอกหลอนฉันถึงในความฝันเลยเรอะ ฮื่อๆ โกหกฉันก็ได้ โกหกฉันสิ โกหกว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงเซ่! ไอ้เทพเพเทย์T^T
. . .อ ะ แ ฮ่ ม ! ด่ า อ ะ ไ ร ข้ า อ ยู่ - _ -
“ฮะ...เฮ้ย! เสียงอะไรน่ะ?!”ฉันที่กำลังด่าเทพเพเทย์อยู่ถึงกับสะดุ้งโหยงกับเสียงที่แล่นเข้ามาในหัว แล้วดันตัวเองให้หลังติดกับหัวเตียงแทน
. . . ข้ า ก็ คื อ เ ท พ เ พ เ ท ย์ ยั ง ไ ง ล่ ะ ลื ม แ ล้ ว รึ ?
“บะ...บ้า! นายจะมา...เอ๋?” อะไรนะ? เทพเพเทย์?
. . . ข้ า ไ ด้ ยิ น สิ่ ง ที่ เ จ้ า คิ ด ต ล อ ด เ ว ล า ที่ เ จ้ า อ ยู่ ใ น บ้ า น ห ลั ง นี้ พ ร้ อ ม กั บ เ ท พี แ ห่ ง ค ว า ม รั ก . . . อ ย่ า ลื ม สิ
เออว่ะ ก็จริง-0-
“ทำไมนายตื่นเช้าจัง”
. . . เ ช้ า บ้ า อ ะ ไ ร นี่ แ ป ด โ ม ง จ ะ เ ก้ า โ ม ง อ ยู่ แ ล้ ว น ะ!
เหลือบไปเห็นนาฬิกา เข็มสั้นชี้ระหว่างเลขแปดกับเลขเก้า เข็มยาวชี้ที่ตัวเลขเก้าพอดิบพอดี
เออว่ะ ก็จริง-0-
. . . แ ล้ ว เ มื่ อ ไ ห ร่ เ จ้ า จ ะ เ ริ่ ม ภ า ร กิ จ ซั ก ที ล่ ะ ?
“เออ เร่งจริงนะ! จะเริ่มให้ก็ได้วันนี้เลยมั้ยล่ะคะ?!”ฉันประชด
. . . อื ม เ ดี๋ ย ว นี้ เ ล ย ด้ ว ย
ขอเวลาเตรียมตัวหน่อยไม่ได้รึไง ไอ้เทพงี่เง่า!
. . . ข้ า ไ ด้ ยิ น !
ยอมแล้วค่ะ T^T
ฉันพาตัวเองมาเดินอยู่ที่แกลอรี่ภาพวาดแห่งหนึ่ง ซึ่งก็ใหญ่พอสมควร...ผู้คนต่างขนัดแน่นและเลือกชมกับภาพที่ตนเองชอบอย่างเงียบๆ ส่วนบางคนก็กำลังเจรจาเรื่องของราคาภาพและอื่นๆอีกมากมาย
ฉันขี้เกียจแต่งตัวจึงใส่ชุดเดรสท่อนบนกับกางเกงยีนขาสั้นธรรมดาๆ พร้อมกับรวบผมไว้ด้านหลังเหมือนดั่งเคย...
เอ...ฉันมาทีนี่ทำไมน่ะเหรอ?
ก็แหม><! ผู้คนส่วนใหญ่ที่มาที่นี่มักจะเป็นคนใจเย็น ชอบในศิลปะ...บางทีมันก็อาจจะมีคนที่อกหัก อยู่ในการใช้ชีวิตระยะสุดท้ายอะไรแบบนี้เหมือนกับที่ฉันเคยดูมาในซีรีสย์เกาหลีปะปนอยู่กับคนพวกนี้ก็ได้
แต่ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ?
นี่แหละคือปัญหา!
มีสร้อยก็ใช่มันให้เป็นประโยชน์...เทพเพเทย์บอกมาว่ากดปุ่มเล็กๆอยู่ซ่อนอยู่ข้างหลังรูปหัวใจแล้วมันจะมีปฎิกริยากับคนที่กำลังมีความรัก ทำให้หัวใจสีชมพูของสร้อยเส้นนี้กลายเป็นแสงกระพริบสีแดง
มันก้าวข้ามโดราเอม่อนไปจริงๆ=_=:;
ฉันหยุดความคิดต่างๆนาๆไว้เพียงเท่านี้ก่อนจะเร่งลงมือเดินไปทั่วแกลอรี่ โดยไม่ลืมกดปุ่มที่ซ่อนอยู่ข้างหลังรูปหัวใจก่อน
ปิ๊บ ปิ๊บ ...
หะ..เห? อย่างเร็วอ่ะ=_=:; มีคนที่มีความรักแล้วเหรอเนี่ย? แล้วใครล่ะ คนที่เดินผ่านฉันก็มีตั้งสองคน ฉันจึงหันหลังกลับไปมองคนทั้งสอง คนแรกผิวซีดผมสีดำ คนที่สองผมยาวสีเหลือง สงสัยคงจะเป็นคนแรกมั้ง? ฉันเลยเดินไปหาคนนั้นซะเลย
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ คุณชื่ออะไรคะ?”ฉันพูดเมื่อเดินเข้าไปใกล้ไอ้หัวดำผิวซีด
“ซาอิครับ ถามทำไมเหรอครับ^^?”
“เอ่อ...นายกำลังมีความรักอยู่สินะ-_-”เปลี่ยนสรรพนามจากคุณ เป็นนายทันที
“ไม่นี่ครับ ^^”
“จริงๆนะ”
“ครับ^^”ไม่รู้ว่าทำไมหมอนี่ยิ้มแล้วฉันรู้สึกว่ามันกวนบาทาฉันสุดๆ ยิ้มอยู่ได้ตลอดเวลาและทุกประโยค
“แต่ฉันว่ามันต้องมีนะ” ก็สร้อยเส้นนี้มันบอกมาอ่ะ
“จะว่าไป มันก็มีจริงๆนั่นแหละครับ”
“*O*” ไม่บอกแต่แรกฟ่ะ...!
“ผมรักการวาดรูปครับ^^”
“=_____=:;”ไอ้...
“ถามทำไมเหรอครับ^^?”
“เออ...เปล่าหรอก”
ไม่ใช่งั้นเหรอ...?
รึว่าจะเป็นคนผมสีเหลืองขี้ เมื่อกี้=[]=?!!
ฉันเลยหันกลับไปมองที่ๆนายหัวเหลืองเดินผ่านไปเมื่อกี้ แต่กลับไร้วี่แวว ไม่มีแม้แต่รากเง้า เอร๊ยยย พลาดแล้วตูTOT ~
“มีอะไรเหรอครับ^^” งั้นฉันจะเอายังไงดีเนี่ย!...
ได้ข่าวมาว่าไอ้หมอนี่รักการวาดรูปใช่มั้ย? ได้...ฉันจะหาที่ปักหลัก ไปกลับไปที่คฤหาสน์นั่นแล้ว หึๆ...เริ่มแผน!
“ฉันอยากจะเรียนวาดรูปน่ะ^O^” ซุงแหลค่ะ!!
“เหรอครับ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ผมชอบใครล่ะครับ”
นั่นสินะT^T
“อะ...อ้อ! ก็...เผื่อนายมีคนที่ชอบแล้ว แล้วคนที่ชอบนายมาเห็นฉันอยู่กับนายแล้วหึงโหดอะไรแบบนี้อ่ะ”เหตุผลมันฟังดูปัญญาอ่อนมาก จริงมะ-.- ?
“ปัญญาอ่อนนะครับ^^”
ตรงไปป่ะ -___-:;
“ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอกครับ นั่นไงครับผลงานของผม”ซาอิพูดแล้วชี้ไปยังภาพๆหนึ่งฉันเลยหันไปมองตามตำแหน่งที่นิ้วนั่นชี้
ทะ...เทพอ่ะ! เทพมากกกก
รูปปิกาจูยืนโชว์รักแร้ =_= :;
“ไม่ใช่รูปปิกาจูครับ ถัดไปข้างๆนั่นต่างหาก”เขาพูดเหมือนอ่านใจฉันออกยังไงยังงั้นแน่ะ ฉันเลยมองไปยังภาพข้างๆปิกาจูนั่น
แต่ภาพที่เขาบอก...มันทำให้ฉันอึ้ง+ช็อกค้าง มันเป็นภาพที่วาดด้วยน้ำหมึกสีดำล้วนๆ เป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่ง ในความคิดฉัน ฉันคิดว่าเธอหน้าคุ้นมากกก แต่ก็จำไม่ได้ เหมือนเคยเจอมาเมื่อเร็วๆนี้ โอ๊ยๆ...ไม่รู้ละ รู้แต่ว่าภาพนั่นมันสวย! สวยจนสามารถสะกดสายตาคนมองได้เลยล่ะ
“นายชอบเธออย่างงั้นเหรอ?”ฉันถาม
“...”เขาเงียบ
“ช่างเถอะๆ เอาเป็นว่าฉันจะเรียนศิลปะกับนายนะ>O<”ที่บอกว่าช่างเหอะน่ะ...ในใจฉันกำลังคิดอยู่ว่าซาอิแอบชอบผู้หญิงในรูป...
ทำไมฉันรู้สึกถึงปฏิกริยาแปลกๆนะ....
เฮ้ยๆO_o ! สร้อยกระพริบ !!!
ไม่ผิดแน่ มาถูกคนจริงๆด้วย ฉันไม่พลาดแล้ว โอ้วเย้ๆ ^O^ ~
“แต่ตอนนี้ฉันไม่มีบ้านน่ะ=_= ให้ฉันไปอยู่ด้วยได้ป่ะ?”
ด้านเข้าไว้อิโนะ
เธอต้องทำได้
เธอด้านได้ อิโนะ!!
“จะดีเหรอครับ^^”
“อะ...อืม=_=”หน้านายมันกวนบาทาชะมัด ชักอยากจะเปลี่ยนใจซะแล้ว TOT
“ผมอยู่บ้านคนเดียวนะครับ”
ก็ดีน่ะสิ !!!
“เอาเถอะน่า”
“หน้าด้านจังเลยครับ^^”
ตึง!!!
ตรงจังนะคะ
“^^:;++++”
“เสียใจด้วยครับคงไม่ได้...”เขาพูดเสร็จสรรพก็เดินจากไปพร้อมกับสายลมที่พัดผ่านมากระทบใบหน้าของฉันให้หนาวเย็น...
ขอ 3 คำ...
ไอ้!-บ้า!-เอ๊ย!
Be Contenu
:: Writer Talk ::
ฮ้ายยยย~ รู้สึกว่าบทที่หนึ่งของเราเนี่ย...จะคลอดช้ากว่าเรื่องอื่นนิดดด หน่อย>O<!
ก็ตอนไรท์แต่งบทนี้ก็ประมาณเที่ยงคืนอ่ะ
หาก ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย จ้า >_O !
ว่าแต่...ทำไมอิโนะไวไฟอะไรเยี่ยงนี้ ฮุๆ
แล้วผู้หญิงที่ซาอิวาดรูปคือใคร?
อยากรู้อ่ะสิ แต่ไม่บอกจ้ะ ;P !
อยากให้ทุกคนเดากันก่อนว่า...ผู้ชายคนที่สอง ที่อิโนะเดินผ่านเป็นใคร?
แต่งไปแต่งมาเพิ่งรู้ว่า เรื่องเรานี่ปริศนาเยอะเนอะ 555
แต่เดิมเราก็ชอบนิยายแนวแอบซ้อนปริศนานิดหน่อยอยู่แล้ว ^O^~~
อย่าลืม...เม้นท์ททททท >_.<
ความคิดเห็น