ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : Chapter 35 : สิ่งของ
Chapter 35 : สิ่งของ
ทุกชีวิตที่เติบโตขึ้นมาแล้วต่างคนต่างก็ต้องได้พบเจอประสบการณ์ใหม่ๆ ประสบการณ์แรกในชีวิตกันทั้งนั้นและในชีวิตของ
คิมแทยอนเองที่ดำเนินมาใกล้จะอายุ20ปีเต็มเข้าไปทุกทีนั้นก็ได้เจอประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตอีกเรื่อง...
ดวงตากลมจ้องมองเครื่องจักรตรงหน้าอย่างใจจดจ่อ ร่างเล็กๆลุกลี้ลุกลนอยู่ไม่สุขจนเสียงเครื่องหยุดลงพร้อมกับ
สมุดเล่มเล็กยื่นออกมา สีหน้าปลาบปลื้มรอยยิ้มกว้างแทบจะฉีกถึงหูเมื่อได้เห็นตัวเลขบนสมุดบัญชี...เงินเดือน..
เดือนแรกจากงานพิเศษที่อดทนทำมาได้จนครบเดือน ถึงแม้จำนวนหลักของตัวเลขยังจะดูห่างไกลความเป็นจริงที่จะ
สามารถพาทิฟฟานี่ไปเที่ยวรอบโลกได้แต่มันก็เหมือนเป็นบันไดก้าวแรกที่กำลังจะพาตัวเองไปสู่เป้าหมายนั้นให้ได้
มือเล็กเก็บสมุดบัญชีใส่กระเป๋าเป้แล้วหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา
อ่า ต้องรีบกลับหอแล้วออกไปกินข้าวที่คอนโดฟานี่ละเดี๋ยวไปช้าจะเป็นเรื่องอีก
คนตัวเล็กเร่งฝีเท้ารีบกลับห้องไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวไปหาทิฟฟานี่ที่ห้อง พรุ่งนี้เธอมีเรียนทั้งวันแต่ว่าคาบเช้าอาจารย์
งดสอนเลยได้โอกาสมีเวลาว่างอีกตั้งครึ่งวันที่จะได้อยู่กับทิฟฟานี่สบายๆสักหน่อยเพราะตั้งแต่ทำงาน
วันหยุดของเธอก็ไม่ค่อยจะมี จะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันนานๆก็แค่ช่วงค่ำถึงเช้าตรู่เท่านั้น
เสียงกริ่งดังขึ้นไม่นานนักประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออกมาโดยคนด้านใน เพียงสบตากันทิฟฟานี่ก็ส่งยิ้มให้กับแทยอนจนตาปิด
แม้ตอนนี้เธอจะรวบผมสวมผ้ากันเปื้อนใบหน้าไร้เครื่องสำอางค์ใดๆดูไปเหมือนจะธรรมดาแต่คนตัวเล็กก็รู้สึกว่า...
ช่างน่ารักซะเหลือเกิน
แทยอนเดินตามหลังทิฟฟานี่เข้ามาแต่หญิงสาวกลับเร่งฝีเท้าทิ้งเธอไปที่ส่วนครัวเพราะทำอาหารค้างไว้อยู่
“ฟานี่ให้แทช่วยอะไรไหม” คนตัวเล็กเห็นหญิงสาวกำลังตั้งอกตั้งใจทำอาหารก็อยากจะช่วยเค้าบ้าง
“ตัวเล็กมาเหนื่อยๆ เอาของไปเก็บแล้วนั่งดูทีวีรอก่อนก็ได้ ตรงนี้เดี๋ยวฟานี่จัดการเองค่ะ” ทิฟฟานี่ก็อยากจะรับน้ำใจของ
แทยอนหรอกนะแต่เห็นเด็กทำตัวดีตั้งใจเรียนมาเป็นเดือนก็อยากจะเป็นฝ่ายเอาอกเอาใจเจ้าตัวเล็กของเธอให้ได้
พักผ่อนสบายๆบ้าง
แทยอนยืนมองทิฟฟานี่ที่กำลังยืนหันหลังให้เธอตั้งใจทำอาหารอย่างขะมักเขม้น ความตั้งใจทำอะไรสักอย่างของทิฟฟานี่
มันดูมีเสน่ห์อยู่เสมอและครั้งนี้เองก็เช่นกันแทยอนจึงอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปสวมกอดเค้าจากด้านหลังทำให้คนที่กำลัง
ทำอาหารอยู่ชะงักหันหน้าไปมองใบหน้าใสที่เกยคางคลอเคลียอยู่ตรงไหล่ของเธอ
“เป็นอะไรคะแท ฟานี่กำลังยุ่งอยู่เลยนะเห็นไหม ไปนั่งรอก่อนนะคนเก่งของฟานี่”
“วันนี้ฟานี่ไม่ต้องไปที่ผับจริงๆนะ”
“อืม ก็บอกไปแล้วนี่คะว่าไม่ไป ปล่อยก่อนเร็ว” ทิฟฟานี่ตีมือเล็กเบาๆก่อนเจ้าตัวจะยอมปล่อยมือให้เธอได้ทำอาหารต่อ
บรรยากาศในช่วงเวลาที่ได้นั่งร่วมโต๊ะทานอาหารเย็นเป็นไปในแบบสบายๆเสียงเจื้อยแจ้วของคนตัวเล็กที่สรรหา
เรื่องราวต่างๆที่ได้พบเจอมาเล่าให้ฟังส่วนสาวหน้าหวานก็นั่งฟังไปกินข้าวไปแถมยังแอบมีรอยยิ้มน้อยๆด้วยความเอ็นดูและ
ไม่ลืมที่จะเอาใจใส่กันด้วยการตักกับข้าวใส่จานให้คนช่างจ้อได้กินอย่างเอร็ดอร่อย แทยอนเองก็ไม่ลืมที่จะเอาใจ
คนตรงหน้าด้วยการตักกับข้าวที่มีหน้าตาน่าทานได้กินบ้างเช่นกัน ทุกอย่างเป็นไปอย่างไม่เร่งรีบเพราะไม่ต้องออกไปไหน
ไม่ต้องรีบแต่งตัวแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางค์เข้มๆออกไปผับเช่นทุกคืน หลังจากจบอาหารมื้อเย็นที่แสนอร่อยในความคิด
ของแทยอน ทิฟฟานี่ก็ทำท่าจะลุกขึ้นมาใส่ผ้ากันเปื้อนอีกครั้งเพื่อเก็บจานชามเปล่าบนโต๊ะไปล้าง แทยอนเห็นดังนั้นจึง
รีบห้ามทิฟฟานี่และเอ่ยปากขอป็นคนเก็บจานชามไปล้างเอง
“เดี๋ยวแทล้างเอง ฟานี่ไปอาบน้ำก่อนได้เลยนะทางนี้แทจัดการเอง” แทยอนชิงหยิบผ้ากันเปื้อนมาแล้วรีบเก็บจานชามบน
โต๊ะไปที่อ่างล้างจานทันทีโดยไม่รอให้คนตรงหน้าได้ทักท้วงอะไร
เด็กดี ^_^
ทิฟฟานี่มองแทยอนด้วยรอยยิ้มปล่อยให้คนตัวเล็กได้ทำตามใจตัวเองไปแล้วหันหลังกลับตรงเข้าห้องนอนตัวเองเพื่อ
อาบน้ำก่อน แต่เมื่อเข้าห้องมาสายตาก็ไปสะดุดที่กระเป๋าเป้ของแทยอนที่วางไว้ข้างตู้เสื้อผ้า หญิงสาวก้มลงหยิบเป้ขึ้นมา
เพื่อจะเอาชุดนอนของแทยอนออกมาเตรียมไว้ให้
อ๊ะ
มือเรียวสัมผัสพวงกุญแจคาโอนาชิที่ห้อยกระเป๋าเป้แล้วเลื่อนไปจับลูกกุญแจข้างตัวคาโอนาชิขึ้นมาจับพลิกดูด้านหลังที่ยัง
เห็นอักษรตัว F อย่างชัดเจน ดวงตาหวานกรอกสายตาไปมาราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างก่อนจะวางเป้ลงแล้วเดินไปค้นหา
อะไรบางอย่างทั่วห้อง
“อยู่นี่เอง” ทิฟฟานี่หยิบลูกกุญแจที่มีตัว T เขียนไว้ขึ้นมาตั้งใจจะเอาไปใส่รวมกับพวงกุญแจเล็กที่มีกุญแจบ้านของเธอ
ห้อยอยู่ แต่ขณะที่กำลังจะใส่ห่วงมือเรียวกลับชะงักส่ายหัวน้อยๆและเดินไปค้นหาของบางอย่างอีกครั้ง ไม่นานก็เจอกับ
พวงกุญแจม้าโพนี่สีชมพูที่ตัวเองเคยซื้อไว้
ดวงตาหวานมองพวงกุญแจม้าโพนี่แล้วยิ้มจนตาปิดเหมือนเจอกับสิ่งที่ถูกใจมาก มันดูดีกว่าการใส่ลูกกุญแจสุดพิเศษรวม
กับกุญแจธรรมดาพวกนั้นซะอีก เธอบรรจงใส่ลูกกุญแจเข้ากับพวงกุญแจม้าโพนี่เสร็จแล้วถึงนำมาห้อยรวมกับ
พวงกุญแจบ้านอีกที
“อ้าว ฟานี่ยังไม่อาบน้ำเหรอ” เสียงคนคุ้นเคยดังขึ้นหลังได้ยินเสียงลูกบิดประตูเปิดเข้ามาทำให้ทิฟฟานี่สะดุ้งรีบเก็บกุญแจ
เข้ากระเป๋าถือทันที
“อ๋อ ฟานี่หาของนิดหน่อยน่ะ” ทิฟฟานี่หันมาส่งยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เจอหรือยัง? หาอะไรล่ะแทช่วยหามั้ยคะ” แทยอนเดินเข้าไปหาทิฟฟานี่และเอ่ยปากช่วยโดยไม่ได้สงสัยอะไร
“ฟานี่หากุญแจไม่เจอ ตอนนี้เจอแล้วล่ะเก็บเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณนะคะ”
“อ่อ” แทยอนตอบรับแค่นั้นแล้วเดินไปหยิบเป้ตัวเองเดินมานั่งที่เตียงแล้วหยิบชุดนอนออกมาเตรียมจะอาบน้ำ
“แทแท”
“คะ” แทยอนขานรับขณะที่กำลังปิดกระเป๋าเป้โดยไม่หันมามองหน้าทิฟฟานี่
“อาบน้ำด้วยกันไหม”
“ค่ะ อ๊ะ? อะไรนะ?” เจ้าตัวก็ตอบอย่างส่งๆก่อนจะเอะใจ พอหันมาหาก็เจอทิฟฟานี่เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับสายตาแสน
ยั่วยวน
“ใจลอยอะไร ไม่อยากอาบน้ำกับฟานี่เหรอหืม?” หญิงสาวก้มตัวลงมาให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกันจนสบตากันได้ระยะใกล้
“อยากสิ” คนตัวเล็กมองเข้าไปในดวงตาหวานที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดให้เธอเข้าไปสู่อารมณ์แสนหวาบหวิวอีโรติค
ทิฟฟานี่ยิ้มมุมปากยกมือเรียวสัมผัสแก้มนิ่มทั้งสองของแทยอน
“ไม่ดีกว่า” ทิฟฟานี่ปล่อยมือจากแทยอนแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินลิ่วๆจนเกือบจะเข้าไปในห้องน้ำแล้วแทยอนถึง
พึ่งดึงสติที่กำลังงงงันกลับมาได้
“อะไรอ่ะฟานี่! ก็ไหนบอกจะอาบด้วยกันไง!”
“มัวแต่ใจลอยไปหาใครก็ไม่รู้ฟานี่เลยไม่อยากอาบด้วยละ ถ้าแทรอฟานี่อาบไม่ได้ก็ไปอาบห้องด้านนอกนะ” ทิฟฟานี่บอก
แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจ
อะไรวะมายั่วให้อยากแล้วก็จากไปดื้อๆ จงใจแกล้งกันชัดๆร้ายกาจจริงๆเลย
แทยอนได้แต่นั่งฟึดฟัดหงุดหงิดจากคนขี้แกล้งแต่การนั่งอยู่เฉยๆตรงนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้ได้เข้าไปอาบน้ำกับทิฟฟานี่เธอจึงลุก
เอากระเป๋าตัวเองเก็บเข้าที่แล้วออกไปอาบน้ำอีกห้องหนึ่ง เมื่อทิฟฟานี่อาบน้ำเสร็จออกมากลับไม่เห็นร่างคนตัวเล็กใน
ห้องนอน
อาบน้ำอยู่หรือไงนะ
เธอเพียงหันไปทางประตูห้องเล็กน้อยแล้วเดินไปนั่งทาครีมเปลี่ยนจากชุดคลุมเป็นชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวผ้าลื่น สายตา
มองไปยังบานประตูอีกครั้งเมื่อยังไม่เห็นวี่แววว่าอีกคนจะกลับเข้ามาในห้องสักที ทิฟฟานี่เดินไปที่กระเป๋าตัวเองแล้วหยิบ
พวงกุญแจขึ้นมาดู รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้งก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
เอามาห้อยไว้แบบนี้ก็เหมือนของคู่เลยสินะ นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยอย่างกับเด็กๆเลย ทำเหมือนกับ...
กำลังใช้ของคู่กับแฟน...เหมือนว่ากำลัง...
อยู่ในห้วงความรัก....
“เฮ้อ บ้าจริงๆทิฟฟานี่อายุเท่านี้แล้วนะ” ทิฟฟานี่ถอนหายใจแล้วเก็บพวงกุญแจไว้ในกระเป๋า
ไม่นึกว่าเธอกำลังทำตัวเหมือนเด็กอายุเท่ากับแทยอนที่ทำตัวกุ๊กกิ๊กน่ารักกับเรื่องพวกนี้ไปด้วย ตอนแรกก็ไม่ได้
สนใจหรอกนะตอนได้ลูกกุญแจนั้นมาพร้อมกับแทยอนเธอก็เอาเก็บไว้เฉยๆแต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนมันเป็นสิ่งพิเศษไปซะแล้ว
จริงสิ...สร้อยคอที่ตัวเล็กเคยซื้อให้ก็ยังไม่ได้ใส่สักทีเลยนี่นะ....ว่าแต่...แทยอนอาบน้ำนานเกินไปแล้วนะหลับในห้องน้ำ
หรือไงกันเด็กคนนี้
ทิฟฟานี่รู้สึกว่ามันผิดปกติเลยออกไปด้านนอกแต่ยังไม่ทันเดินไปถึงห้องน้ำอีกห้องก็เจอแทยอนนอนเหยียดยาวดูทีวีอยู่ที่
โซฟา
“งอนเหรอที่ฟานี่ไม่ให้อาบน้ำด้วย”
“ใครงอน แทแค่ยังไม่ง่วงเลยมาดูทีวีมีรายการอยากดูอยู่”
“หรอ”
“..............” ทิฟฟานี่มองคนที่ให้ความสนใจกับจอสี่เหลี่ยมมากกว่าเธอจึงเดินไปดึงหมอนที่แทยอนหนุนอยู่ออกโดย
ไม่บอกไม่กล่าวจนได้ยินเสียงศีรษะแทยอนกระแทกกับเบาะโซฟาจังๆ
“ฟานี่แกล้งแท!” แทยอนยันตัวขึ้นมานั่งมองหน้าอีกฝ่าย
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย” ทิฟฟานี่บอกแล้วนั่งลงตำแหน่งที่เคยวางหมอนไว้และโยนหมอนในมือไปที่โซฟาอีกตัวแล้วหันมา
ดึงคอเสื้อแทยอนลงมานอนหนุนตักตัวเองแทนแม้จะมีเสียงโวยวายแต่ก็พยศได้ไม่นานนักคนตัวเล็กก็นอนนิ่งดูทีวีต่อตาม
ปกติไม่เหมือนกับตอนแรกที่หญิงสาวออกมาเห็นแทยอนแอบทำหน้างอ เวลาผ่านไปสักพักเริ่มมีเสียงหัวเราะของแทยอน
แต่ทิฟฟานี่เพียงยิ้มเล็กน้อยกับมุขตลกไม่ได้เส้นตื้นเหมือนแทยอนที่เอาแต่หัวเราะเป็นอาจุมม่าไปแล้ว
“แทดูรายการพวกนี้บ่อยเหรอ”
“ก็ถ้าไม่ได้ออกไปข้างนอกก็ดูบ้างไม่ดูบ้างน่ะ”
“นี่ ถ้าอยากพาฟานี่ไปเที่ยวรอบโลกแทต้องหัดภาษาอังกฤษบ้างนะ เกรดอังกฤษเป็นไงเนี่ย”
“..เอ่อ...” พอทิฟฟานี่ถามเรื่องภาษาอังกฤษของตัวเองแทยอนถึงกับไปไม่เป็นเหมือนคำถามเสียดแทงใจ
“ว่ายังไงตัวเล็ก”
“ก็...แค่...ผ่าน...” แทยอนตอบเสียงค่อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับทิฟฟานี่ ผิดคาดเล็กน้อยที่นึกว่าหญิงสาวจะทำหน้า
ผิดหวังใส่แต่กลับเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเค้าอย่างเอ็นดู
“ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆหัดไปนะฟานี่จะช่วย” ทิฟฟานี่ลูบหัวแทยอนด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่นแต่มันเหมือนการหลอกให้ตายใจ
เหมือนลูบหัวแล้วตบหลังเพราะหลังจากนั้นทิฟฟานี่เริ่มพูดภาษาอังกฤษใส่จนแทยอนได้แต่ตีหน้ามึนใส่อยู่หลายครั้ง
ถึงแม้จะบอกแล้วบอกอีกว่าไม่เข้าใจทิฟฟานี่ก็จะค่อยๆพูดช้าๆพร้อมใบ้ด้วยท่าทางว่ากำลังคุยกับเค้าเรื่องอะไร
“ฟานี่พูดเกาหลีได้ไหม แทก็ต้องใช้เวลาในการศึกษาเพิ่มนะอยู่ดีๆมาพ่นไฟใส่แทแบบนี้แทไม่เข้าใจหรอก งื้ออออ T_T”
“ก็ถ้าแทได้ยินบ่อยๆได้ใช้ทุกวันจะได้เป็นเร็วๆไงควบคู่กับการศึกษาเองหรืออยากไปเรียนสถาบันไหมฟานี่ออกค่าเรียนให้”
“ไม่ๆๆๆ เอ่อ...แทจะพยายามนะแต่เรื่องค่าเรียนฟานี่อย่าลำบากเลย...เดี๋ยวแท...จะลองขอพ่อเองแล้วช่วงนี้ยังหาเวลา
แน่นอนไม่ได้ด้วยกลัวลงเรียนภาษาจะมีปัญหา” ทิฟฟานี่ฟังที่แทยอนพูดแล้วก็รู้สึกโอนอ่อนในเมื่อเดี๋ยวนี้พวกเธอมีเวลา
อยู่ด้วยกันน้อยลงไม่เหมือนเมื่อก่อนมาเป็นเดือนแล้ว
“โอเค ฟานี่จะคอยสอนแทด้วยละกัน”
“ค่าๆ”
เฮ้อ ยังดีที่ฟานี่ไม่ดื้อดึงเรื่องเรียนภาษาเพิ่มไหนจะเรื่องจ่ายค่าเรียนให้อีกไม่งั้นแย่แน่ๆ แค่เวลาตอนเรื่องนี้ก็ไม่มีแล้ว...
ก็ไม่อยากให้ฟานี่เสียเงินมากมายเพื่อให้เธอได้เรียนมาทำความฝันของฟานี่ให้เป็นจริงหรอก...เรื่องพวกนี้น่ะ..
เธอต้องทำเองสิ...
แม้เวลาที่อยู่ด้วยกันจะเพิ่มขึ้นอีกครึ่งวันแต่มันก็ดูไม่ได้มากมายอะไรนักหลังจากทั้งสองเข้านอนกันตอนดึกแล้วตื่นกันอีกทีก็
เก้าโมงเช้า แทยอนต้องรีบอาบน้ำเตรียมตัวแล้วตรงไปมหาลัยเลย ส่วนทิฟฟานี่ก็ตื่นมาทำอาหารเช้าให้ขณะคนตัวเล็ก
อาบน้ำ ทั้งคู่ทานข้าวเช้าด้วยกันใช้เวลาอยู่ด้วยกันอีกเพียงเล็กน้อยแทยอนก็ต้องออกจากคอนโดทิฟฟานี่
“แทไปนะฟานี่” แทยอนที่เข้าไปหยิบกระเป๋าเป้ตัวเองออกมาบอกกับทิฟฟานี่ที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่
“ตัวเล็กมานี่ก่อนสิ” ทิฟฟานี่พูดจบแทยอนก็เดินมานั่งข้างๆอย่างว่าง่ายก่อนทิฟฟานี่โน้มตัวเข้ามาจุ๊บปากเบาๆ
“ตั้งใจเรียนนะคะ”
“อื้ม เลิกเรียนแล้วแทจะรีบมากินข้าวเย็นด้วยนะ” ทิฟฟานี่พยักหน้ารับแทยอนก็ลุกขึ้นแล้วโบกมือลาเจ้าของห้องแต่
หันหลังเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น แทยอนก็เดินกลับมาโน้มตัวเข้าไปขโมยจูบทิฟฟานี่อีกครั้งแล้วออกจากห้องเค้า
โดยไม่หันกลับมามองอีก
ทิฟฟานี่คิดว่าตั้งแต่ได้เจอแทยอนรู้สึกตัวเองโดนคนอายุน้อยกว่าเติมเต็มส่วนที่เธอทอดทิ้งมันไปแสนนาน
ส่วนที่เรียกว่า........
ความสุข.......
“ย่าห์! แทยอนรีบมาประจำที่เลย” ฮีชอลเรียกแทยอนที่พึ่งเดินออกมาจากห้องพักพนักงาน แทยอนจึงรีบวิ่งมาโค้งให้
ฮีชอลและประจำที่เคาน์เตอร์
“เมื่อวานเราไม่มาทำงานลูกค้าน้อยเชียว” ฮีชอลบอกแล้วก็เล่าว่าเมื่อวานมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
ไหนบอกตัวเองป๊อบล่ะวะ มาบ่นเรื่องนี้ทำไมเนี่ยผู้ชายคนนี้
แทยอนแอบทำหน้าเนือยใส่ ก่อนจะเห็นว่ามีลูกค้าเข้าร้านมาก็รีบปั้นหน้ายิ้มต้อนรับทันที
“ยินดีต้อนรับค่ะ” แทยอนพูดแล้วโค้งให้ลูกค้าเล็กน้อยพอเงยหน้ามาสบสายตากับลูกค้าเท่านั้นล่ะ...
“จะ..”
“อ้ำอึ้งอะไรเนี่ย รับออเดอร์สิ” ฮีชอลเห็นท่าทางแทยอนแปลกไปจึงรีบตีไหล่บอกด้วยเสียงเบาๆ
“อ่ะ รับ อะไรดีคะ”
“ลาเต้แก้วนึงแล้วก็ไอซ์กรีนทีแก้วนึงค่ะ...แทยอน” ลูกค้าสั่งออเดอร์เสร็จก็ส่งยิ้มหวานให้แต่แทยอนกลับรู้สึกอึดอัดไม่น้อย
เลยกับลูกค้าคนนี้ พอเห็นว่าพี่ฮีชอลกำลังทำกาแฟตามออร์เดอร์ที่ได้รับอยู่ระหว่างคิดเงินก็สบตากับลูกค้าตรงหน้า
“เจสสิก้า ไอ้ยุนบอกแล้วใช่ไหมเรื่องที่ฉันทำงานที่นี่”
“อื้ม”
“มันได้บอกไหมว่าให้เก็บเป็นความลับ”
“อื้ม” พอเจสสิก้ารับคำอย่างรวดเร็วเลยทำให้แทยอนหายใจคล่องขึ้นก่อนจะรับเงินจากเจสสิก้ามา
“แต่ถ้าเจอพี่ฟานี่ก็ไม่แน่ใจนะว่าจะเผลอบอกหรือเปล่า ฉันยิ่งขี้ลืมอยู่” เจสสิก้าพูดขณะรับเงินทอนจากแทยอนด้วยสีหน้า
เบิกบาน
“ย่าห์!”
“ย่าห์อะไร! พูดกับลูกค้าแบบนี้ได้ไงแทยอน!” ฮีชอลเขกหัวแทยอนเบาๆแล้วหันมาขอโทษเจสสิก้าแทนแทยอนพร้อมกับ
ที่วางกาแฟลงที่เคาน์เตอร์
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเป็นเพื่อนแทยอนเอง”
“อ้าวเหรอ แล้วก็ไม่บอกล่ะแทยอน” ฮีชอลหน้าเหวอไปเล็กน้อยก่อนจะหันมาไปจัดการทำชาเขียวต่อ แทยอนมองค้อน
รุ่นพี่ไล่หลังแอบว่าเค้าด้วยสายตาว่าจะเอาเวลาไหนบอกยังไม่ทันไรมือก็ป๊าบเข้ามากลางกบาลเธอเนี่ย
“หัวเราะอะไรเจสสิก้า” แทยอนหันมาหาเจสสิก้าอีกครั้ง
“เปล่า ฉันไม่นึกว่าเธอจะมาทำงานอะไรแบบนี้เลย พี่ฟานี่คงดีใจน่าดูตอนเธอซื้อของขวัญไปเซอร์ไพรส์”
“เออช่างฉันเถอะ ขอร้องล่ะถ้าเจอฟานี่ห้ามบอกเรื่องฉันทำงานเด็ดขาดเลยนะ” เจสสิก้าไม่ยอมรับปากกลับทำลอยหน้า
ลอยตาน่าหมั่นไส้
อิยุนอยู่ไหนเนี่ยมาลากเมียมันออกไปเดี๋ยวนี้เลย (-"-)
“เรียบร้อยแล้วครับ” ฮีชอลยื่นกาแฟและชาเขียวให้เจสสิก้า
“ไปนะแทยอน”
“ปิดปากให้สนิทเลยนะเจสสิก้า”
“ก็บอกแล้วไง...ถ้าไม่ลืมน่ะรับรองไม่บอกแน่”
“ย่าห์!”
“อย่าเสียงดังเดี๋ยวลูกค้าคนอื่นเข้าใจผิด!” ฮีชอลตีไหล่แทยอนตักเตือนอีกครั้ง เจสสิก้าโบกมือให้แทยอนแล้วเดินออกจาก
ร้านไปสวยๆทำแทยอนหงุดหงิดไม่อาจหาที่ลงได้
อิมยุนอา!!!
กลับไปฉันจะไปอัดแกแน่โทษฐานให้แฟนมากวนประสาทฉัน ไอ้เพื่อนบ้า!!!!!!
----------------------------------------------------------------------------------
Talk : เค้าปล่อยสิก้ามาจากวันเดอร์แลนด์แล้วนะ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย ตอนหน้าจะยาวเท่าตอนก่อนๆครัช
ทุกชีวิตที่เติบโตขึ้นมาแล้วต่างคนต่างก็ต้องได้พบเจอประสบการณ์ใหม่ๆ ประสบการณ์แรกในชีวิตกันทั้งนั้นและในชีวิตของ
คิมแทยอนเองที่ดำเนินมาใกล้จะอายุ20ปีเต็มเข้าไปทุกทีนั้นก็ได้เจอประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตอีกเรื่อง...
ดวงตากลมจ้องมองเครื่องจักรตรงหน้าอย่างใจจดจ่อ ร่างเล็กๆลุกลี้ลุกลนอยู่ไม่สุขจนเสียงเครื่องหยุดลงพร้อมกับ
สมุดเล่มเล็กยื่นออกมา สีหน้าปลาบปลื้มรอยยิ้มกว้างแทบจะฉีกถึงหูเมื่อได้เห็นตัวเลขบนสมุดบัญชี...เงินเดือน..
เดือนแรกจากงานพิเศษที่อดทนทำมาได้จนครบเดือน ถึงแม้จำนวนหลักของตัวเลขยังจะดูห่างไกลความเป็นจริงที่จะ
สามารถพาทิฟฟานี่ไปเที่ยวรอบโลกได้แต่มันก็เหมือนเป็นบันไดก้าวแรกที่กำลังจะพาตัวเองไปสู่เป้าหมายนั้นให้ได้
มือเล็กเก็บสมุดบัญชีใส่กระเป๋าเป้แล้วหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา
อ่า ต้องรีบกลับหอแล้วออกไปกินข้าวที่คอนโดฟานี่ละเดี๋ยวไปช้าจะเป็นเรื่องอีก
คนตัวเล็กเร่งฝีเท้ารีบกลับห้องไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวไปหาทิฟฟานี่ที่ห้อง พรุ่งนี้เธอมีเรียนทั้งวันแต่ว่าคาบเช้าอาจารย์
งดสอนเลยได้โอกาสมีเวลาว่างอีกตั้งครึ่งวันที่จะได้อยู่กับทิฟฟานี่สบายๆสักหน่อยเพราะตั้งแต่ทำงาน
วันหยุดของเธอก็ไม่ค่อยจะมี จะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันนานๆก็แค่ช่วงค่ำถึงเช้าตรู่เท่านั้น
เสียงกริ่งดังขึ้นไม่นานนักประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออกมาโดยคนด้านใน เพียงสบตากันทิฟฟานี่ก็ส่งยิ้มให้กับแทยอนจนตาปิด
แม้ตอนนี้เธอจะรวบผมสวมผ้ากันเปื้อนใบหน้าไร้เครื่องสำอางค์ใดๆดูไปเหมือนจะธรรมดาแต่คนตัวเล็กก็รู้สึกว่า...
ช่างน่ารักซะเหลือเกิน
แทยอนเดินตามหลังทิฟฟานี่เข้ามาแต่หญิงสาวกลับเร่งฝีเท้าทิ้งเธอไปที่ส่วนครัวเพราะทำอาหารค้างไว้อยู่
“ฟานี่ให้แทช่วยอะไรไหม” คนตัวเล็กเห็นหญิงสาวกำลังตั้งอกตั้งใจทำอาหารก็อยากจะช่วยเค้าบ้าง
“ตัวเล็กมาเหนื่อยๆ เอาของไปเก็บแล้วนั่งดูทีวีรอก่อนก็ได้ ตรงนี้เดี๋ยวฟานี่จัดการเองค่ะ” ทิฟฟานี่ก็อยากจะรับน้ำใจของ
แทยอนหรอกนะแต่เห็นเด็กทำตัวดีตั้งใจเรียนมาเป็นเดือนก็อยากจะเป็นฝ่ายเอาอกเอาใจเจ้าตัวเล็กของเธอให้ได้
พักผ่อนสบายๆบ้าง
แทยอนยืนมองทิฟฟานี่ที่กำลังยืนหันหลังให้เธอตั้งใจทำอาหารอย่างขะมักเขม้น ความตั้งใจทำอะไรสักอย่างของทิฟฟานี่
มันดูมีเสน่ห์อยู่เสมอและครั้งนี้เองก็เช่นกันแทยอนจึงอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปสวมกอดเค้าจากด้านหลังทำให้คนที่กำลัง
ทำอาหารอยู่ชะงักหันหน้าไปมองใบหน้าใสที่เกยคางคลอเคลียอยู่ตรงไหล่ของเธอ
“เป็นอะไรคะแท ฟานี่กำลังยุ่งอยู่เลยนะเห็นไหม ไปนั่งรอก่อนนะคนเก่งของฟานี่”
“วันนี้ฟานี่ไม่ต้องไปที่ผับจริงๆนะ”
“อืม ก็บอกไปแล้วนี่คะว่าไม่ไป ปล่อยก่อนเร็ว” ทิฟฟานี่ตีมือเล็กเบาๆก่อนเจ้าตัวจะยอมปล่อยมือให้เธอได้ทำอาหารต่อ
บรรยากาศในช่วงเวลาที่ได้นั่งร่วมโต๊ะทานอาหารเย็นเป็นไปในแบบสบายๆเสียงเจื้อยแจ้วของคนตัวเล็กที่สรรหา
เรื่องราวต่างๆที่ได้พบเจอมาเล่าให้ฟังส่วนสาวหน้าหวานก็นั่งฟังไปกินข้าวไปแถมยังแอบมีรอยยิ้มน้อยๆด้วยความเอ็นดูและ
ไม่ลืมที่จะเอาใจใส่กันด้วยการตักกับข้าวใส่จานให้คนช่างจ้อได้กินอย่างเอร็ดอร่อย แทยอนเองก็ไม่ลืมที่จะเอาใจ
คนตรงหน้าด้วยการตักกับข้าวที่มีหน้าตาน่าทานได้กินบ้างเช่นกัน ทุกอย่างเป็นไปอย่างไม่เร่งรีบเพราะไม่ต้องออกไปไหน
ไม่ต้องรีบแต่งตัวแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางค์เข้มๆออกไปผับเช่นทุกคืน หลังจากจบอาหารมื้อเย็นที่แสนอร่อยในความคิด
ของแทยอน ทิฟฟานี่ก็ทำท่าจะลุกขึ้นมาใส่ผ้ากันเปื้อนอีกครั้งเพื่อเก็บจานชามเปล่าบนโต๊ะไปล้าง แทยอนเห็นดังนั้นจึง
รีบห้ามทิฟฟานี่และเอ่ยปากขอป็นคนเก็บจานชามไปล้างเอง
“เดี๋ยวแทล้างเอง ฟานี่ไปอาบน้ำก่อนได้เลยนะทางนี้แทจัดการเอง” แทยอนชิงหยิบผ้ากันเปื้อนมาแล้วรีบเก็บจานชามบน
โต๊ะไปที่อ่างล้างจานทันทีโดยไม่รอให้คนตรงหน้าได้ทักท้วงอะไร
เด็กดี ^_^
ทิฟฟานี่มองแทยอนด้วยรอยยิ้มปล่อยให้คนตัวเล็กได้ทำตามใจตัวเองไปแล้วหันหลังกลับตรงเข้าห้องนอนตัวเองเพื่อ
อาบน้ำก่อน แต่เมื่อเข้าห้องมาสายตาก็ไปสะดุดที่กระเป๋าเป้ของแทยอนที่วางไว้ข้างตู้เสื้อผ้า หญิงสาวก้มลงหยิบเป้ขึ้นมา
เพื่อจะเอาชุดนอนของแทยอนออกมาเตรียมไว้ให้
อ๊ะ
มือเรียวสัมผัสพวงกุญแจคาโอนาชิที่ห้อยกระเป๋าเป้แล้วเลื่อนไปจับลูกกุญแจข้างตัวคาโอนาชิขึ้นมาจับพลิกดูด้านหลังที่ยัง
เห็นอักษรตัว F อย่างชัดเจน ดวงตาหวานกรอกสายตาไปมาราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างก่อนจะวางเป้ลงแล้วเดินไปค้นหา
อะไรบางอย่างทั่วห้อง
“อยู่นี่เอง” ทิฟฟานี่หยิบลูกกุญแจที่มีตัว T เขียนไว้ขึ้นมาตั้งใจจะเอาไปใส่รวมกับพวงกุญแจเล็กที่มีกุญแจบ้านของเธอ
ห้อยอยู่ แต่ขณะที่กำลังจะใส่ห่วงมือเรียวกลับชะงักส่ายหัวน้อยๆและเดินไปค้นหาของบางอย่างอีกครั้ง ไม่นานก็เจอกับ
พวงกุญแจม้าโพนี่สีชมพูที่ตัวเองเคยซื้อไว้
ดวงตาหวานมองพวงกุญแจม้าโพนี่แล้วยิ้มจนตาปิดเหมือนเจอกับสิ่งที่ถูกใจมาก มันดูดีกว่าการใส่ลูกกุญแจสุดพิเศษรวม
กับกุญแจธรรมดาพวกนั้นซะอีก เธอบรรจงใส่ลูกกุญแจเข้ากับพวงกุญแจม้าโพนี่เสร็จแล้วถึงนำมาห้อยรวมกับ
พวงกุญแจบ้านอีกที
“อ้าว ฟานี่ยังไม่อาบน้ำเหรอ” เสียงคนคุ้นเคยดังขึ้นหลังได้ยินเสียงลูกบิดประตูเปิดเข้ามาทำให้ทิฟฟานี่สะดุ้งรีบเก็บกุญแจ
เข้ากระเป๋าถือทันที
“อ๋อ ฟานี่หาของนิดหน่อยน่ะ” ทิฟฟานี่หันมาส่งยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เจอหรือยัง? หาอะไรล่ะแทช่วยหามั้ยคะ” แทยอนเดินเข้าไปหาทิฟฟานี่และเอ่ยปากช่วยโดยไม่ได้สงสัยอะไร
“ฟานี่หากุญแจไม่เจอ ตอนนี้เจอแล้วล่ะเก็บเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณนะคะ”
“อ่อ” แทยอนตอบรับแค่นั้นแล้วเดินไปหยิบเป้ตัวเองเดินมานั่งที่เตียงแล้วหยิบชุดนอนออกมาเตรียมจะอาบน้ำ
“แทแท”
“คะ” แทยอนขานรับขณะที่กำลังปิดกระเป๋าเป้โดยไม่หันมามองหน้าทิฟฟานี่
“อาบน้ำด้วยกันไหม”
“ค่ะ อ๊ะ? อะไรนะ?” เจ้าตัวก็ตอบอย่างส่งๆก่อนจะเอะใจ พอหันมาหาก็เจอทิฟฟานี่เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับสายตาแสน
ยั่วยวน
“ใจลอยอะไร ไม่อยากอาบน้ำกับฟานี่เหรอหืม?” หญิงสาวก้มตัวลงมาให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกันจนสบตากันได้ระยะใกล้
“อยากสิ” คนตัวเล็กมองเข้าไปในดวงตาหวานที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดให้เธอเข้าไปสู่อารมณ์แสนหวาบหวิวอีโรติค
ทิฟฟานี่ยิ้มมุมปากยกมือเรียวสัมผัสแก้มนิ่มทั้งสองของแทยอน
“ไม่ดีกว่า” ทิฟฟานี่ปล่อยมือจากแทยอนแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินลิ่วๆจนเกือบจะเข้าไปในห้องน้ำแล้วแทยอนถึง
พึ่งดึงสติที่กำลังงงงันกลับมาได้
“อะไรอ่ะฟานี่! ก็ไหนบอกจะอาบด้วยกันไง!”
“มัวแต่ใจลอยไปหาใครก็ไม่รู้ฟานี่เลยไม่อยากอาบด้วยละ ถ้าแทรอฟานี่อาบไม่ได้ก็ไปอาบห้องด้านนอกนะ” ทิฟฟานี่บอก
แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจ
อะไรวะมายั่วให้อยากแล้วก็จากไปดื้อๆ จงใจแกล้งกันชัดๆร้ายกาจจริงๆเลย
แทยอนได้แต่นั่งฟึดฟัดหงุดหงิดจากคนขี้แกล้งแต่การนั่งอยู่เฉยๆตรงนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้ได้เข้าไปอาบน้ำกับทิฟฟานี่เธอจึงลุก
เอากระเป๋าตัวเองเก็บเข้าที่แล้วออกไปอาบน้ำอีกห้องหนึ่ง เมื่อทิฟฟานี่อาบน้ำเสร็จออกมากลับไม่เห็นร่างคนตัวเล็กใน
ห้องนอน
อาบน้ำอยู่หรือไงนะ
เธอเพียงหันไปทางประตูห้องเล็กน้อยแล้วเดินไปนั่งทาครีมเปลี่ยนจากชุดคลุมเป็นชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวผ้าลื่น สายตา
มองไปยังบานประตูอีกครั้งเมื่อยังไม่เห็นวี่แววว่าอีกคนจะกลับเข้ามาในห้องสักที ทิฟฟานี่เดินไปที่กระเป๋าตัวเองแล้วหยิบ
พวงกุญแจขึ้นมาดู รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้งก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
เอามาห้อยไว้แบบนี้ก็เหมือนของคู่เลยสินะ นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยอย่างกับเด็กๆเลย ทำเหมือนกับ...
กำลังใช้ของคู่กับแฟน...เหมือนว่ากำลัง...
อยู่ในห้วงความรัก....
“เฮ้อ บ้าจริงๆทิฟฟานี่อายุเท่านี้แล้วนะ” ทิฟฟานี่ถอนหายใจแล้วเก็บพวงกุญแจไว้ในกระเป๋า
ไม่นึกว่าเธอกำลังทำตัวเหมือนเด็กอายุเท่ากับแทยอนที่ทำตัวกุ๊กกิ๊กน่ารักกับเรื่องพวกนี้ไปด้วย ตอนแรกก็ไม่ได้
สนใจหรอกนะตอนได้ลูกกุญแจนั้นมาพร้อมกับแทยอนเธอก็เอาเก็บไว้เฉยๆแต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนมันเป็นสิ่งพิเศษไปซะแล้ว
จริงสิ...สร้อยคอที่ตัวเล็กเคยซื้อให้ก็ยังไม่ได้ใส่สักทีเลยนี่นะ....ว่าแต่...แทยอนอาบน้ำนานเกินไปแล้วนะหลับในห้องน้ำ
หรือไงกันเด็กคนนี้
ทิฟฟานี่รู้สึกว่ามันผิดปกติเลยออกไปด้านนอกแต่ยังไม่ทันเดินไปถึงห้องน้ำอีกห้องก็เจอแทยอนนอนเหยียดยาวดูทีวีอยู่ที่
โซฟา
“งอนเหรอที่ฟานี่ไม่ให้อาบน้ำด้วย”
“ใครงอน แทแค่ยังไม่ง่วงเลยมาดูทีวีมีรายการอยากดูอยู่”
“หรอ”
“..............” ทิฟฟานี่มองคนที่ให้ความสนใจกับจอสี่เหลี่ยมมากกว่าเธอจึงเดินไปดึงหมอนที่แทยอนหนุนอยู่ออกโดย
ไม่บอกไม่กล่าวจนได้ยินเสียงศีรษะแทยอนกระแทกกับเบาะโซฟาจังๆ
“ฟานี่แกล้งแท!” แทยอนยันตัวขึ้นมานั่งมองหน้าอีกฝ่าย
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย” ทิฟฟานี่บอกแล้วนั่งลงตำแหน่งที่เคยวางหมอนไว้และโยนหมอนในมือไปที่โซฟาอีกตัวแล้วหันมา
ดึงคอเสื้อแทยอนลงมานอนหนุนตักตัวเองแทนแม้จะมีเสียงโวยวายแต่ก็พยศได้ไม่นานนักคนตัวเล็กก็นอนนิ่งดูทีวีต่อตาม
ปกติไม่เหมือนกับตอนแรกที่หญิงสาวออกมาเห็นแทยอนแอบทำหน้างอ เวลาผ่านไปสักพักเริ่มมีเสียงหัวเราะของแทยอน
แต่ทิฟฟานี่เพียงยิ้มเล็กน้อยกับมุขตลกไม่ได้เส้นตื้นเหมือนแทยอนที่เอาแต่หัวเราะเป็นอาจุมม่าไปแล้ว
“แทดูรายการพวกนี้บ่อยเหรอ”
“ก็ถ้าไม่ได้ออกไปข้างนอกก็ดูบ้างไม่ดูบ้างน่ะ”
“นี่ ถ้าอยากพาฟานี่ไปเที่ยวรอบโลกแทต้องหัดภาษาอังกฤษบ้างนะ เกรดอังกฤษเป็นไงเนี่ย”
“..เอ่อ...” พอทิฟฟานี่ถามเรื่องภาษาอังกฤษของตัวเองแทยอนถึงกับไปไม่เป็นเหมือนคำถามเสียดแทงใจ
“ว่ายังไงตัวเล็ก”
“ก็...แค่...ผ่าน...” แทยอนตอบเสียงค่อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับทิฟฟานี่ ผิดคาดเล็กน้อยที่นึกว่าหญิงสาวจะทำหน้า
ผิดหวังใส่แต่กลับเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเค้าอย่างเอ็นดู
“ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆหัดไปนะฟานี่จะช่วย” ทิฟฟานี่ลูบหัวแทยอนด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่นแต่มันเหมือนการหลอกให้ตายใจ
เหมือนลูบหัวแล้วตบหลังเพราะหลังจากนั้นทิฟฟานี่เริ่มพูดภาษาอังกฤษใส่จนแทยอนได้แต่ตีหน้ามึนใส่อยู่หลายครั้ง
ถึงแม้จะบอกแล้วบอกอีกว่าไม่เข้าใจทิฟฟานี่ก็จะค่อยๆพูดช้าๆพร้อมใบ้ด้วยท่าทางว่ากำลังคุยกับเค้าเรื่องอะไร
“ฟานี่พูดเกาหลีได้ไหม แทก็ต้องใช้เวลาในการศึกษาเพิ่มนะอยู่ดีๆมาพ่นไฟใส่แทแบบนี้แทไม่เข้าใจหรอก งื้ออออ T_T”
“ก็ถ้าแทได้ยินบ่อยๆได้ใช้ทุกวันจะได้เป็นเร็วๆไงควบคู่กับการศึกษาเองหรืออยากไปเรียนสถาบันไหมฟานี่ออกค่าเรียนให้”
“ไม่ๆๆๆ เอ่อ...แทจะพยายามนะแต่เรื่องค่าเรียนฟานี่อย่าลำบากเลย...เดี๋ยวแท...จะลองขอพ่อเองแล้วช่วงนี้ยังหาเวลา
แน่นอนไม่ได้ด้วยกลัวลงเรียนภาษาจะมีปัญหา” ทิฟฟานี่ฟังที่แทยอนพูดแล้วก็รู้สึกโอนอ่อนในเมื่อเดี๋ยวนี้พวกเธอมีเวลา
อยู่ด้วยกันน้อยลงไม่เหมือนเมื่อก่อนมาเป็นเดือนแล้ว
“โอเค ฟานี่จะคอยสอนแทด้วยละกัน”
“ค่าๆ”
เฮ้อ ยังดีที่ฟานี่ไม่ดื้อดึงเรื่องเรียนภาษาเพิ่มไหนจะเรื่องจ่ายค่าเรียนให้อีกไม่งั้นแย่แน่ๆ แค่เวลาตอนเรื่องนี้ก็ไม่มีแล้ว...
ก็ไม่อยากให้ฟานี่เสียเงินมากมายเพื่อให้เธอได้เรียนมาทำความฝันของฟานี่ให้เป็นจริงหรอก...เรื่องพวกนี้น่ะ..
เธอต้องทำเองสิ...
แม้เวลาที่อยู่ด้วยกันจะเพิ่มขึ้นอีกครึ่งวันแต่มันก็ดูไม่ได้มากมายอะไรนักหลังจากทั้งสองเข้านอนกันตอนดึกแล้วตื่นกันอีกทีก็
เก้าโมงเช้า แทยอนต้องรีบอาบน้ำเตรียมตัวแล้วตรงไปมหาลัยเลย ส่วนทิฟฟานี่ก็ตื่นมาทำอาหารเช้าให้ขณะคนตัวเล็ก
อาบน้ำ ทั้งคู่ทานข้าวเช้าด้วยกันใช้เวลาอยู่ด้วยกันอีกเพียงเล็กน้อยแทยอนก็ต้องออกจากคอนโดทิฟฟานี่
“แทไปนะฟานี่” แทยอนที่เข้าไปหยิบกระเป๋าเป้ตัวเองออกมาบอกกับทิฟฟานี่ที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่
“ตัวเล็กมานี่ก่อนสิ” ทิฟฟานี่พูดจบแทยอนก็เดินมานั่งข้างๆอย่างว่าง่ายก่อนทิฟฟานี่โน้มตัวเข้ามาจุ๊บปากเบาๆ
“ตั้งใจเรียนนะคะ”
“อื้ม เลิกเรียนแล้วแทจะรีบมากินข้าวเย็นด้วยนะ” ทิฟฟานี่พยักหน้ารับแทยอนก็ลุกขึ้นแล้วโบกมือลาเจ้าของห้องแต่
หันหลังเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น แทยอนก็เดินกลับมาโน้มตัวเข้าไปขโมยจูบทิฟฟานี่อีกครั้งแล้วออกจากห้องเค้า
โดยไม่หันกลับมามองอีก
ทิฟฟานี่คิดว่าตั้งแต่ได้เจอแทยอนรู้สึกตัวเองโดนคนอายุน้อยกว่าเติมเต็มส่วนที่เธอทอดทิ้งมันไปแสนนาน
ส่วนที่เรียกว่า........
ความสุข.......
“ย่าห์! แทยอนรีบมาประจำที่เลย” ฮีชอลเรียกแทยอนที่พึ่งเดินออกมาจากห้องพักพนักงาน แทยอนจึงรีบวิ่งมาโค้งให้
ฮีชอลและประจำที่เคาน์เตอร์
“เมื่อวานเราไม่มาทำงานลูกค้าน้อยเชียว” ฮีชอลบอกแล้วก็เล่าว่าเมื่อวานมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
ไหนบอกตัวเองป๊อบล่ะวะ มาบ่นเรื่องนี้ทำไมเนี่ยผู้ชายคนนี้
แทยอนแอบทำหน้าเนือยใส่ ก่อนจะเห็นว่ามีลูกค้าเข้าร้านมาก็รีบปั้นหน้ายิ้มต้อนรับทันที
“ยินดีต้อนรับค่ะ” แทยอนพูดแล้วโค้งให้ลูกค้าเล็กน้อยพอเงยหน้ามาสบสายตากับลูกค้าเท่านั้นล่ะ...
“จะ..”
“อ้ำอึ้งอะไรเนี่ย รับออเดอร์สิ” ฮีชอลเห็นท่าทางแทยอนแปลกไปจึงรีบตีไหล่บอกด้วยเสียงเบาๆ
“อ่ะ รับ อะไรดีคะ”
“ลาเต้แก้วนึงแล้วก็ไอซ์กรีนทีแก้วนึงค่ะ...แทยอน” ลูกค้าสั่งออเดอร์เสร็จก็ส่งยิ้มหวานให้แต่แทยอนกลับรู้สึกอึดอัดไม่น้อย
เลยกับลูกค้าคนนี้ พอเห็นว่าพี่ฮีชอลกำลังทำกาแฟตามออร์เดอร์ที่ได้รับอยู่ระหว่างคิดเงินก็สบตากับลูกค้าตรงหน้า
“เจสสิก้า ไอ้ยุนบอกแล้วใช่ไหมเรื่องที่ฉันทำงานที่นี่”
“อื้ม”
“มันได้บอกไหมว่าให้เก็บเป็นความลับ”
“อื้ม” พอเจสสิก้ารับคำอย่างรวดเร็วเลยทำให้แทยอนหายใจคล่องขึ้นก่อนจะรับเงินจากเจสสิก้ามา
“แต่ถ้าเจอพี่ฟานี่ก็ไม่แน่ใจนะว่าจะเผลอบอกหรือเปล่า ฉันยิ่งขี้ลืมอยู่” เจสสิก้าพูดขณะรับเงินทอนจากแทยอนด้วยสีหน้า
เบิกบาน
“ย่าห์!”
“ย่าห์อะไร! พูดกับลูกค้าแบบนี้ได้ไงแทยอน!” ฮีชอลเขกหัวแทยอนเบาๆแล้วหันมาขอโทษเจสสิก้าแทนแทยอนพร้อมกับ
ที่วางกาแฟลงที่เคาน์เตอร์
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเป็นเพื่อนแทยอนเอง”
“อ้าวเหรอ แล้วก็ไม่บอกล่ะแทยอน” ฮีชอลหน้าเหวอไปเล็กน้อยก่อนจะหันมาไปจัดการทำชาเขียวต่อ แทยอนมองค้อน
รุ่นพี่ไล่หลังแอบว่าเค้าด้วยสายตาว่าจะเอาเวลาไหนบอกยังไม่ทันไรมือก็ป๊าบเข้ามากลางกบาลเธอเนี่ย
“หัวเราะอะไรเจสสิก้า” แทยอนหันมาหาเจสสิก้าอีกครั้ง
“เปล่า ฉันไม่นึกว่าเธอจะมาทำงานอะไรแบบนี้เลย พี่ฟานี่คงดีใจน่าดูตอนเธอซื้อของขวัญไปเซอร์ไพรส์”
“เออช่างฉันเถอะ ขอร้องล่ะถ้าเจอฟานี่ห้ามบอกเรื่องฉันทำงานเด็ดขาดเลยนะ” เจสสิก้าไม่ยอมรับปากกลับทำลอยหน้า
ลอยตาน่าหมั่นไส้
อิยุนอยู่ไหนเนี่ยมาลากเมียมันออกไปเดี๋ยวนี้เลย (-"-)
“เรียบร้อยแล้วครับ” ฮีชอลยื่นกาแฟและชาเขียวให้เจสสิก้า
“ไปนะแทยอน”
“ปิดปากให้สนิทเลยนะเจสสิก้า”
“ก็บอกแล้วไง...ถ้าไม่ลืมน่ะรับรองไม่บอกแน่”
“ย่าห์!”
“อย่าเสียงดังเดี๋ยวลูกค้าคนอื่นเข้าใจผิด!” ฮีชอลตีไหล่แทยอนตักเตือนอีกครั้ง เจสสิก้าโบกมือให้แทยอนแล้วเดินออกจาก
ร้านไปสวยๆทำแทยอนหงุดหงิดไม่อาจหาที่ลงได้
อิมยุนอา!!!
กลับไปฉันจะไปอัดแกแน่โทษฐานให้แฟนมากวนประสาทฉัน ไอ้เพื่อนบ้า!!!!!!
----------------------------------------------------------------------------------
Talk : เค้าปล่อยสิก้ามาจากวันเดอร์แลนด์แล้วนะ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย ตอนหน้าจะยาวเท่าตอนก่อนๆครัช
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น