ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: เบอร์โทร
Chapter 1 :: เบอร์โทร
เสียงนักศึกษาหญิงซุบซิบกันประปรายเมื่อเดินผ่านแล้วพบเจอกับนักศึกษาสีผมสะดุดตาอย่างคิมแทยอนนั่งอยู่ม้านั่งใน
รั้วมหาลัย จะว่าแทยอนเป็นที่รู้จักหรือป๊อบก็อาจจะว่าได้ ความน่ารักเฟลนรี่ของเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ทำให้ใครหลายคน
ชอบเข้ามาหาและแอบปลื้มเค้าหลายต่อหลายคนทีเดียว
“คิมแทยอน มานั่งทำเท่ห์ให้สาวมองอยู่ได้ ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วนะแก”
“แล้วคิดว่าฉันมานั่งรอใครล่ะอิมยุนอา” แทยอนเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนที่เข้ามาทักเธอจากทางด้านหลัง รอยยิ้มกลบเกลื่อน
ความผิดที่ตัวเองมาเรียนพร้อมกับแทยอนแต่ดันลืมของเลยรีบกลับไปเอาและย้ำแทยอนให้รอเธอด้วย
เด็กสาวตัวสูงโปร่งอายุเท่ากับแทยอนใบหน้าสวยดูสมบูรณ์เพอร์เฟ็คไร้ที่ติ การที่ทั้งสองเป็นรูมเมทเช่าห้องพักเดียวกัน
และเป็นเพื่อนสนิทกันพออยู่ด้วยกันสองคนเป็นประจำยิ่งทำให้ทั้งสองโด่งดังโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว....หรือจะบอกให้ถูก
ทั้งสองก็พอรู้หรอกว่ามีคนแอบชอบพวกเธอเยอะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ใครชวนคุยก็คุยด้วยตามประสาคนเฟรนลี่....
ไม่นับว่า....ใครสวยโดนใจหน่อยก็ปากไวนัดเค้าไปเที่ยวด้วยเป็นบางครั้งบางครา....
“เฮ้ยไอ้แทก้มๆหน้าหน่อย หาวซะปากกว้างอาจารย์มองแล้วนะเว้ย แล้วเมื่อคืนไปไหนมาล่ะยังไม่ทันถามเลย
กลับมาแกก็หลับเฉย” ยุนอาสะกิดเพื่อนหลังจากเห็นอาจารย์มองเขม็งมาหนึ่งทีแต่ยังไม่มีการตักเตือนใดๆ
“เมื่อคืนไปดื่มกับพวกรุ่นพี่มาน่ะ ฉันไม่ได้ส่งข้อความบอกแกเหรอ?”
“ดื่มหนักสินะแกสนุกจนลืม รู้ว่าเรียนเช้าแท้ๆ” แทยอนเพียงแต่ยิ้มและนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
เมื่อคืนงั้นเหรอ....
จะว่าสนุกไหม.....
มันก็.....
“แท็กซี่ไปไหนหมดก็ไม่รู้เนาะ” หญิงสาวผมน้ำตาลทองหันมาหาแทยอนมือกอดช่อดอกไม้ไว้ในอกอย่างถนอม
“เมื่อยไหม ไปนั่งรอตรงโน้นก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันรอเรียกให้เอง”
“ไม่เป็นไร ยืนรอด้วยกันนี่ล่ะเธอจะได้ไม่เหงา ว่าแต่ชื่ออะไรเหรอ”
“แทยอน คิมแทยอน เธอล่ะ”
“ทิฟฟานี่ เรียกฟานี่ก็ได้ อ๊ะ แป๊บนึงนะ” เสียงมือถือของเค้าขัดจังหวะขณะเริ่มทำความรู้จักกัน
เธอเดินออกไปห่างตัวแทยอนเล็กน้อยและท่าทางเคร่งเครียดขึ้นมาเมื่อคุยกับปลายสาย
“โทษทีนะแทยอนคงไม่ได้ไปห้องฉันแล้วล่ะ” เค้าเดินกลับมาอีกครั้งสีหน้าหงุดหงิดจนอดสงสัยไม่ได้ว่าคุยกับใครมา
“มีอะไรหรอ เพื่อนที่มาด้วยกันโทรหาเหรอ”
“เปล่า เพื่อนอีกคนของฉันเลิกกับแฟนต้องไปดูหน่อยท่าทางไม่ดีเลย อ๊ะแท็กซี่มาพอดี ขอโทษทีนะ
แล้วก็ขอบใจมากสำหรับดอกไม้สวยๆ”
“เฮ้! เดี๋ยวสิฟานี่! ฟา” แทยอนเรียกเค้าไว้ไม่ทันเจ้าตัวพอโบกแท็กซี่ได้ก็รีบขึ้นและปิดประตูไม่หันกลับมามองเธออีก
จะว่าน่าเสียดายไหมมันก็....มีบ้างแหละ แต่ก็ดีแล้วมั้ง
ถ้าพี่รู้ว่าสาวที่เค้าขอให้ช่วยดันชวนเธอขึ้นห้องคงไม่เป็นเรื่องดีสำหรับเธอเท่าไหร่
“เฮ้อ.....”
“อะไรวะเนี่ยแท เดี๋ยวก็หมดคาบแล้วน่าถอนหายใจซะหมดอาลัยตายอยาก” จากท่าทางแล้วเจ้าเด็กผมสีควันบุหรี่
ที่จริงยังเสียดาย หน้าตาก็สวยปานนั้นได้สักทีก็โคตรโชคดีเหมือนกันนะเฮ้ย
จนสัญญาณหมดคาบดังขึ้นอาจารย์ก็ออกจากห้อง นักศึกษาเริ่มทยอยกันเปลี่ยนไปเรียนวิชาเลือกของตัวเองในคาบต่อไป
มีแต่แทยอนกับยุนอายังนั่งกับที่ไม่ขยับ
เรื่องของเรื่องวันนี้พวกเธอตั้งใจมาเรียนแค่คาบอาจารย์เคร่งคาบนี้คาบเดียวแล้วจะโดดแล้วล่ะ
“หิวว่ะ หาไรกลับไปกินเหอะ” แทยอนเท้าคางมองหน้าเพื่อน
“เออก็ได้ เมื่อวานหลังฉันกลับจากช๊อปมาได้แผ่นเกมส์ใหม่มาด้วย เล่นกันยาวๆไปเลยวันนี้” แทยอนทำหน้าพอใจ
ชนหมัดกับยุนอาก่อนที่พวกเธอจะเตรียมตัวไปหาของกินกลับไปที่ห้อง ระหว่างทางก็มีเสียงเรียกเสียงทักทั้งสองคนไม่ขาด
อย่างกับพวกดาราไอดอลก็ว่าได้เลยล่ะ
“ย่าห์! คิมแทยอน!”
ขณะที่ทั้งสองใกล้ถึงหน้ามหาวิทยาลัยเสียงเรียกชื่อแทยอนดังลั่นทำให้ทั้งสองเหลียวหลังไปมองพร้อมๆกัน
ปั๊ก!
เสียงตบกบาลดังสนั่นจนเด็กสาวสีผมโดดเด่นแอบมึนไปเล็กๆ
“เมื่อคืนแกหายไปไหน! บอกให้ไปหลีสาวมาให้พี่ก็หายหัวไปเลยนะเงินก็ไม่จ่าย”
“ก็รอพี่นานแทนึกได้นี่ว่ามีเรียนเช้าเลยออกมาก่อน”
“แล้วสาวของฉันล่ะ! แกอย่าบอกว่าแกไปกับเค้านะ ฉันรอแล้วรออีกหาทั่วทั้งผับก็ไม่เจอเค้ากับแกเลย!”
“เปล๊า ไม่ได้ไปกับเค้าจริงๆ เบอร์อะไรก็ไม่ได้มา บอกแล้วไงว่าแทกลับมาก่อนอ๊ะ”
“ไม่รู้ล่ะ ผับนั้นไม่นึกว่ามีสาวโดนๆขนาดนี้รู้งี้ไปที่นั่นตั้งนานละ วันนี้แกต้องไปแก้ตัวให้พี่เลย
ต้องเอาเบอร์เอาชื่อมาให้ได้”
“แต่”
“ไม่แต่เฟ้ย ห้ามปิดเครื่องเลยนะ ตอนเย็นพี่จะโทรนัดเวลาแกอีกทีเตรียมตัวไว้ด้วย”
อ๊า ซวยล่ะฉัน ดีนะเมื่อกี้ไม่หลุดบอกไปว่ารู้ชื่อแล้วโดนตบรัวๆแหงง ขอให้วันนี้ไปไม่เจอนางเถอะ
แทยอนบ่นกับตัวเองมือลูบหัวที่โดนตีไปมาโดยมีเสียงหัวเราะของเพื่อนที่มองเหตุการณ์จนจบ ยุนอากอดคอเพื่อนตัวเล็ก
ของเธอที่หน้ากำลังเบะพาไปหาของกินให้อารมณ์เค้าดีขึ้น
ข้าวของมากมายที่เด็กสาวสองคนซื้อมากะไม่ต้องออกจากห้องไปไหนจนถึงเย็น ห้องพักของพวกแทยอนที่นี่เป็นที่พัก
หญิงล้วนเท่านั้นแถมนักศึกษาพักอยู่กันเยอะเพราะที่นี่ใกล้มหาวิทยาลัยของพวกเธอที่สุด จนบางทีไม่รู้จักกันแต่ก็เคย
เห็นหน้ากันมาได้เป็นปีพอเจอกันทีก็ส่งยิ้มให้กันเฉย บางคนก็เข้ามาทำความรู้จักกับแทยอนยุนอาบ้างเรียกได้ว่า
จะอยู่ที่พักหรือที่มหาวิทยาลัยทั้งสองก็เป็นที่นิยมอยู่ดี
“เออนี่แท คนที่เจอที่ผับเมื่อวานสวยมากเลยเหรอ” ยุนอาถามขึ้นขณะทั้งสองเล่นเกมด้วยกันอยู่
“สวยไหม....ก็สวยนะ”
“เฮ้ยอย่ามาปิดนะ สวยมากเลยใช่ไหมพี่เค้าถึงคลั่งอยากจะได้ขนาดนั้น”
“อืมมมมมม มั้ง”
“นั้นวันนี้ฉันไปกับแกด้วยดีกว่า”
“เออก็ดี เผื่อให้แกไปขอเบอร์เค้าให้พี่แทน”
“เรื่อง แกทำเองสิ ฉันจะไปหาสาวๆสวยๆบ้าง” แทยอนจิ๊ปากไม่พอใจที่เพือนไม่ยอมช่วยอย่างน้อยถ้าส่งยุนอาไปแทน
ก็เลี่ยงเรื่องเมื่อวานได้หน่อย
ดวงตาเหม่อลอยกับหน้าจอสติอยู่กับความกังวลของค่ำคืนที่กำลังจะมาถึงในอีกหลายชั่วโมงต่อมา จะเจอไหมนะ
เจอแล้วจะทำยังไง แค่เข้าไปขอเบอร์ให้พี่เค้าจบๆไปก็ได้ล่ะมั้ง นางอาจจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ
ท่าทางก็เหมือนสาวเที่ยวบ่อยเหมือนกัน เจอหน้าฉันครั้งแรกก็ชวนไปที่ห้องแล้ว ไวไฟแบบนั้นน่าจะง่ายๆนั่นแหละ
“อ๊า!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกแพ้ฉันแล้ว ขี้แพ้เอ้ย”
“เฮ้ย! เอาใหม่เมื่อกี้มันกดผิดไปนิดเดียว” แทยอนโวยวายกับเพื่อนที่หัวเราะสะใจที่ชนะเกมส์ได้
วันทั้งวันของพวกเค้าผ่านไปกับการเล่นเกมส์ กินข้าว และมาจบลงที่เสียงมือถือแทยอนในตอนเย็น
จากรุ่นพี่โทรมานัดเวลานัดพบที่ผับทำให้พวกเธอทั้งสองต้องจัดการเตรียมตัวอาบน้ำใหม่แต่งตัวพร้อมท่องราตรีในคืนนี้
“เอ๊ะยุนอา พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมงวะ มีอะไรจำเป็นต้องเข้าไหม?”
แทยอนที่กำลังเก็บมือถือกระเป๋าตังค์ใส่กระเป๋ากางเกงหันไปถามเพื่อน
“...............ไม่มีนะ มีตอนบ่ายแต่ไม่เข้าก็ไม่เป็นไรแอบเช็คชื่อเองได้เดี๋ยวฝากวานใครเช็คก็ได้”
“เออดี นั้นวันนี้จัดหนักกันเลยดีกว่า”
“โอเคเลยเพื่อน!” ท่าทางทั้งสองคึกคักกันจัดพอมาถึงที่ผับเจอพวกรุ่นพี่ก็กินดื่มเต้นมันส์กันลืมโลกและลืม.....
ลืมเรื่องทิฟฟานี่ไปแล้ว.....ตั้งแต่เข้ามาในร้านเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้วแรกๆรุ่นพี่ก็ยังให้เธอช่วยสอดสายตามองหา
แต่พอนานๆแล้วเหมือนจะหมดหวังเลยเลิกล้มในการหาเป้าหมาย
“เอ้าชน!”
“ชน!” ทั้งโต๊ะชนแก้วกันและยกดื่มรวดเดียวหมดโดยพร้อมเพียงกัน
แอลกอฮอล์ที่เข้าร่างกายพวกเค้าปริมาณมากพอที่จะทำให้พวกที่คออ่อนกว่าคนอื่นเมาก่อนและคนแรก...คือคิมแทยอน
“เฮ้ย แกไหวไหมแท หน้าแดงแป๊ดเป็นมะเขือเทศเลยว่ะ” ยุนอามองหน้าเพื่อนทั้งที่ตัวเองตาเริ่มเยิ้มสติเริ่มไปแล้วหน่อยๆ
“ไหวเดะ แกดิ ตาแกจะปิดแล้วนะ อย่าเมาพับก่อนฉานนะเว้ย”
“แกนั่นแหละ ก่อนจะว่าฉันแกพูดให้เสียงไม่ยานก่อนได้ป่ะ”
เพื่อนสองคนถึงกันไปมาพาพวกรุ่นพี่ขำกับความคออ่อนของเด็กๆ
“วิ้ว แหล่มๆมาแล้วว่ะ โคตรโดดเด่น” พี่คนหนึ่งในโต๊ะที่หันหน้าไปทางเข้าผับผิวปากรื่นรมย์เมื่อเห็นหญิงสาวสี่คน
เข้ามาใหม่หน้าตาจัดว่าเด็ดยกแก๊งค์
“เฮ้ย! ผู้หญิงของฉันนี่หว่า! ไอ้แท! นี่ยังมีสติไหมเนี่ยผู้หญิงพี่มาแล้วไปจัดการเอาเบอร์มาให้เดี่ยวนี้” รุ่นพี่เขย่าตัวแทยอน
อย่างบ้าคลั่งเนื้อตัวตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นทิฟฟานี่มาพร้อมกับสาวสวยอีกสามคนตอนแรกพี่เค้าว่าวันนี้คงหมดหวังไม่เจอแล้วนะ
“ห๊า ผู้หญิงของพี่หรอ หนายอ่า” เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ยกแก้วดื่มหมดไปอีกแก้วก่อนมองไปรอบๆเหมือนไม่มีสติและ
ยังมองไม่เห็นร่างทิฟฟานี่ตามที่รุ่นพี่เธอบอกเลยทั้งที่ก่อนหน้านี้....
ทิฟฟานี่เห็นแทยอนและเดินเข้ามาเฉียดใกล้โต๊ะโปรยยิ้มให้ไม่ระบุเป้าหมายว่ายิ้มให้ใครจนคนทั้งโต๊ะ
ยกเว้นแทยอนมองเธอเป็นตาเดียวก่อนจะเดินเลยไปนั่งโต๊ะด้านในกับพวกเพื่อนเธอ
“สติๆๆ ยืนดีๆเด๊ะ โน่นเห็นไหมนางฟ้าของฉัน รีบๆไปเลย” รุ่นพี่ลุกขึ้นพร้อมดึงคอเสื้อแทยอนให้ลุกขึ้นมายืน
แล้วชี้ไปทางโต๊ะที่ทิฟฟานี่ให้แทยอนมองชัดๆ
“โอเค๊ โอ เค คิมแทยอนจะไปหลีสาวมาให้พี่เดี๋ยวนี้เลย”
“เออ! ไป๊!” รุ่นพี่ผลักตัวแทยอนออกไปทิศทางเดียวกับทางจะไปโต๊ะที่พวกทิฟฟานี่นั่งอย่างขึงขัง ร่างเล็กเดินเซไปเซมา
กว่าจะพาร่างไปถึงเป้าหมาย ทิฟฟานี่เหลือบตาขึ้นมองแทยอนที่มายืนข้างๆเธอก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเค้าเต็มตา
“เมามากเลยนะ” เธอปรายตาเห็นตั้งแต่แทยอนเดินมาแต่ไกลแถมแอบขำเล็กๆคนเดียวไม่ให้เพื่อนเธอรู้กับท่าทางการเดิน
ของแทยอนที่ท่าทางใกล้จะน็อคเต็มที
“ฟานี่”
“ว่าไง ฉันฟังเธออยู่” ทิฟฟานี่มองเค้าไม่วางตา พวกเพื่อนเธอเห็นว่าทิฟฟานี่เหมือนจะรู้จักกับแทยอนเลยปล่อยทิ้งทิฟฟานี่
คุยกับแทยอนที่โต๊ะสองต่อสองส่วนพวกเธอก็พากันไปที่ฟลอร์ออกเสต็ปเรียกเหงื่อกัน
“น่านอ่ะ รุ่นพี่ฉันเค้าสนใจเธอ ขอเบอร์ให้พี่ฉันได้ไหม” แทยอนเบี่ยงตัวชี้กลับไปที่โต๊ะเธอที่รุ่นพี่นั่งแสตนบาย
ยิ้มโบกมือมาให้ทิฟฟานี่เห็น
หญิงสาวผมน้ำตาลทองมองไปยิ้มตอบรุ่นพี่ของแทยอนก่อนจะหันความสนใจกลับมาที่เจ้าเด็กผมสีควันบุหรี่
“ถ้าขอไปให้รุ่นพี่เธอ...........ฉันไม่ให้หรอกนะ”
“หือ?”
“แต่ถ้าเธอขอให้ตัวเธอเอง....ฉันจะให้”
“อืออออ ฉาน ฉันขอเอง ขอเบอร์ให้ ฉัน...นะฟานี่” ร่างเล็กเงยหน้าทำหน้าตางอแงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
ทำให้ไม่เหลือฟอร์มอะไรแล้ว
“ก็ได้...แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ บอกว่าตกลงก่อนแล้วฉันจะให้เบอร์” ทิฟฟานี่ชี้นิ้วใส่หน้าแทยอนก่อนเค้าจะค่อยๆพยักหน้า
ด้วยหัวที่เอนขึ้นลงอย่างคนจะหมดสติหัวน็อคโต๊ะ
“ตก......ลง” แทยอนแบมือออกไปหวังว่าเค้าจะหยิบยื่นมือถือมาให้แต่เปล่าเลย....
ทิฟฟานี่จับมือแทยอนดึงตัวเค้าลงมานั่งบนตักจนพวกรุ่นพี่แทยอนที่มองดูสถานการณ์อยู่ตกใจตาโต และ..........
ที่ต้องตกใจไปกว่านั้น...
“อือออ” เสียงจากร่างเล็กที่ออกเสียงอย่างไม่รู้ตัว
ทิฟฟานี่เลื่อนหน้าเข้าขโมยจูบแทยอนที่หลับตาพริ้มรับการกระทำเค้าเท่านั้น
ริมฝีปากบดขยี้หนักดั่งลงโทษที่เค้ามาขอเบอร์เธอให้คนอื่น มือเรียวเลื่อนจากต้นขาขึ้นไปดึงมือถือแทยอนที่เผยให้เห็น
บางส่วนออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ใส่ออกมาก่อนจะผละหน้าออกเพื่อเมมเบอร์เธอให้เค้า หนำซ้ำยังจัดการโทรเข้า
เครื่องเธอเพื่อจะได้เมมเบอร์แทยอนไว้ด้วย
“เรียบร้อย....วันนี้เธอคงไม่ไหวแล้ว กลับไปนอนนะ....ถ้าอยากเจอฉัน....ก็โทรมาล่ะ.....แทยอน”
ทิฟฟานี่ค่อยๆพลักตัวแทยอนให้ยืนขึ้นและดันตัวเค้าเบาๆให้เดินกลับไปที่โต๊ะ
รอยยิ้มยังคงเต็มใบหน้าเมื่อเห็นเด็กสาวสีผมสวยกลับถึงโต๊ะและโดนรุ่นพี่โวยวายใส่เป็นการหนักทั้งที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแทยอน
ได้พูดอะไรกับเธอบ้างถึงทำให้เธอจูบเค้า ราตรีแห่งแสงสีเสียงของแทยอนจบลงที่ความมืดมิดเหมือนยามราตรี
พอเค้ามาที่โต๊ะตัวเองได้ไม่ทันไรก็หมดสติฟุบหน้าลงไปกับพื้นโต๊ะทั้งที่รุ่นพี่เธอยังโวยวายใส่หูเธอไม่ขาดแต่แทยอน
ก็ไม่ได้ยินเสียงพวกนั้นเลย.....
“อือ....ที่นี่มัน.....”
คิมแทยอนได้สติกลับมาอีกครั้งพร้อมแสงสว่างสไวจนแสบตา เค้ามองไปรอบก็เห็นว่าตัวเองอยู่ที่ห้องแล้ว
ฝันไปเหรอ นี่เมาจนจำอะไรไม่ได้เลยเหรอวะคิมแทยอน เรากลับมาเมื่อไหร่เนี่ย
ปั๊ก!
“อ๊า! พี่ตีแททำไมเนี่ย โอ๊ยปวดหัวไปหมด”
เจ้าตัวหันไปโวยวายใส่เมื่อเห็นว่าเจ้าของฝ่ามือที่กระทบลงหัวเธอเมื่อกี้เป็นรุ่นพี่เธอเอง
“ฉันน่าจะตีแกมากกว่านี้อีก! บอกให้ไปขอเบอร์ให้ฉันกลับไปจูบกับนางฟ้าของฉันได้
กลับมาถึงโต๊ะถามไรก็ไม่ตอบแม่งหลับเฉย ฉันล่ะยอมใจแกเลยนะแท รู้งี้ให้ยุนอาไปแทนแกเมื่อวานก็ดี” รุ่นพี่ส่ายหัวน้อยๆ
ทั้งที่โมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ยังไงแทยอนก็เป็นรุ่นน้องที่เค้ารักและเอ็นดูมากทีเดียว
“เอาน่าพี่ สาวสวยๆมีอีกเยอะ ไว้เราไปผับนั้นกันอีกนะ เด็ดจริงไรจริง”
ยุนเข้ามาช่วยเพื่อนทางอ้อมให้พี่เค้าเลิกติดใจเรื่องทิฟฟานี่
“เออก็ได้ ขอบใจนะที่ให้ค้างห้องคืนนึง”
“ไม่เป็นไรพี่ ยุนสิต้องขอบคุณพี่ที่ช่วยกันหามไอ้แทกลับมาเนี่ย”
“เฮอะ ไปนะเจ้าตัวดี” รุ่นพี่ขยี้ผมแทยอนครั้งหนี่งก่อนจะกลับไปท่าทางจะไม่ถือสาเอาเรื่องอะไรแทยอนแล้ว
“ยุนอา”
“อะไรล่ะ”
“เมื่อคืน....เกิดอะไรขึ้นกับฉัน”
“นี่แกจำอะไรไม่ได้เลยหรอ”
“เหอะ จำได้แต่พี่ให้เข้าไปขอเบอร์ฟานี่ให้”
“ฟานี่? นี่แกจำชื่อเค้าได้แต่จำเรื่องต่อจากนั้นไม่ได้เนี่ยนะให้ตายสิ ฉันก็ไม่รู้หรอก เห็นแต่พวกแกคุยๆกัน
แล้วแกก็จูบกันเฉยเลย พวกฉันเห็นกันเต็มสองตาทั้งโต๊ะ”
“ห๊ะ! จูบ!”
“เออแกจูบกับเค้า”
“ฉันจูบกับฟานี่เหรอ!”
“เออ! โอ๊ยยิ่งคุยกับแกฉันก็ปวดหัว หาอะไรกินแก้แฮงค์ก่อน แกนั่งอยู่นี่ล่ะเดี๋ยวฉันเตรียมมาเผื่อแกด้วย”
จูบ......ฉันเนี่ยนะ.....ฉันจูบกับฟานี่เหรอ เฮ้ย เฮ้ย ทำไมจำไม่ได้เลยวะ
เฮ้ย!!!!!!
แทยอนดึงทึ้งหัวตัวเองนึกว่ามันจะทำให้จำอะไรขึ้นมาได้บ้างแต่ก็ไม่ เธอจำไม่ได้เลยจริงๆ
แม้อยากจะนึกให้ออกเพื่อรู้สึกถึงรสจูบตอนนั้นจนเจ้าตัวก็ยังคงไม่รู้ว่าตอนนี้....
ในมือถือตัวเอง....มีเบอร์อีกคนแล้ว
ถ้าอยากเจอฉัน....
ก็โทรมาล่ะ.....
แทยอน.........
----------------------------------------------------------------------------------
เสียงนักศึกษาหญิงซุบซิบกันประปรายเมื่อเดินผ่านแล้วพบเจอกับนักศึกษาสีผมสะดุดตาอย่างคิมแทยอนนั่งอยู่ม้านั่งใน
รั้วมหาลัย จะว่าแทยอนเป็นที่รู้จักหรือป๊อบก็อาจจะว่าได้ ความน่ารักเฟลนรี่ของเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ทำให้ใครหลายคน
ชอบเข้ามาหาและแอบปลื้มเค้าหลายต่อหลายคนทีเดียว
“คิมแทยอน มานั่งทำเท่ห์ให้สาวมองอยู่ได้ ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วนะแก”
“แล้วคิดว่าฉันมานั่งรอใครล่ะอิมยุนอา” แทยอนเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนที่เข้ามาทักเธอจากทางด้านหลัง รอยยิ้มกลบเกลื่อน
ความผิดที่ตัวเองมาเรียนพร้อมกับแทยอนแต่ดันลืมของเลยรีบกลับไปเอาและย้ำแทยอนให้รอเธอด้วย
เด็กสาวตัวสูงโปร่งอายุเท่ากับแทยอนใบหน้าสวยดูสมบูรณ์เพอร์เฟ็คไร้ที่ติ การที่ทั้งสองเป็นรูมเมทเช่าห้องพักเดียวกัน
และเป็นเพื่อนสนิทกันพออยู่ด้วยกันสองคนเป็นประจำยิ่งทำให้ทั้งสองโด่งดังโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว....หรือจะบอกให้ถูก
ทั้งสองก็พอรู้หรอกว่ามีคนแอบชอบพวกเธอเยอะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ใครชวนคุยก็คุยด้วยตามประสาคนเฟรนลี่....
ไม่นับว่า....ใครสวยโดนใจหน่อยก็ปากไวนัดเค้าไปเที่ยวด้วยเป็นบางครั้งบางครา....
“เฮ้ยไอ้แทก้มๆหน้าหน่อย หาวซะปากกว้างอาจารย์มองแล้วนะเว้ย แล้วเมื่อคืนไปไหนมาล่ะยังไม่ทันถามเลย
กลับมาแกก็หลับเฉย” ยุนอาสะกิดเพื่อนหลังจากเห็นอาจารย์มองเขม็งมาหนึ่งทีแต่ยังไม่มีการตักเตือนใดๆ
“เมื่อคืนไปดื่มกับพวกรุ่นพี่มาน่ะ ฉันไม่ได้ส่งข้อความบอกแกเหรอ?”
“ดื่มหนักสินะแกสนุกจนลืม รู้ว่าเรียนเช้าแท้ๆ” แทยอนเพียงแต่ยิ้มและนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
เมื่อคืนงั้นเหรอ....
จะว่าสนุกไหม.....
มันก็.....
“แท็กซี่ไปไหนหมดก็ไม่รู้เนาะ” หญิงสาวผมน้ำตาลทองหันมาหาแทยอนมือกอดช่อดอกไม้ไว้ในอกอย่างถนอม
“เมื่อยไหม ไปนั่งรอตรงโน้นก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันรอเรียกให้เอง”
“ไม่เป็นไร ยืนรอด้วยกันนี่ล่ะเธอจะได้ไม่เหงา ว่าแต่ชื่ออะไรเหรอ”
“แทยอน คิมแทยอน เธอล่ะ”
“ทิฟฟานี่ เรียกฟานี่ก็ได้ อ๊ะ แป๊บนึงนะ” เสียงมือถือของเค้าขัดจังหวะขณะเริ่มทำความรู้จักกัน
เธอเดินออกไปห่างตัวแทยอนเล็กน้อยและท่าทางเคร่งเครียดขึ้นมาเมื่อคุยกับปลายสาย
“โทษทีนะแทยอนคงไม่ได้ไปห้องฉันแล้วล่ะ” เค้าเดินกลับมาอีกครั้งสีหน้าหงุดหงิดจนอดสงสัยไม่ได้ว่าคุยกับใครมา
“มีอะไรหรอ เพื่อนที่มาด้วยกันโทรหาเหรอ”
“เปล่า เพื่อนอีกคนของฉันเลิกกับแฟนต้องไปดูหน่อยท่าทางไม่ดีเลย อ๊ะแท็กซี่มาพอดี ขอโทษทีนะ
แล้วก็ขอบใจมากสำหรับดอกไม้สวยๆ”
“เฮ้! เดี๋ยวสิฟานี่! ฟา” แทยอนเรียกเค้าไว้ไม่ทันเจ้าตัวพอโบกแท็กซี่ได้ก็รีบขึ้นและปิดประตูไม่หันกลับมามองเธออีก
จะว่าน่าเสียดายไหมมันก็....มีบ้างแหละ แต่ก็ดีแล้วมั้ง
ถ้าพี่รู้ว่าสาวที่เค้าขอให้ช่วยดันชวนเธอขึ้นห้องคงไม่เป็นเรื่องดีสำหรับเธอเท่าไหร่
“เฮ้อ.....”
“อะไรวะเนี่ยแท เดี๋ยวก็หมดคาบแล้วน่าถอนหายใจซะหมดอาลัยตายอยาก” จากท่าทางแล้วเจ้าเด็กผมสีควันบุหรี่
ที่จริงยังเสียดาย หน้าตาก็สวยปานนั้นได้สักทีก็โคตรโชคดีเหมือนกันนะเฮ้ย
จนสัญญาณหมดคาบดังขึ้นอาจารย์ก็ออกจากห้อง นักศึกษาเริ่มทยอยกันเปลี่ยนไปเรียนวิชาเลือกของตัวเองในคาบต่อไป
มีแต่แทยอนกับยุนอายังนั่งกับที่ไม่ขยับ
เรื่องของเรื่องวันนี้พวกเธอตั้งใจมาเรียนแค่คาบอาจารย์เคร่งคาบนี้คาบเดียวแล้วจะโดดแล้วล่ะ
“หิวว่ะ หาไรกลับไปกินเหอะ” แทยอนเท้าคางมองหน้าเพื่อน
“เออก็ได้ เมื่อวานหลังฉันกลับจากช๊อปมาได้แผ่นเกมส์ใหม่มาด้วย เล่นกันยาวๆไปเลยวันนี้” แทยอนทำหน้าพอใจ
ชนหมัดกับยุนอาก่อนที่พวกเธอจะเตรียมตัวไปหาของกินกลับไปที่ห้อง ระหว่างทางก็มีเสียงเรียกเสียงทักทั้งสองคนไม่ขาด
อย่างกับพวกดาราไอดอลก็ว่าได้เลยล่ะ
“ย่าห์! คิมแทยอน!”
ขณะที่ทั้งสองใกล้ถึงหน้ามหาวิทยาลัยเสียงเรียกชื่อแทยอนดังลั่นทำให้ทั้งสองเหลียวหลังไปมองพร้อมๆกัน
ปั๊ก!
เสียงตบกบาลดังสนั่นจนเด็กสาวสีผมโดดเด่นแอบมึนไปเล็กๆ
“เมื่อคืนแกหายไปไหน! บอกให้ไปหลีสาวมาให้พี่ก็หายหัวไปเลยนะเงินก็ไม่จ่าย”
“ก็รอพี่นานแทนึกได้นี่ว่ามีเรียนเช้าเลยออกมาก่อน”
“แล้วสาวของฉันล่ะ! แกอย่าบอกว่าแกไปกับเค้านะ ฉันรอแล้วรออีกหาทั่วทั้งผับก็ไม่เจอเค้ากับแกเลย!”
“เปล๊า ไม่ได้ไปกับเค้าจริงๆ เบอร์อะไรก็ไม่ได้มา บอกแล้วไงว่าแทกลับมาก่อนอ๊ะ”
“ไม่รู้ล่ะ ผับนั้นไม่นึกว่ามีสาวโดนๆขนาดนี้รู้งี้ไปที่นั่นตั้งนานละ วันนี้แกต้องไปแก้ตัวให้พี่เลย
ต้องเอาเบอร์เอาชื่อมาให้ได้”
“แต่”
“ไม่แต่เฟ้ย ห้ามปิดเครื่องเลยนะ ตอนเย็นพี่จะโทรนัดเวลาแกอีกทีเตรียมตัวไว้ด้วย”
อ๊า ซวยล่ะฉัน ดีนะเมื่อกี้ไม่หลุดบอกไปว่ารู้ชื่อแล้วโดนตบรัวๆแหงง ขอให้วันนี้ไปไม่เจอนางเถอะ
แทยอนบ่นกับตัวเองมือลูบหัวที่โดนตีไปมาโดยมีเสียงหัวเราะของเพื่อนที่มองเหตุการณ์จนจบ ยุนอากอดคอเพื่อนตัวเล็ก
ของเธอที่หน้ากำลังเบะพาไปหาของกินให้อารมณ์เค้าดีขึ้น
ข้าวของมากมายที่เด็กสาวสองคนซื้อมากะไม่ต้องออกจากห้องไปไหนจนถึงเย็น ห้องพักของพวกแทยอนที่นี่เป็นที่พัก
หญิงล้วนเท่านั้นแถมนักศึกษาพักอยู่กันเยอะเพราะที่นี่ใกล้มหาวิทยาลัยของพวกเธอที่สุด จนบางทีไม่รู้จักกันแต่ก็เคย
เห็นหน้ากันมาได้เป็นปีพอเจอกันทีก็ส่งยิ้มให้กันเฉย บางคนก็เข้ามาทำความรู้จักกับแทยอนยุนอาบ้างเรียกได้ว่า
จะอยู่ที่พักหรือที่มหาวิทยาลัยทั้งสองก็เป็นที่นิยมอยู่ดี
“เออนี่แท คนที่เจอที่ผับเมื่อวานสวยมากเลยเหรอ” ยุนอาถามขึ้นขณะทั้งสองเล่นเกมด้วยกันอยู่
“สวยไหม....ก็สวยนะ”
“เฮ้ยอย่ามาปิดนะ สวยมากเลยใช่ไหมพี่เค้าถึงคลั่งอยากจะได้ขนาดนั้น”
“อืมมมมมม มั้ง”
“นั้นวันนี้ฉันไปกับแกด้วยดีกว่า”
“เออก็ดี เผื่อให้แกไปขอเบอร์เค้าให้พี่แทน”
“เรื่อง แกทำเองสิ ฉันจะไปหาสาวๆสวยๆบ้าง” แทยอนจิ๊ปากไม่พอใจที่เพือนไม่ยอมช่วยอย่างน้อยถ้าส่งยุนอาไปแทน
ก็เลี่ยงเรื่องเมื่อวานได้หน่อย
ดวงตาเหม่อลอยกับหน้าจอสติอยู่กับความกังวลของค่ำคืนที่กำลังจะมาถึงในอีกหลายชั่วโมงต่อมา จะเจอไหมนะ
เจอแล้วจะทำยังไง แค่เข้าไปขอเบอร์ให้พี่เค้าจบๆไปก็ได้ล่ะมั้ง นางอาจจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ
ท่าทางก็เหมือนสาวเที่ยวบ่อยเหมือนกัน เจอหน้าฉันครั้งแรกก็ชวนไปที่ห้องแล้ว ไวไฟแบบนั้นน่าจะง่ายๆนั่นแหละ
“อ๊า!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกแพ้ฉันแล้ว ขี้แพ้เอ้ย”
“เฮ้ย! เอาใหม่เมื่อกี้มันกดผิดไปนิดเดียว” แทยอนโวยวายกับเพื่อนที่หัวเราะสะใจที่ชนะเกมส์ได้
วันทั้งวันของพวกเค้าผ่านไปกับการเล่นเกมส์ กินข้าว และมาจบลงที่เสียงมือถือแทยอนในตอนเย็น
จากรุ่นพี่โทรมานัดเวลานัดพบที่ผับทำให้พวกเธอทั้งสองต้องจัดการเตรียมตัวอาบน้ำใหม่แต่งตัวพร้อมท่องราตรีในคืนนี้
“เอ๊ะยุนอา พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมงวะ มีอะไรจำเป็นต้องเข้าไหม?”
แทยอนที่กำลังเก็บมือถือกระเป๋าตังค์ใส่กระเป๋ากางเกงหันไปถามเพื่อน
“...............ไม่มีนะ มีตอนบ่ายแต่ไม่เข้าก็ไม่เป็นไรแอบเช็คชื่อเองได้เดี๋ยวฝากวานใครเช็คก็ได้”
“เออดี นั้นวันนี้จัดหนักกันเลยดีกว่า”
“โอเคเลยเพื่อน!” ท่าทางทั้งสองคึกคักกันจัดพอมาถึงที่ผับเจอพวกรุ่นพี่ก็กินดื่มเต้นมันส์กันลืมโลกและลืม.....
ลืมเรื่องทิฟฟานี่ไปแล้ว.....ตั้งแต่เข้ามาในร้านเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้วแรกๆรุ่นพี่ก็ยังให้เธอช่วยสอดสายตามองหา
แต่พอนานๆแล้วเหมือนจะหมดหวังเลยเลิกล้มในการหาเป้าหมาย
“เอ้าชน!”
“ชน!” ทั้งโต๊ะชนแก้วกันและยกดื่มรวดเดียวหมดโดยพร้อมเพียงกัน
แอลกอฮอล์ที่เข้าร่างกายพวกเค้าปริมาณมากพอที่จะทำให้พวกที่คออ่อนกว่าคนอื่นเมาก่อนและคนแรก...คือคิมแทยอน
“เฮ้ย แกไหวไหมแท หน้าแดงแป๊ดเป็นมะเขือเทศเลยว่ะ” ยุนอามองหน้าเพื่อนทั้งที่ตัวเองตาเริ่มเยิ้มสติเริ่มไปแล้วหน่อยๆ
“ไหวเดะ แกดิ ตาแกจะปิดแล้วนะ อย่าเมาพับก่อนฉานนะเว้ย”
“แกนั่นแหละ ก่อนจะว่าฉันแกพูดให้เสียงไม่ยานก่อนได้ป่ะ”
เพื่อนสองคนถึงกันไปมาพาพวกรุ่นพี่ขำกับความคออ่อนของเด็กๆ
“วิ้ว แหล่มๆมาแล้วว่ะ โคตรโดดเด่น” พี่คนหนึ่งในโต๊ะที่หันหน้าไปทางเข้าผับผิวปากรื่นรมย์เมื่อเห็นหญิงสาวสี่คน
เข้ามาใหม่หน้าตาจัดว่าเด็ดยกแก๊งค์
“เฮ้ย! ผู้หญิงของฉันนี่หว่า! ไอ้แท! นี่ยังมีสติไหมเนี่ยผู้หญิงพี่มาแล้วไปจัดการเอาเบอร์มาให้เดี่ยวนี้” รุ่นพี่เขย่าตัวแทยอน
อย่างบ้าคลั่งเนื้อตัวตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นทิฟฟานี่มาพร้อมกับสาวสวยอีกสามคนตอนแรกพี่เค้าว่าวันนี้คงหมดหวังไม่เจอแล้วนะ
“ห๊า ผู้หญิงของพี่หรอ หนายอ่า” เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ยกแก้วดื่มหมดไปอีกแก้วก่อนมองไปรอบๆเหมือนไม่มีสติและ
ยังมองไม่เห็นร่างทิฟฟานี่ตามที่รุ่นพี่เธอบอกเลยทั้งที่ก่อนหน้านี้....
ทิฟฟานี่เห็นแทยอนและเดินเข้ามาเฉียดใกล้โต๊ะโปรยยิ้มให้ไม่ระบุเป้าหมายว่ายิ้มให้ใครจนคนทั้งโต๊ะ
ยกเว้นแทยอนมองเธอเป็นตาเดียวก่อนจะเดินเลยไปนั่งโต๊ะด้านในกับพวกเพื่อนเธอ
“สติๆๆ ยืนดีๆเด๊ะ โน่นเห็นไหมนางฟ้าของฉัน รีบๆไปเลย” รุ่นพี่ลุกขึ้นพร้อมดึงคอเสื้อแทยอนให้ลุกขึ้นมายืน
แล้วชี้ไปทางโต๊ะที่ทิฟฟานี่ให้แทยอนมองชัดๆ
“โอเค๊ โอ เค คิมแทยอนจะไปหลีสาวมาให้พี่เดี๋ยวนี้เลย”
“เออ! ไป๊!” รุ่นพี่ผลักตัวแทยอนออกไปทิศทางเดียวกับทางจะไปโต๊ะที่พวกทิฟฟานี่นั่งอย่างขึงขัง ร่างเล็กเดินเซไปเซมา
กว่าจะพาร่างไปถึงเป้าหมาย ทิฟฟานี่เหลือบตาขึ้นมองแทยอนที่มายืนข้างๆเธอก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเค้าเต็มตา
“เมามากเลยนะ” เธอปรายตาเห็นตั้งแต่แทยอนเดินมาแต่ไกลแถมแอบขำเล็กๆคนเดียวไม่ให้เพื่อนเธอรู้กับท่าทางการเดิน
ของแทยอนที่ท่าทางใกล้จะน็อคเต็มที
“ฟานี่”
“ว่าไง ฉันฟังเธออยู่” ทิฟฟานี่มองเค้าไม่วางตา พวกเพื่อนเธอเห็นว่าทิฟฟานี่เหมือนจะรู้จักกับแทยอนเลยปล่อยทิ้งทิฟฟานี่
คุยกับแทยอนที่โต๊ะสองต่อสองส่วนพวกเธอก็พากันไปที่ฟลอร์ออกเสต็ปเรียกเหงื่อกัน
“น่านอ่ะ รุ่นพี่ฉันเค้าสนใจเธอ ขอเบอร์ให้พี่ฉันได้ไหม” แทยอนเบี่ยงตัวชี้กลับไปที่โต๊ะเธอที่รุ่นพี่นั่งแสตนบาย
ยิ้มโบกมือมาให้ทิฟฟานี่เห็น
หญิงสาวผมน้ำตาลทองมองไปยิ้มตอบรุ่นพี่ของแทยอนก่อนจะหันความสนใจกลับมาที่เจ้าเด็กผมสีควันบุหรี่
“ถ้าขอไปให้รุ่นพี่เธอ...........ฉันไม่ให้หรอกนะ”
“หือ?”
“แต่ถ้าเธอขอให้ตัวเธอเอง....ฉันจะให้”
“อืออออ ฉาน ฉันขอเอง ขอเบอร์ให้ ฉัน...นะฟานี่” ร่างเล็กเงยหน้าทำหน้าตางอแงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
ทำให้ไม่เหลือฟอร์มอะไรแล้ว
“ก็ได้...แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ บอกว่าตกลงก่อนแล้วฉันจะให้เบอร์” ทิฟฟานี่ชี้นิ้วใส่หน้าแทยอนก่อนเค้าจะค่อยๆพยักหน้า
ด้วยหัวที่เอนขึ้นลงอย่างคนจะหมดสติหัวน็อคโต๊ะ
“ตก......ลง” แทยอนแบมือออกไปหวังว่าเค้าจะหยิบยื่นมือถือมาให้แต่เปล่าเลย....
ทิฟฟานี่จับมือแทยอนดึงตัวเค้าลงมานั่งบนตักจนพวกรุ่นพี่แทยอนที่มองดูสถานการณ์อยู่ตกใจตาโต และ..........
ที่ต้องตกใจไปกว่านั้น...
“อือออ” เสียงจากร่างเล็กที่ออกเสียงอย่างไม่รู้ตัว
ทิฟฟานี่เลื่อนหน้าเข้าขโมยจูบแทยอนที่หลับตาพริ้มรับการกระทำเค้าเท่านั้น
ริมฝีปากบดขยี้หนักดั่งลงโทษที่เค้ามาขอเบอร์เธอให้คนอื่น มือเรียวเลื่อนจากต้นขาขึ้นไปดึงมือถือแทยอนที่เผยให้เห็น
บางส่วนออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ใส่ออกมาก่อนจะผละหน้าออกเพื่อเมมเบอร์เธอให้เค้า หนำซ้ำยังจัดการโทรเข้า
เครื่องเธอเพื่อจะได้เมมเบอร์แทยอนไว้ด้วย
“เรียบร้อย....วันนี้เธอคงไม่ไหวแล้ว กลับไปนอนนะ....ถ้าอยากเจอฉัน....ก็โทรมาล่ะ.....แทยอน”
ทิฟฟานี่ค่อยๆพลักตัวแทยอนให้ยืนขึ้นและดันตัวเค้าเบาๆให้เดินกลับไปที่โต๊ะ
รอยยิ้มยังคงเต็มใบหน้าเมื่อเห็นเด็กสาวสีผมสวยกลับถึงโต๊ะและโดนรุ่นพี่โวยวายใส่เป็นการหนักทั้งที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแทยอน
ได้พูดอะไรกับเธอบ้างถึงทำให้เธอจูบเค้า ราตรีแห่งแสงสีเสียงของแทยอนจบลงที่ความมืดมิดเหมือนยามราตรี
พอเค้ามาที่โต๊ะตัวเองได้ไม่ทันไรก็หมดสติฟุบหน้าลงไปกับพื้นโต๊ะทั้งที่รุ่นพี่เธอยังโวยวายใส่หูเธอไม่ขาดแต่แทยอน
ก็ไม่ได้ยินเสียงพวกนั้นเลย.....
“อือ....ที่นี่มัน.....”
คิมแทยอนได้สติกลับมาอีกครั้งพร้อมแสงสว่างสไวจนแสบตา เค้ามองไปรอบก็เห็นว่าตัวเองอยู่ที่ห้องแล้ว
ฝันไปเหรอ นี่เมาจนจำอะไรไม่ได้เลยเหรอวะคิมแทยอน เรากลับมาเมื่อไหร่เนี่ย
ปั๊ก!
“อ๊า! พี่ตีแททำไมเนี่ย โอ๊ยปวดหัวไปหมด”
เจ้าตัวหันไปโวยวายใส่เมื่อเห็นว่าเจ้าของฝ่ามือที่กระทบลงหัวเธอเมื่อกี้เป็นรุ่นพี่เธอเอง
“ฉันน่าจะตีแกมากกว่านี้อีก! บอกให้ไปขอเบอร์ให้ฉันกลับไปจูบกับนางฟ้าของฉันได้
กลับมาถึงโต๊ะถามไรก็ไม่ตอบแม่งหลับเฉย ฉันล่ะยอมใจแกเลยนะแท รู้งี้ให้ยุนอาไปแทนแกเมื่อวานก็ดี” รุ่นพี่ส่ายหัวน้อยๆ
ทั้งที่โมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ยังไงแทยอนก็เป็นรุ่นน้องที่เค้ารักและเอ็นดูมากทีเดียว
“เอาน่าพี่ สาวสวยๆมีอีกเยอะ ไว้เราไปผับนั้นกันอีกนะ เด็ดจริงไรจริง”
ยุนเข้ามาช่วยเพื่อนทางอ้อมให้พี่เค้าเลิกติดใจเรื่องทิฟฟานี่
“เออก็ได้ ขอบใจนะที่ให้ค้างห้องคืนนึง”
“ไม่เป็นไรพี่ ยุนสิต้องขอบคุณพี่ที่ช่วยกันหามไอ้แทกลับมาเนี่ย”
“เฮอะ ไปนะเจ้าตัวดี” รุ่นพี่ขยี้ผมแทยอนครั้งหนี่งก่อนจะกลับไปท่าทางจะไม่ถือสาเอาเรื่องอะไรแทยอนแล้ว
“ยุนอา”
“อะไรล่ะ”
“เมื่อคืน....เกิดอะไรขึ้นกับฉัน”
“นี่แกจำอะไรไม่ได้เลยหรอ”
“เหอะ จำได้แต่พี่ให้เข้าไปขอเบอร์ฟานี่ให้”
“ฟานี่? นี่แกจำชื่อเค้าได้แต่จำเรื่องต่อจากนั้นไม่ได้เนี่ยนะให้ตายสิ ฉันก็ไม่รู้หรอก เห็นแต่พวกแกคุยๆกัน
แล้วแกก็จูบกันเฉยเลย พวกฉันเห็นกันเต็มสองตาทั้งโต๊ะ”
“ห๊ะ! จูบ!”
“เออแกจูบกับเค้า”
“ฉันจูบกับฟานี่เหรอ!”
“เออ! โอ๊ยยิ่งคุยกับแกฉันก็ปวดหัว หาอะไรกินแก้แฮงค์ก่อน แกนั่งอยู่นี่ล่ะเดี๋ยวฉันเตรียมมาเผื่อแกด้วย”
จูบ......ฉันเนี่ยนะ.....ฉันจูบกับฟานี่เหรอ เฮ้ย เฮ้ย ทำไมจำไม่ได้เลยวะ
เฮ้ย!!!!!!
แทยอนดึงทึ้งหัวตัวเองนึกว่ามันจะทำให้จำอะไรขึ้นมาได้บ้างแต่ก็ไม่ เธอจำไม่ได้เลยจริงๆ
แม้อยากจะนึกให้ออกเพื่อรู้สึกถึงรสจูบตอนนั้นจนเจ้าตัวก็ยังคงไม่รู้ว่าตอนนี้....
ในมือถือตัวเอง....มีเบอร์อีกคนแล้ว
ถ้าอยากเจอฉัน....
ก็โทรมาล่ะ.....
แทยอน.........
----------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น