Cyber world ชีวิตโลกดิจิตอล

ลำดับตอนที่ #16 : Ad-aware ออกโรง & โจรโรงจิต

�สวัสดีครับ

เห็นชื่อแล้วคงงงกันทั่วหน้่า

Ad-aware น่ะไม่เท่าไร
แต่ไอ้คำว่า โจรโรงจิตนี้สิ

ขออธิบายก่อนจะได้ไม่เข้าใจผิด

คืออย่างนี้

มัลแวร์หลายตัวบนโลกอย่าง spyware(มัลแวร์ที่คอยส่งข้อมูลในเครื่องเราให้คนสร้าง)หรือไม่ก็ ad-ware (โปรแกรมแสดง pop-up สุดหน้ารำคาญ) บางตัว จะเปลี่ยนหน้าแรกของเว็บหรือที่เรียกว่าโฮมเพจใหม่ บางครั้งก็เป็นเว็บอนาจาร

อ้า เข้าใจแล้วสินะครับ

โจรโรงจิตในเรื่องคือ spyware ตัวแสบนั้นเอง

ถ้าเข้าใจแล้ว ไปกันต่อเลย (ถ้าไม่ ไปหาคนเก่งเรื่องอาญากรรมไซเบอร์เถอะครับ)

________________________________________________________________

วันนี้เป็นวันอังคาร

ผมเลยต้องมากวาดพื้นในโฟลเดอร์ Temporary

แต่ผมอยากทำความสะอาดรีจิสทรีมากกว่าอ้าๆๆๆๆ(เหวอ! มัลวีลัส สติเราไปแล้ว)

ไม่ใช่เพราะว่าในนั้นมันร่มกว่าที่นี้หรอกครับ

แต่เพราะสาเหตุที่แท้จริงที่ผมมาสมัครงานที่นี้คือ

จะได้หาโอกาศหาเบาะแสเกี่ยวกับโวคาลอยด์ตัวอื่นๆ

แต่มาทำความสะอาดโฟลเดอร์นี้มันจะมีอะไรให้หาละเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ชักหลุดโลกแล้วเรา)

ใจเย็นๆ มัลวีลัส บางทีเราอาจเจอข้อมูลดีๆก็ได้ ผมบอกตัวเอง

และผมก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่ง

ผมหยิบขึ้นมาดู เป็นไฟล์ temporary เมื่อไม่กี่วันก่อน

มีการเข้าเว็บอนาจารหนึ่งเว็บ

ผมกำลังจะโยนมันลงถุงใส่ขยะ แต่พอผมดูอีกที

...มันอยู่อันแรกสุด หรือก็คือ เขาเซ็คอันนี้เป็นโฮมเพจ

ผมเลยหยุดดูต่อ ปรากฎว่า หลังจากนั้นแค่สิบวินาที เขาก็เปลี่ยนไปเป็น Google

หมายความว่า เขาไม่ได้อยากเข้าเว็บนั้นหรือ?


ผมคิดว่า บางที นี้อาจเป็นผลจากการติดมัลแวร์บางตัว

"ดีล่ะ"


ว่าแล้วก็ล้วงถุงขยะหยิบเอากระดาษtemporaryออกมาดู

"บิงโก ใช่เลย" ทุกอย่างตรงตามข้อสันนิษฐาน

เขาจะรีบเปลี่ยนเพจทุกครั้งที่เขาเปิด IE ขึ้นมา

หมายความว่า โฮมเพจนั้น เป็นโฮมเพจที่เขาไม่ได้ตั้ง แต่เป็นฝีมือของมัลแวร์

เป็นไปได้สูง ผมคิดอย่างนั้นจึงทิ้งไม้กวาดแล้ววิ่งไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ

ผมยกหูขึ้น ใส่เหรียญห้า access ไป

"ต่อสายถึง Ad-aware" ผมบอก

"ตู้ด ตู้ด(เสียงโทรศัพท์)" ผมรออย่างใจจดใจจ่อ

"สวัสดีค่ะ ที่นี้ ศูนย์ปราบปราม Spyware และ Adware Ad-awareคะ มีอะไรให้รับใช้คะ"

ผมบอกเขา "ผมพบว่า Internet Explorer อาจถูกเปลี่ยนโฮมเพจโดยมัลแวร์บางตัวนะครับ"

"อ้อ ค่ะๆ จะตรวจสอบให้นะคะ ติดต่อกลับได้ที่ไหรคะ"

"ที่โฟลเดอร์ของโวคาลอยด์ครับ"

"ค่ะ ขอบคุณที่แจ้งเบาะแสคะ" แล้วเธอก็วางสายไป

ผมวางหูโทรศัพท์และยิ้มให้กับตัวเอง

"เป็นคนกวาดโฟลเดอร์นี่ก็ไม่เลวนะเนี่ย" ผมพูดก่อนกลับไปจับไม้กวาดต่อ

...............................................................................

หลังเลิกงาน ผมรีบวิ่งไปยังสนามบิน Internet Explorer

แต่ด้วยความรีบร้อน ผมเลยชนกับสาวผมฟ้าอย่างจัง

"โครม"

"โอ้ย ดูทางดีๆหน่อยสิคะ" เธอบอก

"ผมขอโทษครับ" ผมพูด แต่แล้วก็พูดไ่ม่ออก

ก็คนที่ผมชน คือ Ad-aware น่ะสิครับ

ผมดูป้ายชื่อ ชื่อเธอคือ ดีลีตแวร์ แอดอะเวย์(Delete-ware ad-away)

"แล้วนี้คุณจะรีบไปไหนเนี่ยคะ" ดีลีตแวร์ถามผมหน้าดุๆ

"ก็ ไปหาเบาะแสเกี่ยวกับไวรัสในเครื่องนะครับ"

"เป็นคนจากโปรแกรม Security ที่ไหนล่ะเนี่ย"

"เอ่อ ก็" ผมควรบอกเขาไหมเนี่ยว่าผมเป็นไวรัส

"อ้าว นั้นท่านมัลวีลัสเองเหรอค่ะ" เสียงและสำเนียงโบราณของไลท์ดังมาแต่ไกล "มาทำอะไรหรือค่ะ"

"มาหาเบาะ..." ผมยังไม่ทันบอกจบก็ต้องหลบหมัดมรณะจากใครบางคน

"อย่ามายุ่งกับพี่สาวฉันน่ะ เจ้าไวรัสงี่เง่า"Task manager ตะคอกใส่ผม

"อย่างกับผมอยากเกิดเป็นไวรัสนะครับ" ผมพูดโต้ "ถ้าเลือกได้ ผมอยากเกิดเป็นโปรแกรมแอตตี้ไวรัสมากกว่าน่ะครับ คุณ Task manager"

"ท่านน้อง ท่านมัลวีลัสโปรดใจเย็นๆ" ไลท์สงบศึก "ท่านมัลวีลัสมาที่นี้ด้วยเหตุใดหรือ?"

"ผมมาหาเบาะแสเกี่ยวกับมัลแวร์ที่อาจอยู่เบื้องหลังการลัพพาตัวโวคาลอยด์และเปลี่ยนโฮมเพจนะครับ"

"เหรอ" ดีลีตแวร์มองผมด้วยสายตาเหยียดหยาม "นึกว่าจะมาทำลาย ระบบของอินเตอร์เน็ตเสียอีก"

ผมมองหน้าดีลีตแวร์

"อะไร ฉันพูดอะไรผิด มัลแวร์อย่างพวกนายสมควรหายไปซ่ะให้หมดโลก"

ผมยิ้ม ยิ้มจากใจจริง

ทำเอาสาวแอดอะแวร์งง "นายยิ้มทำไม"

"ก็ถ้าเป็นยังงั้น สังคมไซเบอร์ก็จะสงบสุข ผมจะได้นอนตายตาหลับไงครับ"

หลังจากพูดจบผมก็ถามต่อ "แล้วเจออะไรบ้างไหมครับ"

"ไม่เจอ เอ นายเป็นคนโทรหาฉันใช่ไหม"

"ครับ"

ดีลีตแวร์พึมพำอยู่กับตนเองสักพักก่อนจะตีตัวจากไป

ผมเอง ก็ควรจะกลับได้แล้ว "ลาก่อนน่ะครับ คุณไลท์ คุณ Task manager"

"ค่ะ รักษาตัวด้วยนะค่ะ"

"รีบไปตายซ่ะ"

คุณ Task manager ยังโหดเหมือนเดิม -_-

.....................................................................................................................................

"ไงบ้างค่ะ งานพ่อบ้านของวินโดว์" มิคุแซว

"ไม่สนุกเลยครับ แถมไม่เจอเบาะแสเพิ่มเติมเลย" ผมทิ้งตัวลงโซฟานั่งข้างไคโตะ "แถมยังเจอสองสาวโหดด้วย"

"ใครหรือ" ไคโตะถามโดยยังไม่ละปากจากไอติมแท่ง

"Task manager กับเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของ Ad-awareครับ เฮ้อ" ผมถอดหายใจ

แต่จู่ๆ ผมก็รู้สึกแปลก

"สัมผัสนี้มัน..." ผมไม่อยากให้มันเป็นความจริงเลย

"อะไรเหรอคะ" มิคุถาม

"อ้อ เปล่าครับ" ปากไม่ตรงกับใจเลย

แต่ว่า สัมผัสแรงขนาดนี้

ไม่ผิดแน่

มีมัลแวร์ที่ไม่ใช่เราอยู่


ในบ้านหลังนี้!



_____________________________________________________________________

ในบ้านที่ตอนนี้เงียบกริบของโวคาลอยด์

ทุกคนเข้านอนหมดแล้ว

ยกเว้นคนหนึ่ง!

ที่ห้องของมิคุ

เธอกำลังหลับอยู่บนเตียงสีเขียวในชุดราตรีสีเขียวแบบน้ำทะเล

กึกๆ เสียงดังมาจากหน้าต่าง แต่มิคุยังไมู่รู้สึกตัว

แอด หน้าต่างเปิด

"อิๆ" เสียงผู้ชายผมแดงยาว หนวดรุ่มรังดังขึ้น "เสร็จงานขโมยคุกกี้แล้วก็ถึงเวลาพักซ่ะที"

เฮ้ย อย่าบอกนะว่า...

นับว่าดี ที่มิคุติดตะแกรงเหล็กกันไว้ เลยถ่วงเวลาไปได้อีกนิด

"ฉับๆๆ" หรือเปล่าน่ะ

"ฮ่วย ของโค ตะ ระ ห่วย ตัดแป๊บเดียวก็ขาด ไม่มันส์เลย แต่เอาเหอะ เดี๋ยวก็จะสนุกแล้ว"

เจ้าโจรร้ายเดินไปยังเตียงของมิคุ

"สวยชะมัดยาก" เจ้าโจรคนนั้นคิดจะทำมิดีมิร้ายแน่ๆ

"อือ ใครน่ะ" โชคดี(หรือร้าย) ที่มิคุตื่นพอดี

"ไอ้หยา" โจรร้อง

"ว้าย กรี้ด โจรโรงจิต" มิคุตะโกนซ่ะลั่นห้อง

โจรโรงจิตจับตัวมิคุไว้

"จะทำอะไรนะ ปล่อยนะ"

โจรไม่ปล่อย

แต่เดี๋ยวก็ต้องปล่อย

โครม ประตูเปิดออกมา


"หยุดอยู่ตรงนั้น เจ้า Spyware ตัวแสบ" มัลวีลัสชี้หน้าเจ้าโจร

"นายคงจะเข้าไปบุกรุกเข้า Internet Explorer เปลี่ยนหน้าโฮมเพจ เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง เช่น เพิ่มยอดการเข้าถึงเว็บ ไม่ก็ เว็บนั้นมีโค้ตสั่งให้โหลดโปรแกรมมัลแวร์ตัวอืนอยู่ และนายก็ขโมยคุกกี้เพื่อจะทำการขโมยรหัสผ่านหรือเพื่อให้คนที่ใช้นาย ใช้ในการโฆษณาสินค้า" หนุ่มไวรัสพูดซ่ะยาว "ที่ผมพูดผิดไหม"

โจรปล่อยตัวมิคุและวิ่งไปที่หน้าต่างหมายจะหนี

"Eletric rope" เชือกกระแสไฟฟ้าพุ่งออกจากฝ่ามือของมัลวีลัสมัดเจ้าโจรจนดิ้นไม่หลุด

มัลวีลัสเดินเข้าไปใกล้สปายแวร์ตัวแสบ

"ใครส่งนายมา!" ผมถาม

"ท่ืานม... อ๊ากกก"

ไม่ทันที่มัลวีลัสจะได้คำตอบอะไร สปายแวร์ตัวนั้นก็ลุกกลายเป็นไฟไปไหนทันที

ตัวอักษร ม กับการที่เจ้าโจรลุกกลายเป็นไฟ ทำให้มัลวีลัสรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

"หรือว่า..." เขาคิด "ไม่หรอก เขาไม่ทำอย่างนั้นแน่ คงเป็นฝีมือของโทรจันรุ่นใหม่ๆมากกว่า"

เขาหันไปหามิคุ

"เป็นไรไหมครับ คุณฮันสึเนะ มิคุ"

"ม.. ไม่ค่ะ แล้วเจ้าบ้านั้น..."

"คงเป็นลูกน้องของโทรจันสักตัวน่ะครับ" มัลวีลัสเดินไปที่หน้าต่าง "Repair!"

หน้าต่างกลับสู่สภาพเดิม

"ผมว่า น่าจะหามุ้งลวดเหล็กที่แข็งแรงกว่านี้นะครับ"

แล้วมัลวีลัสก็เดินกลับห้องของตัวเอง (นอนพื้นที่ห้องของไคโตะ)โดยไม่ลืมปิดประตูให้มิคุจัง

แล้วทุกอย่างก็กลับไปเป็นปกติ

.....................................................................................

แต่ว่า

ด้านนอกบ้านของโวคาลอยด์

มีชายใสแว่นถือแล็บท้อปเครื่องหนึ่ง

กำลังมองดูบ้านหลังนั้นอยู่

"มัลวีลัส ระวังตัวให้ดี สิ่งที่น่ากลัวที่สุดจะมาเมื่อนายหาโวคาลอยด์ตัวสุดท้ายเจอ"

แล้วชายคนนั้นก็ค่อยๆจางหายไป

ใต้แสงแห่งจันทรา

____________________________________________________________________________

อธิบายจ้า

Ad-aware เป็นโปรแกรมกำจัดสปายแวร์และแอดแวร์ครับ

ส่วนคุกกี้ที่เจ้าโจรตัวแสบพูดถึงคือ Cookie ที่ใช้บันทึกข้อมูลการเข้าชมเว็บต่างๆ

ซึ่งสำหรับนักโฆษณา มันเป็นข้อมูลอันมีค่า

ไม่งั้คงไม่มีใครสร้างโปรแกรมสปายแวร์หรอก

โอเค จบไปอีกตอน

แต่สงสัยไหม

กับคำพูดของชายปรึศนา

เขาเป็นใครกัน???

โปรดติดตามตอนต่อไป