ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : สู่ปราสาท system
หวัดดีจ้าหลังหายตัวไปนาน //โดนถีบ
ก็มาต่อกันตามสัญญาครับ
เอาล่ะ Let's go
____________________________________________________________________
วันนี้ผมได้รับมอบหมายงานพิเศษจากคุณเมย์โกะครับคือให้มาซื้ออะไหล่เครื่องกรองน้ำครับ
คนที่ตามมาด้วยก็มี มิคุจังกับเลนแหละครับ
"นี่ๆ มัลจัง" มิคุเรียกผม "เราเดินเลยแล้วน่ะ"
เพล้ง ผมมีอาการที่เหล่ายูซเซอร์เรียกว่า หน้าแตก จนได้ เฮ้อ ชีวิตของไวรัสอย่างฉัน
ผมดูชื่อป้ายร้าน
มันเขียนไว้ว่า ร้านขายของสารพัดของคุณ Document
ผมกับมิคุและเลนเดินเข้าร้านแล้วก็เจอกับ
ผู้หญิงผมดำมัดผมหางม้า ดวงตาสีขาว ใส่ชุดสีขาวแบบนักวิทยาศาสตร์ สวมกางเกงขายาง สีน้าเงิน
สองสิ่งที่ชวนสะดุดตาที่สุดคือสัญลักษณ์ของไมโครซอฟต์อยู่ในตาซ้ายของเธอ และที่มือทั้งสองข้างมีผ้าพันแผลอยู่
"อ้าว มิคุจังเองเหรอ" เธอพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "จะซื้ออะไรล่ะ"
"ก็อะไหล่เครื่องกรองน้ำรุ่น XXX น่ะ พอมีไหมจ้ะ Documentจัง"
ด้วยการตรวจสอบเพิ่มเติม ผมเลยทราบว่าเธอชื่อ File Document ผู้เป็นโปรแกรม Microsoft Office
"เอ่ะ นายใช่มัลวีลัสหรือเปล่าน่ะ" คุณด็อกคิวเมนหันมาทางผม
"ใช่ครับ คุณคงเป็น..."
"เธอชื่อ File Document น่ะ เธอใจดีน่ะ แต่ออกจะบ้าการทดลองไปหน่อย แล้วก็ซาดิบส์นิดๆ" มิคุแนะนำ
วลีหลังสุดทำผมหนาวๆเลยครับ
แล้วก็มีคนอีกคนเข้ามาในร้าน
"คุณคาเมร่า คุณวินแอม สวัสดีครับ" ผมทักทาย
"อ้าว หวัดดีๆ มากับสาวอีกแล้วสิน่ะ ว่าแต่หนูผมเหลืองไม่มากับพี่สาวเหรอจ้ะ" คาเมร่าพูด
"ก็พี่รินกำลังติดละครงอมแงมอยู่น่ะสิครับ _ _" เลนตอบ
"เอ่อ ด็อกคิวเมนท์จัง ยูพอจะซ่อม Sound canon ของไอได้เปล่า ฉันจะเอาไปฟังเพลงพรุ่งนี้ด้วย"
ไม่ยักกะรู้ว่าปืนบาซูก้าของวินแอมก็คือวิทยุดีๆนี้เอง
"ได้เลย เดี๋ยวปรับแต่งให้เจ๋งกว่าเดิม รอสักสองชั่วโมงน่ะ น้องExcelจ้า มาช่วยได้ไหม"
"ค่า" แล้วผู้หญิงผมเขียวในชุดนักศึกษาติดกิ๊บตัว X สีเขียวไว้ที่หัว นามว่า Excel Documentก็เดินออกมาช่วยผมกับมิคุหาอะไหล่ครับส่วนคาเมร่ากับวินแอมก็รอคุณด็อกคิวเม้นออกมาจากห้องทดลองลับครับ
แต่ไม่ทันไรก็เกิดเรื่องจนได้
"หยุด นี้คือการปล้น จงส่งเงินมาให้หมด!" มีไวรัสตัวหนึ่งบุกเข้ามาในร้าน คุณ Excel กับมิคุและเลนยกมือขึ้นโดยอัตโนมัติ
"เย้นโด้ ฉันส่งปืนไปซ่อมอยู่" วินแอมพูด
"(เจ้านี้มาเงียบมากจริงๆ ขนาดเราหูดี ยังไม่รู้สึก)" คาเมร่าพูด
ผมพยักหน้าก่อนตัดสินใจจะจัดการไวรัสแต่...
"จ้ะเอ้ มีอะไรเหรอจ้ะ เจ้า่โจร" คุณด็อกคิวเม้นโผล่มาด้านหลังเจ้าไวรัสตัวแสบ ในมือถือเลื่อยนามว่า Memory Electric saw เตรียมเฉือน
"อย่ายุ่งเฟ้..." ไม่ทันทีไวรัสจะพูดจบ คุณด็อกคิวเม้นก็ปามีดใส่มือขวาของเจ้าไวรัสอย่างจัง
"จ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เดี๋ยวเซ่ ฉันยังไม่ได้เริ่มเลย" คุณด็อกคิวเม้นยิ้มสยองให้กับโจรผู้โชคร้าย
เจ้าไวรัสเริ่มรู้แล้วว่าคุณด็อกคิวเม้น สวยแต่โหด... จึงรีบชิงหนีไปแต่
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กระจุยครับ คุณด็อกคิวเม้นกระนั๊บยิงด้วยปืนกล เจ้าไวรัสถึงกับกลายเป็นซากเลือดกองอยู่กลางถนนห่างจากร้านไปแค่สามเมตร
"แหม นี่ถ้าไม่หนี กะจะพาตัวไปทดลองซ่ะหน่อย ว่าแต่มีใครอยากกินสลัดบ้างไหม"
คุณคิดว่าพวกผมตอบยังไง
"ไม่ครับ/ค่ะ" ทุกคนรวมผมตอบพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย
แล้วการซื้ออะไหล่ก็จบลง โดยที่พวกผมคงกินสลัดกับซุปมะเขือเทศไม่ลงไปอีกนาน
.........................................................................................................
วันต่อมา ผมออกมาสำรวจพื้นที่รอบๆไดรว์ซี ซึ่งก็ไม่พบอะไรผิดปกติมากน่ะ จึงไปเดินทอดน่องอยู่แถวๆ Folder My Document
"เฮ้ มัลวีลัส" คุณคาเมร่าเดินมาพร้อมกับคุณรีคูล่าและคุณอีเรเซอร์ (ผม-แฟนใหม่นายเหรอ คาเมร่า)
"อ้าว สวัสดีครับ แล้วคุณรีคูว่ากับคุณอีเรเซอร์มาทำไมล่ะครับ"
"คือพวกเราได้รับจดหมายเชิญไปปราสาทของเจ้าหญิง Explorer น่ะ" คุณรีคูว่าพูดไปยิ้มไป
ตู้ดๆ มีคนโทรหาผมแฮะ
"ขอเวลาสักครู่น่ะครับ "แล้วผมก็กดรับสาย
"นี่ๆ มัลจัง" มิคุพูดมาตามสาย
"มีอะไรเหรอครับ คุณมิคุ"
"เราได้บัตรเชิญไปปราสาทของเจ้าหญิง Explorerน่ะ นายอยู่ไหน"
"อยู่กับคุณคาเมร่า รีคูว่าแล้วก็คุณอีเรเซอร์ครับ พวกเขาจะไปที่นั้นเหมือนกัน"
"เหรอ นั้นไปเจอกันที่ปราสาทน่ะ บายจ้า"
"สวัสดีครับ" แล้วผมก็กดวางสายก่อนหันไปพูดว่า
"ผมคงต้องติดรถพวกคุณไปด้วยแล้วครับ"
........................................................................................
ที่ปราสาทในโฟล์เดอร์ WINDOWS
"โอ้โฮ" คุณคาเมร่าตะลึงกับความงามของปราสาทก่อนรัวกดชัดเตอร์แบบไม่ยั้ง
"รู้สึกว่า ที่นี้จะเป็นที่อยู่ของเหล่าพวก System file น่ะคะ" คุณรีคูว่าพูดก่อนเหลือบเห็นอะไรบางอย่าง"เดี๋ยวน่ะ นั้นอะไรน่ะ"
ไม่ทันผมจะตอบ คุณคาเมร่าก็ตอบแทน "อ้อ วินแอม เรดบอล แมคอาฟี ดีลีทแวร์ CCleaner ทาสเมนเนเจอร์ รีจิสจัง ไลน์ พวกมิคุจัง เอ๊ะ... ด็อกคิวเม้นก็มาด้วยเหรอ O_o"
ผมหันไปดู มาจริงๆด้วยครับ ครบเซ็ต
แล้วพวกผมก็เดินไปยังกลุ่มคนที่มายังปราสาทแห่งนี้
"อ้าว เป็นไงบ้าง" เรดบอลพูด
"นายอีกแล้วเหรอ" แมคอาฟีพูด
"น่าเบื่อเป็นบ้า เจ้าหญิงคิดไงถึงเชิญนายมาน่ะ" ดีลีทแวร์บ่น
"อย่าว่ามัลวีลัสอย่างนั้นน่ะ~~" รีจิสจังเถียง
"ใจเย็นก่อนเถอะค่ะ ท่านน้อง ท่านดีลีทแวร์" คุณไลน์สงบศึก
"สงสัยจัง เจ้าหญิงเชิญเรามาทำไม" ทาสเมนเนเจอร์ถามริน
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ผมก็ไม่รู้" เลนพูด
"อย่าจุ้นเรื่องชาวบ้า่นได้ไหม" เมย์โกะว่าเลน
"น่าๆ เมย์โกะ" ไคโคะพูดบ้าง
"โย้ หวัดดี" วินแอมทักทายผม
"คุณลูกะ อ่านอะไรอยู่เหรอค่ะ" CCleanerถามคุณลูกะ
"108วิธีลากน้องออกจากห้อง"
ส่วนคุณเนรุก็กำลังกดมือถือดูวีดีโอ Roosuflood ส่วนฮาคุก็ยืนเหม่อลอยครับ
"เฮ้ คาเมร่า" คุณด็อกคิวเม้นทักคุณคาเมร่าก่อนโยนกล้องไปให้
"เหวอ อะไรครับเนี่ย" คุณคาเมร่าถาม
"กล้องที่ฉันปรับปรุงใหม่ ถ่ายปุ้บ สามารถทราบข้อมูลProperties ของไฟล์นั้นๆได้ และยังปรับเป็นกันโหมดยิงใส่เป้าหมายได้ไกลถึงหนึ่งร้อยเมตรเลยน่ะ"
สุดยอดกล้องจริงๆ = =b
หลังจากรอนานจนวงสนทนาชักดังขึ้นเรื่อยๆ ก็มีคนเปิดประตูออกมา เขาเป็นยามผมสีน้ำเงิน ในมือถือสมุดเขียนชื่อว่า User profile (ที่บรรจุข้อมูลต่างๆของเหล่ายูชเซอร์ รวมถึงพาสเวิร์ด... แต่ผมไม่อยากจำมันเท่าไรหรอก) อยู่ในชุดยามใส่หมวกปักภาพดวงจันทร์ไว้ ชื่อเขาปักไว้ที่หน้าอกว่า Winlogon ผู้รับผิดชอบในการ Log in เข้าสู่ Windowsออกมาพูดว่า "เอาล่ะ พวกท่านเข้าไปได้"
.........................................................................
ในปราสาท
"สวยจังเลยเนอะ กว้างก็กว้าง" รินพูด
"นั้นสิ" คุณเรดบอลพูดกับแมคอาฟี
ผมเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่ง ใส่ชุดเชอร์ล็อกโฮมล์ มีหมาตัหนึ่งอยู่ด้วย (ชื่อเขาคือ Windows search) กำลังคุยกับผู้ชายอีกคน ที่เสื้อมีรูปเฟือง บนชุดสีขาว มีกล่องเครื่องมือสีแดงติดป้าย Tool for make Enviroment อยู่ด้วย (ชื่อเขาคือ Svchost)
"เอ่อ ว่าแต่ห้องที่เขาจะให้เราไปพบเจ้าหญิงมันห้องไหนเนี่ย" รินถามผม
ผมกำลังจะใช้ฟังก์ชั่นค้นหาแต่ก็โดนคุณด็อกคิวเม้นแย่งซ่ะก่อน
"จากที่เจ้าเลื่อยบอก อีกสองห้อง เลี้ยวซ้าย แล้วก็ตรงไปเดี๋ยวก็ถึง"
แล้วพวกเราก็เดินตามที่คุณด็อกคิวเม้นบอก ก่อนจะ...
"ยินดี..."
โครม! ผมโดนผู้หญิงคนหนึ่งชนเข้าเต็มๆตอนจะเปิดประตู
"อูย~"
"องค์หญิงค่ะ ทำอย่างนี้ไม่ดีน่ะคะ" ผู้หญิงผมฟ้าๆอีกคนเข้ามาดึงตัว"องค์หญิง"ไป
ผมพึ่งเห็นว่า ผู้หญิงคนที่ชนผม เป็นเด็กน้อยถือแฟ้มและแว่นขยาย ติดกิ๊บWindowsบนผมสีเหลืองที่สั้น เรียบร้อย และแต่งชุดแบบจะไปเที่ยวภูเขาสูงๆ
"อ่ะ คุณคือ...." คาเมร่าตะลึงในความงามแบบที่พวกยูชเซอร์ญี่ปุ่นเรียกว่าโมเอะให้กับ
"ใช่แล้วค่ะ ดิฉันคือ Explorer หรือ Windows XP's Explorer System 32ค่ะ"
"พูดแล้วไม่อยากเชื่อ ว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงแห่งระบบปฎิบัติการ Windows XP" ด็อกคิวเม้นพูด
"พวกท่านสิน่ะ ที่ลูกได้เชิญมา" ผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งในชุดเสื้อคลุมสีฟ้า สวมมงกุญที่มีสัญลักษณ์ของ Windows XP เดินเข้ามาหาพวกเรา
"ค่ะ ท่านพ่อ"
ไคโตะถาม "เอ่อ ท่านคือ...."
"เราคือ Kernal ของระบบปฎิบัติการแห่งนี้ นามว่า NTkernal หรือชื่อเต็ม Windows XP's Ntoskrnl System 32 ผู้ปกครองโลกคอมพิวเตอร์ใบนี้"
"เป็นเกียรติ์จริงๆที่ได้พบท่าน" ผมพูด
"ไม่หรอก เราต่างหาก ที่เป็นเกียรติ์ได้พบกับวิทยาการอีกขั้นหนึ่งของซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์"
ผมงงกิน แต่คุณด็อกคิวเม้นก็ช่วยต่อให้
"ก็นายมีโค้ดสารพัดรูปแบบที่สุดยอดทั้งนั้น AI การกู้ไฟล์ ระบบวิวัฒนาการด้วยตนเอง การเจาะระบบสุดล้ำเลิศ อ้า อยากลองผ่านายดูชะมัด"
ฟังแล้ว สยองครับ จะโดนลักพาตัวไปเชือดเปล่าเนี่ย
เจ้าหญิง Explorer ถามท่านราชาNTKernal"ว่าแต่ท่านแม่หายไปไหน"
"กำลังยุ่งกับการจัดสรรคิวงานให้กับพวกดีไวซ์ไดรว์เวอร์น่ะ นั้นไง มาแล้ว"
ราชินีที่เป็นแม่ของ Explorer อยู่ในเสื้อคลุมสีเทา ในมือถือโทรศัพท์ ส่วนผมก็สีฟ้า...อีกแล้วครับ
"ขอโทษน่ะ ที่มาต้อนรับช้า เจ้าดีไวซ์ไดรว์เวอร์ของจอภาพเขาบ่นนิดหน่อย แต่เคลียร์ให้แล้ว" ราชินีพูดกับพระราชา
"ท่านคงเป็น ท่านราชินี HAL สิน่ะค่ะ" คุณด็อกคิวเม้นถาม
"ใช่จ้ะ เราคือผู้ค่อยทำหน้าที่ประสานงานระหว่างเหล่าฮาร์ดแวร์กับซอฟต์แวร์ให้ทำงานร่วมกันได้ นาม Windows XP's Hal System 32"
"แล้วที่เจ้าหญิงเชิญเรา มีวัตถุประสงค์อะไรหรือครับ" คุณเรดบอลพูด
"แค่อยากเรียกมาน่ะ" เจ้าหญิงเอ็กซ์พอเรอร์ยิ้ม
"อ้าว แค่นี้" มิกิถาม
"ก็ไม่เชิงน่ะ เราอยากให้ช่วยอะไรหน่อยน่ะ มาที่ห้องเราสิ อ้อ ไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้าหญิงก็ได้น่ะ เรียกว่า เอ็กซ์พอเรอร์ก็พอ"
เป็นเจ้าหญิงสามัญชนชัดๆ เลนกระซิบข้างหูผม
"แต่เธอก็รับผิดชอบกับงานน่ะ" คุณคาเมร่าพูด
"ใช่ค่ะ :-D รีบมาๆตามมาน่ะค่ะ เวลาไม่รอใครไม่ว่าจะในโลกของยูชเซอร์หรือโลกของเรา" แล้วเจ้าหญิงเอ็กซ์พอเรอร์ก็เดินนำไป
...........................................................................................
ที่ห้องนอนของเธอ... แต่ผมไม่แน่ใจนัก...
เพราะนอกจากเตียงกับตุ๊กตารูปหมา(แบบที่เหล่ายูชเซอร์เจอเวลาใช้ Search ของ XP) ยังมีจอมอนิเตอร์กับแป้นพิมพ์จำนวนมากติดที่ผนัง จนผมสงสัยว่าทำไมต้องเอาสองสิ่งที่ไม่เข้ากันอย่างแรงมาไว้ที่เดียวกัน
"คือฉันเจออะไรแปลกๆที่ระบบอินเตอร์เน็ต" เธอเริ่มพูด "มีการพยายามบุกรุกเข้าระบบคอมพิวเตอร์แห่งนี้"
"ก็ไม่เห็นแปลกนิค่ะ" มิคุพูด "ถ้าบุกเข้ามาได้ เดี๋ยวให้มัลจังกับเรดบอลออกไปจัดการก็ได้"
"เผอิญว่า IP address มาจากทาง Microsoft น่ะค่ะ"
เงียบชี่~~
"หมายความว่าไง" ด็อกคิวเม้นพูดบ้าง "บริษัทไมโครซอฟต์ไม่น่าจะโจมตีคอมพิวเตอร์หรอก ยิ่งถ้าใช้ของถูกลิขสิทธิ์ทุกอย่างยิ่งแล้วใหญ่"
"หรือว่า..." วินแอมพูด "จะเป็นอย่างที่ไอได้ยินมา"
"อะไร!!" ทุกคนหันมาถาม
"คือระหว่างที่ฉันถูกโหลดมาติดตั้งที่นี้ ฉันไ้ด้ยินไฟล์พวกหนึ่งคุยว่ามีการแพร่ระบาดของไวรัสที่ร้ายแรง ชนิคที่Norton, Mcafee, Bit defender, Panda หรือโปรแกรมใดๆก็เอาไม่อยู่"
"เรื่องนั้นฉันก็ได้ยินจากทางฝ่ายผู้จัดเตรียมอัพเดท" เรดบอลพูด
"ผมก็ได้ยินครับ เห็นว่าไวรัสที่ว่า ฉลาดมากชนิคแบบทางMicrosoftออกค่าหัวคนเขียนไวรัสไว้ที่หนึ่งแสนล้านดอลลาร์" ผมพูด
"มันเยอขนาดไหนเหรอ" เลนถาม
"ก็แบบไม่ต้องกินมื้อเย็นฝีมือมิคุไปอีกหลายปี" มิกิแซว
"เดี๋ยวเหอะๆ"
"ก็นั้นแหละ เลยต้องเรียกพวกเธอมา" เอ็กซ์พอเรอร์พูดเข้าประเด็น
"ทำไมล่ะค่ะ" รีคูว่าถาม
"เราอยากให้พวกท่าน ช่วยปรับปรุงระบบอาวุณ ระบบรักษาความปลอดภัยให้น่ะ" เอ็กซ์พอเรอร์ยิ้ม "โดยเฉพาะคนที่เชี่ยวชาญทางนี้อย่างมัลคุง เรดบลคุง แมคอาฟีจัง แล้วก็ดีลีทแวร์ อ้อ ด็อกคิวเม้นด้วยน่ะ ได้ยินว่าโปรเรื่องการสร้างอาวุณใช่ไหม"
"ค่ะ" แล้วคุณด็อกคิวเม้นก็เริ่มบรรยาย "ฉันเพิ่งได้สร้างปืน Digital Zero blaster ขึ้นมา สามารถลบพวกข้อมูลทุกชนิคได้อย่างแม่นยำ แบบไม่มีคำว่าโดนลูกหลงแน่นอนค่ะ ให้กดเรียกมาไหมค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก กลัวว่ามันจะทำน้องหมาฉันหายน่ะ" เอ็กซ์พอเรอร์เล่นมุข
"อ้อ แล้วก็อีกอย่างน่ะ หมู่นี้ฉันเจอข้อมูลแปลกๆ ไฟล์ธรรมดาก็ไม่ใช่ โปรแกรมก็ไม่เชิง ระบุข้อมูลไม่ได้เลย แถมระบบข้อมูลก็ไม่อยู่ในแบบไบนารี่ด้วย" เอ็กพอเรอร์พูดก่อนกดแป้นพิมพ์ที่ผนังเพื่อโชว์รูปขึ้นมา
และภาพก็ปรากฎเป็น เด็กชายใส้แว่นถือโน้ตบุ๊ค กำลังยืนคุยกับชายอีกคนหนึ่งที่มือหนึ่งถือแฟรไดรว์หน้าตาประหลาดอยู่
"นี่มัน... คนที่ฉันเจอในฝัน ตอนที่ตกตึกครั้งนั้นนิ" มิคุพูด
"มิคุจัง พวกเขาคือใครเหรอ" ผมรีบถาม
"เขาไม่บอกชื่อ รู้แต่ว่า.... "
#######################################
"นักสืบผู้มีความทรงจำมากมายดังห้องสมุด"
"I'm fanfiction writer"
#####################################
"รู้แค่นี้เหรอ" เรดบอลถาม
"ค่ะ"
"ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นคือใคร แต่ท่าจะไม่มาดี" เอ็กซ์พอเรอร์พูด
"จะว่าไป..." ผมนึกทบทวนความจำ "ก่อนหน้าที่ผมจะขึ้นรถพยาบาลตอนนั้นก็..."
############################################
เด็กชานคนหนึ่ง กำลังถือโน้ตบุ๊ค หลบอยู่ใต้ต้นไม้
"DCD KIG CV01 มารับฉันด้วย"
############################################
"DCD โค้ดนี้คุ้นๆน่ะ" วินแอมพูด
"ผมจะลองหาน่ะครับ Search database : DCD"
ผมใช้ฟังก์ชั่นค้นหาข้อมูลหาคำย่อตัวนั้น
"Result for DCD - Kamen rider Decade" จอแสดงผลปรากฎตรวหน้าผม
"ไงผลออกมาเป็นชื่อการ์ตูนล่ะอ่ะ" มิคุถาม
"บางที่อาจเป็นโค้ดเรียกโปรแกรมที่ชอบหรือเกี่ยวข้องกับการ์ตูนเรื่องนี้ เดี๋ยวฉันจะหาข้อมูลให้แล้วกัน ว่าแคชต่ CV01 มันโค้ดของมิคุไม่ใช่เหรอ" เอ็กซ์พอเรอร์ถาม
"ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนั้นน่ะ!" มิคุพูด
"ผมรู้ครับ" ผมพูด
"จะการตรวจสอบ เธอไม่ได้โกหกน่ะ" เรดบอลบอก
"หรือว่าเป็นโปรแกรมที่ชอบครอสเพลย์เป็นชุดมิคุล่ะเนี่ย...." เอ็กซ์พอเรอร์กุมขนับ "เพื่อนชายคนนั้นมันบ้าการ์ตูนหรือเปล่าเนี่ย"
โครม! ชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา
"แย่แล้วครับ องค์หญิง มีผู้บุกรุก"
"ใคร!" เอ็กซ์พอเรอร์ถาม
"คอมพิวเตอร์ไวรัสกลุ่มหนึ่งครับ"
"เดี๋ยว..."
"ให้พวกเราจัดการเองค่ะ/ครับ" ผม มิคุและด็อกคิวเม้นพูดห้ามเอ็กซ์พอเรอร์ ก่อนวิ่งออกไป
"แย่งซีนฉันอีกแล้ว" เรดบอลบ่นให้หลังก่อนวิ่งตาม
....................................................................................
ด้านนอกปราสาท
"บุก!" หัวหน้าไวรัสสั่งลูกน้องที่มีอาวุณครบมือ ปืน หอก ดาบ ครบ
พวกเขาบุกเข้ามาโดยไม่รู้ว่าผมได้ออกมาเตรียมพร้อมแล้ว
"เอาล่ะ ขอลองกล้องหน่อยเถอะ" คาเมร่าพูดก่อนถามด็อกคิวเม้นว่า "แล้วมันเข้า gun mode ยังไงอ่ะจ้ะ คนน่ารัก"
"ก็กดปุ่มชัตเตอร์สามครั้งโดยไม่เปิดกล้อง แล้วก็ค่อยเปิดเครื่อง"
คาเมร่าทำตาม และ
"GUN MODE" กล้องก็เปลี่ยนเป็นปืนพกในทันที
"ขอลองล่ะ" แล้วเขาก็เล็งไปที่เป้าหมายและยิง
"ตูม!!!!!!" ไวรัสเป้าหมายและรอบข้างแหลกเป็นชิ้นๆ
"ปืนยิงระเบิดชัดๆ" แมคอาฟีพูดพร้อมกับยิงปืนใส่ไวรัสจากระยะไกล
แล้วพวกไวรัสก็บุกเข้าใกล้ปราสาทจนได้
"Electric sword" ผมเรียกดาบออกมาฟัดพวกไวรัส ร่วมกันกับเรดบอล ด็อกคิวเม้นและมิคุ
"มันมาเยอะไปแล้ว!" เรดบอลพูด
"งั้นระวังหัวล่ะ ห่างๆฉันไว้ล่ะ" แล้วด็อกคิวเม้นก็กดปุ่มสีแดงบนเลื่อยหลังพวกผมเดินออกไปห่างๆ
"WARN WARN MAXIMUM CHARGE"
"เตรียมหัวขาดซ่ะ เจ้าไวรัส" แล้วเธอก็หมุนตัวฟัดพวกไวรัส เอวขาด หัวขาด ตายสนิท
"Angel of data cyclone" มิคุปล่อยพลังลมข้อมูลอันรุนแรงใส่พวกไวรัส จนระเบิดตายหมด
"Electric blast out" ผมปล่อยพลังไฟฟ้าใส่พื้นช็อตพวกไวรัสบนพื้นจนเกลี้ยง
ทางด้านคุณ CCleaner Recuva Eraser Winamp ก็ใช้พลังของตนเองจัดการ ซีคลีนเนอร์เอาไม้กวาดฟาดพวกไวรัสให้อีเรเซอร์ลบ ส่วนรีคูว่าก็ใส่ไม้กระบองฟาดพวกไวรัสจนตาย ส่วนวินแอมก็เล่นของโหด ใช้ Sound canon ยิงลำแสงใส่พวกไวรัส
ขณะที่พวกเรากำลังได้เปรียบ
"ตูม!!!!!!!!!!" พวกผมโดนระเบิดจากใครบ้างคน ใช่ หัวหน้าไวรัส ผมลืมสนิทเลย
"สุดท้ายก็ต้องลงมือเอง ได้เวลาเล่นเกมปาระเบิดแล้ว" แล้วเจ้าไวรัสก็ปาระเบิดใส่ไม่ยั้ง
พวกผมก็ได้แต่หลบระเบิดไปมา คุณอีเรเซอร์กับทาสด์เมนเนเจอร์แม้จะพยายามลบกับหยุดระเบิด ก็ลบและหยุดได้ไม่เร็วพอ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจอระเบิดถึงกับต้องหลบเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"หุบปากเน่าๆของนายซ่ะ" เสียงของพระราชา NTKernal ที่เดินมาพร้อมกับ Explorer และราชินี Hal ประกาศ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวท่านก็เป็นเหมือนกันแหละ"
"อย่าว่าพ่อฉันอย่างนั้น่ะ 4Color blast" เอ็กซ์พอเรอร์ยิงกระสุนสีแดงเขียวฟ้าเหลืองใส่เจ้าไวรัส แต่มันดันหลบทัน
"เห็นนายหัวเราะพอแล้ว เจอนี้แล้วกัน Microsoft canon!" แล้วท่านNTKernalก็ยิงลำแสงสี่สีที่มีโลโก้ Windowsใส่เจ้าไวรัส แค่นั้นแหละ เจ้าไวรัสถึงกับลุกไม่ขึ้น
"ขอปิดฉากเองค่ะ End your job" แล้วกากบากยักษ์ก็หล่นทับเจ้าไวรัสตายหลังจากที่เอ็กซ์พอเรอร์พูด
"สุดยอดไปเลย สมกับเป็นท่านจริงๆ" ด็อกคิวเม้นพูด
"พวกเจ้าก็เก่งมาก จัดการพวกไวรัสได้อย่างเยี่ยมยอด สมแล้วที่ผู้คนกล่าวถึงพวกท่านกัน โดยเฉพาะท่านมัลวีลัส สมกับที่เขาพูดกันจริงๆ"
"ไม่หรอกครับ" ผมพูด
"ส่วนท่านด็อกคิวเม้น" เอ็กซ์พอเรอร์พูด "มาทำงานเป็นวิศวกรประจำปราสาทไหม"
"ไม่ค่ะ" ด็อกคิวเม้นปฎิเสธ "ฉันชอบจะทำงานและทดลองตามใจตัวเองมากกว่าค่ะ อีกอย่าง ฉันมีร้านต้องไปดูแล ขอบคุณค่ะ แต่ฉันคงรับงานอันทรงเกียรติ์นี้ไม่ได้หรอกค่ะ"
"งั้นเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าฉันอยากให้ช่วยเดี๋ยวจะติดต่อไป"
"งั้นพวกเราขอลากลับก่อนน่ะค่ะ" มิคุพูดกับท่านราชา NTKernal
"ได้สิเราไม่ว่า"
"งั้นลาก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ/ค่ะ"
แล้วพวกผมก็เดินทางกลับบ้านไป
___________________________________________
จบไปอีกตอน
ขออธิบายหน่อยน่ะครับ เพราะเล่นหลายเรื่องวิชาการมาก
Explorer เป็นโปรแกรมจัดการไฟล์ที่ช่วยให้เราจัดการพวกไฟล์ได้ และทำหน้าที่รันโปรแกรมที่เราเลือกด้วย (เรียกแบบนักคอมพ์ก็คือมันเป็น File manager)ถ้าเราปิดTaskของโปรแกรมนี้ จอจะเหลือแต่Wall paper เลยครับ
อันที่สองคือ svchost ที่เป็นโปรแกรมระบบ ที่ใช้ในการสร้างEnviroment(สภาพแวดล้อม) สำหรับพวกไฟล์ dll และ service ของวินโดว์ (Service คือโปรแกรมที่วินโดว์สร้างไว้เป็นบริการ จะทำงานทันทีที่บูตเลยครับท่าน โดยจะทำงานอยู่ด้านหลัง ไม่ปรากฎให้เห็น)
อันที่สาม คือท่าน NTKernal ซึ่งตัวจริงเขาคือ โปรแกรมระบบชื่อ Ntoskrnl.exe ซึ่งเป็นส่วนที่เรียกว่า Kernal ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของวินโดว์เลยครับ
อันที่สี่ คือ hal.dll มีหน้าที่จัดการการประสานงานระหว่างโปรแกรมและฮาร์ดแวร์ครับ ขาดตัวนี้ไป วินโดว์บูตไม่ขึ้นเลยครับ
อีกคนคือ winlogin มีหน้าที่โหลดข้อมูลของยูชเซอร์เวลาเราล็อกอินเข้าใช้คอมพ์ครับ
หากท่านงงๆก็อย่าแปลกใจครับ คนเขียนยังงง (ฮา)
หากไม่แน่ใจก็ลองตรวจสอบจากวิกิพีเดียภาษาอังกฤษด้วยคำว่า windows component wiki แล้วกันครับ
หากผิดพลาดหรือไม่ดีอย่างไรก็ขออภัยด้วยครับ
ติดตามตอนต่อไป
ก็มาต่อกันตามสัญญาครับ
เอาล่ะ Let's go
____________________________________________________________________
วันนี้ผมได้รับมอบหมายงานพิเศษจากคุณเมย์โกะครับคือให้มาซื้ออะไหล่เครื่องกรองน้ำครับ
คนที่ตามมาด้วยก็มี มิคุจังกับเลนแหละครับ
"นี่ๆ มัลจัง" มิคุเรียกผม "เราเดินเลยแล้วน่ะ"
เพล้ง ผมมีอาการที่เหล่ายูซเซอร์เรียกว่า หน้าแตก จนได้ เฮ้อ ชีวิตของไวรัสอย่างฉัน
ผมดูชื่อป้ายร้าน
มันเขียนไว้ว่า ร้านขายของสารพัดของคุณ Document
ผมกับมิคุและเลนเดินเข้าร้านแล้วก็เจอกับ
ผู้หญิงผมดำมัดผมหางม้า ดวงตาสีขาว ใส่ชุดสีขาวแบบนักวิทยาศาสตร์ สวมกางเกงขายาง สีน้าเงิน
สองสิ่งที่ชวนสะดุดตาที่สุดคือสัญลักษณ์ของไมโครซอฟต์อยู่ในตาซ้ายของเธอ และที่มือทั้งสองข้างมีผ้าพันแผลอยู่
"อ้าว มิคุจังเองเหรอ" เธอพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "จะซื้ออะไรล่ะ"
"ก็อะไหล่เครื่องกรองน้ำรุ่น XXX น่ะ พอมีไหมจ้ะ Documentจัง"
ด้วยการตรวจสอบเพิ่มเติม ผมเลยทราบว่าเธอชื่อ File Document ผู้เป็นโปรแกรม Microsoft Office
"เอ่ะ นายใช่มัลวีลัสหรือเปล่าน่ะ" คุณด็อกคิวเมนหันมาทางผม
"ใช่ครับ คุณคงเป็น..."
"เธอชื่อ File Document น่ะ เธอใจดีน่ะ แต่ออกจะบ้าการทดลองไปหน่อย แล้วก็ซาดิบส์นิดๆ" มิคุแนะนำ
วลีหลังสุดทำผมหนาวๆเลยครับ
แล้วก็มีคนอีกคนเข้ามาในร้าน
"คุณคาเมร่า คุณวินแอม สวัสดีครับ" ผมทักทาย
"อ้าว หวัดดีๆ มากับสาวอีกแล้วสิน่ะ ว่าแต่หนูผมเหลืองไม่มากับพี่สาวเหรอจ้ะ" คาเมร่าพูด
"ก็พี่รินกำลังติดละครงอมแงมอยู่น่ะสิครับ _ _" เลนตอบ
"เอ่อ ด็อกคิวเมนท์จัง ยูพอจะซ่อม Sound canon ของไอได้เปล่า ฉันจะเอาไปฟังเพลงพรุ่งนี้ด้วย"
ไม่ยักกะรู้ว่าปืนบาซูก้าของวินแอมก็คือวิทยุดีๆนี้เอง
"ได้เลย เดี๋ยวปรับแต่งให้เจ๋งกว่าเดิม รอสักสองชั่วโมงน่ะ น้องExcelจ้า มาช่วยได้ไหม"
"ค่า" แล้วผู้หญิงผมเขียวในชุดนักศึกษาติดกิ๊บตัว X สีเขียวไว้ที่หัว นามว่า Excel Documentก็เดินออกมาช่วยผมกับมิคุหาอะไหล่ครับส่วนคาเมร่ากับวินแอมก็รอคุณด็อกคิวเม้นออกมาจากห้องทดลองลับครับ
แต่ไม่ทันไรก็เกิดเรื่องจนได้
"หยุด นี้คือการปล้น จงส่งเงินมาให้หมด!" มีไวรัสตัวหนึ่งบุกเข้ามาในร้าน คุณ Excel กับมิคุและเลนยกมือขึ้นโดยอัตโนมัติ
"เย้นโด้ ฉันส่งปืนไปซ่อมอยู่" วินแอมพูด
"(เจ้านี้มาเงียบมากจริงๆ ขนาดเราหูดี ยังไม่รู้สึก)" คาเมร่าพูด
ผมพยักหน้าก่อนตัดสินใจจะจัดการไวรัสแต่...
"จ้ะเอ้ มีอะไรเหรอจ้ะ เจ้า่โจร" คุณด็อกคิวเม้นโผล่มาด้านหลังเจ้าไวรัสตัวแสบ ในมือถือเลื่อยนามว่า Memory Electric saw เตรียมเฉือน
"อย่ายุ่งเฟ้..." ไม่ทันทีไวรัสจะพูดจบ คุณด็อกคิวเม้นก็ปามีดใส่มือขวาของเจ้าไวรัสอย่างจัง
"จ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เดี๋ยวเซ่ ฉันยังไม่ได้เริ่มเลย" คุณด็อกคิวเม้นยิ้มสยองให้กับโจรผู้โชคร้าย
เจ้าไวรัสเริ่มรู้แล้วว่าคุณด็อกคิวเม้น สวยแต่โหด... จึงรีบชิงหนีไปแต่
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กระจุยครับ คุณด็อกคิวเม้นกระนั๊บยิงด้วยปืนกล เจ้าไวรัสถึงกับกลายเป็นซากเลือดกองอยู่กลางถนนห่างจากร้านไปแค่สามเมตร
"แหม นี่ถ้าไม่หนี กะจะพาตัวไปทดลองซ่ะหน่อย ว่าแต่มีใครอยากกินสลัดบ้างไหม"
คุณคิดว่าพวกผมตอบยังไง
"ไม่ครับ/ค่ะ" ทุกคนรวมผมตอบพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย
แล้วการซื้ออะไหล่ก็จบลง โดยที่พวกผมคงกินสลัดกับซุปมะเขือเทศไม่ลงไปอีกนาน
.........................................................................................................
วันต่อมา ผมออกมาสำรวจพื้นที่รอบๆไดรว์ซี ซึ่งก็ไม่พบอะไรผิดปกติมากน่ะ จึงไปเดินทอดน่องอยู่แถวๆ Folder My Document
"เฮ้ มัลวีลัส" คุณคาเมร่าเดินมาพร้อมกับคุณรีคูล่าและคุณอีเรเซอร์ (ผม-แฟนใหม่นายเหรอ คาเมร่า)
"อ้าว สวัสดีครับ แล้วคุณรีคูว่ากับคุณอีเรเซอร์มาทำไมล่ะครับ"
"คือพวกเราได้รับจดหมายเชิญไปปราสาทของเจ้าหญิง Explorer น่ะ" คุณรีคูว่าพูดไปยิ้มไป
ตู้ดๆ มีคนโทรหาผมแฮะ
"ขอเวลาสักครู่น่ะครับ "แล้วผมก็กดรับสาย
"นี่ๆ มัลจัง" มิคุพูดมาตามสาย
"มีอะไรเหรอครับ คุณมิคุ"
"เราได้บัตรเชิญไปปราสาทของเจ้าหญิง Explorerน่ะ นายอยู่ไหน"
"อยู่กับคุณคาเมร่า รีคูว่าแล้วก็คุณอีเรเซอร์ครับ พวกเขาจะไปที่นั้นเหมือนกัน"
"เหรอ นั้นไปเจอกันที่ปราสาทน่ะ บายจ้า"
"สวัสดีครับ" แล้วผมก็กดวางสายก่อนหันไปพูดว่า
"ผมคงต้องติดรถพวกคุณไปด้วยแล้วครับ"
........................................................................................
ที่ปราสาทในโฟล์เดอร์ WINDOWS
"โอ้โฮ" คุณคาเมร่าตะลึงกับความงามของปราสาทก่อนรัวกดชัดเตอร์แบบไม่ยั้ง
"รู้สึกว่า ที่นี้จะเป็นที่อยู่ของเหล่าพวก System file น่ะคะ" คุณรีคูว่าพูดก่อนเหลือบเห็นอะไรบางอย่าง"เดี๋ยวน่ะ นั้นอะไรน่ะ"
ไม่ทันผมจะตอบ คุณคาเมร่าก็ตอบแทน "อ้อ วินแอม เรดบอล แมคอาฟี ดีลีทแวร์ CCleaner ทาสเมนเนเจอร์ รีจิสจัง ไลน์ พวกมิคุจัง เอ๊ะ... ด็อกคิวเม้นก็มาด้วยเหรอ O_o"
ผมหันไปดู มาจริงๆด้วยครับ ครบเซ็ต
แล้วพวกผมก็เดินไปยังกลุ่มคนที่มายังปราสาทแห่งนี้
"อ้าว เป็นไงบ้าง" เรดบอลพูด
"นายอีกแล้วเหรอ" แมคอาฟีพูด
"น่าเบื่อเป็นบ้า เจ้าหญิงคิดไงถึงเชิญนายมาน่ะ" ดีลีทแวร์บ่น
"อย่าว่ามัลวีลัสอย่างนั้นน่ะ~~" รีจิสจังเถียง
"ใจเย็นก่อนเถอะค่ะ ท่านน้อง ท่านดีลีทแวร์" คุณไลน์สงบศึก
"สงสัยจัง เจ้าหญิงเชิญเรามาทำไม" ทาสเมนเนเจอร์ถามริน
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ผมก็ไม่รู้" เลนพูด
"อย่าจุ้นเรื่องชาวบ้า่นได้ไหม" เมย์โกะว่าเลน
"น่าๆ เมย์โกะ" ไคโคะพูดบ้าง
"โย้ หวัดดี" วินแอมทักทายผม
"คุณลูกะ อ่านอะไรอยู่เหรอค่ะ" CCleanerถามคุณลูกะ
"108วิธีลากน้องออกจากห้อง"
ส่วนคุณเนรุก็กำลังกดมือถือดูวีดีโอ Roosuflood ส่วนฮาคุก็ยืนเหม่อลอยครับ
"เฮ้ คาเมร่า" คุณด็อกคิวเม้นทักคุณคาเมร่าก่อนโยนกล้องไปให้
"เหวอ อะไรครับเนี่ย" คุณคาเมร่าถาม
"กล้องที่ฉันปรับปรุงใหม่ ถ่ายปุ้บ สามารถทราบข้อมูลProperties ของไฟล์นั้นๆได้ และยังปรับเป็นกันโหมดยิงใส่เป้าหมายได้ไกลถึงหนึ่งร้อยเมตรเลยน่ะ"
สุดยอดกล้องจริงๆ = =b
หลังจากรอนานจนวงสนทนาชักดังขึ้นเรื่อยๆ ก็มีคนเปิดประตูออกมา เขาเป็นยามผมสีน้ำเงิน ในมือถือสมุดเขียนชื่อว่า User profile (ที่บรรจุข้อมูลต่างๆของเหล่ายูชเซอร์ รวมถึงพาสเวิร์ด... แต่ผมไม่อยากจำมันเท่าไรหรอก) อยู่ในชุดยามใส่หมวกปักภาพดวงจันทร์ไว้ ชื่อเขาปักไว้ที่หน้าอกว่า Winlogon ผู้รับผิดชอบในการ Log in เข้าสู่ Windowsออกมาพูดว่า "เอาล่ะ พวกท่านเข้าไปได้"
.........................................................................
ในปราสาท
"สวยจังเลยเนอะ กว้างก็กว้าง" รินพูด
"นั้นสิ" คุณเรดบอลพูดกับแมคอาฟี
ผมเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่ง ใส่ชุดเชอร์ล็อกโฮมล์ มีหมาตัหนึ่งอยู่ด้วย (ชื่อเขาคือ Windows search) กำลังคุยกับผู้ชายอีกคน ที่เสื้อมีรูปเฟือง บนชุดสีขาว มีกล่องเครื่องมือสีแดงติดป้าย Tool for make Enviroment อยู่ด้วย (ชื่อเขาคือ Svchost)
"เอ่อ ว่าแต่ห้องที่เขาจะให้เราไปพบเจ้าหญิงมันห้องไหนเนี่ย" รินถามผม
ผมกำลังจะใช้ฟังก์ชั่นค้นหาแต่ก็โดนคุณด็อกคิวเม้นแย่งซ่ะก่อน
"จากที่เจ้าเลื่อยบอก อีกสองห้อง เลี้ยวซ้าย แล้วก็ตรงไปเดี๋ยวก็ถึง"
แล้วพวกเราก็เดินตามที่คุณด็อกคิวเม้นบอก ก่อนจะ...
"ยินดี..."
โครม! ผมโดนผู้หญิงคนหนึ่งชนเข้าเต็มๆตอนจะเปิดประตู
"อูย~"
"องค์หญิงค่ะ ทำอย่างนี้ไม่ดีน่ะคะ" ผู้หญิงผมฟ้าๆอีกคนเข้ามาดึงตัว"องค์หญิง"ไป
ผมพึ่งเห็นว่า ผู้หญิงคนที่ชนผม เป็นเด็กน้อยถือแฟ้มและแว่นขยาย ติดกิ๊บWindowsบนผมสีเหลืองที่สั้น เรียบร้อย และแต่งชุดแบบจะไปเที่ยวภูเขาสูงๆ
"อ่ะ คุณคือ...." คาเมร่าตะลึงในความงามแบบที่พวกยูชเซอร์ญี่ปุ่นเรียกว่าโมเอะให้กับ
"ใช่แล้วค่ะ ดิฉันคือ Explorer หรือ Windows XP's Explorer System 32ค่ะ"
"พูดแล้วไม่อยากเชื่อ ว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงแห่งระบบปฎิบัติการ Windows XP" ด็อกคิวเม้นพูด
"พวกท่านสิน่ะ ที่ลูกได้เชิญมา" ผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งในชุดเสื้อคลุมสีฟ้า สวมมงกุญที่มีสัญลักษณ์ของ Windows XP เดินเข้ามาหาพวกเรา
"ค่ะ ท่านพ่อ"
ไคโตะถาม "เอ่อ ท่านคือ...."
"เราคือ Kernal ของระบบปฎิบัติการแห่งนี้ นามว่า NTkernal หรือชื่อเต็ม Windows XP's Ntoskrnl System 32 ผู้ปกครองโลกคอมพิวเตอร์ใบนี้"
"เป็นเกียรติ์จริงๆที่ได้พบท่าน" ผมพูด
"ไม่หรอก เราต่างหาก ที่เป็นเกียรติ์ได้พบกับวิทยาการอีกขั้นหนึ่งของซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์"
ผมงงกิน แต่คุณด็อกคิวเม้นก็ช่วยต่อให้
"ก็นายมีโค้ดสารพัดรูปแบบที่สุดยอดทั้งนั้น AI การกู้ไฟล์ ระบบวิวัฒนาการด้วยตนเอง การเจาะระบบสุดล้ำเลิศ อ้า อยากลองผ่านายดูชะมัด"
ฟังแล้ว สยองครับ จะโดนลักพาตัวไปเชือดเปล่าเนี่ย
เจ้าหญิง Explorer ถามท่านราชาNTKernal"ว่าแต่ท่านแม่หายไปไหน"
"กำลังยุ่งกับการจัดสรรคิวงานให้กับพวกดีไวซ์ไดรว์เวอร์น่ะ นั้นไง มาแล้ว"
ราชินีที่เป็นแม่ของ Explorer อยู่ในเสื้อคลุมสีเทา ในมือถือโทรศัพท์ ส่วนผมก็สีฟ้า...อีกแล้วครับ
"ขอโทษน่ะ ที่มาต้อนรับช้า เจ้าดีไวซ์ไดรว์เวอร์ของจอภาพเขาบ่นนิดหน่อย แต่เคลียร์ให้แล้ว" ราชินีพูดกับพระราชา
"ท่านคงเป็น ท่านราชินี HAL สิน่ะค่ะ" คุณด็อกคิวเม้นถาม
"ใช่จ้ะ เราคือผู้ค่อยทำหน้าที่ประสานงานระหว่างเหล่าฮาร์ดแวร์กับซอฟต์แวร์ให้ทำงานร่วมกันได้ นาม Windows XP's Hal System 32"
"แล้วที่เจ้าหญิงเชิญเรา มีวัตถุประสงค์อะไรหรือครับ" คุณเรดบอลพูด
"แค่อยากเรียกมาน่ะ" เจ้าหญิงเอ็กซ์พอเรอร์ยิ้ม
"อ้าว แค่นี้" มิกิถาม
"ก็ไม่เชิงน่ะ เราอยากให้ช่วยอะไรหน่อยน่ะ มาที่ห้องเราสิ อ้อ ไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้าหญิงก็ได้น่ะ เรียกว่า เอ็กซ์พอเรอร์ก็พอ"
เป็นเจ้าหญิงสามัญชนชัดๆ เลนกระซิบข้างหูผม
"แต่เธอก็รับผิดชอบกับงานน่ะ" คุณคาเมร่าพูด
"ใช่ค่ะ :-D รีบมาๆตามมาน่ะค่ะ เวลาไม่รอใครไม่ว่าจะในโลกของยูชเซอร์หรือโลกของเรา" แล้วเจ้าหญิงเอ็กซ์พอเรอร์ก็เดินนำไป
...........................................................................................
ที่ห้องนอนของเธอ... แต่ผมไม่แน่ใจนัก...
เพราะนอกจากเตียงกับตุ๊กตารูปหมา(แบบที่เหล่ายูชเซอร์เจอเวลาใช้ Search ของ XP) ยังมีจอมอนิเตอร์กับแป้นพิมพ์จำนวนมากติดที่ผนัง จนผมสงสัยว่าทำไมต้องเอาสองสิ่งที่ไม่เข้ากันอย่างแรงมาไว้ที่เดียวกัน
"คือฉันเจออะไรแปลกๆที่ระบบอินเตอร์เน็ต" เธอเริ่มพูด "มีการพยายามบุกรุกเข้าระบบคอมพิวเตอร์แห่งนี้"
"ก็ไม่เห็นแปลกนิค่ะ" มิคุพูด "ถ้าบุกเข้ามาได้ เดี๋ยวให้มัลจังกับเรดบอลออกไปจัดการก็ได้"
"เผอิญว่า IP address มาจากทาง Microsoft น่ะค่ะ"
เงียบชี่~~
"หมายความว่าไง" ด็อกคิวเม้นพูดบ้าง "บริษัทไมโครซอฟต์ไม่น่าจะโจมตีคอมพิวเตอร์หรอก ยิ่งถ้าใช้ของถูกลิขสิทธิ์ทุกอย่างยิ่งแล้วใหญ่"
"หรือว่า..." วินแอมพูด "จะเป็นอย่างที่ไอได้ยินมา"
"อะไร!!" ทุกคนหันมาถาม
"คือระหว่างที่ฉันถูกโหลดมาติดตั้งที่นี้ ฉันไ้ด้ยินไฟล์พวกหนึ่งคุยว่ามีการแพร่ระบาดของไวรัสที่ร้ายแรง ชนิคที่Norton, Mcafee, Bit defender, Panda หรือโปรแกรมใดๆก็เอาไม่อยู่"
"เรื่องนั้นฉันก็ได้ยินจากทางฝ่ายผู้จัดเตรียมอัพเดท" เรดบอลพูด
"ผมก็ได้ยินครับ เห็นว่าไวรัสที่ว่า ฉลาดมากชนิคแบบทางMicrosoftออกค่าหัวคนเขียนไวรัสไว้ที่หนึ่งแสนล้านดอลลาร์" ผมพูด
"มันเยอขนาดไหนเหรอ" เลนถาม
"ก็แบบไม่ต้องกินมื้อเย็นฝีมือมิคุไปอีกหลายปี" มิกิแซว
"เดี๋ยวเหอะๆ"
"ก็นั้นแหละ เลยต้องเรียกพวกเธอมา" เอ็กซ์พอเรอร์พูดเข้าประเด็น
"ทำไมล่ะค่ะ" รีคูว่าถาม
"เราอยากให้พวกท่าน ช่วยปรับปรุงระบบอาวุณ ระบบรักษาความปลอดภัยให้น่ะ" เอ็กซ์พอเรอร์ยิ้ม "โดยเฉพาะคนที่เชี่ยวชาญทางนี้อย่างมัลคุง เรดบลคุง แมคอาฟีจัง แล้วก็ดีลีทแวร์ อ้อ ด็อกคิวเม้นด้วยน่ะ ได้ยินว่าโปรเรื่องการสร้างอาวุณใช่ไหม"
"ค่ะ" แล้วคุณด็อกคิวเม้นก็เริ่มบรรยาย "ฉันเพิ่งได้สร้างปืน Digital Zero blaster ขึ้นมา สามารถลบพวกข้อมูลทุกชนิคได้อย่างแม่นยำ แบบไม่มีคำว่าโดนลูกหลงแน่นอนค่ะ ให้กดเรียกมาไหมค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก กลัวว่ามันจะทำน้องหมาฉันหายน่ะ" เอ็กซ์พอเรอร์เล่นมุข
"อ้อ แล้วก็อีกอย่างน่ะ หมู่นี้ฉันเจอข้อมูลแปลกๆ ไฟล์ธรรมดาก็ไม่ใช่ โปรแกรมก็ไม่เชิง ระบุข้อมูลไม่ได้เลย แถมระบบข้อมูลก็ไม่อยู่ในแบบไบนารี่ด้วย" เอ็กพอเรอร์พูดก่อนกดแป้นพิมพ์ที่ผนังเพื่อโชว์รูปขึ้นมา
และภาพก็ปรากฎเป็น เด็กชายใส้แว่นถือโน้ตบุ๊ค กำลังยืนคุยกับชายอีกคนหนึ่งที่มือหนึ่งถือแฟรไดรว์หน้าตาประหลาดอยู่
"นี่มัน... คนที่ฉันเจอในฝัน ตอนที่ตกตึกครั้งนั้นนิ" มิคุพูด
"มิคุจัง พวกเขาคือใครเหรอ" ผมรีบถาม
"เขาไม่บอกชื่อ รู้แต่ว่า.... "
#######################################
"นักสืบผู้มีความทรงจำมากมายดังห้องสมุด"
"I'm fanfiction writer"
#####################################
"รู้แค่นี้เหรอ" เรดบอลถาม
"ค่ะ"
"ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นคือใคร แต่ท่าจะไม่มาดี" เอ็กซ์พอเรอร์พูด
"จะว่าไป..." ผมนึกทบทวนความจำ "ก่อนหน้าที่ผมจะขึ้นรถพยาบาลตอนนั้นก็..."
############################################
เด็กชานคนหนึ่ง กำลังถือโน้ตบุ๊ค หลบอยู่ใต้ต้นไม้
"DCD KIG CV01 มารับฉันด้วย"
############################################
"DCD โค้ดนี้คุ้นๆน่ะ" วินแอมพูด
"ผมจะลองหาน่ะครับ Search database : DCD"
ผมใช้ฟังก์ชั่นค้นหาข้อมูลหาคำย่อตัวนั้น
"Result for DCD - Kamen rider Decade" จอแสดงผลปรากฎตรวหน้าผม
"ไงผลออกมาเป็นชื่อการ์ตูนล่ะอ่ะ" มิคุถาม
"บางที่อาจเป็นโค้ดเรียกโปรแกรมที่ชอบหรือเกี่ยวข้องกับการ์ตูนเรื่องนี้ เดี๋ยวฉันจะหาข้อมูลให้แล้วกัน ว่าแคชต่ CV01 มันโค้ดของมิคุไม่ใช่เหรอ" เอ็กซ์พอเรอร์ถาม
"ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนั้นน่ะ!" มิคุพูด
"ผมรู้ครับ" ผมพูด
"จะการตรวจสอบ เธอไม่ได้โกหกน่ะ" เรดบอลบอก
"หรือว่าเป็นโปรแกรมที่ชอบครอสเพลย์เป็นชุดมิคุล่ะเนี่ย...." เอ็กซ์พอเรอร์กุมขนับ "เพื่อนชายคนนั้นมันบ้าการ์ตูนหรือเปล่าเนี่ย"
โครม! ชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา
"แย่แล้วครับ องค์หญิง มีผู้บุกรุก"
"ใคร!" เอ็กซ์พอเรอร์ถาม
"คอมพิวเตอร์ไวรัสกลุ่มหนึ่งครับ"
"เดี๋ยว..."
"ให้พวกเราจัดการเองค่ะ/ครับ" ผม มิคุและด็อกคิวเม้นพูดห้ามเอ็กซ์พอเรอร์ ก่อนวิ่งออกไป
"แย่งซีนฉันอีกแล้ว" เรดบอลบ่นให้หลังก่อนวิ่งตาม
....................................................................................
ด้านนอกปราสาท
"บุก!" หัวหน้าไวรัสสั่งลูกน้องที่มีอาวุณครบมือ ปืน หอก ดาบ ครบ
พวกเขาบุกเข้ามาโดยไม่รู้ว่าผมได้ออกมาเตรียมพร้อมแล้ว
"เอาล่ะ ขอลองกล้องหน่อยเถอะ" คาเมร่าพูดก่อนถามด็อกคิวเม้นว่า "แล้วมันเข้า gun mode ยังไงอ่ะจ้ะ คนน่ารัก"
"ก็กดปุ่มชัตเตอร์สามครั้งโดยไม่เปิดกล้อง แล้วก็ค่อยเปิดเครื่อง"
คาเมร่าทำตาม และ
"GUN MODE" กล้องก็เปลี่ยนเป็นปืนพกในทันที
"ขอลองล่ะ" แล้วเขาก็เล็งไปที่เป้าหมายและยิง
"ตูม!!!!!!" ไวรัสเป้าหมายและรอบข้างแหลกเป็นชิ้นๆ
"ปืนยิงระเบิดชัดๆ" แมคอาฟีพูดพร้อมกับยิงปืนใส่ไวรัสจากระยะไกล
แล้วพวกไวรัสก็บุกเข้าใกล้ปราสาทจนได้
"Electric sword" ผมเรียกดาบออกมาฟัดพวกไวรัส ร่วมกันกับเรดบอล ด็อกคิวเม้นและมิคุ
"มันมาเยอะไปแล้ว!" เรดบอลพูด
"งั้นระวังหัวล่ะ ห่างๆฉันไว้ล่ะ" แล้วด็อกคิวเม้นก็กดปุ่มสีแดงบนเลื่อยหลังพวกผมเดินออกไปห่างๆ
"WARN WARN MAXIMUM CHARGE"
"เตรียมหัวขาดซ่ะ เจ้าไวรัส" แล้วเธอก็หมุนตัวฟัดพวกไวรัส เอวขาด หัวขาด ตายสนิท
"Angel of data cyclone" มิคุปล่อยพลังลมข้อมูลอันรุนแรงใส่พวกไวรัส จนระเบิดตายหมด
"Electric blast out" ผมปล่อยพลังไฟฟ้าใส่พื้นช็อตพวกไวรัสบนพื้นจนเกลี้ยง
ทางด้านคุณ CCleaner Recuva Eraser Winamp ก็ใช้พลังของตนเองจัดการ ซีคลีนเนอร์เอาไม้กวาดฟาดพวกไวรัสให้อีเรเซอร์ลบ ส่วนรีคูว่าก็ใส่ไม้กระบองฟาดพวกไวรัสจนตาย ส่วนวินแอมก็เล่นของโหด ใช้ Sound canon ยิงลำแสงใส่พวกไวรัส
ขณะที่พวกเรากำลังได้เปรียบ
"ตูม!!!!!!!!!!" พวกผมโดนระเบิดจากใครบ้างคน ใช่ หัวหน้าไวรัส ผมลืมสนิทเลย
"สุดท้ายก็ต้องลงมือเอง ได้เวลาเล่นเกมปาระเบิดแล้ว" แล้วเจ้าไวรัสก็ปาระเบิดใส่ไม่ยั้ง
พวกผมก็ได้แต่หลบระเบิดไปมา คุณอีเรเซอร์กับทาสด์เมนเนเจอร์แม้จะพยายามลบกับหยุดระเบิด ก็ลบและหยุดได้ไม่เร็วพอ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจอระเบิดถึงกับต้องหลบเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"หุบปากเน่าๆของนายซ่ะ" เสียงของพระราชา NTKernal ที่เดินมาพร้อมกับ Explorer และราชินี Hal ประกาศ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวท่านก็เป็นเหมือนกันแหละ"
"อย่าว่าพ่อฉันอย่างนั้น่ะ 4Color blast" เอ็กซ์พอเรอร์ยิงกระสุนสีแดงเขียวฟ้าเหลืองใส่เจ้าไวรัส แต่มันดันหลบทัน
"เห็นนายหัวเราะพอแล้ว เจอนี้แล้วกัน Microsoft canon!" แล้วท่านNTKernalก็ยิงลำแสงสี่สีที่มีโลโก้ Windowsใส่เจ้าไวรัส แค่นั้นแหละ เจ้าไวรัสถึงกับลุกไม่ขึ้น
"ขอปิดฉากเองค่ะ End your job" แล้วกากบากยักษ์ก็หล่นทับเจ้าไวรัสตายหลังจากที่เอ็กซ์พอเรอร์พูด
"สุดยอดไปเลย สมกับเป็นท่านจริงๆ" ด็อกคิวเม้นพูด
"พวกเจ้าก็เก่งมาก จัดการพวกไวรัสได้อย่างเยี่ยมยอด สมแล้วที่ผู้คนกล่าวถึงพวกท่านกัน โดยเฉพาะท่านมัลวีลัส สมกับที่เขาพูดกันจริงๆ"
"ไม่หรอกครับ" ผมพูด
"ส่วนท่านด็อกคิวเม้น" เอ็กซ์พอเรอร์พูด "มาทำงานเป็นวิศวกรประจำปราสาทไหม"
"ไม่ค่ะ" ด็อกคิวเม้นปฎิเสธ "ฉันชอบจะทำงานและทดลองตามใจตัวเองมากกว่าค่ะ อีกอย่าง ฉันมีร้านต้องไปดูแล ขอบคุณค่ะ แต่ฉันคงรับงานอันทรงเกียรติ์นี้ไม่ได้หรอกค่ะ"
"งั้นเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าฉันอยากให้ช่วยเดี๋ยวจะติดต่อไป"
"งั้นพวกเราขอลากลับก่อนน่ะค่ะ" มิคุพูดกับท่านราชา NTKernal
"ได้สิเราไม่ว่า"
"งั้นลาก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ/ค่ะ"
แล้วพวกผมก็เดินทางกลับบ้านไป
___________________________________________
จบไปอีกตอน
ขออธิบายหน่อยน่ะครับ เพราะเล่นหลายเรื่องวิชาการมาก
Explorer เป็นโปรแกรมจัดการไฟล์ที่ช่วยให้เราจัดการพวกไฟล์ได้ และทำหน้าที่รันโปรแกรมที่เราเลือกด้วย (เรียกแบบนักคอมพ์ก็คือมันเป็น File manager)ถ้าเราปิดTaskของโปรแกรมนี้ จอจะเหลือแต่Wall paper เลยครับ
อันที่สองคือ svchost ที่เป็นโปรแกรมระบบ ที่ใช้ในการสร้างEnviroment(สภาพแวดล้อม) สำหรับพวกไฟล์ dll และ service ของวินโดว์ (Service คือโปรแกรมที่วินโดว์สร้างไว้เป็นบริการ จะทำงานทันทีที่บูตเลยครับท่าน โดยจะทำงานอยู่ด้านหลัง ไม่ปรากฎให้เห็น)
อันที่สาม คือท่าน NTKernal ซึ่งตัวจริงเขาคือ โปรแกรมระบบชื่อ Ntoskrnl.exe ซึ่งเป็นส่วนที่เรียกว่า Kernal ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของวินโดว์เลยครับ
อันที่สี่ คือ hal.dll มีหน้าที่จัดการการประสานงานระหว่างโปรแกรมและฮาร์ดแวร์ครับ ขาดตัวนี้ไป วินโดว์บูตไม่ขึ้นเลยครับ
อีกคนคือ winlogin มีหน้าที่โหลดข้อมูลของยูชเซอร์เวลาเราล็อกอินเข้าใช้คอมพ์ครับ
หากท่านงงๆก็อย่าแปลกใจครับ คนเขียนยังงง (ฮา)
หากไม่แน่ใจก็ลองตรวจสอบจากวิกิพีเดียภาษาอังกฤษด้วยคำว่า windows component wiki แล้วกันครับ
หากผิดพลาดหรือไม่ดีอย่างไรก็ขออภัยด้วยครับ
ติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น