Cyber world ชีวิตโลกดิจิตอล

ลำดับตอนที่ #24 : ศัตรูของพาสเวิร์ด (100%)

รหัสผ่าน สำคัญมากในโลกไซเบอร์สเปส จริงไหมครับ

แต่ทว่า! เหล่าแฮกเกอร์ได้สร้างโปรแกรมชั่วร้ายที่ทำให้พาสเวิร์ดถูกขโมยไปได้อย่างง่ายดาย

มันคือใคร ผู้อ่านอยากรู้บ่

อยากรู้ ก็จงอ่านต่อไปเด้อ

________________________________________________________________

วันนี้ ผมกำลังคุยกับคุณเรดบอล คุณคาเมร่า และ คุณด็อกคิวเม้น ร่วมกับมิคุ ริน เลน ลูกะที่ร้านคาเฟแห่งหนึ่งครับ
(ร้านนี้ เจ้าของเป็นโปรแกรม Paintครับ)

"แหม มิคุ ชอบมัลวีลัสมากเลยสิน่ะ" ด็อกคิวเม้นพูด

"ก็... ประมาณนั้นล่ะค่ะ" มิคุพูดอย่างเขินอาย ส่วนผมก็หน้าแดงนิดๆครับ

"เอ่อ..." เรดบอลพูดแทรก "พวกนายตรวจสอบเรื่องโปรแกรมแปลกๆไปถึงไหนแล้ว"

ทุกคนส่ายหน้า ผมก็ด้วย

"ฉันก็คว้าน้ำเหลว เฮ้อ" เรดบอลถอดหายใจ

"เอาน่าๆ ฉันว่านายน่าจะไปจีบสาวซ่ะหน่อย จะได้หายเครียด" คาเมร่าพูด

"จริงสิ ได้ยินข่าวเรื่องคีย์ล็อกเกอร์สายพันธุ์ใหม่เปล่าครับ" ผมถาม

"อ้อ ได้ยิน ฉันกำลังให้ลูกน้องติดต่อกับทางServerให้ส่งอัพเดทมาอยู่ เจ้านี้ ร้ายกาจมาก ใช้ Virual machine ตรวจจับไม่ได้ด้วย" เรดบอลพูด

"คีย์ล็อกเกอร์ที่ใช้เวอร์ชวลแมนชีนหาไม่ได้ ฮึๆ" ด็อกคิวเม้นหัวเราะอย่างน่ากลัว "น่าจับมา"ศึกษา"จริงๆ"

น่ากลัวกว่าไวรัสอีกน่ะเนี่ย คุณด็อกคิวเม้นเนี่ย _ _

"พี่มัล" เลนถาม "อะไรคือคีย์ล็อกเกอร์เหรอครับ"

"คีย์ล็อกเกอร์คือ โปรแกรมที่ใช้ในการดักจับการพิมพ์ข้อความเข้าคอมพิวเตอร์น่ะ" ผมอธิบาย "เจ้าตัวนี้น่ะ เป็นศัตรูตัวร้ายสำหรับพวกรหัสผ่านเชียวล่ะ"

"หวัดดีจ้ะ" แมคอาฟีเดินมาทักผม "เจ้าเรดบอล นายมากินกาแฟกับพวกนี้เหรอ"

"อือ ใช่"

"งั้นรีบกินกาแฟซ่ะ มันเย็นหมดแล้วน่ะ เห็นไหม" แมคอาฟีพูดก่อนเดินจากไป "ฉันต้องไปสแกนพื้นที่ C:\Document and setting ต่อน่ะ บาย"

"จ้าๆ" เรดบอลกินกาแฟก่อนจะพ่นใส่หน้าผม

"อะไรฟ่ะ กาแฟอะไร หวานขนาดเนี่ย"

"นั้นมันโค้กผม" คาเมร่าพูด

ผมกลั้นหัวเราะไว้ ส่วนลูกค้าคนอื่นยกเว้นเรดบอลและคาเมร่าก็ฮาแตกกันทีเดียวครับ

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

แล้วก็ลงเอยว่า เรดบอลต้องจ่ายค่าโค้กให้คาเมร่าครับ

................................................................................................

"ฮ่าๆ" เลนยังหัวเราะไม่เลิก "หลงในความสวยของคุณแมคอาฟีเปล่าค่ะ ถึงหยิบแก้วผิด"

โป้ก

"แง  มันเจ็บน่ะน้าเรดบอล"

ผมคิดในใจ "สมควร"

"แล้วมันจริงไหมล่ะครับ" คาเมร่าถือกล้องเข้าโหมดวีดีโอ "ผมอยากรู้"

โป้ก

"อูย"

"อย่าถามเชียวน่ะ มัลวีลัส" เรดบอลขู่ผม

"ถึงไม่ขอ ผมก็ไม่ถามหรอกครับ" ผมบอก

____________________________________________________________________

ในระบบคอมพิวเตอร์ที่เพนทากอน

"ว่าไง รู้ข้อมูลเกี่ยวกับ GFV 9999 ยัง" ไวรัสที่เป็นหัวหน้าถามโทรจันลูกน้อง

"ผมรู้แค่ว่า การเดินทางล่าสุด จากเว็บไซต์ของกลาโหมไทยไปยังคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งครับ แต่มีคนเข้ารหัส IP addressไว้ เลยตรวจสอบไม่ได้ แต่ขอผมแค่สองวันมนุษย์ รับรอง"

"เอาล่ะ บอกไอ้พวกOS ของนาซาให้ส่งฉันไปที่นั้น ทันทีที่รู้ IP address เข้าใจไหม"

"ครับ!" โทรจันรับคำสั่งก่อนฉกกำลัง CPU ของคอมพ์ในเพทากอนมาทำงานต่อไป

_____________________________________________________________________

ผมมาที่บ้านของคุณ ไลน์ เพื่อจะคุยเรื่องโปรแกรมปริศนาตัวนั้น

แต่... บ้านเธอทำไมใหญ่ขนาดนี้~~~

ผมกดกริ่ง "ติ๊กต๊อง"

"ท่านผู้นั้นคือใครเจ้าค่ะ"

"ผมเองครับ"

"อ้อ ท่านมัลวีลัสเองสิน่ะค่ะ กรุณารอสักครู่น่ะค่ะ" ไลน์เดินออกมาหาผมพร้อมกับผู้หญิงผมเขียวติดกิ๊ปรูปนาฬกาที่มีลูกศรย้อนกลับสีเขียว

"สวัสดีค่ะ ท่านมัลวีลัส เชิญเข้ามาด้านในก่อนเลยน่ะค่ะ" ไลน์พูด

"แหม ป้าไลน์ ไม่ต้องมีพิธีรีตรองอะไรนักก็ได้" เด็กสาวคนนั้นพูด

"มันเป็นนิสัยดิฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วเจ้าค่ะ"

"เอ่อ แล้วนั้นคือ..." ไม่ทันผมจะถามเสร็จก็มีคนมาจุ้นครับ

"เธอคนสวยคนนั้นชื่อ รีสตอร์ เซฟซิสเต็ม เป็นโปรแกรม System restore น่ะพวก" คาเมร่าพูดก่อนถ่ายภาพรีสตอร์จำนวนมาก "อยากไปกินข้าวกับพี่ไหม"

"ค่า~~"

รีสตอร์เราหลงคารมคาเมร่าซ่ะแล้ว

เอ่ะ เดี๋ยวน่ะ System restore ก็หมายความว่า

"คุณรีสตอร์ครับ" ผมถาม

"ค่ะ มีไรเหรอคะ ^^" รีสตอร์พูดกับผม

"ศูนย์เก็บ check point ของคุณอยู่ไหนเหรอครับ"

"จะไปจีบเธอเหรอ นายมีมิคุแล้วไม่ใช่หรือไง" คาเมร่าถามกวนๆ

"ผมจะไปเช็คไวรัสกับคุณเรดบอลและมิคุครับ" ผมพูด

"อันแน่ ชอบมิคุล่ะสิ" คาเมร่าพูดก่อนถ่ายหน้าที่กำลังแดงของผมไว้เป็นที่ระลึก

ปกติ ผมใจเย็นน่ะครับ แต่ตอนนี้ ชักอยากต่อยโปรแกรมซ่ะคนแล้วสิ _**_ (อดทนไว้ๆ)

..........................................................................................................................................

ตอนเย็น ผม มิคุ เรดบอล และด็อกคิวเม้น มาที่ศูนย์เก็บเช็คพอยน์ของคุณรีสตอร์เพื่อหาไวรัสครับ ส่วนคุณคาเมร่า เอ่อ... ไปโทรจองร้านอาหารอยู่ครับ

"นี้หรือ ศูนย์เก็ยเช็คพอยท์ที่รวบรวมข้อมูลสถานะของระบบในแต่ละช่วงเวลาไว้" ด็อกคิวเม้นพูด

"เอกสารเยอะจังเลยน่ะครับ" ผมพูด

"ค่า ก็ยูชเซอร์ชอบลงแอปแปลกๆ ไดรว์เวอร์ใหม่ๆ แถมบางวันเิปดเครื่องทิ้งไว้ตั้งหนึ่งวัน ก็ลำบากฉันสิค่ะ เฮ้อ"

ผมเดินผ่านตู้เอกสารไปเรื่อยๆ จน...

"หยุดก่อนครับ มีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะครับ" ผมพูด

ทุกคนงัดอาวุณออกมา มิคุงัดต้นหอม เรดบอลงัดปืนพก ด็อกคิวเม้นงัดเลื่อยไฟฟ้า ส่วนผมก็พร้อมปล่อยพลังทุกเมื่อ

"เจ้าไวรัส นายอยู่ไหน!" มิคุเรียกหา

แล้วก็สมพรปากของเธอครับ เจ้าไวรัสพุ่งออกมาจากเอกสาร (เรื่องประหลาดสำหรับยูชเซอร์ แต่อย่าลืมว่านี้คือโลกของผมครับ- มัลวีลัส)มายืนประจันหน้ากับพวกผม

ที่สยองคือ ไม่ได้มีแค่ตัวเดียว... แต่นับสิบ!

"คีย์ล็อกเกอร์!" เรดบอลพูด

"ใช่ พวกเราคือจอมโจรรหัสผ่าน คีย์ล็อกเกอร์!" ไวรัสตัวหนึ่งพูด

"Electric shock!!" ผมยิงสายฟ้าใส่พวกไวรัสแต่...

"เปรี้ยง" สายฟ้าไม่ทะลุตัวมันเลย

"อะไรกัน!" ผมตกใจ

"รีสตอร์ ลบข้อมูลพวกนี้เร็ว" เรดบอลสั่ง

"สั่งลบไม่ได้อ่ะ!" รีสตอร์พูดหลังลองพยายามลบแล้ว

"ฉันได้แก้ไขกลไกในโฟล์เดอร์นี้ไว้หมดแล้ว เตรียมตัวตายได้!!" เจ้าไวรัสพูด

"ทุกคน" ผมพูด "ผมจะทำการแก้ไขค่ามันกลับมาให้ลบได้เหมือนเดิม ช่วยถ่วงเวลาให้ผมหน่อยน่ะครับ"

"ได้" ทุกคนพูดก่อนประจันหน้ากับเหล่าไวรัส

"Analyze mode Search Fix tool" ผมเริ่มกระบวนการวิเคราะห์เพื่อหาตัวแก้

คุณด็อกคิวเม้นใช้เลื่อยต่างดาบฟัดพวกไวรัสให้กระเด็น แต่พวกมันไม่ตาย เช่นกันกับที่เรดบอลกับมิคุยิงกระสุนปื่นใส่

"ขอฉันลองน่ะค่ะ Electric Angel!" ปีกขาวของมิคุงอกขึ้น

"Angel of data Tornado!!" มิคุพัดพวกไวรัสติดห้องโกดังเอกสาร

"ลมแรงเป็นบ้า" ไวรัสพูด "เอ้า ลุยต่อ!!"

มิคุพยายามจะยิงพวกไวรัสด้วยธนูสีเขียว แต่เจ้าไวรัสทำการยิงไหล่ขวาที่มิคุเสียก่อน

"โอ้ย"

"มิคุ!" ผมเป็นห่วง แต่ผมมิอาจละจากการหาตัวแก้ได้ ตอนนี้ไปได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

และสิ่งที่ผมกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น พวกไวรัสกระชั้นชิดพวกผมเต็มทีแล้ว

"หนอย" เรดบอลพยายามอัดพวกไวรัสให้ไปไกลๆ แต่ยิ่งทำยิ่งไร้ความหวัง

"ตายซ่ะเถอะ" แล้วก็มีไวรัสลอบกัดโดดมาพร้อมกับมีดจะแทงคอเรดบอล

"แย่แล้ว"

"เรดบอล!!!!!!!!!!" ผมร้องเตือน แต่ไม่ทันกาลแล้ว

"ฉึก"

"โอ้ย" คนที่โดนมีดกลับเป็นไวรัสอีกตัวหนึ่ง ส่วนคุณเรดบอลก็มีคนที่มาช่วยเขายืนอยู่ด้านหน้า

เธอคือ

"ม.. แมคอาฟี" เรดบอลเรียกชื่อเธอ

"ไม่ไหวเลย นายบอกว่านายเจ๋งไม่แพ้นอรตันแต่ดันแพ้ไวรัสแบบนี้ ไม่ไหวเลยน่ะ" แมคอาฟีแซว "แต่เอาเถอะ ใครมันก็พลาดกันได้"

ผมเหลือบเห็นหน้าแดงๆของคุณแมคอาฟี ก่อนที่เธอจะใช้ไม้กระบองฟาดพวกไวรัสจนกระเด็น

ขณะที่ผมกำลังโล่งใจ เจ้าไวรัสตัวหนึ่งก็จับตัวรีสตอร์ไป

"กรี้ด!" 

"เสร็จกัน" ผมกัดฟันกรอดๆ ผมไม่สามารถปลีกตัวไปช่วยเธอได้เลย บ้าจริง

"ฮ่าๆๆๆๆๆ" ไวรัสหัวเราะ "ตอนนี้ สาวน้อยอยู่กะ..."

ปัง ไวรัสโดนเฮดช้อดโดย

"โทษที มาช้าไปหน่อย" คาเมร่าถือEagle camera Gun ,ode เดินมาอย่างเท่ก่อนมาตบไหล่ผม "ฉันจะช่วยถ่วงเวลาให้นายเอง อ้อ โทษทีน่ะ รีสตอร์จัง เป็นอะไรไหม"

">/////////< ม.. ไม่เป็นไรค่า~~"

มิคุถามผม "มัลจัง อีกนานไหม"

"ขอผมแค่สองนาทีพอ" ผมบอก

"ฉันจะถ่วงเวลาให้" แล้วมิคุก็พยายามใช้แขนซ้ายิงธนูไล่พวกไวรัสที่พยายามเข้ามาหาผม ส่วนแมคอาฟีกับเรดบอลก็ทำงานเข้าขากันดี ส่วนรีสตอร์ก็ได้รับการคุ้มครองจากคาเมร่าและด็อกคิวเม้นแบบพรีเมียม

"สำเร็จแล้ว!" ผมประกาศ

"ชิปหาย!" เจ้าไวรัสร้อง

"งั้นก็..." ด็อกคิวเม้นส่งสายตาอำมหิตใส่พวกไวรัสแต่เขาก็อดลุย

"Turn off system restore!" รีสตอร์สั่งการ แล้วเอกสารทั้งหมดก็ค่อยๆหายไปพร้อมกับพวกไวรัส

"อ้าก!!!!!!!!!!!!!"

ต่อมาไม่นาน ทั้งไวรัสและข้อมูลการย้อนระบบก็ถูกลบจนหมด

"น่าเสียดายจังเนอะ" ด็อกคิวเม้นพูด "นึกว่าจะได้เอกสารหรือไวรัสไปศึกษาซ่ะหน่อย"

 โนคอมเม้นครับ

....................................................................................................................

แล้วพวกผมก็มาดูการจีบรีสตอร์ของคาเมร่าอย่างเงียบๆ

"เอ้า เดี๋ยวพี่ป้อนน่ะ อ้า"
"อ้า"

โห้ นี้ถ้ามียูชเซอร์โสดๆมาดูด้วยเนี่ย คงไม่รอช้า สั่ง End process อย่างไวแน่นอนเลยครับ หวานซ่ะ...

"เฮ้อ อยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง" แมคอาฟีพูดลอยๆ "ใจดี ชอบเอาใจ แข็งแรง หล่อเหลา"
ผมหันไปดูเรดบอลก่อนสะกิดเขาเบาๆ

"อยากให้ผมเป็นพ่อสื่อให้ไหมครับ" ผมถามเบาๆ

"เอ่อ.. ก็..." เรดบอลพยักหน้า

"มีอะไรเหรอ" มิคุถามผม

ผมกระซิบบอกมิคุไปครับ

"อ้อ" แล้วเธอก็หัวเราะคิกคัก

ผมคงต้องขอให้คุณโครมหาวิธีเป็นพ่อสื่อให้ซ่ะแล้ว

_______________________________________________________

"มัลวีลัส..." ชายแต่ง(?)คอสเพลย์คนหนึ่งพูดกับเด็กแว่น "หมอนั้นกำบังจะเจอ กาคุโปะ แล้วสิน่ะ"

"ใช่ ในการเป็นพ่อสื่อ แม่สื่อให้เรดบอล" เด็กคนนั้นตอบ

"ว่าแต่ ฟิลิป กับ อาหนังสือ หายไปไหนมิทราบ"

"เขากำลังพา"ตัวเอง"จากโลกคู่ขนานมาที่นี้" เด็กคนนั้นตอบชายคนนั้น "เออ DCD ขอดู KR ของเจ้าW หน่อยได้เปล่า"

"ไม่ล่ะ ฉันจะเดินทางต่อ" แล้วเขาก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์สีขาวหายไป

เด็กคนนั้นมองไปที่หลังบ้านของยูชเซอร์ของมิคุ... ที่อาศัยของมัลวีลัส...

บ้านเพื่อนของผู้สร้าง GFV!

__________________________________________________________

เอาล่ะสิครับ เนื้อเรื่องกำลังจะถึงตอนจบ(เอ หรือว่าไม่)แล้วครับ ตัวละครปริศนาก็ปรากฎขึ้นมาอีกแล้ว

แหม คุณมาสค์คงอยากยิงคาเมร่าด้วย XX-Burnner แหงๆ

เอาล่ะ มาคุยวิชาการกัน

รีสตอร์ หรือจริงๆก็คือ System restore เป็นโปรแกรมของวินโดว์ที่มีขึ้นเพื่อใช้ในการย้อนค่าวินโดว์ให้กลับมาปกติโดยการบันทึกค่าต่างๆไว้ในเช็คพอยด์ ซึ่งจะทำตอนที่มีการลงโปรแกรมใหม่ แก้ไขค่าสำคัญๆในระบบ หรือเปิดคอมพ์ทิ้งไว้หนึ่งวันครับ

ข้อเสียคือ Anti virus จะไม่มาสแกนตรงนี้ จึงเปิดโอกาศให้ไวรัสเข้าไปติดเชื้อได้ วิธีการแก้ปัญหาคือ คลิกขวาที่ my computer เลือก Properties เลือก System restore แล้วคลิก Turn off System restore (ประมาณเนี่ย) แล้วกดOK คอมพ์จะปิดการทำงานของSystem restore ลงและลบCheck point(และไวรัสในนั้น)จนหมด

โอเค ก็จบไปอีกตอนแล้วครับ

ตอนหน้า! โวคาลอยด์คนสุดท้ายจะได้กลับบ้านแล้ว

และเป็นคิวของตัวละครอีกตัวที่คุณมาสค์สมัครไว้

โปรดติดตามตอนต่อไปน่ะ

ครืดๆๆๆๆๆๆๆ ครืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[คลื่นแทรก]

______________________________________________

เหล่ามนุษย์เอย

พวกเราจะยึดโลก!

- First