คุณชายตัวร้ายกับนายหน้าหวาน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คุณชายตัวร้าย กับ คุณชายหน้าหวาน 

หลังจากเตะบอลมาอย่างเหน็ดเหนื่อย ผมหลบแสงแดดที่ร้อนระอุเข้ามานั่งพักที่ซุ้ม จู่ๆพี่เอิร์ธก็เดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ...

ผมหันไปมองพี่เอิร์ธที่ค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ด และเม็ดเหงื่อที่ผุดพราวเต็มใบหน้าของพี่เอิร์ธค่อยๆไหลย้อยลงมาผ่านจนถึงแผ่นอก ผมพยายามเบือนหนี เพราะกลัวว่าพี่เอิร์ธจะรับรู้ถึงความรู้สึกของผม แต่แล้วจู่ๆ พี่เอิร์ธก็จับหน้าผมหันกลับไป พร้อมกับถามว่า...

"เป็นอะไรวะแจ้ง หน้าแกแดงมากเลย ไม่สบายเหรอ?"

ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไร มือพี่เอิร์ธก็เอื้อมมือมาอังหน้าผากผม ผมชาไปทั้งตัว หัวใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ จนเหมือนหัวใจมันจะหลุดออกมาจากอก พี่เอิร์ธยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมาก จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของพี่เอิร์ธ 

ผมจะทำยังไงดี!? 

ถ้าพี่เอิร์ธเข้ามาใกล้มากกว่านี้เค้าต้องได้ยินเสียงหัวใจผมแน่ๆ แต่พี่เอิร์ธก็ยังไม่หยุด หน้าพี่เอิร์ธเคลื่อนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ 

เข้ามาเรื่อยๆ เข้ามาเรื่อยๆ... 

ใกล้จนริมฝีปากของเราห่างกันแต่คืบ...และในวินาทีนั้นเอง...

ริมฝีปากของพี่เอิร์ธก็มาสัมผัสกับริมฝีปากของผม

ตัวผมชาไปหมด มือไม้อ่อนจนไม่สามารถต้านทานริมฝีปากนุ่มๆของพี่เอิร์ธได้

พี่เอิร์ธจับตัวผมพร้อมกับบดริมฝีปากอย่างแรง นาทีนั้นผมตกใจพลักพี่เอิร์ธออก ทำไมล่ะชัดแจ้ง พี่เอิร์ธพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย ผมไม่ได้รังเกรียจพี่นะครับ แต่นี้มันที่สาธารณะกลัวจะมีใครมาเห็นเข้า 

เราไปที่ห้องน้ำกันดีกว่า หลังจากสิ้นเสียงพี่เอิร์ธจับมือผม แล้วจูงมือกันไปที่ห้องน้ำสองต่อสอง