When the sun rises in the west ในวันที่เราภพกัน

"น้ำริน" หญิงสาวเจ้าของร้านต้นไม้เล็กๆ กำลังตกอยู่ในช่วงวิกฤติของชีวิต ทั้งการงานที่ย่ำแย่ ผิดหวังจากความรัก คราวเคราะห์แห่กันมาทักทาย ทันทีที่คิดว่าจะสู้ต่อไป เธอกลับถูกลูกหลงจากอุบัติเหตุ ตกลงไปในคลองพร้อมกับอีกหลายชีวิต มือของชายคนหนึ่งช่วยชีวิตเธอไว้ แต่ทันทีเมื่อลืมตาขึ้น โลกที่เธอเห็นนั้นมันช่างคล้ายกับโลกของเธอ แต่กลับตาลปัตรจนมึนงงไปหมด

"รัญชน์" ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดปี ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับร้านกาแฟที่ตัวเองสร้าง เมื่อเขาได้ช่วยชีวิตหญิงสาวคนหนึ่ง วันนั้น ชีวิตของเขาไม่เหมือนเดิม เมื่อความวุ่นวายนั้นแผลงฤทธิ์ เขาคิดว่าเธอมีอาการทางประสาท พูดจาเลอะเลือนว่ามาจากอีกโลก จนกระทั่งเขาพบหญิงสาวที่เหมือนกับเธอทุกประการ และที่สำคัญ ครอบครัวนั้น ไม่มีฝาแฝด!

---------------------------------------------------------------------------------

“ถ้าเกิดคนที่นอนอยู่ตรงนี้คือตัวฉันอีกคน คุณจะรู้สึกอย่างไร”

เธอมองเขาด้วยดวงตากลมโตสีน้ำตาลอันปราศจากอารมณ์คาดคั้น เพียงแรงกระหายรู้ด้วยใจบริสุทธิ์กลับทำให้ชายคนนี้อยากตอบหญิงสาวใจจะขาด ติดอยู่ที่ว่าคำตอบนั้นคงไม่น่าฟังเท่าไร และหากไม่ใช่เพราะความใกล้ชิดจนพาเสียสมาธิ เขาคงให้คำตอบได้ทันที นั่นเป็นเพราะสายตาของชายหนุ่มมัวแต่พิจารณาดวงตา ลงไปถึงสันจมูก จรดริมฝีปากสีชมพูซีด มันแย้มเผยอคล้ายรอจุมพิต ใจคนตรงหน้าย่อมกระสันอยากสัมผัสเป็นธรรมดา

“ผม...”

เห็นเขาดูเหมือนอึกอัก เธอจึงยิ้มแล้วถามย้ำอีกครั้ง “คุณจะรักตัวฉันอีกคนได้หรือเปล่าคะ?”

มันไม่ใช่คำถามทดสอบความมั่นคงทางจิตใจหรอก หากแต่เป็นความหวังที่อยู่ลึกสุดใสใจของน้ำรินเพียงเท่านั้น

แม้แต่ตัวเขายังถามตัวเองด้วยคำถามนี้อยู่หลายครั้ง รัญชน์แค่เอนตัวนอนลงข้างกายเธอ สายตายังจับจ้องคนน่ารักไม่ยอมละไปไหน “ผมไม่อยากโกหก แต่ผมละอายที่จะพูด” เขาตอบไปตามสัตย์จริง

“ก็ไม่ต้องโกหก ไม่ต้องละอาย ไม่มีคำตอบที่ผิดนี่คะ”

เขามองเธออย่างรู้ทัน “ผมรู้ว่าคุณหวังอะไร”

“บอกมาเถอะค่ะ” หรือเขาต้องการให้น้ำรินอ้อนวอนหรืออย่างไร

“ใช่ ผมหวั่นไหวกับเธอคนนั้น…คนที่เหมือนคุณ”

ในที่สุด

หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงลมพิษหึงขึ้นหน้า แต่น้ำรินกลับดีใจ ทว่าไม่อาจยินดีกับคำตอบได้นาน เพราะเขาทำลายความหวังลงด้วยความจริง

“...แต่ความหวั่นไหวคงหยุดอยู่แค่นั้น เพราะเราจะไม่มีวันรู้จักกัน”

**นิยาย ภาพ เนื้อหา ทุกอย่างเป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียน ห้ามนำไปดัดแปลง ตัดต่อ คัดลอก แอบอ้าง สมอ้าง หรือแสวงหาผลประโยชน์ไม่ว่าจะรูปแบบใด ๆ โดยมิได้ขออนุญาต**