ผู้สืบทอด - The Descendants

ความตั้งใจที่จะเขียนเรื่องนี้ให้เป็นแฟนตาซีแบบไทย ๆ โดยผสมผสานความเชื่อเรื่องผี สาง นางไม้ เจ้าป่า และเจ้าเขา โดยไม่ได้มีเจตนาจะหลบหลู่ความเชื่อและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของกลุ่มชนใดที่นับถืออยู่เลย

หวังเป็นอย่างยิ่งว่า นอกจากความบันเทิงที่จะได้รับจากเรื่องแล้ว ผู้อ่านอาจจะได้รับมุมมองและแง่คิดบางอย่างที่แฝงมาในเนื้อเรื่องด้วย

+++โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - ฉาก ตัวละคร เหตุการณ์และสถานการณ์ตลอดการดำเนินเรื่องในนวนิยายเรื่องนี้เป็นสิ่งสมมติขึ้น อันเป็นผลพวงมาจากความนึกคิดและจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีสิ่งใดเชื่อมโยง เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆ และ/หรืออ้างอิงได้ว่าเกิดขึ้นจริง ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต +++

ด้วยความปรารถนาดี

เจอร์รี เจ. วานิช

--- จุดเริ่มต้น ---

ก้องเกียรติจ้องมองดูใบหน้าของอุทิศ หัวหน้าเขตรักษาสัตว์ป่าและพันธุ์พืช ซึ่งแสงจากโคมไฟฟ้าสีเหลืองจับใบหน้าอันเป็นมันของเขา ดวงตาแข็งกร้าวและมุ่งมั่นไม่กะพริบ บอกคำตอบทุกอย่างแล้วอย่างแน่ชัด เขายิ้มน้อยให้คนตรงหน้า เอ่ยถามลอย ๆ อย่างไม่ต้องการคำตอบ “แน่ใจแล้วนะ ?”

“ยิ่งกว่ามั่นใจ” อุทิศเม้มปากแน่นก่อนจะพูดต่อไป “ถ้านั่นคือสิ่งที่นายต้องการ แต่สัญญาของลูกผู้ชายขี้โกงอย่างนาย ฉันจะเชื่อใจได้แค่ไหน ?”

ก้องเกียรติชะงักไปชั่วครู “ขี้โกง” คำนี้ที่สร้างรอยแผลเล็กๆในหัวใจให้กับเขา มันเริ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรกัน ใช่แล้ววิชาคุณธรรมและจริยศาสตร์ของอาจารย์ปณิธินั่นยังไง กะอีแค่การลอกข้อสอบนิดหน่อยเท่านั้น ไม่เข้าใจว่าอาจารย์จะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรไปได้

เขายกมือขวาขึ้น ผู้นั่งอยู่ต่อหน้าหน้าและหันหลังให้กับประตูทางเข้า มีลูกน้องสองคนยืนเบื้องหลัง

เขาบังคับขู่เข็ญอุทิศให้เขียนจดหมายลาตาย เพื่อแลกกับความปลอดภัยของชีวิตภรรยาและบุตรของเขา หัวหน้าอุทิศยอมตามข้อตกลง เขาปลิดชีพตนเองเพื่อรักษาเกียรติยศในหน้าที่ของผู้พิทักษ์ป่า และปกป้องชิวิตอันบริสุทธิ์ของครอบครัว

“อุดมการณ์มันกินได้ไหมวะ? เสียดายที่แกอุตส่าห์ไปเรียนจบมาจากเมืองนอกเมืองนา…” เขาหยุดไปหน่อยหนึ่ง  "แต่ทำไมถึงยังโง่นัก!"  สายตามองผ่านกระจกหน้าต่างที่ฝุ่นจับหนาเขลอะออกไปยัง แนวป่าดำทะมึนข้างนอก

ยิ้มเหยียดปรากฎขึ้นที่มุมปาก ขณะหันกลับมามองดูศพอดีตเพื่อนร่วมคณะ ที่ฟุบอยู่กับโต๊ะทำงาน สายโลหิตสีแดงฉานทะลักออกมาเป็นลิ่มปนกับมันสมองจากปากแผลที่มีรอยไหม้ข้างขมับ หยดแล้วหยดเล่าราวกับทำนบแตก เปื้อนเปรอะกองหนังสือและเอกสาร ก่อนที่มันจะไหลเอ่อมาโดนจดหมายลาตายฉบับนั้น เขาเอื้อมมือไปดึงมาอย่างฉับไว แล้วโยนมันทิ้งลงกับพื้น “เก็บทุกอย่างให้เรียบร้อย อย่าให้เหลือร่องรอยอะไรจะโยงมาถึงพวกเราได้”

++++++++++++