เที่ยวไป...กับบทกลอน

    คำประพันธ์ของไทย มีหลากหลายรูปแบบ หลากหลายฉันทลักษณ์ อันก่อให้เกิดความไพเราะที่แตกต่างกัน ความยากง่ายของการแต่งที่ขึ้นอยู่กับสกิลของคนแต่ง ว่าจะแต่งให้แพรวพราววิจิตรพิสดารมากน้อยเพียงใด ช่วยให้บทประพันธ์นั้นน่าสนใจมากขึ้น

     บทประพันธ์ทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้ เกิดจากความซาบซึ้ง ปลาบปลื้ม ประทับใจ หรือสั้นๆ คือ ชอบ ต่อสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละที่ที่เคยไป พอกลับมาก็เอามาแต่งเป็นโคลงเป็นกลอนตามแต่อารมณ์และสกิลในการแต่งจะพาไปนั้นแหละ (แต่อีกอย่างก็คือ อยากแนะนำที่เที่ยวด้วยรูปแบบใหม่ๆ บ้าง)

     ฝากทุกท่านติดตาม ติชม ด้วยนะครับ^^