คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [OS] F o r Y o u ♡ - 1997 (YugBam for ฟังค์กัส}
1997
YugyeomBambam
For ฟังค์กัส
- ชื่อเรื่องไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องเลยแม้แต่น้อย
- ไม่รู้จะตั้งอะไรก็ตั้งๆ ไปเถอะ
- คนแต่งมันบ้า ใครไม่ชอบก็ไม่น่าจะเข้ามาตั้งแต่แรกนะแก
- มันไม่มีอะไร
- เขาแค่กินขนมกัน
- อยากเล่นแท็กมั่งง่ะ ใครขี้เกียจเม้นก็อัญเชิญ #ยูคแบม1997
GOT7
เด็กนั่นเป็นเด็กใหม่ ตัวใหญ่แต่ใจเสาะ
คำนิยามที่เด็กคนอื่นให้กับคนๆ นั้น
1 9 9 7
แบมแบมเห็นหลายครั้งแล้ว คนๆ นั้นมาโรงเรียน นั่งลงที่ประจำ ฟังอาจารย์พูด ตอบคำถามเมื่ออาจารย์ถาม เมื่อถึงเวลาจับกลุ่มก็รอจนกว่าจะมีกลุ่มที่คนขาดมาลากตัวไป เมื่อถึงเวรประจำวันก็จะโดนทิ้งให้ทำอยู่คนเดียว เมื่อถึงพักเที่ยงก็ไม่ยอมลงไปกินข้าวที่โรงอาหารแต่หยิบขนมปังชิ้นเล็กในกระเป๋ามากินแทน ไม่เถียงสักคำถ้าใครจะทำอะไรให้ไม่พอใจ นิ่งๆ เงียบๆ
ไม่ใช่ว่าเขาสงสารแต่เขาแค่แปลกใจ
ทำไมกันนะ
“แบม ไม่กินเหรอ งั้นยูคกินนะ”
คนที่อยู่ที่โรงเรียนกับอยู่ที่บ้านนิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหวแบบนี้!
มือบางตีเพี๊ยะเข้าที่แขนใหญ่ๆ ที่โอบเอวตัวเองไปแรงๆ หนึ่งทีแต่ดูเหมือนคนตัวใหญ่หนังหนาจะไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย คิมยูคยอมแค่เอื้อมมือไปหยิบของกินที่อยู่ตรงหน้าใส่ปากเหมือนหิวมาสักชาติหนึ่งได้
ทั้งๆ ที่ตอนอยู่โรงเรียน เขาก็แบ่งข้าวกล่องให้อีกคนกินแท้ๆ
คนตัวใหญ่แต่ใจเสาะ เหอะ จะเรียกอย่างนั้นก็ได้นะ แต่เพราะเขารู้ว่าถ้าอีกคนลงแรงขึ้นมาคงจะไม่มีใครสักคนกล้าหือกับยูคยอมอีกเลย แรงอย่างกับยักษ์
ตัวใหญ่แต่ใจเด็ก จะเรียกแบบนั้นก็เหมาะอีกเหมือนกัน เพราะเขารู้ดีกว่าอีกคนน่ะขี้อ้อนเอาแต่ใจซะไม่มีใครเกิน
“แบม ไมไม่พูดอ่ะ โกรธอะไรยูคเหรอ”
“เปล่า” ตอบไปเบาๆ ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือ แสร้งทำเป็นไม่สนใจคนที่นอนหนุนตักตัวเองอยู่
“อย่าสนใจแต่หนังสือได้ไหม” มือใหญ่กว่าดึงหนังสือออกจากมือเขาก่อนจะโยนไปส่งๆ บนโต๊ะหน้าโซฟาที่เขานั่งอยู่
แบมแบมหลุดหัวเราะคิกเมื่อเห็นหน้ามู่ทู่ของอีกคน ถ้าเป็นคนอื่นทำเขาคงคิดว่ามันประหลาดสิ้นดี แต่ทำไมพอคนตัวโตตรงหน้าทำ ทำไมเขาถึงได้รู้สึกว่ามันน่ารักนัก
เขากับคิมยูคยอมเป็นเพื่อนข้างบ้านกัน เขาย้ายมาเรียนที่เกาหลีเมื่อห้าปีก่อนเพราะพ่อต้องย้ายมาทำงานที่นี่ ยูคยอมเป็นเพื่อนบ้านอายุเท่ากันที่เขาสนิทด้วยมากที่สุด เมื่อสองปีก่อนพ่อต้องย้ายที่ทำงานอีก แม่ก็ตามไปด้วยแต่เขาอยู่ขออยู่ต่อที่นี่ ไม่มีเหตุผลอะไรสำคัญหรอก
ก็แค่ทนแรงอ้อนของคนตัวโตไม่ไหวก็เท่านั้นเอง
เมื่อก่อนคิมยูคยอมตัวเล็กกว่าเขา ตัวผอมเก้งก้างและตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกันทั่วๆ ไปจนโดนรังแกบ่อยๆ ใครกันล่ะที่เป็นคนปกป้องคิมยูคยอมในวัยสิบสองปี ก็เขาไง หลายครั้งที่เขาช่วยยูคยอมจนอีกคนติดเขาซะยิ่งกว่าติดตุ๊กตา ชอบอ้อนแล้วงอแงเป็นประจำ
‘ขี้งอแงแล้วอ่อนแอแบบนี้ต่อไปจะปกป้องแฟนได้ไง’
นั้นเป็นคำพูดที่ไม่ได้คิดอะไรเลยของเด็กวัยสิบสอง ก็แค่อยากให้อีกคนเข้มแข็ง นั้นแหละจุดเปลี่ยน คิมยูคยอมเปลี่ยนตัวเอง ออกกำลังกาย ดื่มนม ดื่มอาหารเสริมพลังงานจนตัวเองตัวใหญ่ขึ้นๆ ในที่สุดเมื่อสามปีก่อน คิมยูคยอมก็ตัวสูงกว่าเขา มากด้วย ร่างสูงเทอะทะของเด็กวัยสิบเจ็ด มีพละกำลังมากพอจะจัดการใครก็ตามที่มารังแกตัวเองได้
แต่คิมยูคยอมก็ยังเป็นคิมยูคยอมในวัยสิบสอง
ทั้งขี้งอแง ขี้อ้อน และเอาแต่ใจ
จนแบมแบมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแม่อีกคนเข้าไปทุกวัน
ร่างเล็กสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเย็นๆ ที่ริมฝีปาก คิมยูคยอมใช้นิ้วเรียวเขี่ยริมฝีปากล่างของเขาไปมาเหมือนมันเป็นเยลลี่
“ปากแบมนิ่ม” พูดพร้อมทั้งลุกขึ้นมานั่งมองหน้าเขาใกล้ๆ
“...” เขาเงียบ เดาใจอีกคนไม่ถูกว่าจะทำอะไร
“น่ากัด” ไม่พูดเปล่า ฟันขาวก็กัดเข้าที่ริมฝีปากล่างไม่เบาไม่แรงนัก แบมแบมสะดุ้งโหยงผลักตัวเองออกแต่ก็ติดวงแขนกว้างของอีกคนที่โอบกอดเอาไว้ทั้งตัว
“อื้อ... ยูค ยูค” แบมแบมได้แต่ทอดสายตามองอีกคน ตัวก็ดิ้นขลุกขลักให้หลุดออกจากอ้อมกอดที่อุ่นจนร้อนนั่นแต่ก็ไม่สามารถทำได้
“ครับ” ผละออกไปเพื่อตอบรับเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะก้มลงไล้เลียริมฝีปากเล็กดังเดิม ทั้งกัดและดูดจนแบมแบมแสบริมฝีปากไปหมด
ร่างเล็กหยุดดิ้นลงทันควันเมื่ออีกคนสอดลิ้นเข้ามาในโพลงปาก ไล้เลียเหมือนมันเป็นขนมหวานที่อีกคนชอบนักชอบหนา แบมแบมตัวอ่อนยวบทิ้งตัวลงที่อกกว้างของคนตัวโตกว่า มือเล็กทุบไหล่กว้างของอีกคนไปมาเมื่อขาดอากาศหายใจ
“แฮ่กๆ” ยูคยอมส่งสายตามองคนตัวเล็ก ใบหน้าน่ารักกลายเป็นสีแดงเข้ม อดไม่ได้ยื่นหน้าเข้าไปกดจมูกลงบนแก้มแดงๆ นั้น ตาฉ่ำเยิ้มน้ำ และริมฝีปากบวมเจ่อเพราะแรงกัดของเขา
น่ารักชะมัดเลย
“อร่อย” พูดจบก็โดนตีเพี้ยะเข้าที่หน้าหนึ่งที ยูคยอมยิ้มขำ แรงตีแค่นั้นถ้าแลกกับให้เขาทำแบบเมื่อกี้อีกเขาก็ยอม
“บ้า”
“เขาบอกว่าใครด่าว่าบ้าแปลว่าคนๆ นั้นรัก” แขนข้างหนึ่งโอบเอวเล็กไว้ ส่วนอีกข้างก็จับใบหน้าของอีกคนให้หันมามองกันตรงๆ
“ฮึ่ม” แบมแบมทำเสียงฮึดฮัดในลำคอเพราะสู้แรงอีกคนไม่ได้
แขนขาดูจะเกะกะไปหมดที่อีกคนจ้องมาด้วยสายตาแบบนั้น
“แบม”
“หืม”
“ยูคอยากกินอีก”
“บ้า!!!!!!!!!!!”
จบเถอะ.
- นี่มันฟิคอัลไล๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
- มาแบบสั้นๆ
- อร่อยไหมแก
- หวานเนอะ อร่อยเนอะ
- ปล่อยเขากินไป เราไปหามากินบ้างป้ะ
ปุกาศถึงใครบ้างคน ถ้าไม่มาเม้นต์เราจะไม่ลงตอนต่อไป น่าจะรู้ตัวนะ จิบิเฮอะ 555555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น