ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The answer
''พวกเธอสองคนกลับไปนั่งที่ตัวเองได้แล้ว''
เฮ้อ~อาจารย์เนี่ยมีนักเรียนมาใหม่เข้ามาแท้ๆทำไมไม่ปล่อยให้เป็นคาบว่างกันนะแทนที่จะปล่อยให้เธอทำความรู้จักกับทุกคนก่อน...เป็นผู้หญิงที่งดงามจริงๆ...แต่ทำไมเยอึนดูอึ้งจังเลยแฮะรู้จักกันรึเปล่านะหรือว่าเธอคนนั้นสวยเกินไปอ่าาาาา~หวังว่าฉันจะไม่ตกหลุมรักเธอนะ''ควอนอึนบิน!!''อาจารย์ตะโกนเรียกอึนบินขณะที่เธอเหม่อลอยมองหน้าเอลกี้อยู่อย่างนั้น
''อ๊ะ..อะไรหรอคะอาจารย์'' ตกใจที่อาจารย์เรียกชื่อตนเสียงดัง เอลกี้ขมวดคิ้วยืนอมยิ้มที่อึนบินจ้องหน้าเธอไม่เลิก ''ยืนเหม่ออะไรของเธอน่ะคิดอะไรอยู่ไปนั่งที่เธอซะสิ'' อึนบินกวักหาข้อมือของเยอึนเพื่อที่จะให้รีบไปนั่งที่ของตัวเองแต่เพื่อนของเธอไม่อยู่นั่นแล้วเยอึนนั้นไปก่อนเธอซะอีก อะไรของยัยนั่นน่ะทำตัวเหว๋อๆอยู่นั่นแหละเอาแต่จ้องเอลกี้คิดไรอยู่กันหว่าแล้วเอลกี้ทำไมถึงเอาแต่จ้องฉันกันรู้สึกทำตัวไม่ถูกเลยอึดอัดไปหมด
''อึนบินงั้นให้คุณเอลกี้นั่งแทนที่เธอนะแล้วเธอก็นั่งถัดจากเอลกี้ตรงนั้นแหละ''หืมมมเอลกี้จะได้นั่งข้างฉันงั้นเหรอเยอึนจะยอมมั้ยนะ ''อ่า~ก็ได้ค่ะ'' เฮ้อะไรน่ะตอบเร็วเกินไปมั้ยถ้าเธอย้ายที่ฉันก็อึดอัดตายสิก็ที่เธอที่นั่งอยู่ข้างฉันเอลกี้จะมานั่งแทนนิ่
''ฝากเธอดูแลคุณเอลกี้ด้วยล่ะเยอึนวันนี้ครูคงไม่ได้สอนเพราะติดประชุมน่ะ''คำพูดของอาจารย์ทำให้้ทุกคนในห้องดีใจกันใหญ่ ทั้งสองคนกลับเข้าที่นั่งของตนตนเองหลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้อง เอลกี้นั่งที่ตนเองที่แต่เดิมเคยเป็นที่ของอึนบิน เยอึนทำทีไม่สนใจคนข้างๆแต่เธอก็ทนความอึดอัดนี้ไม่ไหว
''เอลกี้เธอสบายดีรึเปล่า?''
ถามไปอย่างนั้นแหละก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วนิ่ เอลกี้อมยิ้มนึกว่าคนที่เธออยากเจอมาตลอดจะไม่อยากยุ่งกับเธอแล้วซะอีก ''ที่ผ่านมาก็คงไม่ล่ะ...แล้วเธอล่ะกับพี่กีฮยอนยังคบกันอยู่รึเปล่า'' เด็กสาวฮ่องกงยิ้มเเยอะเย้ยเหมือนรู้คำตอบอยู่แล้ว เยอึนนำ้ตาคลอกับคำถามนั้น ''เราเลิ- '' คำตอบถูกคั่นหลังจากเสียงสัญญาณกริ่งที่เตือนว่าหมดคาบเรียนแล้วถึงเวลาที่นักเรียนต้องกลับบ้านตอนเที่ยงเพราะพวกคณะครูนั้นติดประชุมตอนนี้ภายในห้องเหลือพวกเธอเพียงสามคนแต่คงจะอยู่กันสองคนซะมากกว่าเพราะตอนนี้อึนบินหลับไปเรียบร้อยแล้ว ให้ตายสิให้ฉันมาโรงเรียนเพื่อมาเจอเอลกี้รึไงเนี่ยเหมือนอดีตกำลังกลับมาทำร้ายฉันอีกครั้งเลยแฮะ
เอลกี้ยิ้มเยอะสมเพชที่คำตอบนั่งเป็นคำตอบที่เธอต้องการแต่ก็รู้สึกเสียใจที่เห็นคนตรงหน้าเธอนำ้ตาคลอจึงหันหน้าหนีรีบสะพายกระเป๋าออกจากห้องเรียน แต่เยอึนรีบจับข้อมือเธอเอาไว้ ''เธอหายโกรธฉันรึยัง'' ผ่านมา2ปีแล้วหวังว่าเธอจะหายโกรธฉันแล้วนะ...ได้โปรด เอลกี้แสยะยิ้มและยื่นหน้าเข้าไปใกล้หูของเยอึนเพื่อกระซิบบอกคำตอบกับเธอ
''เธอต้องชดใช้ ''
เอลกี้กระชากแขนของเยอึนที่จับข้อมือของเธอก่อนที่จะเดินออกจากห้องทิ้งให้เยอึนนำ้ตาไหลออกมาคำตอบที่ได้มานั้นมันทำให้เธอไม่รู้จะทำยังไงอีกแล้ว..ไม่รู้จะทำยังไงให้เราสองคนกลับมายิ้มอย่างจริงใจให้กันอีก
-------------------------- ---------------------------------------------------------talk---------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาต่อละถ้าชอบก็อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะตอนนี้แอบเอาใครบางคนมาใส่ด้วย//กลัวรีดเดอร์ดักตบจัง//แล้วเเมื่อ2ปีที่แล้วเกิดอะไรขึ้นกับคู่นี้ก็ติดตามกันนะจ๊ะอิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น