คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คนดังปรากฏตัว
วันนี้เป็นวันเสาร์ เอลซ่าไปเดทกับแจ็ค ที่ห้างใจกลางเมือง อันนาไปเดทกับฮานห์อีกคราวนี้ก็เหลือแค่ชาล็อตคนเดียวที่ไม่ได้ไปไหน “เฮ้อออ…เบื่อจริง จะออกไปเดินเล่นแถวๆแอสการด์ดีไหมเนี่ย”แอสการด์เป็นเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากแอเรนเดลล์มากนัก และเป็นแหล่งท่องเที่ยวของเซเลบทั้งหลาย
“จะว่าไปเขาก็ไม่ได้ห้าม เราเข้าไปนี่”ชาล็อตพูดกับตัวเอง ก่อนจะลุกไปอาบน้ำและแต่งตัว วันนี้เธอแต่งตัวดูเป็นทางการหน่อย เพราะเธอไม่เคยไปเยี่ยมที่นั่นเลย “อืมม… โอเคแล้วมั้ง”เธอพูดพร้อมสำรวจตัวเองไปด้วย วันนี้เธอไม่ได้ปิดบังตัวเอง เหมือนเช่นทุกวัน เธอเลือกที่จะปล่อยผมและไม่ใส่คอนเทคเลนส์
ชุดวันนี้เป็นชุดกระโปรงสีดำแบบรัดรูปนิดหน่อย ยาวเหนือเข่านิดนึง และเป็นชุดแขนกุดเธอเดินไปหยิบเสื้อคลุมตัวยาวมาใส่แล้วเดินออกจากบ้าน โดยไม่ลืมที่จะล็อคบ้าน
“งืมมม…รถเมล์สายนี้คงไปแอสการด์สินะ งั้นก็ขึ้นเลยละกัน”เธอพูดก่อนจะเดินไปนั่งเบาะคู่เพราะว่ามันกว้างและที่ที่เธอนั่งก็ติดกระจกด้วย ข้างๆเธอเหลือที่ไว้ให้คนนั่งอีกหนึ่งที่ เธอหยิบหนังสือสำหรับทำอาหารสองคนขึ้นมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาอ่านมันต่อไป จนกระทั่ง……
“กรี๊ดดด!!!! โลกิขา ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ/จูบฉันหน่อยยย อ้ายย!!”เสียงกรี๊ดของเหล่าสาวๆดังมาจากป้ายรถเมล์ที่มีผู้ชาย คนนึงโดนรายล้อมเอาไว้ เขาดูคุ้นๆในสายตาของชาล็อตอยู่นะ เหมือนจะเคยเจอ แต่ชั่งเถอะอ่านหนังสือต่อดีกว่า เธอคิดในใจพลางเปิดหนังสือไปเรื่อยๆ
จนมีร่างหนึ่งขึ้นรถเมล์มาแล้วมานั่งข้างๆเธอ ชาล็อตไม่ได้สนใจเท่าไหร่ยังคงอ่านหนังสือเช่นเดิม”ที่แอสการด์ มีอะไรขายบ้างเนี่ย ซื้อไปทำให้อันนากับเอลซ่ากิน ก็ดี หรือจะทำเค้กน้ำผึ้งดีล่ะ”เธอพูดกับตัวเอง พลางไล่เมนูไปเรื่อยๆ
“ไม่ขอลายเซ็น ฉันบ้างเหรอแม่นาง”เสียงอันคุ้นเคยเมื่อวันก่อน ทักขึ้นมา ก่อนเธอจะหันไปหาบุคคลที่อยู่ข้างๆเธอ แล้วเธอก็ชะงักไปชั่วครู่เพราะคนที่อยู่ข้างๆเธอคือ โลกิ หรือดาราชายที่ตอนนี้ฮอตสุดๆ
“ไม่ล่ะ ทำไมฉันต้องขอด้วย”เธอพูดเสียงเรียบก่อนจะหันไปอ่านหนังสือเหมือนเดิม แต่คนที่นั่งข้างๆกลับดึงหนังสือออกจากมือเธอ”เฮ้ ที่บ้านไม่เคร่งเรื่องมารยาทหรือไง”ชาล็อตถึงกลับอารมณ์เสีย เมื่ออยู่ดีๆเขาก็ดึงหนังสือออกไปจากมือเธอ ถึงเป็นดาราเธอก็ไม่เว้น
“ใจกล้าดีนะ ที่กล้าว่าฉันเนี่ย”โลกิ พูดพร้อมส่งสายตาเจ้าเลห์ให้เธอ “แอสการด์ค่ะ มีใครจะลงไหมคะ”คนขับรถพูดขึ้น ดับสงครามระหว่างสองคนนี้ได้ทันพอดี “ฉันจะลงแล้วขอหนังสือคืนด้วย”เธอพูดเสียงเรียบ ก่อนจะยื่นมือไปทางชายหนุ่มตรงหน้า
“ไม่ เธอต้องขอลายเซ็นฉันก่อน”โลกิ พูดพร้อมยิ้มกวนๆใส่ชาล็อต”ฉันจะไม่พูดคำที่สองนะ”เธอพูดพร้อมมองชายหนุ่มตรงหน้า ด้วยสายตาที่แข็งกร้าว “ไม่”เขาพูดพร้อมเชิดหน้า “ย่ะ อยากวอนเองนะ”ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วแล้วหันมาทางเธอ แต่มันไม่ทันแล้ว
ชาล็อตลุกขึ้นก่อนจะดึงหูของโลกิออกมาจากรถเมลล์ “คืนฉันได้รึยัง ไอเหม่ง”เธอพูดพร้อมบิดหูของเขาไปด้วย”โอ๊ยยย ยอมแล้ว”โลกิ พูดพร้อมสีหน้าที่เจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด “ยื่นหนังสือมาไม่งั้น นายหูขาด!!”เธอพูดพร้อมกับบิดแรงขึ้นอีก โลกิถึงกับต้องรีบคืนหนังสือให้เธอโดยด่วน
“อืม ขอบใจนะ ฉันไปล่ะ”หลังจากที่เธอได้หนังสือแล้ว เธอก็เดินหันหลังไปโดยด่วนเพราะว่าเธออาจโดนลอบกัดก็ได้แต่ก็เป็นดังคาด “ฟึ่บบบ”ร่างของเธอถูกอุ้มในท่าเจ้าหญิง จะเป็นใครได้ล่ะ ก็นายเหม่งไง
“ปล่อย เดี๊ยวนี่นะ”ชาล็อตดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมแขนของเขา มีอีกอย่างคือชาล็อตไม่ชอบให้คนอุ้ม”ฮะๆ ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยเธอถือว่าชดใช้ที่เธอว่าฉันว่าเหม่งละกัน”เขายิ้ม ก่อนจะอุ้มเธอไปเรื่อยจนมาหยุดที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง เขาก็ปล่อยเธอลง
“ชิ อุตสาห์มาเที่ยวทั้งทีเสียเวลาหมด”เธอบ่นพลางมองหน้าโลกิแล้วทำแก้มป่องใส่เขา ทำเอาเขาหัวเราะจนแก้มปริเลยทีเดียว “หัวเราะอะไร”ชาล็อตถามเสียงแข็ง ก่อนจะเดินไปใกล้เขาแล้วเอามือแตะที่แก้มเนียนของเขา ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าของเธอเข้าไป
“ปั่กก!”เธอเอาหัวโขกโลกิเข้าเต็มๆก่อนจะวิ่งหนีเขาสุดชีวิต โลกิวิ่งตามเธอมาติดๆทั้งคู่วิ่งมาถึงสวนสาธารณะ โลกิพยายามวิ่งหาชาล็อตแต่ก็ไม่เจอ จนเขามาหยุดตรงหน้าต้นไม้ต้นหนึ่ง เขานั่งพักอยู่ที่โคนต้นไม้ แววตาพยายามหาร่างเล็กสุดแสบที่บังอาจเขกหัวเขา จนเป็นรอยแดง
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากต้นไม้ต้นนั้นไปไกลลิบตา “เฮ่ออ…”ชาล็อตนั่งถอนหายใจอยู่บนต้นไม้ หลังเห็นว่าเขาไปแล้ว เธอกระโดดลงมาจากต้นไม้ในสภาพครบ32จากนั้นเธอก็ใส่รองเท้าและเดินต่อไป
“ร้านขายน้ำผึ้งเหรอ ทำเค้กน้ำผึ้งดีกว่า ทำซักสามก้อนเลย”ชาล็อตพูดพร้อมยิ้มไปพลางๆก่อนจะเดินเข้าร้านขายน้ำผึ้งไป “บ้าจริง น้ำผึ้งแพงชะมัดเลย ซื้อได้แค่ขวดเดียวเอง”หลังจากชาล็อตเดินออกมาจากร้านแล้วเธอก็ตรวจดูของใน กระเป๋าเมื่อเห็นว่าของครบแล้วเธอจึงเดินทางกลับบ้าน
“โอยย กลับมาแล้วค่ะ”ชาล็อตพูดพลางถอดรองเท้าไปด้วย ไฟยังไม่เปิดเลยน่าจะยังไม่มีใครกลับบ้าน เธอเดินไปเปิดไฟทั่วบ้านและกำลังจะเข้าห้องของตัวเอง”ฮึก…ฮือ…”เสียงสะอึกสะอื้นดังมาจากห้องของ อันนา ชาล็อตค่อยๆย่องไปใกล้บานประตูเพื่อรับฟังเสียงนั่นอีกครั้งเพราะถ้าในห้องไม่มีใคร นั่นคือเธอโดนเข้าแล้ว……
“ฮึก…ฮานห์เขาทิ้งฉันทำไม…”นี่มันเสียงของอันนานี่ ก่อนจะได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของอันนาไปมากกว่านี้ ชาล็อตก็เปิดประตูเข้าไปในห้องของอันนา แต่เธอถึงกับช็อก นั่นก็คือสภาพห้องเหมือนมีโจรป่า บุกเข้ามายังไง ยังงั้น เศษแก้วเกลื่อนไปหมด อันนาที่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงเงยหน้าขึ้นมามองชาล็อต ก่อนจะก้มหน้าร้องไห้เช่นเดิม
ชาล็อตค่อยๆเดินเข้ามาในห้องของอันนาแล้วจัดการปิดประตูเพื่อความเรีบยร้อย เธอเข้าไปนั่งใกล้ๆอันนา ที่กำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร อันนาก็เข้ามากอดเธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“พี่…พี่พูดถูกฮานห์เขาหลอกหนู เขาไม่ได้รักหนูเลย”อันนาพูดพร้อมกับสะอึกสะอื้นไปด้วย ชาล็อตลูบหัวของอันนาด้วยความเอ็นดู แล้วค่อยดันตัวอันนาออกมา แต่ก่อนที่เธอจะพูดด้วยรอยยิ้ม เธอก็ถึงกับยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว เพราะที่หน้าน้องสาวของเธอ มีรอยฟ่ามือขนาดใหญ่ประทับอยู่……
………………………………………………………………………………………………...
เดี๊ยวตบจูบไว้ทีหลังนะคะ ตอนนี้ให้นางเอกของเราบู๊ให้เต็มที่ซะก่อนค่ะ
ความคิดเห็น