คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ซุ่มซ่าม/ซีนหลุด
“นายหัวเผือก หัวผักกาด หัวปลี ไอสารพัดผัก!!”เธอพูดขึ้นพร้อมกับกระชากข้าวกล่องออกจากมือของ พิช เขาอึ้งมากเพราะตั้งแต่เกิดยังไมมีใครเคยว่าเขาเลย แต่กว่าจะได้สติเธอก็เดินหายไปแล้ว
“ฮึ่มมม!เล่นบ้าอะไรของเขานะ หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย”ชาล็อตก้มหน้าก้มตาเดินแบบไม่ดูทางเลยก็ว่าได้ “ปึ่กกก!”เธอเดินชนอะไรบางอย่าง อ้อ รุ่นพี่นักตบนั่นเอง(ตบ หาเรื่องประจำชั้น มหาลัย)แหม เลือกที่ได้ถูกจังหวะมากชาล็อตเอ้ยยย อยู่ข้างห้องสมุดที่ไม่มีใครเข้าเลย
“เอิ่ม…ขอโทษนะที่เดินชน รุ่นพี่ ขอไปกินข้าวก่อนนะ”เธอเลือกที่จะขอโทษ เพราะไม่อยากให้เรื่องบานปลาย “คิดว่ามันจะจบง่ายๆเรอะ! ลากมันไปที่ห้องสมุด”รุ่นพี่นักตบสาวกล่างเสียงแข็ง ก่อนที่จะมีรุ่นพี่อีกสองคนเข้ามาล็อกแขนเธอไว้ “เฮ้! อะไรเนี่ย ปล่อยนะเฟ้ย!”ชาล็อตตะโกนเสียงดังแต่ก็ไม่เป็นผล
“ปั่ก!”เธอถูกพลั่กให้ล้มลงท่ามกลางกองหนังสือ “ทีนี้ก็ กราบเท้าฉันซะ”รุ่นพี่หัวโจกพูดเสียงเรียบ ก่อนที่จะยื่นเท้าให้ชาล็อตเล็กน้อย โดยหารู้ไม่การกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาคนบางคนเข้า “ไม่เฟ้ย ให้ตายก็ไม่กราบเฟ้ย”ชาล็อตพูดเสียงแข็ง ก่อนจะมองหน้ารุ่นพี่หัวโจกด้วยสายตาแข็งกร้าว “งั้นก็เตรียมตัวลาหน้าสวยๆของแกซะ แต่สร้อยนี่คงสำคัญน่าดู เนอะ”รุ่นพี่พูดพร้อมกับช้อนล็อกเก็ตนั้นขึ้นมาจากคอชาล็อต
“อย่าเชียวนะ”เธอส่งสายตาแข็งกร้าวและเย็นชาใส่รุ่นพี่หัวโจก ก่อนที่จะมีรุ่นพี่อีกสองคนเข้ามาล็อกแขนล็อกขาของเธอเอาไว้”แหม…ของสำคัญนี่โยนทิ้งก็ดีนะ”รุ่นพี่หัวโจกพูดพร้อมกับกระชากล็อกเก็ตออกมา”จะกราบเท้าชั้นไหม ยัยโง่”รุ่นพี่พูดพร้อมยื่นเท้าให้ชาล็อต เธอก้มหน้ามองเท้านั่น อยู่นานจนอีกฝ่ายคิดว่าคงจะยอมทำตามเสีย
“ไม่มีวัน”เธอพูดพร้อมเงยหน้ามองรุ่นพี่หัวโจกด้วยสายตาที่แข็งกร้าวเช่นเดิม “ได้ งั้นบอกลาล็อกเก็ตของแกซะ!”รุ่นพี่หัวโจกพูดพร้อมขว้างล็อกเก็ตไปไกลลิบตา”ม่ายยย!!!”ชาล็อตกรีดร้องออกมา ทำให้ยิ่งสาแก่ใจของรุ่นพี่นางนี้ แต่แล้ว…
“นางขี้ขลาด แกรู้ตัวไหมว่าแกทำอะไรลงไป”ชาล็อตพูดเสียงแข็ง สายตาแข็งกร้าวกว่าเดิม
เธอเอาหัวของเธอโขกกับรุ่นพี่ที่ล็อกแขนของเธอเข้าอย่างแรง ก่อนจะจับรุ่นพี่ที่ล็อกขาเหวี่ยงเข้ากับโต๊ะในห้องสมุด เธอตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อของรุ่นพี่หัวโจกก่อนจะพูดด้วน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “ขืนล็อกเก็ตของฉันเป็นอะไรไป ศพไม่สวยแน่”ก่อนที่เธอจะจับรุ่นพี่ทุ่มลงกับพื้นเข้าอย่างจัง(นางเอกของเรา เวลาซีนหลุดจะเป็นแบบนี้ค่ะ)
“ทีนี้ พวกแกตัวไหนอยากลอง อีกไหม”เธอพูดพร้อมกับหันไปทางรุ่นพี่ที่เหลือ รุ่นพี่พวกนั้นส่ายหน้ารัว พากันพยุงออกไปนอกห้องจนหมด เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่พวกนั้นไปลับสายตาแล้ว เธอจึงตรงเข้าไปหาล็อกเก็ตของเธอโดยเร็ว เมื่อเธอหามันพบเธอก็ยิ้มจนแก้มปริ ผิดกับเมื่อกี้นัก
“แม่นาง ไปฝึกมาจากไหนน่ะ”เสียงเรียบข้างหลังชาล็อตเอ่ยขึ้น เธอค่อยๆหันไปมองและพบกับชายหนุ่ม ผิวสีขาวซีด ดวงตาสีเขียวมรกต ผมสีดำยาวประบ่าอยู่ในชุดนักศึกษาชาย เน็กไทด์สีเขียวและหน้าตาเขาหล่อเหลาไม่แพ้นายหัวเผือกเลยทีเดียว (แล้วฉันจะคิดทำไมเนี่ย)
“เอ่อ คือเป็นเฉพาะเวลาขับขันน่ะ”เธอพูดเสียงเบาไม่แพ้เสียงกระซิบ เธอกลัว กลัวว่าเขาจะสยองเธอ “ผมชื่อโลกิ น้องชายของทอร์ อยู่มหาลัยปีหนึ่งครับ”เขาพูดพร้มกับเข้ามาใกล้เธอ “ไม่กลัว หนูเหรอ”เธอพูดพร้อมสายตาที่สั่นระริก มือยังกุมล็อกเก็ตอยู่ไม่ห่างจากตัว “ทำไมฉันต้องกลัวเธอล่ะ หืม”เขาพูดพร้อมกับเข้ามาใกล้ชาล็อตมากขึ้น จนร่างกายอยู่ห่างกันแค่คืบ
ความคิดเห็น