[Fic KHR]สี่สาวน่ารักป่วนใจวาเรีย! [จบแล้วเจ้าค่ะ!!]

ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ XXIII ~ สารภาพ! (Xanxus & Channary)

บทที่ XXIII

สารภาพ!

(Xanxus & Channary)








 

    "วันนี่วันที่ 14 เรอะ..." เชยเอ่ยกับตัวเองด้วยท่าทีแปลกๆเหมือนไม่ใช่เชนคนเดิม เธอยืนตัวสั่น ใบหน้าเธอแดงก่ำ เพียงเพราะตัวเลขบนปฏิทิน...วันที่ 14...



    ใช่แล้ว...วันที่ 14 พฤศจิกายน เป็นวันที่คู่รักต้องกอดกัน...



    "เฮ่อ...ถึงจะเป็นความเชื่อที่ไม่ใช่ที่นี่ก็จริง..." เชนกล่าวพลางมองปฏิทิน "แต่จะให้ฉันกอดตาบอสนั่น...บ้าไปแล้วแน่ๆ..."



    แล้วเธอก็เดินออกไปจากห้องของเธอไปยังที่ไหนก็ได้ที่สามารถทำให้ใจเธอสงบลงได้ แต่ยังไม่ถึงที่เลย ซันซัสผู้ที่ทำให้ใจของเธอเต้นรัวก็โผล่มาให้เห็นซะแล้วสิ!!!



    "ไงไอ้สวะ..." ซันซัสเอ่ย แล้วเขาก็เดินผ่านไป...



    แปลกแฮะ? ทุกทีที่เจอเชน เขาจะต้องยิ้มให้ทุกครั้งนี่???



    "ตาบอสบ้านี่...เป็นอะไรไปเนี่ย??" เชนคิดในใจ และเธอก็ทำเป็นไม่สนใจและกำลังจะเดินต่อไป



    แต่...เธอก็ต้องชะงักเพราะว่าด้วยมีความคิดเข้ามาในหัว



    "ไม่ได้นะ เราเป็นของตาบอสนั่น เราต้องเข้าไปถามว่าเป็นอะไรสิ" เธอคิดในใจและค่อยๆเดินตามซันซัสไปอย่างเงียบๆ



    จนกระทั่งซันซัสเข้าไปในห้อง เธอก็แสร้งทำเปนเดินเลยผ่านไป และแอบฟังสิ่งที่ซันซัสเอ่ยระบายอยู่คนเดียวในห้อง...



    "ฉันจะสารภาพยัยนั่นยังไงดีฟะ?"



    สารภาพ?สารภาพอะไร? เชนคิด แต่เธอก็ตั้งใจฟังต่อไป...



    "วันนี้เป็นวันที่ต้องกอดคนรัก...แต่จะให้ฉันกอดยัยนั่น...โอย..."



    อ่าวเฮ้ย! ไหงมาคิดเรื่องเดียวกันซะงั้นอ่ะ เชนคิดด้วยความตกใจ



    "อืม...จะสารภาพรักยังไงดี..."



    ห๊า?... เชนคิดอะไรไม่ออกทันทีที่สิ้นเสียงคำที่เอ่ยกล่าวจากซันซัส แล้วจู่ๆร่างกายของเธอก็เซไปเซมา ทำให้เชนล้มลงเสียงดัง และนั่นก็ทำให้ซันซัสรีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์นอกห้อง



    "ยัยสวะ? เธอมาทำอะไรที่นี่?" ซันซัสกล่าวด้วยสีหน้าฉงน



    "อูย...แค่เดินผ่านมาก็เท่านั้นแหละย่ะ ไม่ได้เป็นไข้ซะหน่อย" เชนกล่าวและลุกขึ้นมาปัดฝุ่นออกจากร่างกานของตนเอง "เฮ่อ...หาอะไรทำดีกว่..."



    เชนยังพูดไม่ทันได้จบคำสุดท้าย ซันซัสก็จับข้อมือของเชนและดึงฉุดให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา...



    มันอบอุ่น แต่มันก็ร้อน...มันดูเกร็งๆไม่เหมือนทุกครั้ง...



    ไม่สิ...สำหรับซันซัสแล้ว เขาเพิ่งกอดหญิงสาวราวกับเด็กหวงของแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเลยด้วยซ้ำ



    "เฮ้...บอส...นี่นาย..." เชนกล่าวด้วยความงุนงง



    ทันใดนั้น ซันซัสก็เลื่อนใบหน้าของเขาให้มาอยู่ใกล้หูของเชนอีกเป็นครั้งที่สอง แต่คราวนี้เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆด้วยความเขินอายว่า...















    "T...Ti...Ti Amo..."















    เชนได้ยินดังนั้น ก็หันหน้าไปหาซันซัสผู้เอ่ยคำสองคำที่ทำให้หัวใจของเธอพองโต เขามีสีหน้าแดงก่ำ และยังคงกอดเธอไว้ไม่ปล่อยเลยแม้แต่ก้าวเดียว



    ทันทีที่เชนหันหน้าไปหาซันซัส เธอก็รู้สึกเหมือนครั้งแรกที่ได้ปฏิบัติร่วมงานกับเขา ใบหน้าใกล้ชิดกัน จมูกชิดกัน ได้ยินเสียงและรู้สึกถึงได้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวของแต่ละคนด้วยความตื่นเต้น ต่างคนต่างเห็นดวงตาที่สวยงามของแต่ละคน และวินาทีสุดท้ายก่อนที่ใบหน้าของซันซัสจะเข้าไปถึง เชนหลับตาอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน



    จมูกของพวกเขาสัมผัสกัน ซันซัสเอียงหน้า จากนั้นริมฝีปากก็หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แต่ยังไม่ใช่การจูบ เพราะนี่เป็นเพียงแต่การสัมผัสของริมฝีปากเท่านั้น



    ซันซัสโอบร่างเชนให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม ร่างท่อนบนของซันซัสค่อยๆก้มลงมาหาเชน และเขาก็เอาแขนมาโอบรอบแผ่นหลังของเชน ส่วนเชน ก็เอามือมาสัมผัสที่แผ่นอกที่กว้างของซันซัสอย่างอ่อนโยน



    แล้วริมฝีปากของทั้งสองคนก็ได้หลอมรวมกันอย่างอ่อนหวาน  จากการจูบอันแห้งผากแปรเปลี่ยนเป็นความชุ่มชื้น แถมยังอ่อนหวานยิ่งขึ้นไปอีก จนกลายเป็นจูบที่เร่าร้อนราวกับเปลวเพลิงแห่งรัก ที่มันมีพลังมากกว่าตอนจูบครั้งแรกในตอนที่ซันซัสไม่สบายเสียอีก



    ทันใดนั้น ปลายลิ้นของซันซัสก็สัมผัสกับลิ้นของเชน เกี่ยวกระหวัดกัน ไล่เรียงไปตามฟันของกันและกัน เกิดเป็นความตื่นเต้นเหลือประมาณจนลืมเวลา และรู้สึกว่าโลกหมุนติ้วตลอดเวลาที่จูบกัน



    แล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง...



    "Ti Amo" เชนกล่าว "Ti Amo. Ti Amo. Ti Amo!!" เชนกล่าวต่อไปและโผกอดไปหาซันซัสด้วยความปิติยินดี และซันซัสก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า...



   







    "Sposare me?"









    "Si." เชนตอลกลับด้วยความยินดี แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข



    "แล้วจะแต่งงานวันไหนดีล่ะ?"



    "เดี๋ยวรอคู่เจ้าฟรานแต่งก่อนสิ แล้วค่อยแต่งต่อ"



    "ก็ได้ ยัยสวะที่รัก"








 

To Be Continued...