เจ้าหมาน้อย

ข้อมูลเบื้องต้น

 เป็นเรื่องที่เเต่งจากจินตนาการ อิง เหตุการณ์จริงบางส่วน  การใช้ภาษา หรือ ประโยค ผิดพลาดประการใด ขออภัยนะที่นี้ด้วย ครับ 

เนื้อเรื่อง

 ในวันธรรมดาของฉันวันนึงเป็นวันที่ไม่สดใส่สักเท่าไหร่ เมฆครึ้มอึกเอื่อ เสียงฝนตกเป็นทำนองเพลงเศร้าของคนเหงา        ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างบานน้อยเห็นสายฝน และท้องฟ้าสีเทา

.....เอ๊ะ! เสียงประหลาดใจของฉันที่ได้พบกับ ลูกหมาตัวน้อยๆที่กำลังตากฝนอยู่ที่หน้าบ้านของฉัน

ดั๊ค....ดั๊ค.. ดั๊ค.... มานี่ มา เจ้าหมาน้อย...  หลงทางมาหรอนี่ ..ไม่เป็นไรนะ แล้วฉันก้อค่อยๆ อุ้มเจ้าหมาน้อยเข้าไปข้างในบ้านหลังเล็กๆของฉัน       

...เทอนี่มอมแมม มากเลยนะ... มานี่มา เดี๋ยวฉันจะพาไปอาบน้ำ

ฉันกำลังถูตัวเจ้าหมาน้อยด้วยความเอ็นดู.....ขนเทอนี่นุ่มจังเลยนะ 555+ ตัวเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย  ว่าแต่ทำไมถึงมายืนตากฝนหน้าบ้านฉันนะ

555+ ฉันก้อบ้าเนาะคุยกับหมาได้ด้วย ... อาบน้ำเสร็จละ หาผ้ามาเช็ดตัวให้ดีกว่า  พรึบบบ.. พรึบบบ...เสียงเจ้าหมาน้อยที่กำลังสะบัดตัว จนทำให้ฉันเปียกโชคไปด้วย  หยุดนะ! เจ้ามหาน้อย..สะบัดแบบนี้ก็เปียกหมดเลยสิ

รออยู่นี่แปบนึง  แล้วฉันก้อไปเอาผ้ามาเช็ดตัวเจ้าหมาน้อยที่กำลังสั่นด้วยความหนาวเหน็บ  เวลาชั่งผ่านไปรวดเร็ว  อ่าว! 4 ทุ่มแล้วหรอนี่  แล้วฉันก้ออุ้มเจ้าหมาน้อย เข้านอน

ดั๊ค....ดั๊ค.. ดั๊ค.... มานี่ มา เจ้าหมาน้อย...  โป๊ก!! เสียงมือของฉันที่ไปโขกกับหัวเตียง   ห้าววว.. นี่ฉันฝันไปหรอนี่

โฮ่ง.. โฮ่ง  ฉันรีบขยี่ตาด้วยความประหลาดใจ  เจ้าหมาน้อยค่อยเก้าเท้ามาหาฉันจากปลายเตียง

ฉันอุ้มเจ้าหมาน้อยขึ้นมา แล้ว สบตา  แววตาอันสดใส พร้อมมขนอันนุ่มนิ่ม ทำให้ฉันเริ่มชอบเจ้าหมาน้อยตัวนี้สะแล้ว

เช้าวันนี้เป็นวันที่สดใส่ มีแสงแดดส่องลอดใต้ผ้าม่าน ฉันและเจ้าหมาน้อย ได้ออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารนะ

นี่เจ้าหมาน้อย อย่าไปเล่นไหนไกลนะ  แล้วฉันก้อหยิบหนังสือนิยายเล่มโปรดขึ้นมาอ่าน  แล้วปล่อยให้ เจ้าหมาน้อยเดินเล่นบนใบหญ้า

ด้วยความ ซุกซนของเจ้าหมาน้อย ที่เห็นผีเสื้อ อันเย้ายวนใจที่อยากจะสัมผัสด้วยขาน้อยๆ  ของเจ้าหมาน้อย ที่วิ่งไล่ตามผีเสื้อ จนผลัดตกสระน้ำกลางสวน โฮ่ง.โฮ่ง.. เสียงเจ้าหมาน้อยที่กำลังตกน้ำ.. ฉันได้ยินเสียงเจ้าหมาน้อยแล้วจึงรีบมองหาเจ้าหมาน้อย เจ้าหมาน้อย! ฉันรีบวิ่งไป..หัวใจฉันเต้นแรง และกังวลว่าเจ้าหมาน้อยจะเป็นอะไรหรือป่าว แล้วฉันก้อเอื้อมมือไปอุ้ม    เจ้าหมาน้อยขึ้นมาจากสระน้ำ ซนจังเลยนะเจ้าหมาน้อย  ดีนะที่ฉันเห็นทัน ไม่งั้นกลายเป็นหมาน้อยอยู่เฝ้าสระน้ำไปแล้ว

เอ๊ะ! นี่เราก็อยู่ด้วยกันมา2วันละ ฉันยังไม่ได้ตั้งชื่อให้เลย ..เอาชื่อะไรดีนะ อืมม......” เจ้าหมาน้อย “

555+ เรียกชื่อนี้สะชินไปละ งั้นเอาชื่อนี้ละกัน เจ้าหมาน้อย

ดึ้ง..ดึ้ง เสียงลูกบอลที่ฉันกำลังเดาะอยู่ในมือ  ชอบเล่นลูกบอลไหมเจ้าหมาน้อย   ฉันโยนลูกบอลออกไป

ไปคาบมาสิเจ้าหมาน้อย เจ้าหมาน้อยรีบวิ่งไป แล้วใช้ฟันน้อยๆงับลูกบอลแล้วก้อนั่งกัดลูกบอลอยู่กับที่

ไม่นะเจ้าหมาน้อย  คาบมาให้ฉันสิ  เฮ่อ...  สงสัยคงต้องฝึกกันหน่อยละ  แล้วฉันก้อซื้อหนังสือคู่มือการฝึกหมามาฝึกกับ เจ้าหมาน้อย    555+ เสียงหัวเราะของฉันตอนฝึกเจ้าหมาน้อยมีทั้งรอบยิ้มและ หน้าตาอันฉุนเชียว บ้างครั้งที่เจ้าหมาน้อยทำไม่ถูกใจ แต่ยังไงก้อทำให้ฉันยิ่งรักเจ้าหมาน้อยตัวนี้มากยิ่งขึ้นไปอีก จนฉันอดคิดไม่ได้เลยว่าถ้าเจ้าหมาน้อยไม่อยู่แล้ว

ชีวิตของฉันคงจะเงียบเหงาเหมือนกัน  ไม่นะ! อย่ากัดลูกบอสสิ คาบมาให้ฉันน .. เฮ่อ  ฝึกยากจังกับการคาบลูกบอลนี่

โฮ่ง..โฮ่ง เสียงเจ้าหมาน้อยที่กำลังปลุกฉันจากการนอนให้ตื่นจากนิทรา อรุณสวัสเจ้าหมาน้อย  เจ้าหมาน้อยค่อยๆเดินมา

ว่าไงเจ้าหมาน้อย ฉันอุ้มเจ้าหมาน้อยขึ้นมาขนอันนุ่มนิ่มและนัยตา อันสดใส เทอนี่ น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ 555+

แสงแดดเบาๆยามสาย  ฉันกำลังฝึกเจ้าหมาน้อยให้คาบลูกบอลมาให้ฉัน   เอ้าไปคาบมา...

เอ๊ะ! ตายแล้วฉัน อุ่นแกง ไว้นี่นา ลืมไปเลย เดี๋ยวฉันมานะ เจ้าหมาน้อย.. เจ้าหมาน้อยรีบวิ่งไปไล่งับลูกบอล

แต่เจ้าหมาน้อยวิ่งเร็วเกินไปเลยทำให้ไปเตะโดนลูกบอลแล้วกระเด็นออกไปนอกบ้าน

มาแล้วเจ้าหมาน้อย  ......เจ้าหมาน้อย... ดั๊คๆ ..เจ้าหมาน้อย   เอ๊ะ หายไปไหน  วันเวลาผ่านไป ฉันออกเผ้าตามหาเจ้าหมาน้อย 2 ชั่วโมง ผ่านไป มันชั่งเป็นเวลาอันแสน นาน ในความรุ้สึกของฉันตอนนี้ ที่เป็นห่วงและกังวลถึงเจ้าหมาน้อยเจ้าหมาน้อย การตามหาก้อดำเนินไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป  นี่ก็มืดแล้วสินะ ขออย่าให้เป็นอะไรไปนะเจ้าหมาน้อยฉันเดินกลับบ้านด้วยความรุ้สึกกังวลใจ   .........มันชั่งยากเย็นที่จะข่มตานอนโดยขาดเจ้าหมาน้อยที่เคยอยู่เคียงข้าง

เช้าวันใหม่ กับหัวใจที่ว้าเหว่.... เจ้าหมายน้อยยังไม่กลับมาฉัน อยากออกไปตามหาแต่ก็ไม่สามารถออกไปได้ ฉันมีไข้ขึ้นสูงปวดหัว ตึบ ตึบ  ฉันทำได้แค่เฝ้ารอเจ้าหมาน้อยอยู่ที่หน้าประตู รอว่าเมื่อไหร่ปฏิหารจะเกิดขึ้น ฉันนั่งจินตนาการว่าเจ้าหมาน้อยกลับมา แต่ฝนฟ้าไม่เป็นใจ สายฝนสาดเท ลงมา พร้อมกับหยดน้ำตา ที่ไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว .....   ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ เจ้าหมาน้อย  ฉันเผลอหลับไปพร้อมสายฝนที่อันหนาวเหน็บ 

ถ้าปฏิหารมีจริงก้อดีเนอะ ..............................................................

โฮ่ง..โฮ่ง....  เสียงแผ่วเบาท่ามกลางสายฝนอันโหมกระหน่ำ ฉันค่อยๆลืมตาแล้วมองหาที่มาของเสียง

โฮ่ง..โฮ่ง...โฮ่ง  เพียงเสี้ยววินาทีสั้นๆ  ที่ฉันสบตากับที่มาของเสียง........ เจ้าหมาน้อย

น้ำตาที่โศกเศร้า กลับ กลายเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ ที่ได้พบกันอีกครั้ง ฉันรีบวิ่งออกไป.....ไม่เป็นไรนะ แล้วฉันก้อค่อยๆ อุ้มเจ้าหมาน้อยแล้วเข้าไปข้างใน บ้าน....ความรุ้สึกคุ้นเคยค่อยๆเอ่อล้นออกมา ทั้ง บรรยากาศ ทั้งเหตุการ์ ราวกลับว่า ฉันพึ่งได้พบกับเจ้าหมาน้อยในวันนั้น J

แต่ช่วงเวลาของฉันกับเจ้าหมาน้อยนั้นมันชั่งสั้นเหลือเกินเมื่อเจ้าหมาน้อยนั้น ประสปอุบัติเหตุ ถูกรถชน และหัวใจของฉันก็แทบจะหยุดเต้นเมื่อได้ยินที่สัตว์แพทย์พูดว่า “เสียใจด้วยนะครับ” ฉันรีบวิ่งไปหาเจ้าหมาน้อย อึก.อึก ...อึก.อึก ...อึก..อึก... เสียงหัวใจของชั้นมันแผ่วเบา เมื่อได้สบตากับเจ้าหมาน้อย ผู้ช่วยสัตว์แพทย์อุ้มเจ้าหมาน้อยออกมาจากเตียง  วินาทีนั้นฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว  

เจ้าหมาน้อย...... ฉันทำได้เพียงสบตาแล้วพูดชื่อ เจ้าหมาน้อย เบาๆ  ถึงแม้เจ้าหมาน้อยจะขยับตัวไม่ได้แต่ก็ยังสามารถรับรู้ได้ทางสายตา    ภาพความทรงจำเก่าๆที่ฉันกับเจ้าหมาน้อยที่เคยอยู่ด้วยกันได้หวนคืนกลับมา

“เจ้าหมาน้อย..... ยังจำได้ไหม...วันแรกที่เราเจอกันมันชั่งมหัจรรย์จริงๆ เทอนี่เปียมาเหมือนลูกหมาตกน้ำเลยนะ55” ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา  แววตาของเจ้าหมาน้อยค่อยๆ หรี่ลงเรื่อยๆ  “เจ้าหมาน้อย...ยังจำได้ไหม...วันที่เทอวิ่งไล่ผีเสื้อจนตกสระน้ำ55 วันนั้นฉันตกใจมากเลยนะ”……………………

ขนเทอนี่ยังนิ่มเหมือนเคยเลยนะ.....น้ำตาเริ่มเอ่อล้นจากตาของเจ้าหมาน้อย........เหมือนเจ้าหมาน้อยจะรู้ได้ว่าคงมีเวลาอีกไม่มากแล้ว ..................751.51