คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 :: Secret
10
Secret
"ฟานฟาน!" เสียงหนึ่งเอ่ยเรียกทันทีที่ร่างสูงก้าวเหยียบเข้ามาในบ้าน ร่างเล็กหน้าสวยวิ่งเข้ามาเกาะแขนเขาไว้ท่าทางดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
"มีอะไรลู่หาน?" คริสเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัยท่าทางผิดปกตินั่น ทุกวันมีแต่หน้าเบื่อโลกก่อนออกไปหาสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเมียตลอดแล้วทำไมวันนี้ยิ้มแย้มเชียว
"ฟานฟานไปไหนมาอ่ะ?" คนตัวเล็กกว่ากวาดสายตามองชุดเสื้อผ้าที่ร่างสูงสวมใส่ดูไม่เป็นทางการเหมือนออกไปทำงาน แต่คำถามก็ถูกตอบด้วยร่างของใครอีกคนที่เดินเข้ามาพอดี ลู่หานกรอกสายตาไปมาพร้อมเบ้ปากใส่คนมาใหม่อย่างหมั่นไส้ ...ไปด้วยกันมาสินะ ดูข้าวของที่หอบหิ้วมาสิ ผลาญเงินฟานฟานไปเท่าไหร่ เหอะ! คนหน้าสวยได้แต่คิดในใจ
"ไปเดตน่ะ" คริสตอบพร้อมโอบไหล่ชานยอลเข้ามาชิดตัวจนลู่หานกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่ทำใจให้ชินเพราะวันนี้เขามีสิ่งที่สำคัญมากกว่าที่จะมาใส่ใจกับเรื่องน่าหมั่นไส้นี่
"ช่างเถอะ.. ฟานฟาน ผมพาคนมาแนะนำให้รู้จักแหละ" คนตัวเล็กถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันไปยิ้มสดใสให้กับร่างสูงอีกครั้ง ลู่หานเอื้อมไปคว้ามือคริสเพื่อดึงอีกคนให้ตามตัวเองไปแต่แล้วก็หันกลับมาให้ความสนใจกับอีกคนที่เหลือ
"นายก็ตามมาด้วย จะได้ไม่ต้องมาคิดมากหรือมีอะไรค้างคาใจอีก ขี้เกียจมานั่งอธิบาย" เพราะลู่หานรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคริสออกจะแปลกและกล้ำกึ่งไปสักหน่อย จากคำพูดคำจาและการกระทำแล้วอาจทำให้ใครๆเข้าใจผิดได้ง่ายๆจึงไม่อยากให้คนแถวนี้มานั่งเครียดเหมือนสาวๆของคริสที่เขาเคยเคลียร์ทิ้งเพราะไม่ถูกใจ แต่สำหรับชานยอลไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้นที่คริสไม่ได้จริงจังอะไร เอาจริงๆเขาก็ไม่ได้ถูกใจผู้ชายตัวสูง หน้าหวาน ตาโตคนนี้หรอกนะ แค่ยอมรับการตัดสินใจของพี่ชาย ชานยอลก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร...
ทั้งสามเดิมเข้ามาถึงห้องโถงใจกลางบ้าน สายตาทุกคนต่างจับจ้องไปยังผู้ชายร่างเล็ก ผิวขาว ตากลมที่กำลังลุกจากโซฟาเดินมาหาพวกเขาด้วยท่าทางเป็นมิตร
"นี่เมียผมเอง" ลู่หานเข้าไปแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของด้วยการโอบเอวคนตัวเล็กกว่าอย่างภูมิใจนำเสนอแต่ก็ถูกอีกคนฟาดแขนเข้าให้
"บอกชื่อฉันก็ได้มั้ง" คนตัวเล็กกล่าวตำหนิจนแอบสังเกตเห็นความกลัวเมียจากลู่หานได้อย่างชัดเจน ชานยอลแอบยิ้มน้อยๆเพราะความน่ารักของทั้งคู่
"สวัสดีครับ ผมชื่อมินซอก ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ... พี่คริส" คนน่ารักยื่นมือไปจับทักทายกับร่างสูงก่อนจะหันมาหาหน้าหวานที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
"นายก็คงจะเป็นชานยอล... ที่ลู่หานเล่าให้ฟังบ่อยๆ ตัวจริงน่ารักกว่าที่คิดอีกนะครับเนี่ย ไม่แปลกใจเลยที่พี่คริสจะเลือก" มินซอกยิ้มกว้างให้ชานยอล แต่ดูเหมือนประโยคที่ได้ยินจะทำให้หน้าหวานแปลกใจเล็กน้อย ...ลู่หานเล่าเรื่องเขาให้มินซอกฟังงั้นหรอ?
"เอ้อ.. แล้วก็ไม่ต้องไปใส่ใจอะไรที่ไอ้หน้าม่อนี้ว่าหรอกนะครับ ความจริงมันไม่มีอะไรเลย ผมสาบานได้ แล้วก็ถ้าเกิดทนไม่ไหวบอกผมได้นะ เดี๋ยวจัดการคนโรคจิตแถวนี้ให้ครับ" ชานยอลยิ้มขำกับคำพูดของมินซอก ลู่หานนี่กลัวเมียจริงๆสินะ..
"ขอบคุณมากนะครับ แต่ผมไม่ได้เก็บมาคิดให้ปวดหัวอยู่แล้วละ" รอยยิ้มหวานถูกส่งให้กันไปมาด้วยความเป็นมิตร ลู่หานแอบกระแอมเล็กน้อยกับบทสนทาของทั้งคู่
"ยิ่งชานยอลพูดแบบนี้ผมยิ่งไม่แปลกใจเลยจริงๆ" มินซอกหันกลับมายักคิ้วพร้อมยกยิ้มถูกใจให้กับลู่หาน เขาเริ่มชอบชานยอลขึ้นมาซะแล้วละเพราะแบบนี้สินะลู่หานถึงได้ไม่พอใจ... เพราะชานยอลไม่ยอมใครเหมือนกับเขา ไม่อย่างนั้นลู่หานคงไม่เชื่องขนาดนี้ -..-
เนื่องจากเป็นเวลาเย็นมากแล้วทุกคนจึงแยกย้ายกันไปหลังจากที่แนะนำให้รู้จักกันเสร็จ ลู่หานไปส่งมินซอกและคริส... ไปส่งชานยอล
"พี่คริสไม่ต้องลำบากมาอาบน้ำให้ผมแล้วก็ได้นะครับ ผมหายดีแล้ว" ร่างโปร่งเอ่ยบอกหน้าคมที่เดินเข้ามาในห้อง คริสก้าวเข้ามาประชิดตัวแล้วก้มลงกระซิบข้างใบหูนิ่มแผ่วเบา
"ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้มาอาบน้ำให้นาย..." ชานยอลแอบโล่งใจไปนิดหน่อยกับคำพูดลวงหลอกเพราะประโยคมันไม่จบเพียงแค่นั้น
"....ไม่ได้มาอาบน้ำให้อย่างเดียว" ปากหยักกดจูบประทับที่ใบหูเรียกให้ขนกายลุกซู่ด้วยความตกใจและเขินอาย ชานยอลรู้ดีว่ามันหมายความว่ายังไง..
คริสเดินเข้ามาในห้องน้ำโดยมีชานยอลเดินตามมาด้านหลัง ก้มหน้ามองพื้นด้วยความรู้สึกปั่นป่วน แม้ทั้งสองจะเคยเรื่องอย่างว่ากันมาแล้วแต่ก็ไม่ได้ทำให้ชานยอลเลิกประหม่าได้เลย ตั้งแต่หน้าหวานบาดเจ็บ คนตัวสูงก็ดูจะอดทนอดกลั้นเสียเหลือเกิน สังเกตได้จากเวลาที่คริสมาอาบน้ำให้ อาการแสดงออกทางใบหน้าขนาดนั้นทำไมเขาจะไม่รู้...
ชานยอลก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนะครับ ...พี่คริส :P
คนหน้าหวานไม่บ่ายเบี่ยงแต่อย่างใดเพราะมันคือการตอบแทนทุกสิ่งทุกอย่างที่คริสมอบให้ รวมถึงการทำหน้าที่ 'เมีย' ตามที่ตัวเองถูกแต่งตั้ง เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วเพราะถ้าเลือกที่จะจาก เจ้าของก็คงสั่งคนออกตามหาของที่หายไปเหมือนเดิม เขาไม่มีทางไปไหนพ้นเพราะเป็นสิ่งของที่มีเจ้าของ
ชานยอลเป็นของคริส
มีเจ้าของคือ.. อู๋อี้ฟาน
** ฉากที่หายไปตามหาได้ที่ @Diamond_jss นะคะ ***
ท่ามกลางบทเพลงรักอันเร่าร้อน ทั้งสองได้หารู้ไม่ว่ามีใครกำลังจับตามอง แม้จะไม่ด้วยสายตา แต่หูก็ทำให้เขารู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นภายในห้อง มุมปากหยักยกขึ้นอย่างมีเล่ห์นัย แต่ภายในดวงตากลับฉายแววเจ็บปวด มือสากขยับเข้ากำหมัดแน่น
"หึ... นายเสียมันไปแล้วสินะ"
...ทั้งๆที่มันควรเป็นของฉัน
ไม่ใช่คนเลวอย่างมัน...
ฟันคมขบเข้าหากันอย่างลืมตัวจากความโมโหก่อนขายาวจะก้าวออกไปจากสิ่งที่เขาไม่อยากรับรู้ เขาเกลียดความรู้สึกนี้ เขาเกลียดมัน...
--------------------------------------------------------------------
1 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก
เราเข้าใจ สาบานได้ว่าเราเข้าใจว่าเวลาไรท์ไม่อ่านนานแล้วมันจะลืมตอนก่อนหน้า 555555
แต่เห้ย ตอนนี้มันซู่ซ่าเว้ย เน้นกามเป็นหลัก -..-
อัพให้ชิปเปอร์ฟินๆฉลองวันเกิดชานยอลกันไปพรางๆ
แม่ยกเราอยู่ได้ด้วยการมโน 55555555555
จากนี้เราจะไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น คือเราก็ยุ่งๆแหละ
จะเข้ามหาลัยแล้วนะ วิ่งสอบนั่นนี่กันให้หัวปั่นไปหมด
จะพยายามมาอัพให้แบบไม่เกิน 1 เดือนอ่ะเนาะ 5555
ไปละ เจอกันตอนหน้า จุ๊บๆ
สุขสันต์วันเกิดปาร์คชานยอลสามีสุดที่รักของเราและทุกคนๆค่ะ
#ฟิคของคุณ
B ♔ W
ความคิดเห็น