.กาลครั้งหนึ่ง.

เท้าก้าวเเรกที่เหยียบเข้ามาในรั้วโรงเรียเเห่งนี้ พลางคิดย้อนไปในวันวาน ความทรงจำในอดีตผุดขึ้นมาให้ได้เเย้มยิ้มที่มุมปากเบาๆ กาลเวลาที่ค่อยๆหมุนเวียนเปลี่ยนผันไป พัดพาให้ใครหลายคนในอดีตจางหายไปทีละคน เหลือเพียงไว้เเต่ความทรงจำที่ให้ได้หวนย้อนคิดทีไรก็มีความสุขทุกครั้ง การที่ได้กลับมาในสถานที่ที่เคยอยู่ ภายในใจก็เต้นเเรงจนสัมผัสได้ ความทรงจำ ณ ที่เเห่งนี้ไม่เพียงเเต่เป็นสถานที่ที่พาให้รู้สึกอิ่มเอบในใจ แต่กลับเป็นสถานที่พักผ่อนทางใจให้ได้รู้สึกมีความหวังต่อสิ่งต่างๆ เป็นเเหล่งที่รวบรวมแรงบันดาลใจจนอยากจะหวนกลับไป ณ ที่เเห่งนั้นอีกสักครั้ง