บนทางที่จำเป็นต้องเดิน

"ปล่อยหม่อมฉันเถอะ ในวันข้างหน้าพระองค์จะขึ้นเป็นกษัตย์ให้เรื่องของเราจบเถอะเพคะ"

"ช่วยลืมก่อนได้ไหมว่าเราเป็นรัชทายาท ให้เราเป็นแค่คนธรรมดาสักวันเถอะ"

"ต่อให้แสร้งทำเป็นลืมยังไงพระองค์ก็ยังคงเป็นองค์รัชทายาท ได้โปรดอย่าหลอกตัวเองเลยเพคะ"

"แต่เจ้าสัญญาจะอยู่เคียงข้างเรา"

"หม่อมฉันสัญญาและสาบานต่อหน้ากษัตริย์และพระองค์ว่าจะอยู่เคียงข้างคอยดูแลและปกป้องพระองค์ด้วยชีวิตหม่อมฉันไม่มีทางลืม"

"แล้วใจเจ้าหล่ะ มีข้าในนั้นบ้างไหม"

"หน้าที่ขององครักษ์คือดูแลและปกป้องพระองค์ด้วยชีวิต หัวใจของหม่อมฉันไม่มีพื้นที่ให้คิดถึงเรื่องอื่นอีกแล้ว"

"ถ้าวันนี้เราไม่ใช่รัชทายาทและเจ้าไม่ใช่องครักษ์ของเรา มีสักนาทีไหมที่ข้าอยู่ในหัวใจของเจ้า"

.

.

.

.

จะไม่มีวันนั้นเพคะ