อัศวินเทวา

อารัมภบท

พี่คะ เราเดินทางกันมาไกลแค่ไหนแล้วคะพี่ จิ๊บถามพลางใช้มือน้อยๆของเธอจับนิ้วชี้พี่ชาย คงไกลพอที่เราไม่สามารถมองเห็นเมืองสายรุ้งได้อีก บอยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หนูกลัวค่ะพี่ หนูกลัวจะไม่ได้พบแม่อีกแล้ว น้ำตาของจิ๊บหยดลงสู่พื้นเธอร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว บอยอุ้มเธอขึ้นมากอดไว้อย่างแนบแน่นพลางใช้มือขวาปาดน้ำตาให้เธอ ไม่ว่าจะอย่างไรเราตามหาแม่ให้เจอ แม่ของเราต้องไม่เป็นอะไร ทั้งคู่เดินลึกเข้าไปในป่าลึกลับจนลับสายตา