คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ★ EP 3
“ นี่ไง ข้อมูลของรุ่นพี่โจคยูฮยอนแบบละเอียดยิบ “ ยูริพูดพลางวางกระดาษปึกปานกลางส่งให้ฮโยยอน หลังจากที่หลายวันก่อนพวกเธอตั้งมั่นว่าจะทำตัวเป็นสื่อรักให้ซอฮยอนเพื่อนของเธอ กับคยูฮยอนชายหนุ่มหน้าหล่อโรงเรียนใกล้เคียง หลังจากที่ถกเถียงกันคืนนั้น ฮโยยอนเสนอว่าพวกเธอจะต้องรู้ประวัติของฝ่ายชายหนุ่มเสียก่อน จะได้หาทางวางแผนได้ถูกทาง ยูริจึงอาสาไปสืบข้อมูลมาจากมินโฮคนรักของเธอ ที่ยังพ่วงตำแหน่งเพื่อนบ้านของคยูฮยอนอีกด้วย
“ มาไวสมเป็นเจ้าแม่อัพเดต เออแกนั่งกินขนมก่อนดิ เดี๋ยวฉันขอนั่งอ่านแปปนึง แล้วก็นั่งเงียบๆนะเว้ย แกก็รู้ว่าฉันชอบอ่านเงียบๆ “ ฮโยยอนรับกระดาษปึกนั้นอ่านก่อนจะเลื่อนจานขนมที่แม่เธอเตรียมไว้ให้ ยูริยิ้มออกมาอย่างดีใจพลางตักขนมเข้าปากโดยไม่ลังเล บ้านฮโยยอนทำธุรกิจร้านอาหารที่กำลังได้รับความนิยมอยู่ขนาดนี้ คงไม่ต้องบอกถึงรสชาติ เพราะมันเป็นรสชาติที่เธอต้องวิ่งมาขอฝากท้องกับบ้านนี้บ่อยๆเวลาพ่อแม่ของเธอไม่อยู่
“ โอเค งั้นฉันขอกินส่วนของแกด้วยนะ “ เมื่อยูริพูดจบ สายตาที่กำลังตั้งใจอ่านตัวหนังสืออยู่ตวัดขึ้นมามองคนถามตาเขียว ก่อนจะหยิบจานส่วนที่เป็นของตัวเองมาวางไว้บนตัก จนคนถามต้องออกปากบ่นเบาๆ “ ไอ้ขี้งก!! “
“ ก็ฉันยังไม่ได้กินสักชิ้นเลยนี่นา “ ปากพูดแต่ตายังอ่านตัวหนังสืออย่างตั้งใจ
“ โหย บ้านแกเองแท้ๆ กินเมื่อไหร่ก็ได้ “ ยูริเถียงไม่ยอมแพ้ ก็ตอนนี้เธอไม่มีอะไรทำนี่นา ช่วงรอฮโยยอนอ่านอยู่ เธอก็ต้องหาอะไรเข้าปากเรื่อยๆสิ จะได้ไม่เบื่อ
“ ตะกละ!! บ้านเราอยู่ข้างกันแท้ๆ แกจะกินเมื่อไหร่ก็ได้เหมือนกัน “
“ ก็ฉันอยากกินตอนนี้นี่ “ ยูริพูดพลางทำเสียงง้องแง้งเหมือนเด็กขอขนมกิน จนฮโยยอนเริ่มไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ จึงละสายตาหันไปจ้องยูริดุๆ
“ ขออ่านให้จบก่อนได้ปะ ฉันอ่านจบเดี๋ยวตอนแกกลับบ้านจะประเคนขนมไปให้ถึงบ้านเลย โอเค๊ “ ฮโยยอนพูดตัดบทส่งสายตาให้คนตะกละหยุดพูดได้แล้ว ก่อนจะกลับไปสนใจตัวหนังสือบนกระดาษต่อ ยูริจึงนั่งกอดอกรอเงียบๆอย่างช่วยไม่ได้
“ ที่บ้านเป็นเจ้าของตึกที่รวบรวมสถาบันกวดวิชาไว้ทุกแขนง ….. นี่แหละ!!! “ ฮโยยอนที่นั่งอ่านอยู่เงียบๆจู่ๆก็ร้องออกมาเสียงดังจนยูริที่เผลอสัปหงกสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ
“ อะไรวะอะไร เกิดอะไรขึ้น!!! “ ยูริถามพลางมองไปรอบห้องอย่างลนลาน
“ ไม่มีอะไร แต่ฉันอ่านเจอว่าที่บ้านรุ่นพี่เขาเป็นเจ้าของตึกสถาบันกวดวิชา “
“ ก็ไอ้ตึกในตัวเมืองที่มีโรงเรียนกวดวิชาเยอะๆไง เห็นว่าพี่เขาก็เรียนพิเศษที่นั่นด้วยนะ แต่ไม่รู้ว่าเรียนอะไรอ่ะ เพราะตอนนั้นมินเขารีบไปซ้อมฟุตบอลต่ออ่ะ เลยไม่ได้บอก “ ยูริบอกก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆให้
“ แล้วมินโฮมันรู้เรื่องแผนเราป่ะเนี่ย “
“ รู้ดิ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาข้อมูลมาได้ยังไงเล่า แกก็รู้ว่ามินขี้ระแวงแค่ไหน ถ้าฉันไม่บอกข้อมูลก็ไม่ได้หลุดจากปากมินหรอก “ ยูริตอบเสียงอ่อย กว่าจะอธิบายให้คนรักเข้าใจแล้วยอมบอกก็เสียเวลาไปตั้งนาน ถึงข้อมูลจะยังมีมาไม่ครบก็เถอะ
“ หรอ.. เออแก วันนี้มินมันมีซ้อมฟุตบอลที่ชมรมป่ะ “ ฮโยยอนที่หยุดคิดไปสักพักถามขึ้น
“ วันนี้วันเสาร์นะ แกถามมาได้ยังไงเนี่ย “
“ ฉันไม่ใช่แฟนมันนะเว้ย จะได้รู้ว่าวันไหนมันซ้อมบ้าง คราวนี้แกตอบฉันได้ยัง “ ฮโยยอนพูดอย่างเหลืออดกับคำพูดกวนประสาทของเพื่อนสนิท
“ ไม่มีหรอก ตอนนี้ก็คงอยู่บ้านแหละ “ ยูริตอบกลับไป ก่อนจะส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามให้ฮโยยอน “ แกถามทำไมอ่ะ “
“ ดี! งั้นวันนี้เราไปวางแผนที่บ้านไอ้มินกัน “ สิ้นประโยคของฮโยยอน เสียงร้องตกใจของยูริก็ดังขึ้น โดยสายตาก็ยังเต็มไปด้วยคำถาม “ ทำไมเล่า จะได้ไปถามเรื่องที่อยากรู้ให้หมดไง บางทีเผลอๆอาจเจอรุ่นพี่คยูฮยอนด้วยนะ “
“ แต่ฉันไม่เคยไปบ้านมินหรอก ไม่รู้อ่ะว่าบ้านมินอยู่ไหน “
“ แกก็โทรไปถามดิ ถ้ามันถามก็บอกไปว่ามีเรื่องปรึกษา แล้วเดี๋ยวเอาขนมที่ร้านฉันไปด้วย ถ้าอยากกินแกก็รีบโทรเร็วๆ “ ฮโยยอนพูดรัวเร็ว จนยูริแทบจะฟังไม่ทันแต่ก็ยอมกดโทรศัพท์หาคนรักโดยดี
ตัวบ้านสีครีมสองชั้นล้อมรอบด้วยสวนหย่อมพร้อมกับต้นไม้ที่ประดับประดาจัดไว้อย่างสวยงาม จนสองสาวที่ไม่เคยมาบ้านของมินโฮยืนมองด้วยความชื่นชม ไม่นึกว่าบ้านของคนหน้าตาเถื่อนๆอย่างมินโฮ จะมีบ้านสวยขนาดนี้
“ เฮ้ออ พวกเธอนี่นะ จะมาก็ช่วยบอกล่วงหน้าได้ไหมเนี่ย “ ร่างสูงของมินโฮเดินมาเปิดประตูบ้าน บ่นกับอาการปุปปับของสองสาว ก่อนจะอ้าประตูต้อนรับแขกที่มาใหม่อย่างช่วยไม่ได้
“ เอาน่า แล้วพ่อแม่ของนายอยู่ป่ะ จะได้ให้ไอ้ยูลมันไปไหว้ฝากตัวเป็นสะใภ้ “ ฮโยยอนบอกพลางหัวเราะชอบใจ โดยสองคนที่เหลือได้แต่ยืนมองหน้ากันเขินๆ
“ ไอ้ฮโย ฉันยังเอ๊าะอยู่นะเว้ย พูดอะไรไม่เข้าเรื่อง “
“ วันนี้พ่อแม่ฉันไม่อยู่หรอก เดี๋ยวพวกเธอนั่งรอหน้าบ้านนะ เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้ “ ร่างสูงของชายหนุ่มบอกพลางชี้ไปตรงหมู่โต๊ะที่วางจัดไว้อย่างสวยงามในสวน ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าบ้านไปหยิบน้ำมาให้สองสาว
“ แกว่าบ้านไหนเป็นบ้านรุ่นพี่คยูฮยอนอ่ะ ข้างซ้ายหรือว่าข้างขวา “ ยูริที่นั่งรออยู่เงียบๆถามขึ้น พลางชี้ไปยังบ้านสองชั้นที่ขนาบซ้ายขวา
“ บ้านรุ่นพี่เขาไม่ใช่ตึกนั้นหรอวะ “ ฮโยยอนถามพลางคิดถึงธุรกิจของบ้านคยูฮยอนที่เป็นตึกสูงตั้งอยู่ตรงใจกลางเมือง แต่บ้านของมินโฮที่บอกว่าเป็นเพื่อนข้างบ้านของคยูฮยอนนั้นกลับตั้งอยู่ตรงแถวๆละแวกโรงเรียนของพวกเธอ ไม่ไกลมากแต่ก็ไม่ถึงกับเดินไปโรงเรียนได้
“ มันเป็นธุรกิจที่บ้านไง ไม่ใช่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ซะหน่อย ทีร้านอาหารบ้านแกทำไมไม่ตั้งอยู่ในบ้านแกล่ะ “ ยูริสวนกลับพลางจิ้มที่หน้าผากคนถามอะไรไม่เข้าท่าแรงๆหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“ เออๆ ลืมคิดไป แต่ฉันว่านะเดี๋ยวเราพาซอมันมาบ้านมินกันดีกว่า เผื่อจะเจอกับรุ่นพี่ไง “
“ เจ๋งไปเลยแก บ้านมินไอ้ซอคงมาได้อยู่แล้วล่ะ “ ยูริพยักหน้าเชิงเห็นด้วยก่อนทั้งสองสาวจะส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนานกับการวางแผนจับคู่ให้เพื่อนของเธอ จนมินโฮที่เดินถือถาดใส่น้ำอยู่ข้างหลังมองสองคนอย่างเหนื่อยใจ ตัวยุ่งหาเรื่องอะไรยุ่งๆ รับรองแผนที่คิดไว้ก็ไม่พ้นอะไรยุ่งๆ วุ่นวายอยู่ดีนั่นแหละ ซึ่งอะไรที่ว่านั่นคงไม่วายมีเขาไปเกี่ยวข้องด้วยอย่างแน่นอน
“ แล้วถามเจ้าของบ้านหรือยัง ว่าอนุญาตหรือเปล่า “ มินโฮถามพลางวางถาดลงบนโต๊ะโดยจัดแจงขนมและน้ำให้อย่างเรียบร้อย ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ยังว่าง
“ เออน่ะ ว่าแต่…..หลังไหนเป็นของรุ่นพี่คยูฮยอนอ่ะ “ สองสาวนั่งรอคำตอบตาแป๋ว ในมือมีสมุดกับดินสอพร้อมจดทุกอย่างที่เขาพูด จนชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่า เขาไม่น่าหลวมตัวมากับยัยพวกนี้เลย
“ หลังนี้ “ เจ้าของบ้านพูดพลางชี้ไปทางบ้านสองชั้นที่อยู่ติดกับเขาทางด้านขวา “ อยู่กันสี่คน มีคุณลุง คุณป้า พี่อารา แล้วก็พี่คยูฮยอน “
“ โจอารา คนเดียวกับที่เป็นนางแบบด้วยใช่ป่ะ “ เจ้าแม่ตัวอัพเดตถามขึ้น ถึงจะยังไม่ได้คำตอบ แต่เธอก็คิดว่าคงจะเป็นคนเดียวกันแน่ๆ ก่อนจะชื่นชมคนตระกูลนี้อยู่ในใจ หน้าตาดีกันทั้งบ้านเลยวุ้ย
“ ใช่ๆ แล้วก็พี่คยูฮยอนกับพี่อาราสนิทกันมาก ก็อย่างว่าอ่ะนะ มีกันแค่สองคนพี่น้องนี่นา “ ฮโยยอนพยักหน้าในมือขยุกขยิกจดตามที่มินโฮบอกทุกคำ
“ แล้วที่นายบอกว่ารุ่นพี่เขาเรียนพิเศษด้วยอ่ะ รู้ป่ะเขาเรียนอะไร “
“ ก็คงเรียนที่เป็นกวดวิชาของที่บ้านเขาอ่ะแหละ เพราะนอกจากเป็นเจ้าของตึกแล้ว ที่บ้านรุ่นพี่เขาก็เปิดสอนด้วย “ มินโฮพูดเรื่อยๆ โดยสองสาวที่นั่งอยู่ข้างๆจดตามที่บอกบ้างสลับกินขนมบ้าง ก่อนจะหันหน้ามองกันอย่างใช้ความคิด
“ ให้ซอมันไปเรียนพิเศษที่นี่ดีมั้ย เผื่ออาจจะเจอกัน “ ฮโยยอนหันไปถามยูริอย่างขอความเห็น
“ ซอมันเรียนเก่งอยู่แล้ว ฉันว่าเป็นเธอสองคนมากกว่าที่ควรจะไปเรียนเพิ่ม “ มินโฮพูดพลางหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหยุดหัวเราะเมื่อเจอกับสายตาที่ตวัดมามองเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อของฮโยยอนและยูริ
“ อย่าเพิ่งพูดเล่นตอนนี้ได้มั้ย ถ้าอยากจะพูดนักล่ะก็ ช่วยพูดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อย “ ฮโยยอนตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ ถ้างั้นเรียนเปียโนเป็นไง “ ยูริที่เห็นว่าความคิดของฮโยยอนถูกตัดไปจึงเสนอขึ้นบ้าง
“ ยูล ซอมันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนสอนดนตรีนะ เรียนที่บ้านอยู่แล้วด้วย “ มินโฮบอกพลางส่ายหัวเบาๆ
“ ใช่ แกเสนออะไรของแกเนี่ย ไม่เข้าท่าเลย “ ฮโยยอนพนักอย่างเห็นด้วยกับชายหนุ่ม จนยูริอดไม่ได้ที่จะค้อนให้คนรอบโต๊ะเบาๆหนึ่งที
“ งั้นจะเอายังไงล่ะ “ เสียงง้องแง้งอย่างหมดความอดทนของยูริดังขึ้น ก่อนจะกอดอกด้วยท่าทางเหมือนเด็กโดนขัดใจ
“ ถ้าฉันจำไม่ผิด ซอเคยเปรยๆว่าอยากเรียนภาษาเพิ่มนี่นา “ หลังจากที่ทั้งสามใช้ความคิดไปพักใหญ่ ฮโยยอนก็พูดขึ้นมาพลางหันไปถามความเห็นอีกสองคนที่เหลือ เป็นจังหวะเดียวที่เสียงประตูเลื่อนของบ้านข้างๆดังขึ้น เรียกความสนใจของทั้งสามคนให้ไปหยุดอยู่กับร่างสูงขาวของผู้ชายที่อยู่ในบทสนทนากำลังเลื่อนประตูบ้านก่อนจะเดินเรื่อยๆลัดสนามเพื่อไปยังตัวบ้าน
“ พี่คยูฮยอน!! เพิ่งกลับบ้านหรอ “ มินโฮตะโกนถามข้ามรั้วไม่สูงมาก ก่อนจะลุกขึ้นไปหยุดอยู่ที่กำแพงเพื่อชวนคุย
“ อ้าว! วันนี้นายอยู่บ้านหรอเนี่ย พี่เพิ่งกลับจากซ้อมฮอกกี้ “ คยูฮยอนหันมาตอบก่อนจะชักเท้าให้ไปหยุดอยู่ตรงริมกำแพงเพื่อคุยกับรุ่นน้องข้างบ้านจนเป็นนิสัย พลางชูไม้ไอซ์ฮอกกี้ขึ้นให้เห็น
“ วันนี้ไม่มีซ้อมบอลฮะ นี่ควอนยูริแฟนผม กับคิมฮโยยอนเพื่อนที่โรงเรียน “ มินโฮพูดพลางแนะนำสองสาวที่เดินมาเกาะรั้วอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ให้กับคยูฮยอน สองสาวก้มหัวให้น้อยๆก่อนจะเอ่ยทักด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ สวัสดีครับ “ คยูฮยอนพูดพลางระบายยิ้มเบาๆ จนสองสาวมองเคลิ้ม หล่อเหมือนเจ้าชายอย่างนี้ เหมาะกับเจ้าหญิงเพื่อนสนิทของพวกเธอเป็นที่สุด !!!
“ นี่ไงพี่คยูฮยอน ที่ฉันพูดถึงว่าที่บ้านเขาเปิดสถาบันกวดวิชา “ มินโฮหันมาพูดกับสองสาวก่อนจะแอบทำสีหน้าดุใส่ ให้เลิกทำหน้าเคลิ้มได้แล้ว ยัยพวกนี่เคยเก็บท่าทางเป็นซะที่ไหน มีหวังเป้าหมายรู้ตัวก่อนพอดี
“ คือพวกฉันกำลังหาที่เรียนภาษาเพิ่มให้เพื่อนน่ะค่ะ เห็นเขาบ่นๆหาที่เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ “
“ ผมก็เลยนึกถึงพี่ แต่ไม่รู้ว่าพี่เปิดสอนอะไรบ้าง “ มินโฮที่ยืนอยู่ข้างๆพูดเสริมขึ้นมา ก่อนจะหันไปหาคยูฮยอนอย่างขอความเห็น
“ สบายมาก แต่ถ้าจะถามถึงรายละเอียดล่ะก็ ยาวหน่อยนะ “ คยูฮยอนพูดพลางชี้ให้เห็นสภาพของทั้งสี่คนที่ยืนคุยกันข้ามกำแพง ซึ่งตัวเขา มินโฮ กับแฟนของมินโฮดูจะไม่ลำบากอะไร แต่อีกคนเวลาจะคุยทีถึงกับต้องเขย่งเท้า ฮโยยอนที่รู้ตัวว่าตัวเตี้ยที่สุดหันไปมองมินโฮเชิงให้เขาพูดอะไรสักอย่าง จนชายหนุ่มที่หลวมตัวเข้าร่วมแผนการด้วยลอบถอนหายใจเซ็งๆ
“ เอางี้ดีมั้ยคะ รุ่นพี่คยูฮยอนก็เดินเข้ามาคุยกับพวกเราที่โต๊ะตรงสวนสิคะ พวกฉันเอาขนมมาเยอะแยะเลย “ ยูริเสนอ
“ อืม เอาอย่างนั้นก็ได้ “ คยูฮยอนพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากบ้านตัวเองเพื่อไปยังบ้านข้างๆ
“ นี่ขนมกับน้ำค่ะ “ หลังจากที่คยูฮยอนนั่งลงแล้วฮโยยอนก็ยื่นน้ำกับขนมให้ จนมินโฮที่นั่งอยู่เบะปากหมั่นไส้สองสาวที่ได้ชื่อว่าเพื่อนกับแฟน เห็นคนหล่อหน่อยไม่ได้ รีบเอาอกเอาใจ เหอะ!!
“ ขอบคุณมาก ว่าแต่พวกเธออยากรู้เรื่องอะไรนะ “
“ คือพวกฉันหาที่เรียนเสริมภาษาญี่ปุ่นอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่าโรงเรียนกวดวิชาของรุ่นพี่มีเปิดสอนหรือเปล่า “
“ มีสิ เปิดสอนคอร์สพื้นฐานแล้วก็สอบไล่ระดับไปเรื่อยๆ สอนวิชาการ พวกคณิต วิทย์ อังกฤษก็มี ยังไงพวกเธอไปลองหยิบใบปลิวมาดูก็ได้นะ เผอิญที่บ้านฉันไม่มีติดไว้ซะด้วย “ คยูฮยอนพูดอย่างเป็นกันเอง แต่ก็ยังใช้สรรพนามแทนตัวอย่างสุภาพ ผิดกับมินโฮที่เขาแทนตัวว่าพี่เพราะสนิทกันมานาน
“ อ๋อ ว่าแต่รุ่นพี่เรียนที่นี่ด้วยหรือเปล่าคะ “ ยูริหันไปถามด้วยความสนใจ จนคยูฮยอนย่นคิ้วอย่างสงสัย
“ เรียนครับ ก็เรียนพวกคอร์สเตรียมสอบเข้าน่ะ “
“ เรียนตอนไหนบ้างหรอคะ “ ยูริถามต่อ จนมินโฮที่นั่งอยู่ข้างๆสะกิดเตือน ฮโยยอนที่นั่งตรงข้ามก็ส่งสายตาดุๆให้ยูริที่พูดมากเกินไป เฮ้อออ แผนจะแตกเพราะไอ้ยูลมันใช่มั้ยเนี่ย
“ ก็หลังเลิกเรียนน่ะครับ พุธ ศุกร์ “ คยูฮยอนตอบสบายๆ แต่ในใจก็เริ่มอึดอัดที่บทสนทนามันเกินกว่าการปรึกษาเรื่องที่เรียนพิเศษ ฮโยยอนที่เห็นท่าไม่ค่อยดี จึงสะกิดมินโฮให้ช่วยถามแทน เพราะเป็นคนที่สนิทที่สุด
“ ผมก็ว่าจะไปเรียนอยู่นะครับ พี่ทำหน้าที่เป็นคนรับสมัครเรียนหรือเปล่าเนี่ย เผื่ออาจจะได้ส่วนลด “ มินโฮกุเรื่องขึ้นมาถามคยูฮยอน เพราะเขาไม่เคยมีความคิดที่จะเรียนเสริมแม้แต่นิดเดียว แค่เรียนธรรมดาที่โรงเรียนก็เบื่อจะแย่แล้ว
“ วันพุธกับศุกร์แหละ เพราะหลังจากเรียนเสร็จพี่จะโดนแม่ลากให้มาเฝ้าบ่อยๆ แต่เลี่ยงได้พี่ก็จะเลี่ยง “ คยูฮยอนตอบพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี โดยสองสาวที่นั่งอยู่หันมองหน้ากันก่อนจะแอบจดความรู้ใหม่ลงในสมุด
“ งั้นหรอครับ “ มินโฮยิ้มแห้งๆให้ก่อนจะหันไปมองสองสาวเชิงว่าไม่รู้จะถามอะไรแล้ว
“ ถ้าสนใจก็ลองไปดูนะ ที่อื่นก็มีในตึกนั้นแหละมีเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องเป็นโรงเรียนของที่บ้านพี่หรอก “ คยูฮยอนบอกกับมินโฮก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น “ ขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้ยังมีซ้อมอีก ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮโยยอน ยูริ “
ร่างสูงของคยูฮยอนหันมายิ้มให้เบาๆก่อนจะเลี่ยงเดินไปทางประตูรั้ว โดยมีมินโฮเดินไปเปิดให้ ซึ่งเมื่อเปิดออกสายตาของมินโฮก็ปะทะกับดวงตารีสวยของจองซูยอนหรือเจสสิก้ารุ่นพี่ที่อยู่ข้างบ้านของคยูฮยอน ซึ่งนอกจากเขา คยูฮยอน อารา ก็ยังมี เจสสิก้ากับคริสตัล ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่เขาออกจะสนิทกับบ้านตระกูลโจมากกว่า
“ สวัสดีมินโฮ แล้วก็คยูฮยอน! ว่างอยู่บ้านกับเขาด้วยหรอนั่น “ ประโยคหลังเจสสิก้าพูดแขวะคยูฮยอน ที่ตั้งใจฝึกซ้อมบวกกับทีมไอซ์ฮอกกี้โรงเรียน M นั้นเข้มเรื่องการซ้อมมากทำให้คยูฮยอนแทบจะไม่อยู่ติดบ้านเลย
“ ก็เพิ่งกลับ ว่าแต่ไปไหนกันมาล่ะ “ คนโดนแขวะตอบเรียบๆ ก่อนจะปรายตาไปยังชายหนุ่มที่ยืนข้างๆเจสสิก้า ชเวซีวอน .. รุ่นพี่ประธานนักเรียนคนรักของเจสสิก้า หนุ่มหล่อพ่อรวย ซ้ำยังเป็นสุภาพบุรุษแสนดี ผู้ชายที่สุดแสนจะเพอร์เฟกต์ เป็นคนดีมาก มากจนเขาหมั่นไส้ คนอะไรจะแสนดีได้มากขนาดนี้วะ!!
“ เดตสิ วันนี้วันหยุดนะ “
“ อ๋อหรอ ไม่ยักกะรู้ “ คยูฮยอนยักไหล่เหมือนไม่แคร์ก่อนจะเลี่ยงเพื่อเดินเข้าบ้านของตนเอง จนเจสสิก้าที่ไม่ชอบให้ใครเดินหนี อดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อคนทีหันหลังให้เธอด้วยน้ำเสียงขัดใจ
“ คยูฮยอน!!! นายนี่ยังไงนะ ชอบเดินหนีฉันอยู่เรื่อย “ คยูฮยอนยืนมองเจสสิก้าที่กอดอกมองเข้าอย่างเคืองๆ โดยมีซีวอนยืนอยู่ข้างๆ ก็เพราะอย่างนี้ไงเขาถึงชอบเดินหนี เขาไม่ชอบ ไม่สบอารมณ์ที่ต้องยืนมองคนที่เขารักกำลังมีความสุขกับผู้ชายที่ไม่มีที่ติอย่างประธานนักเรียนชเว คยูฮยอนมองสองคนข้างหน้าด้วยสายตาเจ็บปวดก่อนจะถูกปรับให้ราบเรียบเหมือนเดิม
“ แล้วเรียกฉัน เธอมีอะไรหรือเปล่าล่ะ “ คยูฮยอนถามกลับกวนๆ เมื่อเห็นคนตรงหน้าไม่ตอบอะไรเขาจึงหันหลังเข้าบ้านอย่างไม่สนใจ ปล่อยให้เจสสิก้ายืนมองอย่างขุ่นเคือง
“ ตาบ้าเอ๊ย “ เจสสิก้าบ่นเบาๆ ซีวอนที่ยืนอยู่ข้างกายได้แต่ยืนมองการกระทำของคนรักยิ้มๆ อย่างนี้ล่ะมั้งที่เป็นสเน่ห์ของเจสสิก้า คนทั่วไปอาจจะมองว่าเขาเป็นแฟนกับเธอเพราะ ความดูดี หล่อสวยเข้ากันก็เท่านั้น แต่นั้นไม่ใช่เลย เขาหลงรักนิสัยของเธอต่างหาก โวยวาย ขี้วีน ขี้เหงา แต่ก็แฝงไปด้วยความน่ารักแบบเซี้ยวๆ เขาจึงรักเธออย่างจริงใจ ถึงเขาจะรู้มาตลอดว่าเจสสิก้าคบกับเขาก็เพราะความหล่อ ความเป็นสุภาพบุรุษ แต่เขาก็หวังไว้สักวัน ว่าสายตาของเจสสิก้าจะหยุดลงที่เขา … เขาเพียงคนเดียว
“ ยังไงพรุ่งนี้พี่จะมารับตอนสายๆนะ ฝากสวัสดีคุณลุงคุณป้าด้วย “ เจสสิก้าพยักหน้าแกนๆ ก่อนจะหมุนตัวเข้าบ้าน ปล่อยให้ซีวอนมองตามหลังยิ้มๆ แม้จะฝืนยิ้ม แต่เขามีความสุขที่ได้อยู่ข้างเธอ เป็นคนรักของเธอ ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปในรถส่วนตัวแล้วขับออกไป โดยมีสายตาสามคู่ยืนมองด้วยความสงสัย
“ ผู้ชายคนนั้นใครน่ะ “ ฮโยยอนที่ยืนแอบอยู่ตรงหลังประตูรั้วถามขึ้น
“ ชเวซีวอน ประธานนักเรียนโรงเรียนของพี่คยูฮยอน กับพี่เจสสิก้า “
“ เป็นแฟนของผู้หญิงคนนั้นหรอ “ ยูริที่กำลังพยายามปะติปะต่อเรื่องถามขึ้น ก่อนจะคิดโยงความสัมพันธ์ในหัวงงๆ ให้ตายเถอะทำไมแผนการครั้งนี้ถึงรู้สึกว่ามีคนมาเอี่ยวเยอะจังแฮะ
“ อืม “ มินโฮตอบเบาๆ เหมือนทำท่าจะบอกอะไรสักอย่างแต่ก็ตัดสินใจเงียบไว้ ซึ่งไม่พ้นสายตาของฮโยยอน
“ นายมีอะไรจะพูดหรือเปล่า “ ฮโยยอนเค้นถามเสียงหนัก ยูริที่ไม่รู้เรื่องหันไปมองมินโฮกับฮโยยอนงงๆ
“ นายรู้อะไรหรอมิน “ มินโฮไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ยอมรับ เขายืนเงียบผิดกับนิสัยขี้เล่นของเขา จนยูริเริ่มเอะใจก่อนจะถามซ้ำ “ มิน ไหนว่าไม่มีความลับต่อกันไง “
“ ฉันคิดว่าพี่คยูฮยอนมีคนที่ชอบอยู่แล้ว “ มินโฮตอบเบาๆ
“ นายรู้ได้ไง!! “
“ มันเป็นแค่ความคิดส่วนตัวของฉัน อาจจะไม่ใช่ก็ได้ “ มินโฮพูดกลางๆ แม้ในใจเขาออกจะมั่นใจในสิ่งที่เขาคิดก็ตาม ก็สายตาแบบนั้นของพี่คยูฮยอน คงมีแต่เขาล่ะมั้งที่แอบเห็นมาตั้งหลายครั้งแล้ว
“ แต่ฉันรู้ว่านายมั่นใจ “ ฮโยยอนขัดขึ้น “ แล้วคนนั้นก็คือพี่ผู้หญิงที่ชื่อเจสสิก้าด้วย ใช่มั้ย “
“ ห๊ะ!! แกรู้ได้ไง “
“ แกก็ถามมินเอาดูดิ ฉันเพิ่งจะเจอพวกเขาเองอาจจะไม่รู้มากเท่ามินก็ได้ “ ฮโยยอนบอกตอบยูริก่อนจะโบ้ยไปให้มินโฮที่ยืนปิดปากเงียบ
“ มิน .. “ มินโฮเงยหน้ามองคนรักอย่างลำบากใจ
“ ฉันคิดว่าพี่คยูฮยอนแอบชอบพี่เจสสิก้าอยู่ ค่อนข้างแน่ใจเลยล่ะ “ สองสาวเมื่อได้ยินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
“ งั้นที่เราทำอย่างนี้ มันจะดีหรอ รุ่นพี่เขามีคนที่ชอบอยู่แล้วนะ “ ยูริพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง
“ ซอฮยอนก็ชอบรุ่นพี่เหมือนกันนะ!!! “ ฮโยยอนค้านเสียงแข็ง ในที่สุดก็จะมีคนที่ทำให้ซอฮยอนรู้จักความรักเสียที แล้วใครมีสิทธ์อะไรที่จะไม่ให้ซอฮยอนชอบรุ่นพี่คยูฮยอน
“ ซอเขายังไม่พูดอะไรเลย พวกเธอคิดกันไปเองหรือเปล่า “ มินโฮที่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยในตอนแรกอยู่แล้ว พูดชวนให้คล้อยตาม ยูริหันไปมองฮโยยอนเพราะไม่แน่ใจเหมือนอย่างที่คนรักเธอบอก
“ แล้วถ้าซอฮยอนชอบจริงๆล่ะ แค่ความรู้สึกที่จะชอบใครสักคน นายคิดว่าจะห้ามได้หรอ “ ฮโยยอนย้อนถามอย่างไม่ยอมแพ้
“ ถ้าสิ่งที่พวกเธอทำคือการยัดเยียดความรู้สึกให้เพื่อน ทั้งๆที่เขาอาจจะไม่ได้รู้สึก ถ้าอย่างนั้นฉันคิดว่าฉันคงห้ามได้ “
“ ฉันมั่นใจ !! ว่าฉันไม่ได้ยัดเยียดอะไรให้ซอ ไม่เชื่อนายก็คอยดูเถอะ!! “ มินโฮส่ายหัวเบาๆอย่างยอมแพ้ ผู้หญิงนี่บทจะเอาจริงก็ใจเด็ดไม่เข้าเรื่อง!!
“ เอาเถอะ ที่ฉันพูดอย่างนั้นไม่ได้จะห้ามอะไรหรอกนะ ฉันแค่ห่วงซอ ถ้าชอบจริง ก็คงเป็นรักครั้งแรก “ มินโฮพูดพลางมองไปยังบ้านข้างๆของเขา พี่คยูฮยอนน่ะหรอ ที่จะทำให้ซอฮยอนมีความรักเสียที “ แต่มารักคนที่แอบชอบคนอื่นอยู่ อย่างนี้ซอก็ไม่พ้นอกหักหรอก บอกตามตรงฉันไม่อยากให้ซอเสียใจ “
“ อย่าพูดถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึงเลย ฉันว่าวันนี้เรากลับบ้านกันก่อนดีกว่า “ ยูริพูดขัดขึ้นก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนให้ทั้งสองคนหยุดพูดเรื่องซีเรียสเสียที ฮโยยอนพยักหน้าอย่างโดยดีก่อนจะเดินเข้าไปเก็บกระเป๋าโดยมียูริหันหลังเดินตามไปด้วยแต่มินโฮคว้าแขนไว้ก่อน
“ เดี๋ยวไปส่ง “ ยูริพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินไปช่วยฮโยยอนเก็บถ้วยจาน ร่างสูงของชายหนุ่มถอนหายใจอย่างคนคิดไม่ตก เอาสักตั้งวะ ไหนๆเขาก็หลวมตัวมาแล้วนี่นา ..
-------------------------------------------------------------------------
ใครที่ขอมา ตอนหน้าคยูซอแน่นอนจ้า!!!
รออ่านตอนต่อไปกันด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ;>
ความคิดเห็น