คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1 : HEINEKEN
แอ๊ดดดดดด
เสียงประตูถูกเปิดขึ้นพร้อมกับเด็กชายทั้งสิบเอ็ดคนกำลังทยอยกันเดินเข้ามาในบ้านหลังขนาดใหญ่พอสมควรที่แสนจะอบอุ่นซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนักจากวัดที่พวกเขาได้บอกลาเพื่อนรักและพี่สาวของเพื่อน ลู่หานกดเปิดไฟในห้องรับแขกเพื่อเป็นการต้อนรับเพื่อนๆทั้งเก้าคนให้เข้ามาพักอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ซึ่งเป็นบ้านที่ลู่หานและชานยอลอยู่ร่วมกันเป็นรูมเมทตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจนถึงปัจจุบันที่ทุกคนต่างเติบโตมีการงานมีงานทำ
“ ขอบใจมากนะทุกคน ตามสบายเลยนะ ฉันขอตัวไปเก็บกวาดห้อง.. ยูราแปปนึง ” ชานยอลเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนของบ้าน เพียงแค่เห็นจากด้านหลังก็ทราบได้ว่าชานยอลกำลังร้องไห้อยู่เมื่อนึกถึงพี่สาว ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะมีเพียงชานยอลและลู่หานอยู่กันสองคน แต่จะมีห้องของพี่ยูราที่ถูกสร้างไว้ให้เผื่อวันที่เธอจะต้องมาค้างคืน
สิบคนที่เหลือต่างนั่งกันในห้องรับแขกของบ้าน ไค เซฮุน ลู่หาน แบคฮยอน นั่งบนโซฟาตรงกลางของห้อง ส่วน ซิ่วหมิน เฉิน นั่งโซฟาฝั่งทางซ้าย ซูโฮ คริส นั่งบนเก้าอี้คนละตัวที่อยู่ฝั่งขวา คยองซูนั่งบนพื้นตรงระหว่างขาของไค และเช่นเดียวกัน เลย์ นั่งอยู่ทางข้างขวาของคริสซึ่งขาของคริสเป็นขาชั้นดีที่ให้อี้ชิงได้พักพิง ทั้งสิบคนนั่งอยู่ในบรรยากาศมาคุ ไม่มีใครพูดอะไร ทุกคนต่างล่องลอยเหม่อ ดวงตาไร้จุดหมายแต่ซึ่งเปี่ยมล้นไปด้วยเรื่องให้ครุ่นคิด แต่แล้วบรรยากาศนั้นก็ถูกทำลายลง
“ ฉันว่าเทาคงไม่อยากให้เราต้องมานั่งเครียดเพราะมันหรอกนะ ” คริสพูดในขณะที่ตายังคงเหม่อ
“ อืม ก็จริง..แต่มันอดคิดไม่ได้นี่หว่า ” ซูโฮโต้
“ เอางี้! มาเล่นเกมที่กลุ่มเราเล่นกันเป็นประจำดีกว่า! ” คริสตะโกนขึ้นทำให้ทุกคนหลุดจากภวังค์และหันมาให้ความสนใจ
“ แต่ว่า.. มันเหมือนจะขาดอะไรไปอย่างนึงนะ.. ” ซิ่วหมินพูดพร้อมทำท่านึก ในระหว่างเดียวกันชานยอลก็เดินลงมาจากบนบ้านพอดี “ อ๋อ! ชานยอล! ฝากซื้อโซจูหน่อยสิ เอาหลายๆลังเลยนะ ”
“ เดี๋ยวฉันช่วยนายยกเอง ”
แบคฮยอนลุกวิ่งออกจากโซฟาตรงมาหาชานยอลด้วยจุดประสงค์ที่คงไม่ได้อยากจะช่วยยกลังโซจูอย่างเดียว แต่คงเพราะเป็นห่วงชานยอลด้วยกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝันและไม่ทันได้เตรียมใจ
ชานยอลและแบคฮยอนเดินออกจากบ้านไปร้านขายของชำซึ่งไม่ไกลจากนี้มากนัก เป็นร้านประจำที่ลู่หานและชานยอลออกมาซื้อของเมื่อยามจำเป็น บางทีก็ได้ลดราคาบ้าง บางทีก็ได้ของแถมมาบ้าง แต่ตลอดทางของการเดินชานยอลเอาแต่เดินก้มหน้าก้มตาไม่ปริปากพูดแม้แต่คำเดียว ทำให้แบคฮยอนเริ่มรู้สึกหนักใจตาม
“ ขอโทษนะพยอนที่ทำให้นายต้องมาเครียดตามฉัน ฉันนี่เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลย.. ”
“ ใครบอกว่าฉันเครียดตามนาย ” พยอนพูดพลางยิ้มทำให้ชานยอลเงยหน้าขึ้นมามองเขาเพียงเล็กน้อย
“ ฉันกำลังมีคำถามนึงที่คิดอยู่สักพักแล้วแหละ นายพอจะตอบฉันได้ไหมละ ”
ชานยอลไม่โต้ตอบอะไรและก้มหน้าเดินต่อไป
“ สมมติว่ามีเกาะสองเกาะ บนแต่ละเกาะมีหมีอยู่หนึ่งตัว ล้อมรอบเกาะเป็นน้ำที่มีจระเข้ชอบกินหมีอาศัยอยู่ ทำยังไงเจ้าหมีสองตังถึงจะเจอกัน? ”
แล้วชานยอลก็ไม่โต้ตอบอะไรทำเหมือนไม่ได้ยินคำถามของชายร่างเล็กที่เดินมาด้วยแต่จริงๆแล้วเขากำลังหาคำตอบมาตอบคำถามที่แฟนของเขามี
“ ยกมือสองข้างสิ ” ทั้งสองหยุดเดิน ชานยอลยกมือขึ้นสองข้างตามที่แบคฮยอนพยุงจับให้ยกขึ้นมา เหมือนเป็นเกาะสองเกาะ แล้วแบคฮยอนก็ทำท่านิ้วสองนิ้วกำลังยืนอยู่บนเกาะแทนหมีสองตัว “ หมีสองตัวอยู่บนเกาะ มันเดินมาหากัน แล้ว.. ” นิ้วของแบคที่อยู่บนมือชานยอลเริ่มเดินเข้าหากัน ไต่แขนชานยอลผ่านไหล่จนไปหยุดต้นคอ จนกระทั่งแขนของแบคก็คล้องสวมกอดที่คอของชานยอล แล้วร่างเล็กนี้ก็ยืดตัวไปจูบบางๆที่ริมฝีปากของผู้ชายซึ่งเป็นที่รักของเขาอย่างนิ่มนวล ชานยอลเอามือสวมกอดที่เอวของแบคฮยอน ก่อนที่แบคฮยอนจะผละตัวลงมายืนเหมือนเดิมอย่างนุ่มนวล
“ แล้วทั้งสองก็แสดงความรักที่มีต่อกัน ”
“ ขอบใจนะ ฉันดีใจที่ยังมีนาย ”
ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างละมุน ก่อนจะเดินคล้องแขนอิงซบกันไปทำภารกิจที่เกือบจะลืมไปแล้วตามที่ได้รับมอบหมายจากเพื่อนๆซึ่งกำลังรอเขาอยู่ที่บ้าน
ก๊อกก ก๊อกก ก๊อกก
“ คริสลุกไปดูให้หน่อยว่าใครมา ” ซูโฮพูดพร้อมชะเง้อหน้ามองประตูที่ไม่สามารถเห็นอะไรได้
“ โอโหห ไอสองคนนี้ กูนึกว่าไปแอบได้กันมานะเนี่ย! เร็วเลย เร็วเลย รอนานแล้ว ” คริสฮยองเปิดประตูให้ชานยอลและแบคที่กำลังถือลังโซจูมาคนละลังพร้อมพูดบ่นความล่าช้าของทั้งคู่ แต่คำบ่นของคริสนั้น ทำให้ทั้งสองกลับยิ้มแทนที่จะรู้สึกไม่ดี
“ โอเค ตอนนี้ทุกอย่างก็พร้อมแล้ว มาเริ่มเกมเลยดีกว่า ” คริสพูดพร้อมกับดึงให้ทุกคนมานั่งล้อมวง
“ มันเล่นยังไงนะ ฉันลืมไปแล้วน่ะสิ ”
“ อ่า คิมไค นายนี่ไม่ได้เรื่องเลย ก็แค่ตอบคำถามด้วยความจริง ถ้านายตอบไม่ได้นายก็ต้องกิน แต่ถ้านายตอบได้คนที่ถามนายก็ต้องกิน แล้วนายก็ตั้งคำถามให้คนต่อไปตอบแล้วถ้าเหล้าวนมารอบสองนายก็ต้องดื่มสองอึก ก็ประมาณนี้แหละ ”
“ อ๋อ เข้าใจแล้วครับพี่ซูโฮ แล้วใครจะคนแรกหละ ”
“ ฉันขอเริ่มๆ ” ซิ่วหมินพูดพร้อมยกมือขึ้นขอเล่นเป็นคนแรก “ ลู่หาน นายคบกับใครอยู่? ”
“ โห เด็กมาก จะเป็นใครไปได้ ก็เซฮุนนาน่ะสิ ดื่มเลย! ” ลู่หานยื่นโซจูไว้ตรงหน้าของซิ่วหมินผู้ซึ่งต้องสมยอมกระดกโซจูไปอึกใหญ่
“ ตราฉัน นาย! คริส! ใครคือจูบแรกของนาย.. ”
“ …. ” คริสไม่พูดอะไรและรีบดึงโซจูที่เพิ่งกลับมาจากซิ่วหมินบนมือของลู่หานมากระดกอย่างไม่ยั้งคิด
“ นี่อยากกินหรือไม่อยากตอบกันแน่.. ”
“ เอาเหอะน่า ซูโฮนายเคยแอบขโมยกางเกงในใครมั้ย? ”
“ ฮ่าๆๆ ฉันตอบได้เลยว่าไม่เคย มีตังค์เว้ย ซื้อได้ ดื่มเลย! ” คริสดื่มต่อไปอีกสองอึก ซึ่งเป็นอึกที่เริ่มทำให้เขาเริ่มมึนซะแล้ว
“ ตราฉัน อี้ชิง นายเคยไม่มึนมั้ยวะถามจริงๆ ”
“ งง ”
“ งั้นดื่มเลย ” ซูโฮเอาปากขวดไปจ่อกับปากของอี้ชิงซึ่งอี้ชิงก็ยอมดื่มแต่โดยดีตามประสาของคนมึนตั้งแต่ยังไม่เมา
“ ฉันถามสินะ แบคฮยอน นายคิดว่าเรื่องที่นายต้องเสียใจที่สุดในชีวิตคืออะไร ”
“ เรื่องที่ฉันต้องเสียใจที่สุดน่ะหรอ.. ” แบคฮยอนก้มหน้าและยิ้มเล็กน้อย “ คือเรื่องที่ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีวันนี้ ฉันดีใจมากที่ได้อยู่กับพวกนายทุกคน ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าวันนี้ไม่มีพวกนาย ฉันจะกำลังทำอะไรอยู่ ฉันจะเศร้าแค่ไหน ฉันจะยิ้มได้มากขนาดนี้รึเปล่า พวกนายทั้งหมดคือความสุขของฉันโดยเฉพาะนายนะ.. ชานยอล ขอบคุณเวลาดีๆที่มีด้วยกันมาและฉันขอสัญญาเลยว่าฉันจะไม่มีวันทิ้งพวกนายไปไหน ไม่ว่าพวกนายจะทิ้งฉันไปแล้วก็ตาม ฉันรักพวกนายนะ ” เมื่อแบคฮยอนพูดจบก็กวาดตาไปมองรอบห้องพบกับสิ่งมีชีวิตที่กำลังหลับอยู่ทั้งสิบชีวิต
“ กินเข้าไปโว้ย อี้ชิง! ”
“ หือๆ ฉันไม่ได้หลับนะ! ” แบคฮยอนตะคอกเสียงใส่หูอี้ชิงเต็มๆ ทำให้เขาสะดุ้งขึ้นมาทำตาปรือพร้อมกระดกโซจูไปอีกสองอึก
“ ตราฉันแล้วๆ…เฉิน นายเคยฆ่าคนตายรึเปล่า ” แบคฮยอนหัวเราะร่าเพราะคิดว่าคำถามของตนเป็นคำถามน่าขัน แต่เฉินก็ไม่ได้ตอบอะไรพร้อมกับยิ้มแสยะที่เต็มไปด้วยความพิศวงส์ก่อนที่จะกระชากขวดในมือแบคฮยอนมากระดกซะหนึ่งอึกใหญ่ๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นที่สงสัยของเพื่อนๆในวงที่นั่งกันอยู่
“ มา ” เฉินหันไปหาชานยอลและยิ้มเปลี่ยนอารมณ์ทันที “ นายอยากทำอะไรมากที่สุดในตอนนี้? ”
“ ฉัน.. อยากตามหาคนที่ฆ่าเทากับพี่ยูรา ” ชานยอลพูดเสียงตก แต่ก็กลับมาร่าเริงอีกครั้งเมื่อมหาเฉินต้องดื่ม “ ดื่มเลยๆ ”
“ คยองซู! ในบรรดาพวกเราทั้งหมด นายรักใครมากที่สุด! ”
“ อ่าห์…ชานยอลฮยอง ฉันก็ต้องรักไคมากที่สุดอยู่แล้ว นายกินเลย! ”
“ อะไรกัน นึกว่านายจะตอบว่าฉันซะอีก ไม่แฟร์เลย ” ชานยอลยอมกระดกเหล้าแต่โดยดี
“ ตราฉันนะ ไค..แล้วนายล่ะ รักใครมากที่สุดในกลุ่มเรา ” ไคหยิบโซจูที่ยังคงเหลืออยู่ก้นขวดมากระดกจนหมด
“ อ้าว ทำไมนายไม่ตอบว่าเป็นฉัน ” ดีโอทำหน้ามึนงงปนโกรธและทุบที่ไหล่ของไคเบาๆ ก่อนที่ไคจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นให้กับดีโอ
“ ก็ฉันไม่อยากให้นายต้องกินเหล้าเพราะฉันนี่หน่า ไม่ต้องพูดก็รู้แล้วเนอะว่าคำตอบคืออะไร ” ไคลูบหัวของดีโออย่างละมุน
“ นี่มักเน่ ความฝันสูงสุดของนายคืออะไรหรอ ”
“ นายถามแบบนี้คนกินก็คือนายน่ะสิ..ไม่สนุกเลยว่ะจงอิน ”
“ นั่นไง นายไม่ยอมตอบ กินซะ ”
“ ห้ะ! ” เซฮุนรับขวดโซจูที่เพิ่งเปิดใหม่มาอย่างงงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ต้องยอมกินเพราะเขาไม่ยอมตอบคำถาม
“ เชอะ! แกล้งกันแบบนี้ ตราฉันถามแล้วสินะ ” เซฮุนหลับตาทำท่านึกไปครู่หนึ่ง “ มีใครง่วงแล้วบ้าง!? ”
“ ฉัน!!!! ”เป็นคำถามที่ทำให้ทั้งสิบคนตอบเหมือนกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย เขานึกว่าทุกคนยังไม่ง่วงกันเสียอีก
“ เซฮุน นายดื่มไปเลยทั้งขวด สิบคน คูณอีกสอง ยี่สิบอึกก็คงทั้งขวดนั่นแหละ…พวกเราไปนอนกันเถอะ! ”
“ อะไรอ่า…ลู่หานพี่แกล้งผมมมม ”
“ อย่าโกงนะ ฉันดูนายอยู่ ”
ลู่หานที่ลุกออกไปจากวงพร้อมคนอื่นๆแล้วทิ้งเซฮุนนาให้นั่งรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองต้องทำ เขาหันหน้ามายิ้มให้กับเซฮุนอย่างละมุน จากนั้นจึงนำทางกับชานยอลพาเพื่อนๆขึ้นไปยังห้องพักที่อยู่ชั้นสองให้ทุกคนได้แบ่งห้อง เก็บของสัมภาระต่างๆที่มีกันมา ห้องแบ่งออกเป็นสามห้อง คือห้องของลู่หาน ห้องของชานยอล และห้องของ…พี่ยูรา
ที่ห้องของลู่หานนั้นประกอบไปด้วยไค ดีโอ และอีกที่ที่เว้นไว้ให้แฟนสุดที่รักของเขาที่กำลังจัดการกับหน้าที่ของตนเองอยู่ชั้นล่าง ส่วนห้องของชานยอลก็มีแบคฮยอน คริสและเลย์ ที่เหลือ ซูโฮ เฉิน ซิ่วหมิน อาสาสมัครใจกล้านอนห้องของพี่ยูรา เมื่อแบ่งที่นอนกันลงตัว ภารกิจของทุกคนเสร็จสิ้น ก็ต่างพากันบอกลาค่ำคืนที่แสนสนุกนี้เพื่อลาไปเข้านอนกันหมด
ยกเว้นแต่…
ตอนนี้มันยาวๆหน่อยเนอะ เอาให้สมกับที่
ไรเตอร์ค้างไว้เลยแล้วกัน อย่าเพิ่งถอดใจนะ นักอ่านทุกคน
มาลุ้นกันดีกว่า ว่าใครคือคนที่ยังไม่หลับ (นอกจากคนอ่านอ่ะ)
แล้วคนที่ยังไม่หลับเค้าทำอะไร อยู่คนเดียวหรือเปล่า แล้วใครคือฆาตรกร
สัญญาว่าตอนต่อไปแซ่บแน่นอนนจ้าา ด้วยเกียรติของไรต์เลย
อย่าลืมโหวต เม้น ให้กำลังใจนะะ
ความคิดเห็น