รักต้องห้ามระหว่างฉันและเธอ

ฉันจัสมิน เด็กนักเรียนชั้นมัธยมปลาย ม.6 อายุ 18 ปี พ่อของฉัน เป็นคนอเมริกัน ส่วนแม่ของฉัน เป็นคน

เกาหลี แม่เปิดร้านเบเกอร์รี่ด้วย พ่อเล่าว่าพ่อตกหลุมรักแม่ทันทีที่ได้กินเค้กที่แม่ทำ พ่อจึงเริ่มจีบแม่ ไม่

นานนัก แม่ก็ตกลงที่จะคบกับพ่อ หลังคบกันไปได้ 3 ปี พ่อก็ตัดสินใจขอแม่แต่งงาน 

พวกเขาจัดงานแต่งงานใหญ่โตในคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ผ่านไปปีกว่าๆแม่ก็ตั้งท้อง แล้วฉันก็ได้ลืมตาดูโลก ฉันมีผมสีบลอนด์ทอง และตาสีฟ้าเหมือนกับพ่อ พ่อจึงตั้งชื่อให้ฉันว่าจัสมิน ฉันใช้นามสกุลของแม่ เพราะฉะนั้นชื่อจริงของฉันก็คือ "คิม จัสมิน" ฉันรู้มันอาจจะฟังดูแปลกๆไปหน่อย แต่ฉันก็ชอบนะ 

ถ้าจะให้พูด ชีวิตฉันค่อนข้างสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว ฉันมีความสุขมากที่มีพ่อที่คอยเอาใจใส่ฉันอยู่เสมอ กับแม่ที่อ่อนโยนและใจดี แถมเค้กของแม่ก็อร่อยสุดๆ ร้านเบเกอร์รี่ของแม่ ไม่สิ ต้องพูดว่า"ร้านเบเกอร์รี่ของเรา"ดังมากเลยทีเดียว ที่โรงเรียนฉันก็ฮ๊อตสุดๆ เพื่อนๆทุกคนชอบฉัน ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันคงเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก 

แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกกับฉัน...ในตอนที่ฉันอยู่ ม.3 พ่อของฉันประสบอุบัติเหตุรถยนต์เสียชีวิต ฉันช๊อคมาก ไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น แต่ที่แย่กว่านั้นคือ ตั้งแต่ที่พ่อจากไป แม่ก็เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมกินอะไร ไม่ยอมออกจากห้อง สุดท้ายแม่ก็ล้มป่วย ฉันรีบโทรหารถพยาบาลเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

ตอนที่แม่อยู่ในห้อง ICU นํ้าตาฉันไหลออกมาไม่หยุด ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี ฉันกลัว...ฉันกลัวว่าแม่จะจากฉันไปเหมือนกับพ่อ แต่ความโชคร้ายมันยังไม่จบแค่นั้น หมอบอกฉันว่าแม่ช๊อคมากเรื่องที่พ่อเสีย จิตใจของแม่อ่อนแอมาก ประกอบด้วยแม่เป็นโรคหัวใจ ทำไม...แม่ถึงไม่เคยบอกเรื่องนี้กับฉันเลยละ...มันทำให้ฉันยิ่งร้องไห้เหมือนคนบ้า หมอพยายามรักษาแม่อยู่ 2 ปี แต่สุดท้ายแม่ก็จากฉันไป นั่นคือตอนที่ชีวิตฉันดิ่งลงเหว

ร้านเบเกอร์รี่ของเรา...ฉันไม่สามารถเปิดมันได้อีกต่อไป ในตอนที่ฉันเดินเข้าไปในร้าน มันมีแต่ความทรงจำของพ่อกับแม่เต็มไปหมด มันทำให้ฉันเจ็บปวดเหลือเกิน สภาพร่างกายของฉันแย่มาก ผอมและโทรม ผมเผ้าปิดหน้า ไม่ยอมพูดจากับใคร เพื่อนๆที่โรงเรียนจึงเริ่มตีตัวออกห่างจากฉัน แล้วฉันก็กลายเป็นคนที่เพื่อนไม่คบ 

ฉัน...ไม่เหลือใครอีกแล้ว ฉันไปที่สวนใกล้ๆกับร้านเบเกอร์รี่ของพวกเรา มันเป็นสวนที่สวยมากเลย ตอนกลางคืนที่นั่นจะเห็นพระจันทร์และดวงดาวเต็มท้องฟ้า พ่อกับแม่และฉันไปดูดาวที่นั่นด้วยกันบ่อยๆ มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก แต่ตอนนี้..."ฮึก ฮรือออ พ่อค่ะ ฮึก แม่คะ หนู ฮึก หนูคิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ ฮึก ฮรืออออออออออ!!!" ฉันร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง 

"ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ฉันแค่อยากมีความสุข ได้โปรดเถอะ ฉันไม่เหลือใครแล้ว ฉัน...ฉันแค่อยากมีใครสักคนอยู่กับฉันบ้าง!!!" ฮรือออออออออออ ในตอนที่ฉันกำลังร้องไห้อย่างเสียสติ อยู่ๆก็มีแสงสว่างจ้าเกิดขึ้นตรงหน้าฉัน มันจ้ามากจนฉันต้องรีบเอามือบังตา 

หลังจากนั้นฉันก็เห็นผู้ชาย ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูก พวกเขาไม่ใช่มนุษย์ อะไรบางอย่างทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้น ทั้งวงแหวนสีทองจ้าบนหัว ปีกสีขาวอันสง่างาม และรูปพรรณสันฐานที่งดงามอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน 

แล้วจู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้นว่า "มนุษย์เอ๋ย เจ้าช่างมีความปรารถนาที่แรงกล้า จิตใจของเจ้าช่างบริสุทธิ์ ข้าจะมอบของขวัญให้แก่เจ้า แต่จำไว้อย่างนึง เป็นสิ่งที่สำคัญมาก ความรักระหว่างมนุษย์และเทพเป็นสิ่งต้องห้าม ไม่ว่ายังไงเจ้าก็ห้ามตกหลุมรักพวกเขาเด็ดขาด" หลังจากนั้นภาพก็ดับมืดลง