ลวงเล่ห์เพทุบายรัก
เขาพันธนาการเธอไว้ด้วยสายใยแห่งปรารถนา
ผู้เข้าชมรวม
668
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สโรบลละสายตาจากสิ่งที่กำลังดูอยู่อย่างช้า ๆ หน้าซีดเผือดจนเห็นได้ชัด เมื่อวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะข้างหน้าเธอ มือสั่นน้อย ๆ จนต้องวางประสานไว้บนตัก
"คงไม่คิดว่ากล้องวงจรปิดของธนาคารจะมีประสิทธิภาพดีจนมองเห็นหน้าหัวโขมยได้ชัดขนาดนี้สินะ"
เสียงเยาะหยันจากคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ ทำให้สโรบลเม้มริมฝีปากแน่น ทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เปลี่ยนใจ ชายหนุ่มเจ้าของห้องเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างแรงด้วยอารมณ์โกรธเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ซึ่งก็แปลว่าเป็นการยอมรับผิดโดยดุษฎี
เขาขมวดคิ้วเข้มจ้องหน้าผู้ช่วยเลขานุการที่กำลังจะกลายเป็นอดีตในไม่กี่นาที อาจจะแถมด้วยสถานะผู้ต้องหาคดีอาญาอีกต่างหาก
"คุณนุช...ช่วยโทรเรียกตำรวจให้ที"
ปฏิกิริยาของผู้หญิงทั้งสองคนในห้องช่างแตกต่างกันมาก มณีนุช สาวใหญ่วัยห้าสิบปี เลขานุการผู้มีประสิทธิภาพของเขากำลังจ้องหน้าเขาสลับกับคนที่นั่งเงียบอยู่อย่างเป็นกังวล
"อย่าเรียกตำรวจเลยนะคะคุณภพ เดี๋ยวมันจะเอิกเกริก มีอะไรเราตกลงกันได้นี่คะ"
สโรบลเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยแววตาขอบคุณ ทั้งที่เธอเป็นคนผิดจริง ๆ แต่มณีนุชก็ยังพยายามหาทางประนีประนอมกับเขาเพื่อช่วยเหลือเธอ
...เพราะเช็คใบเดียวแท้ ๆ...
"เงินหนึ่งล้านบาทมันไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งผมร่วงก็จริง แต่มันก็คือเงินของผม..." เขาพูดเสียงห้วน ปรายตามองคนที่นั่งทำหน้าเฉยเมยนิดหนึ่ง "...และเราไม่ควรเลี้ยงหัวขโมยไว้ในบริษัท"
**********
สโรบลผลักบานประตูเข้าไปพบกับแอร์เย็นฉ่ำข้างในร้านกาแฟเล็ก ๆ ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย วันนี้ทั้งวันที่ขึ้นรถลงเรือต่อด้วยรถไฟฟ้าเพื่อจะไปสัมภาษณ์งานใหม่ ซึ่งไม่รู้ว่าผลจะออกมาอย่างไร
เรื่องราวเมื่อเดือนก่อนคือสาเหตุของการต้องดิ้นรนอยู่ทุกวันนี้ ลำพังเพียงเธอคนเดียวยังไงก็ได้ แต่เพราะยังมีปากท้องอีกสองชีวิตที่เธอต้องดูแล ทำให้ต้องพยายามหางานที่มีเงินเดือนประจำให้เร็วที่สุด เพราะนับวันเงินเก็บก็แทบไม่เหลือแล้ว ไหนจะยังหนี้สินจำนวนหนึ่งล้านบาทที่เธอต้องหาเงินมาชดใช้ภายในหกเดือนนี่อีกล่ะ จะขายบ้านที่อยู่ทุกวันนี้ก็คงทำไม่ได้ จะให้กระเตงคนป่วยอีกสองชีวิตไปลำบากด้วยได้ยังไง สโรบลแทบมองไม่เห็นทางเลย
...ยังดีที่เขายอมให้เธอเซ็นสัญญาชดใช้หนี้ ไม่เรียกตำรวจมาจับเธอเข้าคุกข้อหาลักขโมย...
หญิงสาวสั่งกาแฟดำน้ำผึ้งหนึ่งแก้ว ถือไปนั่งตรงมุมหนึ่งของร้านหวังจะพักขาสักหน่อยแล้วค่อยไปลงเรือที่ท่าน้ำไม่ไกลนัก แต่แล้วเมื่อมีลูกค้ารายใหม่ผลักประตูเข้ามาได้ยินเสียงกรุ๋งกริ่งของกระดิ่งที่แขวนไว้ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองแล้วต้องตัวชาวาบเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยทั้งยามหลับและยามตื่น ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาด้วยท่วงท่าสบาย ๆ แต่เหมือนเสือร้ายที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ
ภพ...เจ้าหนี้รายใหญ่ของเธอ
**********
เกริ่นนำเหมือนจะได้กลิ่นดราม่าลอยมาแต่ไกล จริง ๆ แล้ว "ลวงเล่ห์เพทุบายรัก" เป็นนิยายรักโรแมนติกใส ๆ นะคะ ถึงแม้ว่า "ภพ" จะดูร้ายกาจ เจ้าเล่ห์ เอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ส่วน "สโรบล"นางเอกของเราเป็นคนสู้ชีวิตมาก ๆ ด้วยเหตุผลความจำเป็นทำให้เธอต้องกลายเป็นหัวขโมยในสายตาของภพ และต้องทำงานงก ๆ เพื่อหาเงินมาใช้หนี้จำนวนหนึ่งล้านบาท
ทดลองเขียนอะไรที่มีซีนหน่วงอารมณ์ดูบ้าง แต่ก็ยังเป็นนิยายรักที่จบแบบสุขนิยมเหมือนเดิมค่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ มิลาน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มิลาน
ความคิดเห็น