ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เด็กป๋า 11
ฮันยอลับมาที่บ้าน็ถามิบอมเรื่อเยอทันที
"เยอเป็นยัไบ้า"
"ไม่ยอมทาน้าวเลยรับนายผมว่านายไปูหน่อยมั้ยรับ" ิบอมถาม
"ไม่แล้วล่ะั้นเหนื่อย อ่อแล้วบอแม่บ้านไม่้อเอา้าวไปให้เยอแล้วอ่ะให้แ่น้ำพอ ถ้าไม่ยอมินน้ำ้วย็ให้อไปเลย" ฮันยอพู
"นายรับมันไม่โหร้ายไปหน่อยหรอรับถ้าทำแบบนั้น" ิบอมถาม
"นเรา้อโนันิสัยบ้าไม่ั้นะอยู่ร่วมับนอื่นไ้ยัไ ยิ่วามผิรั้นี้ั้นยิ่ให้อภัยไม่ไ้!" ฮันยอพู ิบอมไ้แ่พยัหน้ารับ
"แล้วฮยอแล่ะ" ฮันยอถามหา
"วันนี้เห็นบอะนอนที่บริษัทรับ"ิบอมพู
"ั้นเี๋ยวั้นไปลาสิโน เรียมเอารถออ้วยิบอม" ฮันยอสั่ ิบอมไ้แ่ทำามหน้าที่ ืนนั้นฮันยอ็ออไปหาวามสุนอบ้านทิ้ให้นน่ารัที่นอนอยู่บนห้อรอเ้ออีามเย
วัน่อมาเยอื่นึ้น่อนะเห็นว่าิบอมยืนมอัวเออยู่
"มอระ ไม่เยเห็นนสวยรึไ!" เยอวาใส่แบบไม่ริั
"มอนสวยที่โนผัวเท"
"ไอมื!!"
"ใรมืวะ!!"
"นายไไอโ่!!"
"เยอ!!"
๊อๆๆ เสียประูห้อเยอถูเาะ่อนะถูเปิออ้วยนายหิอบ้านนี้...ฮยอแ
"หึ ว่าไแม่สาวน้อยนามที่อบแย่ผัวาวบ้าน!" ฮยอแบีบปาเยอ แ่เยอหาไ้ยอมไม่ร่าบาใ่มือที่ไม่ไ้ถูล็อปัมือฮยอแออ ฮยอแเบิาว้าอย่าใ
"อีเยอ!!!" ฮยอแะบเยอแ่ถูมืออายหนุ่มนนึรั้ไว้ะ่อน
"อย่ารับนายหิ" ิบอมรีบห้าม
"ทำไม!! แเ้า้ามันรึไ!!" ฮยอแหันมาะโนเสียแหลมใส่ิบอม
"เปล่ารับแ่ถ้านายรู้ึ้นมาผมว่าไม่ี่อัวนายหิเอนะรับ" ิบอมพู ฮยอแสะบัแนออามือิบอม่อนะระแทเท้าเินออาห้ออย่าไม่พอใ
"อบในะิบอม" เยอพู
"อืม นอนพัเถอะ แล้วหิวมั้ย?" ิบอมถาม
"ไม่อ่ะ ไม่หิว" เยอพู
"เยอแ่ปานายีแล้วนะิน้าวินปลาบ้าเถอะ" ิบอมพู
"บอว่าไม่เป็นไรไออไปไ้แล้ว" เยอพู่อนะหลับาล้วยวามปวหัว
"ั้นหลับฝันีนะ" ิบอมพู่อนะไปรับฮันยอที่ลาสิโน
"ทำไมมา้า" ฮันยอถาม
"ผมไปูเยอมารับ"
"แล้วเป็นยัไบ้า"
"ไม่ยอมินอะไรเลยรับ นายรับว่าไปูเยอหน่อย็ีนะรับวันนี้เธอูไม่่อยีเลย" ิบอมพู
"อืมเี๋ยววันนี้ะเ้าไปู" ฮันยอพู ิบอมถอนหายใออมาีใที่นเป็นนายไม่ใร้ายที่ปล่อยร่าบาเอาไว้แบบนั้น ิบอมไม่รู้หรอว่าฮันยอรัเยอรึเปล่า แ่ิบอม็อยาให้ฮันยอูแลเยอให้มาว่านี้ ฮันยอเ้าบริษัทเพื่อมาประุมอย่าเียว แม้ะยาแ่ฮันยอ็พยายามั้สิเพื่อที่ะประุมให้เสร็เร็วที่สุ ยิ่ิบอมบอว่าเยอูไม่่อยีเ้ายิ่อยาลับบ้านเร็วๆ ฮันยอเลียร์านเสร็็รีบเร่ิบอมให้ลับบ้านทันที เห็นแบบนั้นิบอม็ัให้ามำอไม่นานฮันยอ็ถึบ้านสมใร่าสูไม่ใใรทั้นั้นรีบรไปที่ห้ออเยอทันที
"เยอ" ฮันยอเปิประูเ้ามา็เอร่าบานอนอยู่ใบหน้าและปาีเียว ฮันยอรีบเินเ้ามาหา่อนะเอามือแะหน้าผาเยอเบาๆ่อนะรีบัมือลับฮันยอออมาหน้าห้ออเยอแล้วะโนเรียนในบ้านทันที
"ใร็ไ้!!! ามัอินที! เร็ว!!!" ฮันยอพู่อนะรีบเ้าห้อมาูร่าบา ฮันยอไุแมือให้เยอ ่อนะพยายามปลุร่าบา
"เยอ...เยอื่นสิ่!!"
"อือออออออ" เยอส่เสียในลำอ มือเล็เอามือุมหน้าผาัวเอ
"เยอ...ื่นสิ่เยอ" ฮันยอประอร่าบามาอยู่ในอ้อมอ
"ป๋าหรอ..ป๋า..." เยอพยายามหรี่ามอ
"ป๋าเอๆ เยอื่นสิ่" ฮันยอพยายามปลุ
"หนูปวหัว...หนูปวหัวป๋า" เยอพู่อนะมีน้ำาลอ้วยวามอแอนป่วย
"โอ๋ๆๆ ไม่เป็นไรนะะๆ" ฮันยอปลอบ เ้ารู้ีว่าเยอร้อไห้เพราะอาารอนป่วย อนฮยอแป่วย ฮยอแ็อแไม่แพ้ัน
"ฮึ...ปวหัวอ่ะ..ฮึ..." เยอพู่อนะอฮันยอเอาไว้
"เี๋ยวหมอมานะ" ฮันยอพู่อนุมพิร่าบา ไม่นานหมอ็มาแ่เยอ็โนฮันยอล่อมนหลับไปแล้ว
"รวิ่ไอั" ฮันยอเร่เพื่อนสนิทหรือหมอประำระูลอเา
"ไอฮันมึออไป้านอไปเะะ" ัอินบ่น
"เรื่อไรูะปล่อยให้มึอยู่ับเมียูสอ่อสอ" ฮันยอพู
"สัส!!! ูไม่เอาเมียมึหรอถึเมียมึะน่าเอามา็เถอะ"
"ไอเหี้ยั!"
"ูล้อเล่นไอห่า แหมนนี้หวัเลยนะ ูละเื่อในวามพยายามอมึเลยไอเหี้ยิแผนนานมั้ยวะว่าะไ้มารอบรอเนี่ย" ัอินพูพร้อมับรวร่าายเยอไป้วย
"ระับูแ่นี้ระอ" ฮันยออบ
"อะ เสร็แล้วเมียมึไม่ไ้เป็นอะไรมาหรอ แ่าสารอาหาร าน้ำ ใส่าเาสั้นเสื้อบานอนาแอร์นานๆ่อให้มีผ้าห่ม็เถอะแ่มัน็ทำให้ไ้ึ้นไ้ เี๋ยวูให้ยาเอาไว้แล้วัน หาอะไรให้เ้าิน้วยล่ะ" ัอินอธิบาย
"เอออบใมา" ฮันยอพู่อนะเ็น์เ็ให้ัอินไป ัอินรับมา่อนะลาลับ ฮันยอสั่ให้นเอา้าว้มมาให้ ่อนะปลุเยอึ้นมา
"เยอ เยอะ ื่น่อนนะ มาิน้าวเร็ว" ฮันยอปลุมเยอพยายามลืมาอย่ายาลำบา เยอลุึ้นมาึ่นั่ึ่นอน
"ิน้าวนะเี๋ยวป๋าป้อน" ฮันยอพู เยอพยัหน้ารับ ฮันยอั้าว้มึ้นมาเป่า่อนะป้อนใส่ปาเล็
"ป๋าว่าแบบนี้มันไม่อร่อยแน่ๆเลยใ่มั้ย" ฮันยอหันมาถามแ่หาไ้สนใับำอบอเยอไม่ ร่าสูั้าว้มใส่ปา่อนะประบปาร้าบาแล้วส่้าว้มเ้าปาเยอ มีบาส่วนที่ไหลออมา้าๆปาเยอ ฮันยอ็ใ้ลิ้นทำวามสะอานหม ใ้เวลาอยู่นานว่า้าว้มะหมถ้วย ฮันยอยื่นแ้วน้ำและยาให้เยอ เยอยอมินแ่โยี
"เี๋ยวป๋านอน้วยนะวันนี้อ่ะ" ฮันยอพู เยอยิ้มน้อยๆ่อนะทิ้ัวนอนแล้วหลับาล ฮันยอออมาสั่นในบ้านว่า
"รามยอนถ้วยนึแล้ว็เอาะละมัใส่น้ำับผ้ามา้วย" ฮันยอสั่ นใ้รับำสั่่อนะัเรียมทุอย่าให้เรียบร้อยแล้วถือถาเินึ้นมาหาฮันยอ ฮันยอรับมา่อนะเริ่มทานรามยอนนหมแล้วเริ่มเ็ัวร่าบา ฮันยอถอุิโมโนออ่อนะไล่เ็ั้แ่ใบหน้าสวยไล่ลมานถึลำอาวระหส์ ฮันยอพยายาม่มใไม่ให้ทำอะไรนรหน้าหมือหยาบเลื่อนมาที่ยออ
"อื้ออออ" เยอราเบาๆ ฮันยอไล่มือลมานถึ้นาาวเรียว ฮันยอแหวุอออนนี้เหลือที่ยึุเพียผ้าาเอวเท่านั้น ถ้าผ้าาเอวหลุออเมื่อไหร่ร่าทั้ร่าะปราสู่สายาฮันยอทันที ฮันยอไม่รอ้าึผ้าาเอวออ ุิโมโนถูาออเผยทุสัส่วนอร่าบา เยอนอนัว้วยวามหนาว ฮันยอวาผ้าล่อนะึ้นร่อมแล้วพลิัวเยอ่อนะใ้หลัมือรูปไปามใบหน้ามสวย ฮันยอเลื่อนหน้าลมาใล้่อนะเริ่มูบไปามอาว ฮันยอไล่มาเรื่อยๆนถึยออ
"อื้ออออ อ่าาาาส์...ื้อเสียว" เยอราออมาอย่าลืมัว ฮันยอำลัเรียมที่ะสอนิ้วแู่่ๆประูห้อ็ถูเปิออ
"ุฮัน!" ฮยอแเปิประูเ้ามา่อนะเห็นภาพบาาบาใ ฮันยอถอนหายใอย่านึรำา
"มีอะไร" ฮันยอถาม
"ทำไมุไม่ลับไปนอนับผม" ฮยอแ
"ผม้อูแลนป่วย"
"นป่วยเ้าูแลันแบบนี้หรอ!!!" ฮยอแึ้นเสีย
"อื้ออออ ปวหัว" เยอลุึ้นนั่้า่อนะลืมามอบุลผู้รบวนารผพัผ่อนอเร้า่อนะใเมื่อพบว่าัวเอไม่มีอาภร์ใๆปิร่าายแล้วฮันยอ็มานอนร่อมอี แถมยัอยู่่อหน้าฮยอแ้วย เยอใรีบหยิบผ้าห่มมาปิ
"ปะ...ป๋า.." เยอเรียเสียแผ่ว
"นอนพัเถอะนะรับ" ฮันยอพูอย่าอ่อนโยน่อนะห่มผ้าให้เยอแล้วุ้บหน้าผาบาเบาๆ
"ุฮันยอ!!"
"ฮยอแึแล้วผมว่าุวรไปนอน" ฮันยอพู่อนะเอนัวลนอน้าๆเยอ
"ไุ้ฮัน แล้วเราะไ้เห็นีัน" ฮยอแพู่อนะเินออไป
"ป๋าแ้ผ้าหนูทำไม" เยอถามาแป๋ว
"อนแระ เอา แ่อนนี้ ไม่เอา แล้ว" ฮันยอพู
"ทำไม ไม่เอา แล้วอ่ะ" เยอถาม่อนะเอื้อมมือมาอนรัเอาไว้
"สสารนป่วย"
"หนูไม่น่าป่วยเลย" เยอเบะปา
"หึ อยาโนรึไนสวย"
"อื้อออ เปล่านะ" เยออ้อนโยารเอาหัวถูแนฮันยอเบาๆ
"ทำไมปล่อยให้ัวเอป่วยแบบนีู้สิั้นใน็ไม่ใส่ปลทีนี่เห็นหมเลย" ฮันยอถาม
"็อนแรหนูะะไปหาุท..."
"พอๆๆอย่าพูเี๋ยวหุหิ" ฮันยอพู
"อื้อนั่นแหละเลยไม่ไ้ใส่"
"แล้วทำไมไม่ยอมิน้าว"
"หนูรอป๋ามาหา หนูอยาให้ป๋ามาหา"
"เรียร้อวามสนใหรอหื้มมมม?"
"อื้อ แ่ป๋าไม่สนใหนู"
"ไม่สนใอะไรล่ะ ไม่สนใะรีบมาหาหรอ เห็นิบอมบอเราูไม่่อยีป๋าเลยรีบมาหานี่ไ ไม่ั้น็ไม่รู้หรอว่าเราป่วยอ่ะ" ฮันยอพู
"อื้ออออ หนูอโทษ หนูะไม่ื้อไม่นอีแล้ว" เยอพู่อนะหอมแ้มสาไปหนึ่ที
"ีมา"
"เออป๋าหนูไม่อยาอยู่ที่นี่แล้วอ่ะ" เยอแล้ทำหน้าเศร้า
"ทำไมล่ะไม่อยาอยู่ับป๋าแล้วหรอ" ฮันยอลูบหัวร่าบาเบาๆ
"หนูโนฺุยอแใ้านหนัมาเลย ุฮยอแใร้าย"
"ฮยอแเนี่ยนะใร้าย?" ฮันยอถาม
"ใ่ใร้าย เ้าใ้หนูับันไนเียว้วยื้อออ"
"ับันไบ้านเนี่ยนะ!!" ฮันยอถาม
"ใ่ หนูพูริๆนะถามใรในบ้าน็ไ้" เยอพู
"สสัยป๋า้อุยอะไรับฮยอแะหน่อยแล้วล่ะ" ฮันยอพู
"ป๋าอย่าทำอะไรุฮยอแนะ" เยอพูแล้วบอฮันยอ่อนะแสยะยิ้ม
"ป๋าแ่มีเรื่อ้อปรับวามเ้าใ ป๋าไม่ทำอะไรฮยอแหรอ" ฮันยอพู
"ื้อั้นืนนี้ป๋านอนับหนูใ่มั้ย" เยอถาม
"แน่นอน่ะ" ฮันยอยิ้ม่อนะอร่าบาเอาไว้ และแล้วทัู้่็มสู่ห้อนิทราไป้วยัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น