6:55 AM
"ลูก แม่มีธุระด่วนที่ทำงาน แม่เอาตังค์วางไว้ที่เดิมนะ อย่าลืมหาซื้อไรมากินนะลูก"
"ฮะแม่.." เมื่อสิ้นเสียงของแม่ วาฬก็ตอบกลับไปเผื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าผมตื่นแล้ว วาฬมองดูหน้าจอมือถือเพื่อดูเวลา
'ทำไมต้องตื่นเช้าในวันหยุดแบบนี้ด้วยนะ' วาฬนึกคิดไปอย่างนั้น แต่ก็พาร่างบางเล็กๆของตัวไปอาบน้ำ ล้างหน้าล้างตา
7:20 AM
'เดชกุล โด่ง : กินข้าวยัง'
'เดชกุล โด่ง : แม่เรียกให้มากินข้าวด้วย'
7:30 AM
'เดชกุล โด่ง: จะมาไม่มา?'
วาฬกลับออกมาจากห้องน้ำ เห็นแสงที่หน้าจอมือถือจึงรีบหยิบขึ้นมาดู ด้วยใบหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ วาฬจึงรีบตอบกลับแต่ยังไม่ทันพิมพ์เสร็จ ก็ได้ยินเสียงเรียกที่หน้าบ้าน จึงรีบวิ่งลงมาที่หน้าบ้าน เขากลับหน้าแดงเมื่อคนตรงหน้าคือ 'เดชกุล โด่ง' ใช่.. พี่โด่งคนที่ส่งข้อความมาเมื่อกี้
"แม่บอกให้มาเรียกไปกินข้าวด้วย มือถือจะถือไว้ทำไม ทำไมไม่ตอบ" พี่โด่งบ่นด้วยไปหน้านิ่งๆตามสไตล์ของพี่โด่ง แต่ทำไมวาฬถึงรู้สึกดีกับคำบ่นนั้นก็ไม่รู้
"คืออ.. ตอนนั้นวาฬกำลังอาบน้ำเลยตอบช้า แต่วาฬกำลังจะตอบพี่โด่งก็มาเรียกพอดี" วาฬตอบด้วยใบหน้ายิ้มๆเขินๆ
"แล้วจะไปมั้ย จะไปก็ตามมา" พี่โด่งถามพร้อมหันหลังแบบไม่ต้องการคำตอบว่าจะไปหรือไม่ไป
"ไปๆๆ.." วาฬรีบตอบกลับพร้อม รีบปิดประตูบ้านเดินตามพี่ชายร่างใหญ่หน้านิ่งไปที่บ้านของเขา
วาฬกับพี่โด่งอยู่บ้านตรงข้ามกัน วาฬย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านนี้ตั้งแต่ม.4 ตอนนั้นพี่โด่งอยู่ม.6 แม่ของพี่โด่งใจดีกับแม่ของวาฬและเอ็นดูวาฬมาก อาจจะเพราะวาฬอยู่กับแม่แค่สองคน แม่ก็ยุ่งๆกับงาน แม่เคยฝากวาฬไว้กับแม่พี่โด่งตอนแม่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดหลายๆครั้ง จนตอนนี้ วาฬอยู่กำลังจะขึ้นม.6 ส่วนพี่โด่งก็จะอยู่ปี2 แล้ว พอพี่โด่งขึ้นมหาลัยพี่โด่งก็ย้ายไปอยู่หอใกล้มหาลัย ไม่ค่อยได้เจอได้เดินกลับบ้านพร้อมกันเหมือนเมื่อก่อน กลับมาบ้านก็เฉพาะวันหยุด เรียนหมอนี่มันเหนื่อยๆมากเลยใช่มั้ยพี่โด่ง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
6ความคิดเห็น